ภีม 1ขวบ1เดือน กับการป่วยแบบครบชุด

แป๊บๆภีมก็ก้าวพ้น 1ขวบมาได้1เดือนแล้ว มาดูซิว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลง มีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้นบ้าง

ท้องเสียแบบลองเชิง

มีอาทิตย์นึงที่บ้านเราไปงานแต่งลูกย่าศรี(เพื่อนของย่ากับยาย) เป็นโต๊ะจีนที่สโมสรช่อง5 ไปกันทั้งบ้านเลย แล้วพวกเราก็ประมาทกันให้ภีมกินอาหารโต๊ะจีนด้วย เพราะเธอร้องอยากมีส่วนร่วมตลอดไม่งั้นไม่นั่งเฉยให้คนอื่นกินหร๊อก แต่แม่ก็ลืมคิดไปว่าอาหารโต๊ะจีนมันไม่สะอาดเท่าไหร่ ไม่ควรให้ลูกกิน

กลับบ้านไปคืนนั้นแม่ก็ท้องเสียก่อนเลย ไม่มากมายอะไรนักยังพูดกับพ่ออยู่ว่าภีมจะเป็นไรมั๊ยว๊า แต่กินไปนิดเดียวเองนี่ วันรุ่งขึ้นได้เรื่องภีมก็ท้องเสียถ่ายเหลวเป็นน้ำเลยแต่แค่ 2 ครั้งก็หาย ตั้งแต่เกิดมาภีมไม่เคยท้องเสียเลยนะนี่เป็นครั้งแรก แต่แม่เรียกว่าเป็นการลองเชิงเพราะมันเป็นแค่นิดเดียวแล้วก็เป็นปกติไม่ได้ต้องหาหมอกินยาอะไร ไอ้ครั้งต่อไปนี่สิที่เรียกว่าของจริง

แปะรูปเด็กใส่ชุดหล่อหน่อย จริงๆชุดนี้เคยใส่ครั้งนึงตอน 5 เดือน เอามาใส่อีกทีตอนขวบนึง เรียกได้ว่าแม่จับยัดอ่ะ มันปลิ้นไปหมดทุกส่วน เป้าก็ติดกระดุมไม่ได้ ขาก็คับ เอาน่าใส่ครั้งสุดท้ายนะลูกนะ เอาให้คุ้ม



แยกจากกันครั้งแรก

ตั้งแต่ภีมเกิดมาเราแม่ลูกก็เพิ่งจะเคยแยกจากกันเป็นครั้งแรก เพราะพ่อกับแม่จะไปงานแต่งงานลุงวีเพื่อนพ่อที่ราชบุรีแล้วต้องค้างคืน ลุงวีเป็นคนจองโรงแรมไว้ให้ ตอนแรกแม่จะเอาภีมไปด้วยเพราะพ่อก็ว่าไปไหนไปกันซิ แต่ตากลัวภีมลำบากเพราะไม่รู้โรงแรมเป็นยังไง งานกลางคืนด้วย พ่อกินเหล้าขับรถอีก(จริงๆกินในงานไม่เยอะหร๊อก) บลาๆๆ เลยตกลงฝากไว้กับยายละกัน

เช้าวันเสาร์ที่ 15 มกราคม พอภีมตื่นมา กินข้าว อาบน้ำเสร็จ แม่ก็เตรียมของให้ภีมไปไหว้พระที่ลพบุรีกับตา ยาย น้าเอื้อย แบบเช้าไปเย็นกลับ แม่ส่งภีมเสร็จบ่ายๆแม่ค่อยไปราชบุรีกับพ่อ ระหว่างทางแม่ก็โทรถามน้าเรื่อยๆว่าภีมเป็นไงมั่ง น้าก็ส่งรูปมาให้ดู บอกภีมกราบพระเป็นแล้วด้วย ทำตามผู้หญิงคนข้างๆ มีส่งวีดิโอมาให้ดูถามว่าดื้อมั๊ย แน่นอนว่าเธอส่ายหัวไม่ดื้อ แต่ถามต่อว่าคิดถึงแม่มั๊ย ภีมก็ส่ายหัวอ่ะ เด็กใจร้ายยยย ไม่รักแม่

สรุปว่าคืนนั้นผ่านพ้นไปได้ด้วยดี โดยที่เด็กภีมไม่มีนึกถึงพ่อแม่เลย หึหึ ช้านมีความหมายกับเธอมั่งมั๊ยเนี่ย

ดีเหมือนกันที่ภีมไม่ได้ไปงานด้วย เพราะพวกลุงๆตามมากินเหล้า เล่นไพ่ต่อกันที่ห้องที่รีสอร์ต พวกเมียๆก็ต้องมารอในห้องนอนพ่อกับแม่ ถ้าภีมไปด้วยแล้วภีมจะหลับได้ยังงาย อากาศที่ราชบุรีหนาวดีเลย กว่าพ่อแม่จะนอนก็ตี3 ตื่น7โมง รีบอาบน้ำแต่งตัวขับรถกลับบ้านไปรับภีมเลย ขับกันไปแบบง่วงม๊าก

ถึงบ้านยายภีมหลับ พ่อกับแม่เลยขอกลับไปนอนมั่ง ภีมตื่นค่อยมารับ ชาร์จแบตไว้รอรบกับเธอดีกว่า นอนไปได้ชม.นึงภีมก็ตื่น แม่ก็ไปรับภีม ยายว่าเมื่อคืนภีมตื่นมาอึ๊ตอนตี3 จนถึง 11 โมงนี่อึ๊ไป 4 รอบแล้ว เริ่มสัญญาณไม่ดีแล้วสิ

ท้องเสียแบบจัดเต็ม

หลังจากแม่ไปรับภีมกลับบ้าน ภีมก็อึ๊อีก ถ่ายเหลวด้วย แถมตัวรุมๆเหมือนจะมีไข้ แม่ก็วัดไข้ได้ 37กว่าๆ โทรไปปรึกษารพ.เค้าให้เจือจางนม ถ้ามีไข้ให้พามาหาหมอเพราะภีมยังเล็กมากปล่อยไว้จะอันตราย ภีมอึ๊ไป 7 รอบแม่เห็นท่าไม่ดีเลยพาไปโรงพยาบาล

ไปถึงรพ.พยาบาลวัดไข้ใช้แบบวัดทางหู(บ้านเราก็ใช้แบบนี้นะ) วัดได้ 36 พยาบาลบอกไม่มีไข้ แต่พ่อเธอบอก ลูกผมมีไข้แน่ๆ วัดที่บ้านก็ได้ 37กว่าๆ ตัวก็รุมๆ ขอให้วัดใหม่อีกที พยาบาลก็เอาแบบหนีบรักแร้มาวัด แม่ยังว่าพ่อเธอมั่นเน๊อะไม่เชื่อเครื่องวัด แต่พ่อว่าลูกเป็นอะไรพ่อรู้ดี พอได้เวลาค่าออกมาได้ 38 โหพ่อเธอรู้จริงด้วย พยาบาลต้องรีบป้อนยาลดไข้เลย นี่ถ้าพ่อไม่แย้งภีมคงแย่ แม่ก็ไม่ได้เรื่องเล้ย งานนี้พ่อได้คะแนนเต็มๆ

ระหว่างที่รอหมอเธอก็ยังคงคึกเล่นกับพยาบาล จนเค้าบอกนี่ขนาดมีไข้ 38 นะเนี่ย รอหมอซักพักก็ได้คิว ไม่ใช่หมอประจำเธอแต่เป็นหมอคนเดิมที่เคยหาตอนเป็นหวัด หมอจะดูดุๆแต่เก่งนะ วินิจฉัยตรง รักษาหายดี(จนบางทีแม่แอบอยากเปลี่ยนหมอ หุหุ)

หมอว่าน่าจะเป็นอาหารกลางวันเมื่อวานนี้ ยายให้กินราดหน้าไป เพราะภีมไม่ชอบอาหารขวดรสใหม่ที่แม่เตรียมไปให้ แต่จริงๆก็มีรสเดิมติดเผื่อไปนะ ยายคงหวังดีอยากให้ภีมได้ชิมรสชาดอาหารอื่นๆบ้าง กลัวเบื่อ หมอว่าเด็กขวบนึงยังเล็กไปที่จะกินอาหารนอกบ้านเหมือนผู้ใหญ่อ่ะ บางทีสกปรก กระเพาะ ลำไส้เค้ายังไม่ทนเท่าผู้ใหญ่

ว่าแล้วหมอก็สั่งงดนมเด็ดขาด ให้กินน้ำข้าวหรือเกลือแร่แทน ข้าวก็กินเป็นข้าวที่ต้มเละๆใส่หมูได้แต่ไม่ต้องใส่ผัก ไข่ กินยาแก้อักเสบ ยาแก้ท้องเสีย ให้ยามาทาก้น(ที่เริ่มแดงแล้ว) แล้วก็ให้นม Similac Lactose Free มาไว้กินหลังจากหยุดถ่ายแล้ว กินปรับลำไส้ก่อนกลับไปกินนมเดิม

ระหว่างรอยา แม่ก็โทรไปให้ยายเตรียมต้มข้าว ทำน้ำข้าวไว้ กลับไปภีมก็ไม่ได้ซึมอะไรมากนะยังเล่นได้ไรได้ กินข้าวได้อยู่แต่ไม่ยอมกินน้ำข้าวหรือเกลือแร่อ่ะ แถมหงุดหงิดที่ไม่ได้กินนมก่อนนอนด้วย แล้วก็งอแงกับแม่เวลาที่อยู่กันตัวๆ

โชคดีอย่างที่ภีมกินยาง่ายม๊ากกก แถมชอบกินยาอีกต่างหาก มาเถอะกี่หลอดๆกินแบบทำหน้าอร่อย เวลากินข้าวบางทีต้องเอาขวดยามาตั้งบอกกินข้าวหมดจะได้กินยา แปลกเด็กแต่ก็ดี

เป็นหวัดต่อทันที

ป่วยท้องเสียอยู่ประมาณ 3-4 วันก็เป็นหวัดต่อทันที น่าจะติดมาจากพี่โน่ เพราะวันนั้นเจอพี่โน่ที่หน้าร้านขายยา(แม่ไปซื้อยาให้พ่อ) พี่โน่ก็มาคุยเล่นกับน้องแบบหายใจใส่หน้าเลยทีเดียว แม่ก็เสียวๆอยู่แล้วก็เป็นจริงๆ น้ำมูกไหล ไอมาเลย วันสองวันแรกก็กินยาเดิมที่เคยได้มาไปก่อน(โทรไปถามที่โรงพยาบาลแล้ว เค้าให้กินไปก่อนได้) มันก็ดีขึ้นมาจิ๊ดนึง แต่ไม่หาย น้ำมูกก็ไหลทั้งวัน แถมนอนกลางคืนก็ไอทั้งคืนน่าสงสาร ดูเหมือนมีเสลดด้วย เลยพาไปหาหมอดีกว่า

คราวนี้ไม่เจอหมอประจำภีม ไปหาป้าหมอที่ดุๆแต่เก่งคนเดิม(คนที่ไปหาตอนท้องเสีย) ตรวจเสร็จหมอบอกภีมมีเสมหะเยอะมาก ให้ระวังลงปอดเดี๋ยวจะเป็นปอดบวม ต้องให้กินน้ำเยอะๆ เสมหะจะได้ไม่ข้น แม่ก็ตายละวาทำไงดี เพราะภีมไม่ชอบกินน้ำอย่างแรง หมอว่าผสมน้ำผึ้งหรือน้ำแดงให้เค้านิดๆก็ได้เพื่อให้กินน้ำ แล้วหมอก็สอนวิธีทุบหลังเพื่อช่วยเคาะปอดด้วย

แล้วก็ได้ยามาอีก 3 ตัวเป็นยาแก้อักเสบ ยาแก้คัดจมูก(ไม่ใช่ลดน้ำมูกนะ หมอว่าเด็กเล็กๆถ้ากินยาลดน้ำมูก ไม่ดีเพราะน้ำมูกจะไม่ไหลออกมาแต่มันจะลงคออ่ะ) ยาแก้ไอแบบลดเสมหะ ตัวที่เคยกินอยู่เอาไม่อยู่ต้องเปลี่ยนเป็นตัวนี้แทน แต่สบายมากเพราะภีมชอบกินยา มาเถอะไม่มีปัญหา

คราวนี้เลยป่วยเยอะ แล้วก็หลายวันติดด้วย ผู้ใหญ่เค้าว่าคงยืดตัว เดี๋ยวหายก็คงเดินแล้ว แม่จะรอดูว่าจะเดินจริงป่าว แต่ลูกไม่สบายแม่กับยายก็เหนื่อยหน่อย เพราะภีมอ้อนมากอ่ะ เดี๋ยวร้องให้อุ้มๆอยู่นั่นแหล่ะ ช่วงนี้แม่เลยเหนื่อย งานก็เครียด ลูกก็ป่วย เอ๊าสู้ต่อไป

บล๊อคนี้รูปน้อยเน๊อะ ไม่ได้ถ่ายรูปเด็กป่วยไว้ด้วย แต่ไม่ต่างหรอกเพราะไม่ซึมอะไรเล้ย เอารูปเด็กร้องไห้แบบดราม่าไปดูละกัน เดี๋ยวนี้ดราม่าบ่อย



ปิดท้ายด้วยรูปคู่กับคุณแม่สุดสวยหน่อยเน๊อะ



หายเร็วๆนะลูกรัก
แม่อ้อ

Create Date : 21 มกราคม 2554 Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2554 17:13:23 น. Counter : 864 Pageviews.		1 comments
Share Tweet