Bloggang.com : Nice_CD : ลาออกแล้วคร้าบบบบบบบบบ

ลาออกแล้วคร้าบบบบบบบบบ

สุดท้าย ก็ตัดสินใจแน่วแน่เดินไปยื่นใบลาออก...เมื่อวันจันทร์
หัวหน้าบอกว่าให้กลับไปคิดใหม่ ไม่ยอมเซ็นอนุมัติให้ ให้มาคุยกันอีกทีวันศุกร์

วันปกติแกจะยุ่งจนแทบไม่ค่อยได้คุยงาน แต่วันนี้แกคุยกับเราชั่วโมงครึ่ง ถามเหตุผลที่ตัดสินใจลาออก แล้วก็บอกเหตุผลเรื่องความก้าวหน้าและสถานการณ์ของบริษัทให้ฟัง (ปกติไม่เคยเลย)

วันนี้หลายๆอย่างที่เราไม่เคยรู้ ก็ได้รู้

หลายๆอย่างที่เราไม่ได้พูด ก็ได้พูด

ที่ใหม่ก็โทร.มาอีก เขาเองก็คิดว่า เราจะไม่ไป เพราะเงียบๆ สักพักก็ส่ง สัญญาจ้างงานมาให้ ให้เซ็นและให้ส่งกลับไปให้เขา

เราก็เลยแอบดีใจเล็กๆ ปนความสับสน บวกคิดเข้าข้างตัวเองนิดๆว่า เราคงยังมีค่าอยู่บ้าง..เขาทั้ง 2 ที่จึงอยากให้ไปทำงานด้วย(เข้าข้างตัวเองแต่ก็มีความสุขนิดนึง เหมือนเข้าข้างตัวเองว่าเขาคนนั้นคงชอบเราอยู่เหมือนกัน...(เอ..อย่างหลังเกี่ยวกันไหมเนี่ย))

วันศุกร์เราก็เดินไปหาหัวหน้า เพื่อไปแจ้งผลการกลับมาทบทวนการลาออก ซึ่งแน่นอน เราตัดสินใจแล้ว และเป็นจุดที่ถอยไม่ได้แล้ว...

ยังบอกหัวหน้าว่า ถ้าเราคุยกันก่อน เราคงไม่ได้ไปไกลอย่างนี้

สรุปประเด็น จากสิ่งที่เราพบ จากการตัดสินใจลาออกจากงาน ดังนี้

A) การสื่อสาร
เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ในสถานการณ์เศรษฐกิจเช่นนี้ พนักงานที่ไม่มีโอกาสได้รับรู้ ไม่มีโอกาสได้เห็นสถานการณ์ต่างๆ และขั้นตอนของบริษัทในส่วนที่ีควรจะได้รับรู้ ว่าถ้าบริษัทจะต้องดำเนินการเพื่อความอยู่รอด ขั้นตอนควรจะเป็นอย่างไร 1) ลดต้นทุน 2) ลดคน 3) ลดวันทำงาน 4) ลดคนรอบต่อไป แล้วคนกลุ่มไหนเป็นกลุ่มเป้าหมาย
หรืออะไรก็แล้วแต่ ที่ทำให้พนักงานได้รู้ว่า ตนเอง อยู่ในสถานะไหน ควรจะต้องทำอย่างไร ไม่ใช่ไม่รู้อะไรเลย อยู่ๆวันดีคืนดี เพื่อนร่วมงานที่นั่งอยู่ข้างๆ เก็บโต๊ะกลับบ้าน..

เราเองก็เป็นหนึ่งในพนักงานที่ไม่เคยรับรู้สถานการณ์บริษัทคนนั้น เราจะเหมือนกับการเดินอยู่ในทางเดินที่มืดมน เมื่อมีแสงไฟ แม้เพียงน้อยนิดเป็นแค่แสงเทียน ก็อาจจะตัดสินใจอะไรบางอย่างได้ทันที

เพราะฉนั้น บริษัทควรจะสื่อสารให้พนักงานทราบบ้าง ให้กำลังใจพนักงานบ้าง ไม่ใช่ให้อยู่อย่างหวาดระแวง ว่าตัวเองจะเป็นรายต่อไปหรือเปล่า
กว่าจะรู้ ว่าเราเนี่ย เป็นคนท้ายๆที่บริษัทเลือกให้ออก และก็มีความสำคัญกับบริษัท มันก็อาจจะสายเกินไปแล้ว

เราเชื่อว่า มีเพื่อนๆ ของเราอีกหลายคน ก็กำลังหวาดระแวง กับสถานะของตนเองอยู่เหมือนกัน

B) ไม่ต้องมา แปลว่าไม่จำเป็น
ต่อเนื่องจากข้อแรก เมื่อพนักงานคนไหน โดนลดวันทำงาน สิ่งที่เป็นความคิด มี 2 อย่าง 1) เอาเปรียบคนอื่นหรือเปล่า เราหยุดในขณะที่คนอื่นทำงาน 2) เราหยุดทำงานได้ แสดงว่า ตำแหน่งเรา ไม่จำเป็น ไม่มีก็ได้

C) ในองค์กร มีพนักงานหลายๆแบบ
พนักงานบางคนอยู่เพื่อรอวันตาย รอการจ้างออก รอเงินชดเชย รอ..และรอ... อีกแบบ ไม่รอ ไม่อยากตาย และไม่ต้องการเงินชดเชย แบบสุดท้ายคือ บริษัทเห็นคุณค่ามาก ไม่มา ไม่มี ไม่ได้เลย
สำหรับเราคงเป็นประเภทที่ 2 และเราก็ไม่ได้อยากได้เงินชดเชย เพราะคงไม่น่าภูมิใจนักหรือเราผิดปกติ ที่คิดไม่เหมือนคนอื่น ส่วนเรื่องคุณค่า เราดันเป็นประเภทไม่จำเป็น ไม่มี ไม่มาก็ได้...

D) เราควรจะมีสิทธิ์เลือกทางเดินชีวิตของเราเอง ไม่ใช่เป็นผู้ถูกเลือก
ให้อยู่หรือให้ไป

E) ปลาตายเท่านั้น ที่ว่ายตามน้ำ

F) ข้าวเปลือก ตกที่ไหนก็งอกได้ ข้าวสารอยู่ที่ไหนก็หุงได้ ข้าวสวยมีแต่ใครๆ ก็อยากกิน อย่าเป็นข้าว...บูด ที่ไม่มีใครต้องการ

ก็ว่ากันไป

อีกสิ่งหนึ่งที่ได้จากเหตุการณ์ครั้งนี้คือ การเดินไปข้างหน้า อย่ากังวลกับข้างหลัง เพราะเราได้ตัดสินใจไปแล้ว....มองในสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต และทำให้ดีที่สุด

มีสิ่งดีๆ รอเราอยู่ข้างหน้า...เชื่อสิ