บาหลีเทรนนิ่ง
จะว่าท่องเที่ยวก็ไม่เชิงนะ...เพราะไม่ได้ไปเที่ยวอย่างเดียว หลักๆแล้วไปอบรมมากกว่า เที่ยวนะเป็นของแถมตะหากเครื่องออก 8.45ไปถึงบาหลีประมาณ บ่าย 2 โมง เวลาเค้าเร็วกว่าเรา 1 ชม.พักที่ Sanur mercury resort สวยดี มีเวลาพักผ่อนประมาณชม.นึงก็ต้องเข้า training วันแรกก็ไม่เข้มข้นมาก...present ของแต่ละประเทศ แล้วก็ มี group ทำ assignment พอได้ active ได้คิดได้ brainstrom ได้รู้จักเพื่อนใหม่ บางคนติดต่องานกัน คุยกันทางโทรศัพท์ ก็ได้มาเห็นหน้ากัน ...ตอนเย็นมี welcome dinner ใต้แสงเทียน ริมทะเล โรแมนติกสุดๆๆๆ เฮ้อ...ชีวิตเศร้า (นึกถึงคืนวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมาเราก็ไปเทรนที่สิงคโปร์เหมือนกัน...ต้องไปกินข้าวกับเจ้านายบรรยากาศแสนจะโรแมนติก เห็นคู่รักนั่งกินข้าว ถือดอกไม่ เดินจูงมือกัน กอดกัน kiss กัน......ชีวิตรันทดชะมัด) วันที่สองเทรนทั้งวัน...อุตสาห์ดีใจเห็น schedule มี free time ตอยเย็นประมาณ 2 ชม. กะจะลงไปสัมผัสมหาสมุทรอินเดียซะหน่อย แต่ขอโทษ...อะไรกันนักหนา...ปาเข้าไป 2 ทุ่ม...เหนื่อยสุดๆ จากนั้นก็ไปกินข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งจำชื่อไม่ได้ มีโชว์ระบำบาลอง (น่ากลัวชะมัด) เวลารำก็ทำตาโตใส่ แถมเขียนขอบตาซะดำเชียว เอาไว้จะเอารูปมาโพสต์ละกัน แรกๆก็ได้รับความสนใจดี ก็แค่พักเดียว จากนั้นก็หันมาสนใจอาหารตรงหน้ามากกว่า...เค้ามีหมูสะเต๊ะเหมือนบ้านเราเลย ชื่อก็คล้ายๆกัน...กินอิ่ม...ถ่ายรูป..ตามระเบียบ จากนั้นก็กลับรีสอร์ทใช่ว่าจะได้นอน ถึงแม้จะค่ำมืดแค่ไหน..แต่กิจกรรมที่เซ็ทไว้ก็ยังคงต้องดำเนินไป...เปลี่ยนชุดเป็นกางเกงขาสั้น มาพร้อมกันที่ชายหาด ทำกิจกรรมกันต่อ ประเภทเล่นเกมส์...มีเก้าอี้ดนตรีด้วย เจ้านายบอกว่าที่อังกฤษบ้านไอก็มีเกมส์แบบนี้ นี่แสดงว่าเป็นการละเล่นระดับอินเตอร์นะเนี่ย...พี่ไทยเราส่งการละเล่นเอาของที่มีอยู่ในตัวมาต่อให้ได้ยาวที่สุด ทีมไหนยาวที่สุดก็ชนะ (เล่นง่ายมะ) ...เกมส์ก็ไม่แปลกใหม่อะไรเหมือนๆกันแทบทุกชาติ เช่น เหยียบลูกโป่ง ยืนบนกระดาษหนังสือพิมพ์ ทายชื่อ แต่ที่ขำมากๆ ก็ให้ผู้บริหารออกไปเต้นนี่แหล่ะ โดยให้เลือกอุปกรณ์ ทำความสะอาดคนละ 1 ชิ้น เช่น ไม้ถูพื้น แปรงขัดห้องน้ำ กระป๋องน้ำ....แล้วให้ใต้นประกอบเพลง...boss เราเลือกไม้ถูพื้น...เอามาควงอย่างกะเป็นดรัมเมเยอร์ ขนาด CEO ยังเอากระป๋องน้ำมาครอบหัว...ขำดี..เป็นภาพที่ยากจะมีโอกาสได้เห็น คืนที่สอง กว่าจะได้นอนปาเข้าไปเกือบตี 1วันที่สามก็ยังคงเทรนอย่างเข้มข้น แต่แบ่งเทรนเป็น quantitative และ qualitative (marketing research จะแบ่งเป็นสองสายงานน่ะ) แบ่งกลุมให้คละกันในแต่ละประเทศเช่นเคย....คราวนี้เราต้องออกไป present ด้วย...แค่ให้ present เป็นภาษาไทยก็ตื่นเต้นแทบแย่...เฮ้อ...แต่ก็ผ่านไปด้วยดี (ทำไมกลุ่มเราต้องโดนพูดเยอะด้วยนะ ทีกลุ่มอื่นไม่เห็นค่อยได้พูดอะไรเลย พูดไปนิดนึง trainner ก็ comment มายาวยืด เรานี่รอให้เค้าcomment ก็ไม่ยอม comment สักที...พูดไปเรื่อยๆ..) แต่ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีนะ....ตอนเย็นวันนี้มี formal dinner ต้องแต่งชุดที่ดูดีนิดนึง (จริงๆ theme เค้าเป็น tradinal dress) แต่เราคิดไม่ออกนี่นาว่าจะแต่งยังไง จะเอาผ้าถุง สไบมาก็กลัวฝรั่งมังค่าแตกตื่น นึกว่าผีตานี...(เอ่อ จะรู้จักผีตานีกันมั้ยล่ะ) เอาเป็นว่ามัยุ่งยาก ก็เลยชุด sac เนี่ยแหล่ะ ง่ายดี ถึงจะไม่ได้ดูเป็น traditional dress ก็เหอะ เอาเป็นว่าไทยประยุกต์ละกัน...งานก็ผ่านไปด้วยความประทับใจ มีการแจกของรางวัล...การพูดที่มีสาระน่าฟัง มีของที่ระลึก....คืนนี้ช่างยาวนานนัก....หลังงานเลี้ยงเลิกก็มีไปต่อกันที่ผับ....หลังจากเปลี่ยนชุดเรียบร้อยประมาณ เที่ยงคืนเราจึงได้เริ่มเคลื่อนขบวน ตอนแรกเค้าจะพาไปผับร้านที่ดังที่สุดในบาหลี ชื่อ marlboro มั้งสะกดไม่ถูกอ่ะ อยู่ติดริมทะเล (คลื่นแรงมาก จนน่ากลัว) แต่ร้านเปิด ตี 3 ถึง 7 โมงเช้า เลยไปนั่งร้านอื่นก่อน มีเดินแบบชุดว่ายน้ำให้ดูแก้เบื่อ ประมาณตี 2 ครึ่งก็กลับมาร้านนี้อีกครั้ง....ก็โอเคนะ ร้านใหญ่มากๆ ข้างในมีบันจี้ จั๊มพ์ ให้เล่นด้วย ... ก็เต้นๆ สนุกสนาน กว่าจะกลับก็ปาเข้าไปเกือบ 6 โมงเช้า....เฮ้อ..เหนื่อยแต่ก็สนุกเช้านี้ไม่ตื่นค่ะ...สะดุ้งตื่นตอน 9.30 มีเทรนตอน 9โมง รีบ ล้างหน้าแปรงฟัน แต่ไม่อาบน้ำ...หุหุ..ก็ไม่ทันจริงๆนี่นา คลาสสุดท้ายแล้วไปซะหน่อย ปรกฏว่าเช้านี้คนมาสายกันเพียบ ค่อยยังชั่วหน่อย ประมาณ 11 โมงก็มี farewell ร้องเพลง กอดกัน จากนั้นก็แยกย้าย...กินข้าวเที่ยงก่อน แล้วไปช้อปปิ้งค่ะ ซื้อของฝาก ได้ชุดกระโปรงมาให้มามี๊ กล่องชาเป็นไม้ โกยมาเป็นแสน (รูปี) ฝากเพื่อนๆ กลับ flight บ่าย 4 โมง ถึงกรุงเทพฯ ประมาณ 2 ทุ่ม....เขียนเหนื่อย..แต่คนอ่านคงเหนื่อยกว่ามหาสมุทรอินเดีย...เรือ...หาดทราย...ที่พัก..หลายสไตล์...กลางคืนโรแมนติกสะเต๊ะระบำบาลอง.....Foods...อะไรก็ไม่รู้มีอยู่หน้าบ้านทุกหลังเลย....พี่และน้องที่ทำงานกับล็อบบี้ยามค่ำคืน...ห้องนอนShopping
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
