ทนกับผู้ที่ถูกเลือกหรือ The Chosen One มาสักพัก และนับวันก็ยิ่งรู้สึกสงสารตัวเองที่ต้องมีหัวหน้าทีมเป็นเธอคนนี้ จึงขออนุญาตใช้พื้นที่ปล่อยของ

  เราเป็นคนที่ให้โอกาสผู้อื่นมากพอตัว แม้คิดว่าคงไร้แววนำพาไปสู่หนทางรุ่งเรือง แต่ก็ยอมเห็นตามที่นายใช้คำว่าเธอคนนี้เป็น The Chosen One มานาน ทว่าวันนี้ได้มาถึงจุดที่นับว่าไม่อยากทนอีกแล้ว จึงตั้งใจมั่นจะหาหนทางอื่นที่แตกต่าง เพราะไม่กล้าเรียกว่าดีกว่าเพราะใครจะรู้ว่าดีกว่าหรือไม่ แต่ขอเพียงไม่ต้องทนอีกก็เพียงพอ 

 จุดหนึ่งที่เกินรับได้ คือ การ edit งานแบบคนอ่านหนังสือไม่แตกฉาน ติดอะไรก็ถามในประเด็นที่ถ้าคุณอ่านให้จบเรื่องและตกผลึกทางความคิดก่อนก็จะเข้าใจได้ถ่องแท้ จึงไม่ต้องมาถามถึงสิ่งที่คนเขียนได้ใส่เนื้อหาเหล่านั้นไว้แล้ว ส่วนหนึ่งก็คงด้วยความรอบรู้ที่คับแคบของเธอผู้นั้น แต่อาจหาญมาเป็นหัวหน้าทีม เจอแรงบวกจากความอ่อนด้อยในทักษะการเขียนเข้าไป ก็เป็นอันว่าจบเห่ทุกครั้งที่ริจะมา edit งานลูกทีม 

 ล่าสุดที่แทบกระอักคือการพาดหัวและแก้โปรยแบบเด็กเขียนรายงาน (สำหรับน้องๆ ที่เก่งกาจมีศักยภาพเกินตัวเพระอ่านมามากพี่ก็ขอเว้นไว้จ้ะ) ที่มิได้ลึกล้ำใดๆ เน้นใส่คำฟุ่มเฟือยซ้ำซากให้ยาวจนจัดหน้าแล้วกลายเป็นการพาดหัวสามบรรทัด ซึ่งผู้มีวิชาแก่กล้าย่อมไม่ปล่อยให้สิ่งนี้หลุดมาสู่สายตาคนอ่าน ทว่าสำหรับเธอคนนี้ก็นับว่าทุ่มสุดแรงแล้ว เพียงแต่ผลลัพธ์เป็นที่ประจักษ์เพียงนี้

  จากทั้งปวงที่ระบายมา เพียงอยากบอกออกอากาศ (เพราะพูดตรงๆ ต่อหน้าผู้เป็น The Chosen One คนนี้หารับได้ไม่ สร้างความวุ่นวายไปทั่วจนไม่อาจสะท้อนความจริงแก่เธอผู้นั้นได้) และอยากสื่อสารให้เธอหยุดไปป่าวประกาศแก่ใครๆ เสียทีว่า ที่ตัวเธอเหนื่อยยากในการทำงานหนักหนา เพราะต้องแก้ไขงานเขียนของทีงานที่เธอผู้นั้นเลือกใช้คำว่า "อ่อนด้อย" ในทักษะการเขียน แม้ผู้คนเหล่านี้สร้างหนังสือหน้าใหม่บนแผงให้ยืนหยัดมาได้กว่าสามมีจนที่เป็นยอมรับจากผู้อ่านมากมาย ขณะที่ตัวเธอคือผู้ที่เคยถูกมองข้ามไม่ได้รับเข้าทีมมาก่อน 

 ด้วยเหตุการณ์ข้างต้น นับว่าไม่ยุติธรรมกับคนที่คุณถูกเลือกให้มาเป็นผู้นำทีม ที่ต้องมารับบาปเพราะวาจาที่คุณเปล่งออกไปเพียงแค่ต้องการเรียกร้องขอความเห็นใจของผู้อื่น แทนที่จะยอมรับและแก้ไขจุดอ่อนที่คุณบริหารงานและเวลาส่วนตัวผิดพลาดเองจนหวนมาทำลายคุณ โปรดจงอย่าโยนบาปให้ผู้อื่นอีกเลย