หลายคนอาจแปลกใจ กับชื่อหัวข้อ ว่า...
“เอ๊ะ!! เคยเห็นแต่ว่า ตอนเด็กๆไม่มีสิทธิ พอโตขึ้นมาถึงจะทำได้..”

หลายสิ่งเป็นเช่นนั้นจริงๆ แต่ก็ยังมีบางสิ่งไม่ได้เป็นเช่นนั้น...


เด็กกับผู้ใหญ่นั้น ต่างกันตรงที่
“ค่าประสบการณ์” และ “การเรียนรู้”


ต้องใช้คำว่า เด็กนั้นอ่อนต่อโลกจึงยังไม่รู้จักโลก
แต่ยิ่งนานวันเด็กก็จะเริ่มมีประสบการณ์ชีวิตและเริ่มที่จะเรียนรู้มัน
ว่า ในโลกแห่งความจริงนั้นสิ่งนี้ทำได้ สิ่งนี้ทำไม่ได้
เป็นเช่นนี้ไปทุกวันๆ

พอเวลาผ่านไปนานขึ้นสิ่งเหล่านี้ก็เปลี่ยนไป
เป็นสัญชาติญาณที่บอกว่า...
สิ่งนี้เป็นไปได้ สิ่งนี้เป็นไปไม่ได้



กลายเป็นมาตรฐานและบรรทัดฐาน
ฝังลงไปใน “สามัญสำนึก” ของ...
“ผู้ใหญ่” ใน...โลกแห่งความเป็นจริง





ใครจะรู้ว่าพอเป็นผู้ใหญ่แล้ว
เราจะถูกยึดสิทธิ กลับคืนไปอย่างหนึ่ง


สิทธิที่สำคัญและอยู่กับเรามาตั้งแต่เกิด


แต่ความอยากเป็นผู้ใหญ่นั้นกลับเป็นที่ต้องการและสำคัญยิ่ง
ผู้ใหญ่คนไหนที่จะไปสนใจสิทธิของเด็กแบบนั้นกันเล่า




ผู้ใหญ่ก็อยู่ในโลกของผู้ใหญ่
โลกของเด็กจึงไม่เป็นที่ต้องการอีกต่อไป





สิทธินั้นสำคัญไฉน..!!
จะมีใครบ้างไหมสนใจและอยากได้สิทธินั้นกลับคืนมา


คนที่สนใจและไขว่คว้ามัน
มักจะสร้างสิ่งยิ่งใหญ่ที่...โลกของผู้ใหญ่ยอมรับได้เสมอ..



สิทธินั้นคือ
“จินตนาการ และความเชื่อว่า มันเป็นไปได้”


ผู้ใหญ่คือเด็กที่ถูกตีกรอบทางความคิดว่า...
เป็นไปได้ เป็นไปไม่ได้


จินตนาการจึงหยุดลงเมื่อมาพบเจอกับคำว่า “เป็นไปไม่ได้”
...ก็แค่นั้น

จงตามหาจินตนาการคืนมา และ... “เชื่อ” มัน
T.B.tower

Create Date : 18 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 18 พฤศจิกายน 2553 16:07:35 น.		2 comments
Counter : 796 Pageviews.
Share Tweet