แค่หลับตา “ .หนักแน่นดังขุนเขา เบาเหมือนปุยนุ่น” คุณรู้จักคำว่า เหมือนฝัน หรือเปล่า ??? ก่อนที่ผมจะหลับตา ...ผมมีทุกอย่าง ถึงไม่ได้เลิศหรู และเพียบพร้อม แต่จะอยากได้อะไรมากกกว่านี้อีก ตื่นเช้ามาคุณตาก็ปลุกให้อาบน้ำแต่งตัว แล้วไปส่งขึ้นรถไปโรงเรียน กลับบ้านตอนเย็นมาเจอคุณยาย ทำกับข้าวอร่อยๆรอไว้ให้กิน ทุกอย่างได้เกิดขึ้นที่นี่.... ทั้งร่างกายที่เติบโต และความใฝ่ฝันที่เพิ่มเข้ามา ผมเรียนสูงขึ้นๆ และออกไกลบ้านมากขึ้นๆ แต่จิตใจไม่ได้ห่างจากบ้านหลังนี้ไปมากเลย คุณตาคุณยายก็ยังคงหมั่นไปเที่ยวหาผม ถ้าผมว่างผมก็กลับมาเที่ยวบ้าน ยิ่งเติบโตขึ้น.... ผมยิ่งต่างจากวัยเด็ก วัยเด็กที่แม้กับข้าวจะอร่อยแค่ไหน เราก็อยากกินนู่น กินนี่ นอกบ้านไปเรื่อย แต่พอผ่านจากวัยนั้น... เวลาผมจะกลับบ้านแต่ละครั้ง ผมจะบอกคุณตาว่าให้มารับตรงนี้ เวลาเท่านี้ และบอกคุณยายว่า อยากกินอะไรฝีมือของคุณยาย ยิ่งโตยิ่งคิดถึงจริงๆ...กับข้าวฝีมือคุณยาย แต่ยิ่งโตก็ยิ่งมีโอกาสกลับบ้านน้อยลงๆ ทุกอย่างคือความจริงอย่างที่สัมผัสได้... แต่ใครจะรู้... หลังจากนั้นผมหลับตาลง และอย่างเช่นปกติ ... ผมลืมตาขึ้น.... แต่มันมีบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม ผมลืมตาขึ้น แต่ผมไม่อยากขยับตัว ผมไม่รู้อะไร แต่ผมรู้ว่าหลายอย่างเปลี่ยนไป น่าแปลกที่คำพูดแรกที่ออกมาจากปากของผมที่ถามต่อคุณแม่คือ... ”คุณตาคุณยายปลอดภัยรึเปล่าครับ...??” คำถามนี้เองที่ เปลี่ยนชีวิตผมไป โชคดีที่คุณตาปลอดภัย แต่โชคก็ยังไม่ดีพอที่ผมต้องเสียคุณยายไป... จากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น... ตัวผมนอน ไอซียู ไม่รู้สึกตัวไปสองคืน ประสาทรับรู้ช้ามาก... ผมรู้ว่าคุณยายเสียชีวิต ...คุณยายเสียชีวิต แต่ก็ยังไม่รู้อะไรเลย... ผมอยากรีบออกจากโรงพยาบาลกลับไปที่บ้าน...ที่เพียบพร้อม ผมกลับไปเจอคุณยาย....แต่ก็แตกต่างออกไป... คุณยายไม่ได้เดินมากอดผมแล้วบอกว่า อาหารที่บอกให้ยายทำ อยู่หลังบ้านกำลังร้อนๆ กลายเป็นผม...ที่ต้องไหว้คุณยายเงียบๆ ทุกอย่างไม่ได้เหมือนเดิม เราทุกคนเคยดูละคร เคยดูภาพยนตร์ เรารู้ว่าเมื่อเสียใครไปแล้วเราจะมามัวแต่นั่งเสียใจทำไม..?? แต่ความจริงมันยากเย็นแสนเข็ญกว่านั้น...กว่าแค่คำว่า”รู้” มองอะไรก็คิดถึงคุณยาย ทำอะไรก็คิดถึงคุณยาย... ถ้วย ชาม หม้อข้าว กระทะ .... ทุกอย่างคือสิ่งที่ผมเห็นคู่กับคุณยายมาตลอดตั้งแต่ยังเด็กๆ แต่ตอนนี้มันวางอยู่เฉยๆ คำถามง่ายๆแค่เปรยว่า “ใครจะใช้ต่อล่ะเนี่ย??” น่าแปลกที่เหมือนจะพูดเล่นๆ แต่...มันเศร้าจริงๆ ทุกอย่าง ทุกที่ในบ้านล้วนเห็นภาพคุณยาย ....หรือแม้แต่ นอกบ้าน พอผ่านอะไรที่เคยมีความทรงจำร่วมกับคุณยาย ทำไมภาพคุณยายถึงได้ชัดเจนนัก ภาพยายยังชัด เสียงยายยังกังวาน....ชัดเจน แต่คุณยายไม่ได้อยู่ตรงนั้น และจะไม่เห็นคุณยายอีก เคยคิดถึงสิ่งที่ทำให้คุณยายเสียใจ ภาพมันคอยผ่านเข้ามา...มันน่าเสียใจ แต่ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า.... พอเห็นอะไรที่ทำให้นึกถึงตอนที่ทำให้คุณยายยิ้ม หัวเราะ หรือดีใจ น้ำตามันกลับไหลได้ง่ายกว่าเสียอีก... ...หนักแน่นดังขุนเขา ก่อนหลับตาชีวิตที่เคยผ่านมา... มีคุณยายอยู่ทุกมื้ออาหาร ทุกกิจกรรม ทุกพื้นที่ และทุกที่ในสมอง ในโสตประสาท แต่พอลืมตา...คุณยายก็หายไป เหมือนฝันไป... แค่หลับตา แต่ไม่รู้ว่าอะไรคือฝัน... คุณยายคือฝัน หรือ ความว่างเปล่า คือฝัน ...แค่หลับตาลงไป คุณยายก็...กลายเป็นฝัน “ง่ายอย่างนั้นเชียวหรือชีวิตคน....” ....เบาเหมือนปุยนุ่น ทุกอย่างจะหนักก็เหมือนหนัก จะเบาก็เหมือนเบา อยู่ที่ตัวเราว่าจะมองในแง่ไหน อยู่ที่ความยึดติดว่าจะมีมากเท่าไร แค่เข้าใจและมองได้ก็เพียงพอ มองให้หนักคิดถึงสิ่งที่พ้นผ่าน มองวันวานแค่พัดผ่านปลิวลิ่วปล๋อ มองแล้วไม่ยึดติดเท่านั้นพอ อนิจจัง ทุกสิ่งหนอ ไร้ตัวตน.... “ความตาย”....หนักแน่นดังขุนเขา เบาเหมือนปุยนุ่น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา T.B.tower   Create Date : 03 ธันวาคม 2554 5 comments Last Update : 3 ธันวาคม 2554 1:13:44 น. Counter : 1436 Pageviews. Share Tweet

“ง่ายอย่างนั้นเชียวหรือชีวิตคน....” เป็นประโยคที่พี่โอ๋คิดอยู่ตลอดเวลา หลังจากเหตุการณ์นี้ นัทเข้มแข็งมากคับ...... (อ่านจบแล้วน้ำตาซึมเลย T_T )......คิดถึงยาย   โดย: Ja-Oh IP: 103.1.164.8 3 ธันวาคม 2554 10:30:42 น.

คิดถึงยายเหมือนกันคับ...TT   โดย: T.B.tower IP: 223.206.138.3 3 ธันวาคม 2554 16:13:48 น.

เสียใจด้วยจริงๆ ครับ   โดย: jasmine IP: 180.183.163.33 4 ธันวาคม 2554 16:53:17 น.

เหมือนฝัน ,,, ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ล้วนแต่ไม่มีใครล่วงรู้สิ่งที่ตามมา วันนี้เราอาจจะอยู่กับคนที่เรารัก แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปความเศร้าก็เข้ามา เมื่อคนที่เรารักจากเราไป มันเหมือนความฝัน ฝันร้ายที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นจริง ไม่อยากให้มาพบกับตัวเอง กับคนที่เรารัก ไม่น่าเป็นเช่นนี้เลย,,,,, สู้ๆๆๆนะคะพี่นัท ผ่านมันไปให้ได้ อ่านที่พี่เขียนแล้ว ซึ้งงง TT^^TTมากเลยคะพี่ ความรักอันยิ่งใหญ่ ^^   โดย: Na-One IP: 180.183.164.134 5 ธันวาคม 2554 0:23:39 น.

นัทเข้มแข็งมาก...เชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะผ่านพ้นไปด้วยดี มีวันนี้ก้อต้องมีพรุ่งนี้เสมอ...คำพูดหนึ่งประโยคที่นัทเคยบอก..^พรุ่งนี้ก้อเช้าแล้ว^..บางทีฟังแล้วเหมือนไม่ค่อยให้อะรัยเรย...แต่ที่จริงแล้วมันก้อทำให้พี่รู้สึกลึกๆถึงความหมายบางอย่างของมัน..แบบว่าปลง อะรัยปรามาณนี้..นั่นสิน่ะ ..^พรุ่งนี้ก้อเช้าแล้ว^ เสียใจด้วยกับเรื่องของคุณยาย...ท่านไปสบายแล้ว..เป็นกำลังใจให้นัทเสมอ สู้ๆน้ะค่ะ ^_^   โดย: Little flowers IP: 192.168.183.121, 183.88.251.38 5 ธันวาคม 2554 1:23:02 น.