เรื่องของเรื่องคือ..


เมื่อเดือนมีนาคมที่ผ่านไปเป็นวันเกิดของ อ.เต๊ะ
มาถึงเดือนนี้ ก็เป็นวันเกิดของพี่เปี๊ยกกับน้องแข
เราก็เลยจิกพี่บี๊ พี่เปี๊ยก อ.เต๊ะชวนมากินข้าวกลางวันด้วยกัน
พอเรื่องเข้าหูสาวแข รวดเร็วปานวาสิฏฐีสาวเธอจองห้องคาราโอเกะเรียบร้อย
แต่พอดีพี่ไวน์ไมค์ทองของพวกเราไม่อยู่แอบหนีไปรับลมชมวิวทะเล
พี่บี๊ก็เลยเปลี่ยนพิกัดเป็นร้านเพลิน ณ วิภาวดีในบัดนาว
แล้วเราก็ไปจิกเอ๊ยชวนคุณโส่ยเป็นเหยื่อรายต่อไปโดยหลอกล่อว่าไปเซอร์ไพรส์พี่บี๊





คืนวันพฤหัสบดีตอนสี่ทุ่มกว่า ๆ มีชายหนุ่มโทรมาหา
อาสาจะมารับที่บ้าน ว๊าว.. สาว ๆ ทั้งหลายอย่าได้อิจฉา
สงสัยคงเพราะไม่กล้าเดินเข้าร้านคนเดียว
หรือไม่ก็คงกลัวโดนเอาไม้เขี่ยออกจากร้านอย่างที่เขาบอกเอง
ก่อนวางสายชายหนุ่มย้ำแล้วย้ำอีกว่าผู้หญิงที่จะได้นั่งรถเขาเนี่ยต้องสวยสถานเดียว
ฮ่วย... ตรูสวยก็ไม่สวย สาวก็ไม่สาว กดดันว้อยยยยย
เล่าให้พี่บี๊ฟัง หนอย..ดันหัวเราะและต่อท้ายว่า
ไม่สาว ไม่สวย แถมหวาดเสียวอีกต่างหาก +555





รวบรัดตัดตอนมาถึงลานจอดรถร้านเพลิน
ขณะที่เราลงจากรถ ทันใดนั้นเสียงหนึ่งก็ดังสนั่นหวั่นไหว
"ปัง"
เฮ้ย... ตรูถูกลอบยิงหรือเปล่าเนี่ย โทษฐานควงหนุ่มป๊อบปูล่าออกงาน
ปรากฏว่า เป็นเสียงยางระเบิด ค่อยยังชั่วตอนแรกคิดว่าซวยแล้วตรู

เรา อ.เต๊ะ พี่เปี๊ยก และคุณโส่ยมาถึงและเดินเข้าร้านพร้อม ๆ กัน
ไปเจอสาวแขกับสาวบี๊กำลังเม้าท์กันอย่างเมามัน
มิน่าล่ะ โทรหาเท่าไหร่สองคนนี้ไม่ยอมรับสายเราเลย





รวบรัดตัดตอน (อีกแล้ว) เข้าสู่บรรยากาศงานมีทแอนด์กรี๊ดเลยนะคะ



ตอนแรกเราเล่าให้พี่บี๊ฟังว่า...
เราบอกพี่เปี๊ยกให้ชวนแฟนและน้องเมษ์ลูกสาวมาทานข้าวด้วยกัน
เพราะวันเกิดน้องเมษ์เมื่อวันศุกร์ แต่พี่เขาบอกว่าแฟนไม่ว่างแค่มาส่งอย่างเดียว
ตอนที่เดินเข้าไปในร้าน พี่บี๊กับน้องแขเลยคิดว่า อ.เต๊ะเป็นแฟนพี่เปี๊ยก ขำอ่ะ....
เปิดตัวครั้งแรก ถูกพี่เปี๊ยกสกัดดาวรุ่ง เกือบขายไม่ออกซะแล้ว



แต่น..แต๊น นี่เลยของขวัญวันเกิดมอบให้พี่เปี๊ยก
เป็นภาพปักครอสติสน่ารักเหมือนผู้รับมั๊ย แต่ให้ไปใส่กรอบเอง ฮ่า...
ส่วนน้องแขเราเพิ่งรู้ในงานว่าเดือนนี้เป็นวันเกิดน้องเค้าด้วยค่ะ







เจอหน้าพี่บี๊ปุ๊บ...ส่งการบ้านปั๊บ เค้กมะตูมค่ะ






บีบบังคับให้พี่บี๊ตรวจการบ้าน ดูสีหน้าเธอซะก่อน ทรมานใจสุด ๆ

นี่เรานัดเพื่อนบล๊อกมาทานข้าว หรือเราไปงานชุมนุมช่างภาพก็ไม่รู้
พกกล้องกันทุกคนยกเว้นเรา อิอิ.. เพราะตื่นเต้นมีหนุ่มมารับถึงบ้านเลยลืมซะงั้น











มิตรภาพ ความสุขและความทรงจำ เป็นความประทับใจทุกครั้งไม่รู้ลืม





















งานนี้สงสารสองคน หลงมาอยู่ในดงนกกระจอกแตกรัง
แถมอาหารก็เน้นผักอีกต่างหาก รูปไส้กรอกรวมกับปลานึ่งมะนาวอยู่บ้านใครไม่รู้
อ.เต๊ะศัตรูพืช ไปตามหาเอาเองละกัน






อ.เต๊ะบอกว่าบรรยากาศเหมือนวันพบญาติแดน 7 เหมือนตรงไหนหว่า...
มันน่าจะเหมือนงานแต่งมากกว่างานเยี่ยมญาติแดนประหารเนอะเพราะมีของชำร่วยด้วย
ลืมบอกไปว่า ข้างล่างทั้งหมดนั่นเป็นของที่ได้รับติดไม้ติดมือกลับบ้านจ้ะ
รอบหน้าน้องแขบอกว่าจะเอาล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งมาแจกด้วยนะ ห้ามพลาด






เก่งเหมือนกันนะเรา ไม่มีกล้องไปด้วยยังอัพบล๊อกได้เป็นเรื่องเป็นราว อิอิ..
ขอบคุณพี่ ๆ ทุกท่านที่ให้ขโมยรูปมาทำมาหากินนะจ๊ะ

ลากันไปด้วยภาพนี้นะคะ

พบกันครั้งหน้าที่...คาราโอเกะ (มั๊ง)
สนใจลงชื่อกันแต่เนิ่น ๆ นะคะ

ขอบคุณกรอบข้อความน่ารัก ๆ จากคุณแคท lozocat