My 2PM

ชีวิตช่วงหลายเดือนมานี้ ฉันฟังเพลงเกาหลีเป็นหลักค่ะ ส่วนมากก็เป็นเพลงของพวกไอดอลเป็นหลัก สลับกับเพลงบัลลาดและศิลปินเดี่ยวประปราย


สาเหตุที่ฉันมาเขียนบล๊อกถึง 2PM ในวันนี้ ก็เพราะว่าฉันไปอ่านเจอข้อความโจมตีเล็กๆน้อยๆของพวกแอนตี้แฟนเข้า ถึงกับจิตตกไปเลยทีเดียว ฉันเลยอยากจะแชร์ความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อเด็กๆ 2PM และ Oneday ฐานะที่ฉันได้กลายเป็น Hottest คนนึง หลังจากเหตุการณ์ My space ในเดือน กันยายน


เดิมที สำหรับวง 2pm นี้ ฉันเองก็ให้ความสนใจในฐานะที่มีเด็กไทย (นิชคุณ) ร่วมวงอยู่ด้วย ติดตามอยู่ห่างๆ ดูความเจริญก้าวหน้าในวงการเพลงเกาหลีของคนไทยด้วยกันอยู่ห่างๆ แต่หลังจากเหตุการณ์ My space อันโด่งดังที่ทำให้ หัวหน้าวงอย่างปาร์คแจบอม ต้องขอพักงาน และ ลาออกจากวงเป็นการชั่วคราวเพื่อเดินทางกลับบ้านของตัวเองที่อเมริกา ก็ได้เปลี่ยนฉันให้กลายมาเป็น Hottest (ชื่อแฟนคลับของวง) อย่างเต็มตัว


มันอะไรกันนักหนาหรอคนเกาหลี ?? ฉันถามตัวเองในขณะที่ ไล่เลียงเหตุการณ์ที่น่าตกใจ จนได้พบที่มาที่ไปรวมทั้งเหตุผลของข้อความเจ้าปัญหานั้นอย่างชัดเจน ความผิดของแจบอม อาจร้ายแรงก็จริง แต่ปฎิกิริยาของชาวเกาหลีต่อเหตุการณ์ครั้งนี้กลับน่ากลัวยิ่งกว่า พวกเขาไล่แจบอมออกนอกประเทศ บังคับให้เขาฆ่าตัวตายไปซะ แต่หลังจากนั้น ก็มีเสียงของชาวเนตคนอื่นๆ รวมทั้งตัวการปล่อยข่าวออกมาแสดงความเสียใจ ขอโทษ ให้อภัยและเรียกร้องให้เขาคนนั้นกลับมา(หลังจากทำความเข้าใจถึงเหตุผลเบื้องหลังข้อความดังกล่าว)


ปาร์คแจบอมเป็นใคร? 2PM มีดีอะไร? จากกระแสข่าวต่างๆนานา ฉันเริ่มติดตามผลงานของหนุ่มๆ ผ่านเว็ปท่ออันโด่งดัง ทั้งเอ็มวีและวาไรตี้ จนตกหลุมรัก 2PM อย่างถอนตัวไม่ขึ้นภายในเวลาไม่กี่วัน


เด็กพวกนี้พยายามกันมากจริงๆ ผ่านอะไรมามาก มีความสามารถและมีอนาคตอีกยาวไกลในวงการนี้ น่าเสียดายที่ต้องหยุดที่สิ่งทุกอย่างที่พยายามกันมาลงเพียงเท่านี้


เหมือน Hottest ทุกคน ฉันเฝ้าสนับสนุนสมาชิกที่เหลือและรอคอยการกลับมาของหัวหน้าวงอย่างมีความหวัง แต่ข่าวร้ายวันที่ 25 ก.พ. ก็ทำให้ทั้งฉันและHottestคนอื่นๆต่างช๊อคไปตามๆกัน


ปาร์คแจบอมจะไม่กลับมา อย่างน้อยก็จะไม่กลับมายืนบนเวทีในฐานะ 2PM


รับไม่ได้ ฉันรับไม่ได้ ไม่ว่าทางบริษัท JYPE จะออกถ้อยแถลงเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้อย่างไร ฉันก็ยังรับไม่ได้อยู่ดี จากที่เคยติดตามผ่านเว็ปแฟนคลับทุกวัน เป็นมาไม่เข้าเว็ปนั้นเลย เกือบ 1 อาทิตย์เต็มๆ เฝ้าบอกตัวเองว่าจะไม่เป็นไร ไม่มีแจบอม ไม่มี2PM ฉันก็ยังมีชีวิตอยู่ได้ เฝ้ารอให้อารมณ์ของตัวเองสงบมากพอที่จะรับฟังอะไรๆด้วยหัวใจที่เป็นกลาง


ฉันเข้าเว็ปแฟนคลับนั้นอีกครั้ง อ่านข่าวย้อนหลังทุกเรื่องที่เกี่ยวกับงานประชุมแฟนคลับ วิเคราะห์ทุกข่าว อย่างพยายามให้ใจเป็นกลางมากที่สุด จนในที่สุดก็ยอมรับ ในที่สุดก็ยอมจำนน


2PM จะไม่มีวันเหมือนเดิม การขาดแจบอมเป็นสิ่งที่น่าเสียดาย วงอาจจะขาดเสน่ห์ของแจบอมไป แต่ก็ใช่ว่าการมีอยู่ของสมาชิกคนอื่นๆจะไม่สำคัญ


เด็กทุกคนมีความฝัน เด็กทุกคนมีความสามารถ ไม่นับความยากลำบากของการออดิชั่นและความยากลำบากในตอนที่ยังเป็นแค่เด็กฝึก การที่เราจะทอดทิ้งคนที่เหลือ และตราหน้าว่าพวกเขาที่เหลือเป็นคนทรยศทั้งๆที่เราเองก็ไม่ได้รู้ความจริงอะไรไปมากว่า บริษัทและตัวศิลปิน ก็ออกจะใจดำเกินไป


ไม่ว่าที่จริงแล้วเรื่องนี้ใครจะเป็นฝ่ายผิด ฉันก็เข้าใจว่าคงไม่มีใครเลยซักคนที่อยากให้เรื่องมันจบลงแบบนี้ เพราะมองไม่เป็นประโยชน์อะไรที่ใครจะได้รับจากการตัดแจบอมออกไปเลยจริงๆ


ดังนั้นฉันจึงยังยืนยันที่จะสนับสนุนทุกๆคนต่อไป ทั้งแจบอมและสมาชิก 2PM อีก 6 คนที่เหลือ และได้แต่หวังว่า พวกเขาทุกคนจะประสบความสำเร็จในสิ่งที่พวกเขาพยายามกันมาตลอด โดยไม่มีอุปสรรคใดๆจะขัดขวางได้อีก

Create Date : 13 พฤษภาคม 2553		2 comments
Last Update : 13 พฤษภาคม 2553 14:47:43 น.
Counter : 706 Pageviews.
Share Tweet