ร้ายสาระ ศึกระหว่างสัตว์ สัตว์สามารถดำรงสายพันธุ์อยู่ได้ก็เพราะมีวิวัฒนาการปรับตัวเองไม่ให้ตกอยู่เบื้องล่างของห่วงโซ่อาหาร ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนค่ะว่า เรื่องที่จะเขียนต่อไปนี้ ได้คัดลอกมาจากในหนังสือ การศึกษาวันนี้ ฉบับวันที่ 10-17 พ.ย.48 เราอ่านมาแล้วมันทั้งสงสารทั้งขำๆดีอ่ะ เลยเอามาเขียนต่อเก็บไว้จ้า ธรรมชาติสร้างให้สัตว์แต่ละชนิดมีอาวุธเพื่อใช้ล่าที่แตกต่างกันไป แต่การประเมินความสามารถของเหยื่อที่ต่ำเกินไปทำให้บางครั้งผู้ล่ากลายเป็นเหยื่อเสียเอง คนที่เลี้ยงสุนัขหรือแมวมักเคยเห็นสัตว์เลี้ยงของตนไล่ล่าสัตว์ที่มีขนาดเล็กกว่า เช่น สุนัขไล่กัดแมว หรือแมวไล่จับหนู ซึ่งเป็นสัญชาตญาณของสัตว์ที่เป็นนักล่า ส่วนผู้ที่อาศัยอยู่ตามชนบทอาจได้เห็นสัตว์เลี้ยงของตนไล่ล่าสัตว์ป่า แปลก ๆ ไปกว่านั้น อย่างเช่นเม่น ทำให้ผลลัพธ์ที่ออกมาไม่ค่อยจะน่าดูเท่าไรนัก สุนัขปะทะเม่น เมืองอัลเบอร์ต้า (Alberta) ประเทศแคนาดา เป็นถิ่นที่อยู่อาศัยของตัวเม่น ผู้คนในเมืองนี้จึงคุ้นเคยกับสัตว์ตัวน้อยที่มีขนแหลมชนิดนี้เป็นอย่างดี แต่ดูเหมือนว่าสุนัขที่พวกเขาเลี้ยงเอาไว้จะแยกความแตกต่างระหว่างเม่นกับกระต่ายไม่ออก ทำให้บ่อยครั้งที่พวกมันต้องซื้อประสบการณ์ด้วยราคาที่แพงอย่างเจ็บปวดแสนสาหัส บ่อยครั้งที่ตัวเม่นเข้ามาเพ่นพ่านใกล้กับบริเวณบ้านพักอาศัย สุนัขซึ่งมีประสาทสัมผัสไวต่อความเคลื่อนไหวและกลิ่นแปลกปลอมมักจะตรงเข้าจู่โจมผู้บุกรุกโดยทันที ในขณะที่โดยสัญชาตญาณแล้ว สุนัขส่วนใหญ่จะถอยห่างออกจากเม่นเพราะรู้ว่ามันมีอันตราย แต่สัญญาณเตือนภัยของสุนัขบางตัวอาจเกิดขัดข้อง จึงทำให้มันตรงเข้าไปหมายจะขย้ำเหยื่อและต้องพบกับสิ่งประหลาดใจที่คาดไม่ถึง อีกวันอันเงียบสงบในชนบท สุนัขรีบกระโจนออกจากบ้านตรงไปยังพุ่มไม้ที่สั่นไหวเหมือนมีอะไรสักอย่างอยู่ตรงนั้น มันหายเข้าไปในพุ่มไม้ชั่วอัดใจ ไม่นานนักมันก็ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส พร้อมกับโกยสี่ขาวิ่งกลับมาบ้านแบบไม่คิดชีวิต และสิ่งที่เห็นคือใบหน้าของสุนัขเต็มไปด้วยหนามแหลมของขนเม่น บทเรียนราคาแพง เหตุการณ์คล้ายๆ กันนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้งในเมืองอัลเบอร์ต้า อย่างเช่นที่บางคนอาจเคยเห็นภาพมาบ้างแล้วจากอินเทอร์เน็ต ซึ่งเป็นภาพสุนัขพันธุ์บูลเทอร์เรีย (Bull Terrier) ที่มีขนเม่นปักอยู่เต็มทั่วใบหน้าและตามลำตัว เหตุเกิดเมื่อวันที่ 23 พฤษภาคมที่ผ่านมา ในขณะที่เม่นตัวหนึ่งเดินเข้ามาใกล้กับถิ่นที่อยู่อาศัยของผู้คน อินคา (Inca) สุนัขเพศเมียผู้โชคร้ายตัวหนึ่งพุ่งเข้าขย้ำตัวเม่นเพราะคิดว่ามันเป็นกระต่ายป่า มันจึงถูกตอบโต้ด้วยขนที่ยาวแหลม เม่นแต่ละตัวจะมีขนแหลมราวสามหมื่นเส้นเป็นอาวุธป้องกันตัว ซึ่งจะถูกซ่อนอยู่ใต้ขนนุ่มๆ ทำให้ไม่สามารถมองเห็นได้ จึงไม่น่าแปลกใจที่สัตว์ขาดประสบการณ์อย่างอินคาจะรู้เท่าไม่ถึงการณ์ โดดเข้าใส่สัตว์อันตรายชนิดนี้ โดยปรกติขนแหลมของเม่นจะนอนราบแนบกับลำตัว มันจะตั้งชันขึ้นกลายเป็นเกราะป้องกันตัวเมื่อมันตกใจ โกรธ หรือถูกทำร้าย แม้มันไม่สามารถดีดขนแหลมเข้าใส่ศัตรูได้เหมือนที่เห็นในการ์ตูน แต่มันสามารถสะบัดหางด้วยความเร็วสูงจนทำให้ขนแหลมทิ่มฝังลึกลงไปในร่างของผู้ที่คิดจะทำร้ายมันได้ อินคากับใบหน้าที่ยับเยินเหมือนเพิ่งผ่านสงครามโลก ตัวทั้งตัวเต็มไปด้วยขนเม่น ใบหน้าเนียนสวยของสุนัขพันธุ์เดียวกับ Inca ร้ายแรงถึงชีวิต โชคดีที่อินคาไม่ถูกขนแหลมแทงลงไปในผิวหนังลึกมากนัก สัตวแพทย์จึงสามารถใช้คีมดึงขนเม่นออกมาได้ทั้งหมด แต่สุนัขบางตัวตกใจและพยายามที่จะเอาขาปัดขนเหล่านี้ออกด้วยตัวเอง ทำให้ขนบางเส้นหักติดแน่นจนต้องเอาออกได้ด้วยการผ่าตัดเท่านั้น เมื่อปี 2000 เอเซอร์ (Acer) สุนัขโชคร้ายตัวหนึ่งถูกเม่นแทงเข้าในจุดสำคัญๆ ของร่างกายมากมาย เช่น หน้าท้อง จมูก ลิ้น เหงือก และรอบดวงตา ด้วยความเจ็บปวดทำให้มันพยายามใช้ขาปัดขนเม่นออก ทำให้ขนเม่นบางเส้นหักและยิ่งฝังลึกลงไปใต้ผิวหนัง แม้ว่าสัตวแพทย์จะสามารถดึงขนเม่นที่มองเห็นออกได้จนหมด แต่ก็มีขนเม่นจำนวนมากยังคงฝังอยู่ในร่าง ความเจ็บปวดทำให้มันช็อก จนสัตวแพทย์ต้องให้ยากล่อมประสาทและสเตียรอยด์ เอเซอร์ทนทรมานกับบาดแผลนานหนึ่งปีเต็ม มันอาการทรุดลง ไม่สามารถแม้แต่จะยืน ได้แต่นอนอยู่กับที่จวนเจียนจะสิ้นลม สัตวแพทย์พยายามอัดยากล่อมประสาทและสารสเตียรอยด์ช่วยชีวิตมันอย่างเต็มที่ จนในที่สุดมันก็รอดมาได้อย่างหวุดหวิด ความพยายามใช้ขาปัดออกทำให้ขนเม่นบางอันหักติดใต้ผิวหนัง ใบหน้าอันยับเยินของเอเซอร์ สภาพของเอเซอร์ระหว่างการรักษา งูเหลือมยักษ์ปะทะจระเข้ใหญ่ จากการศึกษาของนักวิทยาศาสตร์พบว่า บางครั้งจระเข้อาจจะจับงูเหลือมขนาดใหญ่กินเป็นเหยื่อได้โดยไม่ยากนัก เพราะจระเข้มีฟันที่แหลมคมและมีขากรรไกรที่แข็งแรงจนสามารถฉีกร่างงูเหลือมได้อย่างง่ายดาย แต่แล้วนักวิทยาศาสตร์ก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบงูเหลือมยักษ์ขนาดยาว 4 เมตรกลืนจระเข้ตัวยาว 2 เมตรลงไปในท้องของมันทั้งตัว เรื่องราวนี้เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 26 กันยายนที่ผ่านมา ขณะที่ไมเคิล บาร์รอน (Michael Barron) เจ้าหน้าที่ป่าไม้ของอุทยานแห่งชาติ เอเวอร์เกรดส์ (Everglades) รัฐฟลอริดา ขับเฮลิคอปเตอร์บินสำรวจรอบ ๆ บึงเอเวอร์เกรดส์ พลันก็เหลือบไปเห็นงูเหลือมพม่าขนาดยักษ์ในบึง งูเหลือมพม่า (Burmese Python) ไม่ใช่สัตว์ท้องถิ่นของฟลอริดา นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่า เดิมทีมีพวกนิยมเลี้ยงสัตว์แปลกๆ นำมันมาเลี้ยงตอนที่มันยังตัวเล็กๆ แต่ภายหลังเมื่อเห็นว่ามันเติบโตอย่างรวดเร็วเป็นขนาดยาว 2 เมตรภายในปีเดียวก็เปลี่ยนใจ เพราะเกิดกลัวขึ้นมาจึงนำไปปล่อยไว้ในป่า งูเหลือมวางไข่มากถึงครั้งละ 100 ฟอง ทำให้มันสามารถแพร่พันธุ์ออกลูกหลานได้อย่างรวดเร็ว และอาศัยอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติเอเวอร์เกรดส์ ซึ่งเคยเป็นเขตของจระเข้ แต่สิ่งที่ทำให้ไมเคิลประหลาดใจกว่าเห็นงูเหลือมพม่ากลางบึงเอเวอร์เกรดส์ก็คือ เขาเห็นหางจระเข้โผล่ออกมาจากท้องของงูเหลือม ดูเหมือนเจ้างูเหลือมยักษ์ตัวนี้จะตายเพราะความตะกละ กินจนท้องแตกตาย หรืออย่างน้อยมันก็ไม่รู้จักประเมินคุณค่าทางอาหารของสิ่งที่กินลงไปเหมือนกับที่ร้านอาหารดังๆ ในกรุงเทพฯ ชอบทำกัน เนื่องจากมันนอนท้องแตก มีลำตัวจระเข้ทะลักออกมาข้างนอก ชิงความเป็นเจ้าแห่งหนองน้ำ โดยปรกติงูเหลือมพม่าจะอาศัยอยู่บนบกมากกว่าที่จะอยู่ในหนองน้ำซึ่งเป็นเขตของจระเข้ แต่เมื่อ 3 ปีก่อน นักวิทยาศาสตร์พบว่างูเหลือมพม่าเริ่มลุกล้ำมาหากินตามหนองน้ำ มีการต่อสู้ระหว่างงูเหลือมยักษ์ตัวยาว 5 เมตร กับจระเข้ขนาด 3 เมตร ทั้งคู่โรมรันพันตูกันอยู่นานถึง 24 ชม. โดยไม่มีฝ่ายใดเพลี่ยงพล้ำจนต้องเลิกราจากกันไปเองเพราะความอ่อนล้า ปรากฏการณ์นี้ทำให้เชื่อได้ว่างูเหลือมพม่ากำลังพัฒนาเพื่อถีบตัวเองให้อยู่ยอดสุดของห่วงโซ่อาหาร เปลี่ยนตัวเองจากการเคยเป็นเหยื่อของจระเข้ให้กลับกลายเป็นผู้ล่าจระเข้เสียเอง จากการพิสูจน์ซากศพจระเข้เคราะห์ร้ายพบว่า ตามผิวหนังมีร่องรอยของการถูกรัดและบิดอย่างแรงจนหมดสติ ร่างการแหลกเหลวก่อนที่เจ้างูเหลือมยักษ์จะกลืนมันลงไปทั้งตัว แต่เนื่องจากจระเข้มีขนาดใหญ่มากเช่นกัน ทำให้เจ้างูเหลือมเคลื่อนไหวได้อย่างเชื่องช้า ขณะที่ให้จระเข้อีกตัวมาพบเข้าโดยบังเอิญมันจึงถูกจระเข้ตัวนั้นสังหารด้วยการขย้ำเข้าที่หัวจนขาดหายไป หรือไม่จระเข้ตัวที่มันกลืนลงไปนั้นยังไม่ตายสนิท มันใช้ขาทั้งสี่ข้างตะเกียกตะกายอยู่ภายในท้องงูเหลือมจนกระทั่งผนังท้องฉีกขาดเป็นแผลกว้าง งูเหลือมยักษ์กลืนจระเข้ทั้งตัวลงท้อง ไม่ว่าความจริงจะเป็นอย่างไรก็ตาม อย่างน้องเหตุการณ์งูเหลือมกลืนจระเข้ลองไปในท้องทั้งตัวเป็นเรื่องแปลกใหม่ที่ไม่เคยพบที่ไหนมาก่อน ซึ่งนักวิทยาศาสตร์จะต้องจับตาดูวิวัฒนาการเอาตัวรอดของงูเหลือมยักษ์อย่างใกล้ชิด   Create Date : 01 ธันวาคม 2548 24 comments Last Update : 1 ธันวาคม 2548 17:52:10 น. Counter : 5488 Pageviews. Share Tweet

ยาวหน่อยนะคะ แหะๆ   โดย: Nazis (Nazis ) 1 ธันวาคม 2548 17:54:01 น.

อึ๋ย น่ากลัวครับ เรื่อง หมากับเม่นอ่ะ   โดย: Culture 20 ธันวาคม 2548 1:37:24 น.

แฉผู้ชายฉาวนาย ย.ย.ทำให้ไอซ์ต้องเสียใจ   โดย: ไอซ์ IP: 203.172.202.18 4 กันยายน 2550 16:14:43 น.

หน้ากลัว   โดย: คนกันเอง IP: 58.9.25.142 6 กันยายน 2550 10:48:56 น.

โคตะระน่ากลัววววววววววเยยพูดแล้วขนลุก   โดย: หนิง IP: 58.181.145.220 25 กันยายน 2550 11:32:25 น.

ผมรักหมู   โดย: หมู IP: 125.26.57.140 26 กันยายน 2550 13:18:07 น.

ผมรักหมู   โดย: หมู IP: 125.26.57.140 26 กันยายน 2550 13:18:07 น.

ดูมันทําสิ   โดย: เเม็ก IP: 203.172.199.254 3 ตุลาคม 2550 8:58:30 น.

ผมรัก...........   โดย: แม็ก IP: 203.172.199.254 3 ตุลาคม 2550 9:00:18 น.

น่ากลัวมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: มิ้นท์ IP: 58.8.172.213 7 ตุลาคม 2550 14:58:58 น.

ทําไปได้   โดย: ไก่ IP: 124.120.50.72 11 ตุลาคม 2550 13:04:25 น.

AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!! MY EYES!!!!!!!!!!!!! THE DOG WILL NOT FORGIVE YOU!!!   โดย: HENRY ZHANG IP: 203.194.5.218 8 มกราคม 2551 23:31:42 น.

ACTUALLY I LIKE IT MAN KEEP UP THE GOOD WORK   โดย: HENRY ZHANG IP: 203.194.5.218 8 มกราคม 2551 23:35:29 น.

น่ากลัว   โดย: ใบเฟิร์น IP: 118.172.211.143 10 มีนาคม 2551 11:40:16 น.

อยากเห็นจังเลยงะ อิอิอิ........   โดย: คนหล่อ IP: 125.26.124.240 10 พฤษภาคม 2551 10:20:31 น.

ชอบ   โดย: พล IP: 125.24.96.22 19 พฤษภาคม 2551 18:59:07 น.

น่าสงสาร จัง   โดย: YAYA IP: 203.121.134.38 30 พฤษภาคม 2551 12:34:38 น.

โคตรรรรรรรรรรเสี้ยววววววววววววววว   โดย: ข้าวสวย IP: 124.121.37.33 24 สิงหาคม 2551 9:50:47 น.

หน้ารักจัง   โดย: ลิงค้อน IP: 125.27.112.131 8 กันยายน 2552 11:40:46 น.

ทำไปได้   โดย: ไม่ขอบอก IP: 118.172.206.71 20 ตุลาคม 2552 16:29:14 น.

หมาคงเข็ดไปอีกนาน   โดย: oll IP: 182.52.109.247 10 มกราคม 2554 20:59:36 น.

สยองจัง   โดย: เห็ด IP: 182.52.109.247 10 มกราคม 2554 21:10:52 น.

สงสารหมาอ่ะ   โดย: เตย IP: 118.172.44.41 15 กันยายน 2554 20:38:58 น.

น่ากลัวมาก   โดย: พาย IP: 202.47.224.210 15 พฤษภาคม 2557 9:02:28 น.