เป็นการง่าย ยิ้มได้ไม่ต้องฝืน เมื่อชีพชื่นเหมือนบรรเลง เพลงสวรรค์ แต่คนที่ควรชมนิยมกัน ต้องใจมั่นยิ้มได้เมื่อภัยมา
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
7 มีนาคม 2552
 
All Blogs
 
แรงบันดาลใจ

วันนี้มีเกมส์มาทาย จ้า ใครตอบถูกปู่มีรางวัล กติกามีอยู่ว่า ปู่จะเล่าประวัติไปเรื่อยๆพอเดาว่าเป็นประวัติใคร ให้ตอบปู่เลย ว่าใครคือเขา(หล่อน)คนนั้นแล้วระบุด้วยว่า จากบันทัดไหน ซื่อสัตย์ ต่อตนเองหน่อยนะจ๊ะ



พ่อของเขา เสียชีวิตตอนที่เขาอายุ ได้ 5 ขวบ


เขาต้องออกจากโรงเรียนกลางคัน ขณะอายุ 16 ปี


ตอนอายุ 17 ปี เขาแสดงความสามารถพิเศษ ด้วยการตกงานติดต่อกันถึง 4 ครั้ง


เขาแต่งงานตอน อายุ 18 ปี ปีถัดมาเขาได้เป็นพ่อคน


แต่ชีวิตคู่ของเขา ก็มีความสุขอยู่ได้ไม่นาน อายุ 20 ปี ภรรยาของเขาพาลูกสาวหนีไป


เพราะทนใช้ชีวิต กับเขาไม่ได้


ช่วงอายุ 18-22 ปีเขาประกอบอาชีพ เป็นคนขายตั๋วรถไฟ แล้วก็ล้มเหลว


แต่เขาก็ยังคงต่อสู้กับชีวิตด้วยการหาโอกาส ให้ชีวิต แต่ทุกอย่างที่เขาทำก็ไม่วายล้มเหลว เหมือนเดิม


เขาสมัครเข้าเป็นทหาร ในกองทัพ แต่ก็ถูกขับออกมา


หันเหมาสมัครเข้าโรงเรียนกฎหมาย แต่ด้วยความสามารถอันเอกอุ เขาถูกปฏิเสธ อย่างไม่ใยดี


แล้วเขาก็ไปทำงานเป็นพนักงานขายประกัน แน่นอน ที่สุด เขาล้มเหลวอีกครั้ง


แค่เกริ่นมาข้างต้น ก็คงไม่ต้องบอกว่าชายคนนี้ทำอะไรไม่ได้เรื่องซักอย่าง


แต่ก็อย่างว่าแหละ คนเราอะไร มันจะไม่ได้เรื่องไปเสียหมด


สิ่งเดียวที่เขาพบว่า เขาทำได้ดีคือ การทำอาหาร


ดังนั้น เขาจึงไปทำงาน เป็นพ่อครัวและคนล้างจานในร้าน กาแฟเล็กๆแห่งหนึ่ง


แต่นั่นก็ไม่ใช่ชีวิต ที่ทรงคุณค่าอะไรเลยในความคิดของเขา


ชีวิตที่ร้านกาแฟ เขามีเวลามากมาย ที่จะนั่งคิดและทำอะไรได้มากพอสมควร


แต่เขากลับเลือก ใช้เวลานั่งคิดถึงภรรยาและลูกสาวของเขาแทน


เขาเพียรพยายาม ติดต่อภรรยาและอ้อนวอนให้เธอกลับมาใช้ชีวิตร่วมกันอีกครั้ง แต่ได้รับคำปฏิเสธ


เขาเปลี่ยนความคิดใหม่ เขาไม่ต้องการภรรยาอีกต่อไป ขอเพียงได้ลูกสาวกลับคืนมาก็พอ


เพราะเขารัก และคิดถึงเธอเหลือเกิน


เขาใช้เวลาว่างในร้านกาแฟ วางแผนในการนำลูกสาวกลับคืนมาสู่อ้อมอกตน


เขาวางแผน ทุกขั้นตอนละเอียดยิบ คำนวณทุกฝีก้าว


ในที่สุดแผนการอันแสนยาวนาน ก็เสร็จสิ้นลง


เมื่อเวลาผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ คุณพ่อวัยรุ่นผู้น่าสงสาร ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้นอกบ้าน


หลังเล็กๆ ของภรรยาเขา


เฝ้ามองลูกสาวของเขา เล่นอยู่หน้าบ้านและเตรียมพร้อม ที่จะ"ลักพาตัวเธอ"


แล้ววันที่ตั้งใจไว้ก็มาถึง เขาซ่อนตัวหลังพุ่มไม้ อย่างระมัดระวัง


แม้จะรู้สึกกังวล ตื่นเต้น และตระหนกอยู่บ้าง


แต่นั่น มิอาจเทียบได้กับความรักที่เขา มีต่อลูก เขาตัดสินใจที่จะต้องลงมือทำให้สำเร็จ


แต่อนิจจา...



วันนั้น... ลูกสาวของเขาไม่ออกมาเล่นหน้าบ้านเลย..


แม้กระทั่ง ความพยายามในการก่ออาชญากรรม เขาก็ยังล้มเหลว


เขารู้สึกเหมือนคน ที่พ่ายแพ้ต่อโชคชะตา รู้สึกเหมือนคนไม่มีค่า และ


เหมือนพระเจ้า กำหนดมาแล้วว่า เขาจะต้องอยู่เพียงลำพังไปตลอดชีวิต



แต่เหมือนปาฏิหารย์ ในที่สุดเขาก็สามารถ โน้มน้าวภรรยาให้กลับมาอยู่ด้วยกัน


พวกเขาทำงานในร้านกาแฟแห่งนั้น ทำอาหารและล้างจาน อยู่จนกระทั่งเขาเกษียณ


ตอนอายุ 65 ปี


วันแรกของการเกษียณอายุึ เขาได้รับเช็คเงินประกันสังคมฉบับแรกของเขา เป็นเงิน 105 ดอลลาร์


(ราว4000บาท)


เช็คดั่งกล่าว เหมือนเป็นตัวแทนของรัฐ ที่ฝากมาบอกเขาว่า เขาไม่อาจจะดูแลตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว


ทั้งหมดที่เขาทำได้ก็คือใช้ชีวิตอยู่ จนกระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิต ด้วยเงินสนับสนุน ของรัฐบาล


มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขารู้สึกถูกปฏิเสธ ล้มเหลว เสียกำลังใจ และท้อแท้


ชีวิตของเขา ได้รับความผิดหวังอีกครั้งหนึ่ง หลังจาก 65 ปีอันยาวนาน


เขาบอกกัยตัวเองว่า ถ้าเขาดูแลตัวเองไม่ได้และต้องมีชีวิตอยู่ โดยให้รัฐบาลดูแล


เขาก็ไม่สมควร มีชีวิตอีกต่อไป เขาตัดสินใจ(อีกแล้ว)ว่า "จะฆ่าตัวตาย"


เขาหยิบกระดาษหนึ่งแผ่นและดินสอหนึ่งแท่ง


นั่งลงใต้ต้นไม้ ในสวนหลังบ้านอย่างสงบ ตั้งใจที่จะเขียนคำสั่งเสียและพินัยกรรม


แต่แทนที่จะทำเช่นนั้น กลับเหมือนมีอะไรมาดลใจ เหมือนเป็นครั้งแรกที่ชีวิตเกิดมา


เขาเริ่มต้นเขียนสิ่งที่เขาควรจะเป็น ชีวิตที่เขาควรจะมี และสิ่งที่เขาปรารถนาในช่วงชีวิตสุดท้ายที่เหลืออยู่


เขาตกใจมาก เมื่อค้นพบความจริงในชีวิตว่า เขายังไม่เคยทำอะไรสำเร็จ เป็นชิ้นเป็นอันกับเขาสักอย่างเลย


(เพิ่งนึกได้)



เขานั่งครุ่นคิดกับตัวเองอย่างจริงจัง มีบางอย่างที่เขาสามารถทำได้


บางอย่างที่คนรอบตัวทำสู้เขาไม่ได้  ใช่!เขารู้วิธีปรุงอาหาร ชีวิตเกือบทั้งหมดของเขา อยู่หน้าเตาร้อนๆมาตลอด


เขาตัดสินใจกับตัวเองอีกครั้ง ในที่สุดเขาเลือกที่จะมีชีวิตอยู่เพื่อ ทำอะไรสักอย่าง ในชีวิตให้ประสบความสำเร็จ


เขาตั้งใจว่า ถ้าเขาจะตายเขาก็อยากจะตายในแบบที่ได้ ลองพยายามเป็นใครสักคน


และทำบางสิ่งบางอย่างที่มีค่าด้วยชีวิตที่เหลืออยู่ น้อยนิดของเขา



เขาลุกจากเงาไม้ มุ่งหน้าไปยังธนาคารในเมือง เพื่อขอยืมเงินจำนวน 87 ดอลลาร์จากเช็คประกันสังคมฉบับต่อไปของเขา



ด้วยเงิน 87 ดอลลาร์นั้น เขาซื้อกล่องเปล่า และไก่จำนวนหนึ่ง


จากนั้นเขาก็กลับไปที่บ้านและลงมือทอดไก่ ที่ซื้อมาด้วยสูตรพิเศษที่เขาได้คิดค้นขึ้มมาในช่วง


หลายปีที่ทำงาน ที่ร้านกาแฟนั่น


เขาเริ่มขายไก่ทอดของเขาตามบ้านต่างๆ ในเมืองคอร์บิน รัฐเคนตั๊กี้ ของเขา



แล้วคนขายไก่ทอด อายู 65 ปีคนนั้นก็กลายมาเป็น ผู้พันฮาร์แลนด์ แซนเดอร์ส ราชาผู้เป็นที่รัก


ของอาณาจักร Kentucky Fried Chicken หรือที่รู้จักในนาม KFC นั่นเอง


ตอนอายุ 65ปี เขาเป้นเหมือนอนุสรณ์แห่งความล้มเหลวที่ยังมีชีวิต แต่ในวัย 85 ปี


เขาก็กลายเป็นเศรษฐี พันล้านและมีชื่อเสียงไปทั่วโลก มีผู้คนให้เกียรติเขาทั่วประเทศ


เรื่องราวชีวิตของผู้พันแซนเดอร์ส เป็นอีกบทหนึ่งของเรื่องราวความสำเร็จ


ที่ได้รับคำยกย่องจากผู้คนทั่วโลก แต่ใครจะรู้บ้างว่าหากใต้ต้นไม้วันนั้น


ผู้พันแซนเดอร์ส ได้ทำตามที่เขาตั้งใจไว้แต่แรก


ตำนานไก่ทอด สะท้านโลกก็คงไม่มีให้เราได้เห็นกัน



จริงอย่างที่เขาว่า ความสำเร็จกับความล้มเหลวห่างกันเพียงแค่พลิกฝ่ามือ


มันอยู่ที่ว่า คุณเลือกที่จะสู้ต่อหรือยอมแพ้



สำหรับผู้พันแซนเดอร์ส 65 ปีของชีวิตที่ล้มเหลว เทียบคุณค่าอะไรไม่ได้เลยกับ 20 ปีแห่งความสำเร็จ



แล้วชีวิตของคุณล่ะ ล้มเหลวมากพอหรือยัง



ขอบคุณสำหรับบทความดีๆในเนท ซึ่งผมนำมาเผยแพร่ต้องขออนุโมทนา สาธุด้วยครับ








Free TextEditor


Create Date : 07 มีนาคม 2552
Last Update : 7 มีนาคม 2552 16:55:45 น. 35 comments
Counter : 595 Pageviews.

 
เจ้ามารน้อย ปู่อัพบล๊อก แล้วนะเฟ้ย ถากถางอยู่ได้ หุหุหุ


โดย: naydin วันที่: 7 มีนาคม 2552 เวลา:16:59:53 น.  

 
อ่านยังไม่ทันจบก็รู้ว่าเป็นผู้พันไก่ทอดอ่ะปู่ๆไม่น่าจะเฉลยเลยนะ หนูอดได้รางวัลเป็นลิงขึ้นมะพร้าวหนึ่งตัวเลยยยย


เรื่องต่อไปล่ะปู่ อิอิ ล้อเล่นนะ หนูอยากฟังเรื่องหมาพุดเดิ้ลของปู่อ่ะ 555+ อันนี้ไม่ล้อเล่น


โดย: มารน้อยไร้สังกัด วันที่: 7 มีนาคม 2552 เวลา:17:55:46 น.  

 
อ่ะลืมบอกว่าเดาออกว่าเป็นผู้พันไก่ทอดตอนที่เค้าอายุ 65 อ่ะปู่ มีเพื่อนเอามาเล่าให้ฟังหรอกเพราะไม่เคยอ่านฟอร์เวิร์ดเมลล์เลย


โดย: มารน้อยไร้สังกัด วันที่: 7 มีนาคม 2552 เวลา:18:00:32 น.  

 
Just dropping by to read ka.


โดย: CrackyDong วันที่: 7 มีนาคม 2552 เวลา:20:02:23 น.  

 
แวะมาเยี่ยมค่ะปู่
อ่านไปก็เดาไปว่าเป็นใคร มาเดาได้ตอนทอดไก่นี่เอง อิอิ


โดย: BeCoffee วันที่: 7 มีนาคม 2552 เวลา:21:54:13 น.  

 
ขอบคุณค่ะ

สอนดีนะ จะนำไปใช้คับ


โดย: TheBestSecretary วันที่: 7 มีนาคม 2552 เวลา:22:46:05 น.  

 
ปู่อ่ะ
หลานเริ่มเหนื่อยแล้ว หลานมีแผนจะเริ่มทำวันจันทร์นี้ แต่ก่อนจะทำนี่เหนื่อยพิลึก อ่านแล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย เด๋วพรุ่งนี้กินไก่ดีกว่า วันนี้เห็นโฆษณาไก่อันใหม่ น่าลองๆ

ปล.ปู่แปลกใจมั้ย เวลาไปกินข้าวบ้านคนอื่นเนี๊ย กินเข้าไปแล้วไม่สบายกระเพาะเอาซะเลย
ปปล.ช่วงนี้ปู่มาแนวใหม่นะเนี๊ย ตอบบล็อกหลานในกระทู้ตัวเอง 555+
ปปปล. อ่าหลานสมาธิหายไปไหนหว่า พิมพ์ตกหล่นนะ แต่นึกคำนึง ดันพิมอีกคำ เนี๊ยกว่าจะ submit ต้องอ่านทวนตั้ง 3 รอบ


โดย: karnkraw วันที่: 8 มีนาคม 2552 เวลา:0:57:05 น.  

 
เออ ปู่เคยอ่านมาเหมือนกัน คุ้นมาก ๆ แต่จำไม่ได้ว่าชีวิตรันทดของใครว้า มารู้ตอนพี่แกไปจับไก่ เอ๊ย ซื้อไก่นี่แหละ

แหม...มาว่าป้าเดซี่วัยทองอีกแล้ว อายุป้าเนี่ย ยังอยู่ในช่วงวัยผสมพันธุ์ เ้อ้ย...วัยเจริญพันธุ์นะยะ

โกรธธธธธธธ



โดย: Oops! a daisy วันที่: 8 มีนาคม 2552 เวลา:8:50:23 น.  

 
หวัดดียามสายค่ะปู๋
เมื่อคืนนอนดึกมากก วันนี้เลนตื่นสาย นี่ถ้าแดดไม่ส่องหน้าคงไม่ตื่น 555+
ปู่อ่ะ ตื่นยัง


โดย: karnkraw วันที่: 8 มีนาคม 2552 เวลา:10:23:01 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณปู่ ออยเพิ่งทราบเหมือนกันค่ะว่าเป็นผู้พันไก่
โหย ประวัติชีวิตของเขาน่าทึ้งไม่น้อยเลยนะค๊า นับถือจิงๆ
คุณปู่สบายดีนะค๊า ออยขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง
และกิจการรุ่งเรืองๆๆนะค๊า


โดย: Borken วันที่: 8 มีนาคม 2552 เวลา:18:22:58 น.  

 
สู้ๆค่ะ เหนแล้วก้อค่อยมีแรงวิ่งตามความฝันกันต่อไป


โดย: funkylady วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:0:40:22 น.  

 
ยังอีกยาวเลยกว่าจะถึง 100 อ่ะ ฮือๆ


โดย: มารน้อยไร้สังกัด วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:1:33:09 น.  

 
ไม่บอกร๊อกว่าเคยได้ยินเรื่องนี้มาบ้างเรอป่าว..
อ่านเเล้วทำให้มีความหวังสู้ชีวิต..

ไทยเราต่างกันที่ว่าเราทำเพื่อประทังชีวิตให้อยู่รอด ไม่ให้เดือดร้อนใคร


โดย: ยูกะ (YUCCA ) วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:2:37:40 น.  

 

สวัสดีเช้าวันจันทร์ค่ะ โดนเจ้าแฝดยึดคอมฯนะคะ +กับ net ช้ามาก ๆ มีความสุขมาก ๆ นะคะปู่


โดย: watase วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:10:45:52 น.  

 
"ด้วยเงิน 87 ดอลลาร์นั้น เขาซื้อกล่องเปล่า และไก่จำนวนหนึ่ง"

อ่านยังไม่จบเลย เพิ่งอ่านถึงบรรทัดเนี้ย.. ทายว่า ผู้พัน แซนเดอร์ ไก่ทอด เคเอฟซี ใช่ป่ะ ปู่..

เดี๋ยวขอกลับขึ้นไปอ่านต่อก่อนนะ..


โดย: ป้าแก่ (elastigirl ) วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:13:03:28 น.  

 
อ่ะ.. ถูกจริงๆด้วย.. เอารางวัลมาเลยปู่..


โดย: ป้าแก่ (elastigirl ) วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:13:07:27 น.  

 
เอ้า...ใครทายถูกมารับรางวัล ตั๋วรถเมล ไปกลับ เซ็ลทรัลพระราม2 -ดาวคนอง 2ที่นั่งเลยจ้า


โดย: naydin วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:22:37:54 น.  

 
ไอ้ตั๋วที่ปู่ให้เนี่ย มันไปสถานที่สำคัญๆอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่าปู่อำเฉยๆ อันนี้งงจริงๆค่ะ ไม่ใช่เด็กกรุงเทพนะ


โดย: มารน้อยไร้สังกัด วันที่: 10 มีนาคม 2552 เวลา:4:27:53 น.  

 
มาลงชื่อรับตั๋วรถเมล์ค่า....


โดย: BeCoffee วันที่: 10 มีนาคม 2552 เวลา:8:15:08 น.  

 
อรุณสวัสด์จ้าพี่ดิน..อยากให้เป็นพี่มากก่า


โดย: ยูกะ (YUCCA ) วันที่: 10 มีนาคม 2552 เวลา:9:09:00 น.  

 
สวัสดีค่ะปู่ สบายดีนะคะ อย่าลืมที่แปะโป้งไว้นะ


โดย: ตะไคร้หอม วันที่: 10 มีนาคม 2552 เวลา:9:42:18 น.  

 
หวัดดีปู่

เอาตั๋วรถเมล์มาเลย.. ป้าน่ะ ต้องใช้ทุกวันเลยนะยะ สายนั้นน่ะ.. จากที่บ้าน ต้องนั่งรถจาก เซ่งท่านพระราม 2 ไป ต่อรถที่บางปะแก้วน่ะ


โดย: ป้าแก่ (elastigirl ) วันที่: 10 มีนาคม 2552 เวลา:11:02:19 น.  

 
เรื่องนี้มันกินใจพลเหลือเกินปู่ ต้องมีสักวัน ๆ จะเป็นตามฝัน เอ่อ แต่ตอนนี้ขอค้นใจตัวเองต่อไปก่อนน่ะ

เรื่องเพื่อนยืมเงินก็คงอย่างที่ปูว่าน่ะแหละ ถ้ามันเป็นเพื่อนเราจริง ๆ ก็หวังว่ามันคงเข้าใจเราแหละปู่


โดย: พล (aoigata ) วันที่: 10 มีนาคม 2552 เวลา:13:17:07 น.  

 
ปู่..เช็คหลังไมค์ด้วย..


โดย: ป้าแก่ (elastigirl ) วันที่: 10 มีนาคม 2552 เวลา:15:46:25 น.  

 
นี่ถ้า ผมไปทอดไก่ยังทันมั้ยเนี่ยยยยย!!!!


โดย: แมงแสบบบ (pongporc007 ) วันที่: 10 มีนาคม 2552 เวลา:18:54:35 น.  

 
หวัดดีคะปู่ คิดถึงปู่จัง


โดย: karnkraw วันที่: 10 มีนาคม 2552 เวลา:23:08:31 น.  

 
ธุจ้าปู่ดิน

อีหนูพิตต้าสารภาพตรงนี้เลยว่า "หนูทายไม่ได้ว่าเค้าคือใครอ่ะ"
ต้องอ่านจนจบถึงรูว่าเป็น ผู้พัน KFC นี่เอง

----------------------------------------------------------

ยังไปไม่ถึงอัมพวาเลยค๊า...ได้แค่เฉียดๆไปแถวเซ็นทรัลพระราม 2

แต่ไม่ต้องกังวลใจว่าหนูจะไม่โทรหาปู่ค่ะ
หนูโทรไปแน่ๆ เพราะหนูอยากกินมะพร้าวน้ำหอมฟรี!!!!
เอ้ย!ไม่ใช่ซิ เพราะหนูคิดถึงปู่ตะหาก คริ คริ


โดย: Khun_Pitta วันที่: 10 มีนาคม 2552 เวลา:23:57:52 น.  

 
ปู๋หายปายหนายยยย


โดย: karnkraw วันที่: 11 มีนาคม 2552 เวลา:12:25:42 น.  

 
จ๊ะเอ๋ปู่ดิน ตอนนี้ยึดคอมได้เป็นพัก ๆ นะคะ เลยรีบมาหาเลยนะเนี่ย คิดถึงนะคะ
ปล.เซ็ง กะ net ของ tot จิง จิง คะปู่ โหลดช้ามาก ๆเลย นะคะ


โดย: watase วันที่: 11 มีนาคม 2552 เวลา:18:48:07 น.  

 
ยินดีคะปู่ หลานถือเป็นคำเชิญนะคะ

ตอนนี้หลานกำลังพยายามกลับมาใช้แก๊สให้ได้ ถ้าเกิดเป็นโรคกลัวแก๊สนี่ น่าสงสารพิลึกล่ะ

หลานรู้วิธีลดน้ำหนักแบบได้ตังค์แล้วคะ



โดย: karnkraw วันที่: 11 มีนาคม 2552 เวลา:20:11:50 น.  

 
ใช้ ADSL Hispeen นะคะปู่ 1M. พอ Begin Test ได้สัญญาณมาแค่ 200k กว่าๆ เองคะปู่ โทรไปโวย ที่ tot แล้วเค้าบอกมีปัญหาอยู่ต้องรอช่างซ่อมเสร็จก่อนนะคะ เป็นมา 2 วันแล้วค่ะ เซ็งจิง จิง เลยค่ะ


โดย: ปักเป้า (watase) IP: 125.27.237.250 วันที่: 11 มีนาคม 2552 เวลา:22:39:49 น.  

 
หวัดดีครับปู่เซนเดอร์ เอ้ยย ปูดิน


ไปลองทอดมาแล้วไก่อ่ะ

ผมว่าไปซื้อกินง่ายกว่า คับ


โดย: แมงสาบ (pongporc007 ) วันที่: 12 มีนาคม 2552 เวลา:0:08:16 น.  

 
อยากเอา tag มาให้ปู่ทำจัง เเต่กลัวถูกด่ากลับ


โดย: ยูกะ (YUCCA ) วันที่: 12 มีนาคม 2552 เวลา:1:31:44 น.  

 
ขอมอบเเท็ก" คู่มือทำความรู้จักตัวเอง " มาให้ปู่จ้า..รับไปซะดีๆ



โดย: YUCCA วันที่: 12 มีนาคม 2552 เวลา:2:27:19 น.  

 
หวัดดีค่ะปู่ ขอมะพร้าวกินหนึ่งลูกค่ะ เอาหวานๆนะคะ


โดย: มารน้อยไร้สังกัด วันที่: 12 มีนาคม 2552 เวลา:4:33:14 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

naydin
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ผมคือคนธรรมดาๆคนหนึ่งที่มีความทเยอทยานอยากมีบล็อคกับเขาบ้างไว้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับผองเพื่อน
Friends' blogs
[Add naydin's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.