[Y]มาแชร์ประสบการณ์ความรักให้ฟังครับ 36

หลังจากวันนั้น ผมก็ไม่ได้กินลูกอมเพิ่มสักเม็ดเลย

ใครมันจะกล้ากินหล่ะครับ อิอิ

ผมเอาไปแช่ในตู้เย็นเพื่อให้มันคงสภาพและความอร่อยให้ได้นานที่สุด

แต่เขากลับคะยั้นคะยอให้ผมกินอยู่ได้ !!!!

“อร่อยมั้ย?”

“กินดิวะ กูอุตส่าห์ทำให้”

“หมดแล้วไง กูทำให้ใหม่ก็ได้เปล่าวะ”

เขาใช้คำเหล่านี้พูดกรอกหูผมบ่อยมาก

แต่ผมก็ไม่ยอมสักที จนสุดท้าย เขาก็เลิกพูดไปเลย

แต่เวลามาที่ห้องผมทีไร เขาก็ต้องเปิดตู้เย็นดูทุกที

5555555555555555

หลังจากที่ผมได้รับลูกอมนั้นและอ่านข้อความนั้นจนท่องขึ้นใจได้แล้ว

ผมกับเขาก็เริ่มจะจูบกันบ่อยขึ้น บ่อยขึ้น และบ่อยขึ้น!!!!

นอนก็จูบ อยู่ในรถก็จูบ ก่อนลงรถก็จูบก่อนออกจากห้องก็ยังต้องจูบ

จูบจนปากแมร่งจะเปื่อยอยู่หล่ะ!!!!!

แต่เราไม่เคยแลกลิ้นอะไรกันเลยนะครับ

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม

อาจจะมีพลังงานหรือวิญญาณอยู่แถวนี้ก็เป็นได้.....

เอ่อ อินไปหน่อย

ผมว่าคงเป็นเพราะ

แค่จุ๊บหรือจูบกันธรรมดา

เราสองคนก็มีความสุขมากพอแล้ว

มั้งนะ ^^

วันที่ผมจะเล่าให้ฟังนี้เป็นวันอะไรไม่รู้ ผมจำไม่ได้

แต่ผมจำเหตุการณ์ในวันนั้นได้แน่นอน

ผมกับเขากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง

จริงๆผมอ่านคนเดียวแหละ

ส่วนเขานั่งทำงานของครอบครัว

คือที่มานั่งจมอยู่ในร้านกาแฟเนี่ยก็เพราะว่าเขาบอกว่าอยากมาหาผม

แต่ไม่อยากอยู่ที่ห้อง เพราะอยู่ที่ห้องผมก็นั่งเล่นคอมไม่สนใจเขา

ก็เลยพาผมมาข้างนอก

สายตงสายตาผู้คนที่มองมาที่เราอ่ะ ผมไม่ขอเล่าแล้วกันเนอะเพราะมันก็เป็นแบบเดิมๆจนผมชินไปหล่ะ

ผมก้มหน้าก้มตาสนใจหนังสือที่เพิ่งซื้อมาใหม่

ส่วนเขาก็นั่งจิ้มไอแพด พร้อมกับถือกระดาษอ่านรายละเอียดอะไรสักอย่าง

เราเงยหน้ามายิ้มให้กันบ้างสนทนาในเรื่องที่ผ่านเข้ามาในหัวสมองบ้าง (ส่วนใหญ่เป็นผมแหละที่ชวนคุย)

แต่โดยส่วนใหญ่แล้วผมกับเขาจะสนใจกิจกรรมของตัวเองกันมากกว่า

ผมไม่ได้สนใจบีบีว่ามีคนส่งข้อความอะไรมาเพราะมันกำลังสั่นอยู่บนโต๊ะ

แต่เอ๊ะ!!! ทำไมมันสั่นไม่หยุดวะ

ผมละความสนใจจากหนังสือ เอื้อมมือไปหยิบบีบีมาดู

เขามองตาม

ผมมองดูเบอร์ที่โทรเข้า ก่อนจะยิ้มออกมานิดนึงแล้วกดรับสาย

“ไงจ๊ะ เด็กน้อย”

ผมเหลือบมองเขา

แมร่ง!!!จ้องกูอยู่ได้!!!!

ผมไม่สนใจ หันไปสนทนากับคนในสายต่อ

“เออ กูอยู่ข้างนอกมีไร”

ผมถามคนในสาย

“เออ ก็ได้ ว่างอยู่เหมือนกัน กูอยู่ร้าน Sweet Cafe ....เออ ร้านนั้นแหละที่กูพามาคราวก่อนอ่ะ”

พอพูดคุยกันเสร็จเรียบร้อย ผมก็วางสาย

ผมหันไปมองหน้าเขาอีกครั้งนึง

เอออออ งานการไม่ทำแล้วใช่มะ!!! แล้วนั่น หน้าแบบนั้นสงสัยอะไรกูสินะ

ผมไม่ปล่อยให้เขาคิดเองเออเอง

“เดี๋ยวน้องที่มหาลัยมาหานะ จะมาให้ช่วยติวหนังสือ”

ผมบอกความจริงเขาไป

แหนะ!!! กูบอกความจริงไปแล้วนะเว้ย!!!ทำไมไม่คลายคิ้วอีก!!!!

“น้องคนนั้น?”

เขาถามผมกลับ ทั้งๆที่คิ้วหนาๆยังคงติดกันอยู่

ผมเริ่มรู้สึกว่าบรรยากาศมันชักจะแปลกๆซะแล้วสิ

ผมก็เลยรีบตอบเขากลับไป

“ช่ายยยยยยยย”

ผมตอบแบบลากเสียงยาวๆให้มันแลดูอ้อนๆหน่อยเพื่อให้บรรยากาศมันดีขึ้น

แล้วมันก็ดีขึ้นจริงๆครับ

เพราะเขาเอื้อมมือมาเขกหัวผมทีนึงก่อนจะคลายคิ้วออกหันไปสนใจกระดาษในมือแทน

ผมหดคอรับแรงกระแทกเช่นเคยไม่สงสัยด้วยว่าทำไมเขาถึงต้องเขกหัวผม

เวลาผ่านไปสักพัก น้องผมก็โทรมาอีกครั้ง

“พี่ ผมอยู่หน้าร้านแล้ว”

ผมค่อยๆลุกขึ้น เดินออกไปหน้าร้าน

แต่ผมก็ไม่ลืมบอกเขาหรอก

“เดี๋ยวไปรับมันเข้ามาก่อน”

ผมยกโทรศัพท์ออกห่างจากปาก แล้วหันไปพูดกับเขา

เขาพยักหน้ารับ

ผมพาน้องมันเข้ามาในร้าน เดินนำมาที่โต๊ะ

สงสัยน้องมันคิดว่าผมอยู่คนเดียวมั้งครับมันก็เลยตกใจที่เห็นเพื่อนผม เอ่อออ เพื่อนสิ เพื่อนใช่มะ

เพื่อนผมนั่นแหละ นั่งอยู่ด้วย

แต่ผมว่ามันกำลังตะลึงความหล่ออยู่แน่ๆเลย 5555555

มันยืนค้างแปปนึง ก่อนจะยกมือไหว้สวัสดีเขา

เขายิ้มรับไหว้นั้น

ผมแนะนำเขาให้น้องมันรู้จัก เรียนที่ไหน อะไรยังไง

และเพราะมีคนมาเพิ่มทำให้ผมกับเขามีเรื่องใหม่คุยกันเพิ่มขึ้นโดยอัตโนมัติ

บางทีก็เรื่องเดิม แต่น้องมันไม่เคยฟัง

ผมกับเขาไม่ได้แสดงออกถึงความสัมพันธ์เกินเพื่อนให้น้องมันสงสัยเลยแม้แต่น้อย

ไม่มีการถูกเนื้อต้องตัวกันโดยสิ้นเชิง

ตอนแรกผมก็คิดว่าเขาจะหึงหวงอะไรหรือเปล่า

แต่ก็ไม่เห็นมีทีท่าว่าจะเป็นเช่นนั้นเลย

พอคุยกันจนไม่เหลือเรื่องที่จะคุยกันแล้วน้องมันก็หันไปล้วงกระเป๋า หยิบชีทขึ้นมาให้ผมสอน

เขาหันไปนั่งทำงานต่อเหมือนเดิม

ผมก็เลยไม่สนใจเขา หันไปสนใจน้องมันแทน

ผมสอนไปก็ด่าน้องมันไปตลอด

แมร่ง!!! โง่เหลือหลาย 5555555

ไม่รู้เป็นเพราะวิชามันยาก หรือน้องมันโง่กันแน่มันถึงไม่เข้าใจสักที

แต่แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะผมสอนไม่ดีชัวร์

ป๊าป!!!

ผมตบหันมันเป็นรอบที่ร้อยแล้วมั้ง

“กูเพิ่งสอนไปเมื่อกี้เองนะเว้ย ไอฟายยย”

ผมด่ามันพลางพลิกกระดาษกลับไปให้มันดู

น้องมันหัวเราะแหยๆออกมา แล้วหันไปมองหน้าเขาที่เงยหน้ามาดูทุกครั้งที่ผมวาดมือลงบนหัวเด็ก

“ดูเพื่อนพี่ดิ ตบหัวผมอีกแล้ว”

น้องมันหันไปขอความช่วยเหลืออีกคนซึ่งกำลังหัวเราะชอบใจอยู่

ผมโวยวายเล็กน้อยที่มันหันไปส่งสายตาอ้อนๆให้เขาก่อนจะดึงหน้ามันมาสนใจชีทตรงหน้าต่อ

กว่าผมจะสอนมันจบบทนึง ก็กินเวลานานอยู่

“พี่ พอก่อนๆ ขอพักก่อน”

อืมมมมม น่าจะพักได้หล่ะ สมองน่าจะล้าน่าดู

ผมพยักหน้า หันไปหยิบคาปูชิโน่ปั่นขึ้นมาดูดอึกสองอึก

แหะๆ ขอแห้งเหมือนกันนะเนี่ย

ผมมองนอนมันที่กำลังเอาหน้าฟุบโต๊ะทำท่าเหมือนคนตายอยู่ก่อนจะหันไปมองเขาซึ่งกำลังนั่งจิ้มไอแพดของตัวเอง

ขนาดแมร่งๆก้มแมร่งยังหล่อ

ผมไม่รู้ว่าผมจ้องเอาเพลินนานสักแค่ไหนและคงจ้องต่อไปอย่างนั้น ถ้าไม่โดนไอเด็กที่นั่งข้างๆจับแขน

“พี่ยืมแขนหน่อย”

ผมไม่ทันได้ตอบอะไร น้องมันก็คว้าเอาแขนผมไปเสียแล้ว

ตอนนี้แขนผมตั้งอยู่ข้างหน้ามันแต่ไม่ได้ตั้งอยู่ธรรมดานะครับ

เพราะน้องมันกำลังนอนทับแขนผมอยู่โดยการเอาหน้าผากมาตั้งแหมะบนแขนผม

ผมไม่ตกใจหรือไม่ตื่นเต้นอะไรทั้งสิ้นครับเพราะว่าปกติมันก็เป็นคนประมาณนี้อยู่แล้ว ยิ่งมาจากชายล้วนด้วยถึงแม้จะคนละโรงเรียนกันก็เถอะแต่การแสดงออกแบบนี้มันคงเป็นเรื่องปกติสำหรับน้องมันแหละครับ

ผมปล่อยให้น้องมันนอนไป มองการกระทำแบบขี้อ้อนของมันไม่ปริปากบ่น

แล้วก็เผลอเอามือไปลูบหัวมันเบาๆ

อืมมมม ผมมันนี่นุ่มจริงๆ

!!!!Shipหาย!!!

ผมชักมือกลับทันทีที่นึกได้ แล้วค่อยๆหันไปมองหน้าเขา

นั่นไง!!!!ไม่ผิดเลย!!!!จ้องกูชัดๆ!!!!!

เขาจ้องหน้าผมด้วยสายตาที่ผมไม่สามารถคาดเดาได้ว่ามีความหมายอะไรแฝงอยู่

โกรธ....ไม่น่าใช่

งอล.....ก็ไม่น่าใช่

ผมอึ้งๆนิดๆ ไม่รู้ว่าควรทำอะไรต่อ

ผมก็เลยส่งยิ้มแบบจริงใจสุดๆไปให้เขา

เขาไม่ยิ้มตอบครับ กลับไปก้มหน้าจิ้มไอแพดตามเดิม

!!!!!!!!!! พลาดแล้วกู

Create Date : 25 ธันวาคม 2555 Last Update : 25 ธันวาคม 2555 20:12:22 น. Counter : 3522 Pageviews.		4 comments
Share Tweet