เสาร์นี้ได้ยินข่าวเรื่องการปฏิรูปการรถไฟ เลยเกิดอารมณ์นึกนึงสมัย ม.ต้น
ผมเรียนที่โรงเรียนวัดราชโอรส ซึ่งมีรถไฟสายวงเวียนใหญ่-มหาชัย วิ่งผ่าน
คิดถึงสมัยก่อน โรงเรียนเลิกแล้วก็จะขึ้นรถไฟไปเที่ยววงเวียนใหญ่
สุดสายที่สถานีวงเวียนใหญ่ ข้างๆห้างคาเธ่ย์ (ใครจำห้างนี้ได้ บ่งบอกถึงอายุ 30up)

เก่ากว่านั้น พ่อผมเล่าให้ฟังว่า (ต้องความจำคนรุ่่นพ่อ) เดิมทีเดียวรถไฟสายนี้
มันมาสุดสายเอาที่ท่าน้ำคลองสาน ใครที่เคยข้ามเรือที่ท่านี้คงแปลกใจ
เอ๊ะ ท่าเรือ ทำไมมันถึงชื่อ ท่ารถไฟคลองสาน ก็เพราะว่าเดิมมันเคยเป็นสถานีรถไฟน่ะซี!

พ่อผมเล่าต่อว่า เดิมทีเดียว ได้ยินข่าวว่าเขาจะสร้างทางรถไฟข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาไป
แล้วทำรางยาวไปต่อเชื่อมกับสถานีหัวลำโพง อือม ฟังแล้วเข้าท่ามากๆ
คนที่อยู่มหาชัยก็จะสามารถเข้ามาถึงใจกลางกรุงเทพฯด้วยขนส่งระบบราง

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ข่าวการสร้างสะพานข้ามแม่น้ำที่คลองสานก็หายไป
เปลี่ยนสถานที่สร้างสะพานกันใหม่เป็นสะพานสาทร และยกเลิกสถานีคลองสาน
ทางรถไฟจากวงเวียนใหญ่มาคลองสาน ทุกท่านสามารถสังเกตุได้ถึงทุกวันนี้
นั่นก็คือถนนเจริญรัถนั่นเอง

ยิ่งได้ยินเรื่องแบบนี้ ดูเหมือนการพัฒนาทางด้านขนส่งระบบรางของไทย
คนรุ่นก่อนมีวิสัยทัศน์ยาวไกล แต่รุ่นหลังต่อมา ไม่ทราบเพราะเหตุใด
ดูเหมือนจะถอยหลังไปทุกทีๆ








ป้ายคัดค้านการปฏิรูป แขวนอยู่ข้างๆห้องจำหน่ายตั๋ว สหภาพรถไฟท่านกังวลว่า
เมื่อปฏิรูปไปแล้ว ประชาชนคนตาดำๆอย่างเราๆท่านๆ จะโดนขูดรีด
ซึ่งวันนี้ ไม่ต้องจ่ายเงินซื้อตั๋วแต่อย่างใด รัฐบาลได้ใช้เงินภาษีจ่าย
ไปอุดหนุนค้ำจุนเป็นโปรโมชั่นพิเศษเพื่อคนไทยมานานหลายเดือน






การเมืองเรื่องปวดหัว พักไว้ก่อนวันนี้นั่งรถเที่ยวดีกว่า
รับตั๋วฟรีที่ช่องจำหน่ายตั๋วแล้วก็ขึ้นรถกันเลย!!

ภายในโบกี้รถไฟสายวงเวียนใหญ่-มหาชัย
สภาพไม่ผิดจากสมัยที่ผมเรียน ม.ต้น (๒๐ปีที่แล้ว)
ต่างกันตรงความชำรุดทรุดโทรมตามกาลเวลา








ตั๋วพร้อมแล้ว ปาท่องโป๋ น้ำเปล่า สัมภาระ (ของ AMINDA) ก็พร้อมแล้ว ได้เวลารถออก ไปกันเลย!!!!
*ตั๋วระบุเวลาออก ๘.๓๕ ก็จริงครับ แต่จริงๆแล้ว คันที่ผมนั่ง รถออกเวลา ๙.๓๐ (เอาน่าตั๋วฟรี พิมพ์ไม่ตรงมันจะเป็นไรไป)






ร้านค้าทั่วๆไป สภาพระเกะระกะไม่น่ามอง ที่อาจจะพบเห็นได้ตามสถานีรถไฟในขณะนี้
ถ้าปฏิรูปแล้ว คนเหล่านี้จะยังได้ขายของ ได้ทำมาหากินตรงที่เเดิมอยู่ไหม ไม่มีใครทราบ






รถวิ่งไปเรื่อยๆ ผ่านที่ต่างๆ ผ่านชุมชน วัด และบ้านเก่าๆ ข้างทาง








ไม่นานนักรถก็หยุดที่สถานีนี้ สงสัยว่าทำไมหยุดนานกว่าปกติ ชะโงกไปดู อ้อ เป็นสถานีสับหลีก นี่เอง
รถไฟอีกชบวนหนึ่ง ที่วิ่งสวนมาจากมหาชัย จะมาสับหลีีกขบวนที่มาจากวงเวียนใหญ่ที่สถานี รางโพธิ์ แห่งนี้






ออกจากกรุงเทพฯมามากเท่าไร ภาพความยุ่งเหยิงไม่น่าดูขงสังคมเมืองก็น้อยลงเท่านั้น






และแล้ว ราวๆ ๑ ชั่วโมง รถไฟก็เดินทางมาถึงตลาดมหาชัย วิ่งเข้ามากลางตลาด








ผู้คนมากมาย มาลงสถานีแห่งนี้ ทั้งที่มาจับจ่ายซื้อของและเพื่อเดินทางต่อไปยังแม่กลอง






ไหนๆก็มาถึงมหาชัยแล้ว แวะเที่ยวตลาดมหาชัยสักหน่อย
ที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องอาหารทะเลนานาชนิด ไม่ว่าจะเป็น ปลาอินทรีย์เค็ม






กุ้งแห้ง ปลาแห้ง






หรือชอบแบบสดๆก็มีขาย ตัวใหญ่ๆ ราคาไม่แพง






มาถึงที่นี่แล้ว อย่าลืมแวะไปนมัสการศาลหลักเมืองสมุทรสาคร






ติดๆกันเป็นป้อมวิเชียรโชฎก ป้อมโบราณ






หอนาฬิกาที่ท่าเรือ วันนี้กำลังซ่อมแซมบูรณะ






มองจากท่าเรือไปฝั่งตรงข้าม แม่น้ำท่าจีนช่วงนี้ กว้างมาก
คงเป็นเพราะว่าเป็นช่วงที่ใกล้จะถึงทะเลแล้ว






เรือประมงมายมายหลายลำ วิ่งเข้าวิ่งออก






การเดินทางจากมหาชัยไปแม่กลอง จะต้องข้ามท่าเรือที่มหาัชัย ไปฝั่งท่าฉลอม
แล้วเดินเท้าอีกราวๆ ๕-๑๐ นาที ไปต่อรถไฟที่สถานีบ้านแหลมที่ฝั่งท่าฉลอมนั่นเอง
ผู้คนที่นี่ นิมมใช้บริการเรือข้ามฟาก โดยขี่รถมอเตอร์ไซค์ลงเรือข้ามฟากได้เลย








เรือข้ามฟากหยุดรอให้เรือโยงวิ่งตัดหน้าไปก่อน
เรือโยงขบวนยาว ดูแล้วไม่ต่างจากรถไฟ






ข้ามมาถึงท่าฉลอม ก็เจอกับเจ้าถิ่นทั้งสองตัว (^^)
ใครขึ้นใครลงก็เห่าดะไปหมด
"อย่ามาซ่าแถวนี้นะเฟร้ยย!!"






เห่าจนหนำใจก็เดินตามเข้านายขึ้นเรือข้ามฟากไปมหาชัย






ขึ้นจากท่าเรือมาแล้ว ด้วยคววามไม่ชินในเส้นทาง ผมก็เลยควักเอามือถือมาดูแผนที่
เปิดโปรแกรม Google Map ก็พอจะเข้าใจได้ไม่ยากว่าจะต้องเดินไปขึ้นรถไฟที่ไหน

แต่อนิจจา เดินไปได้ไม่เท่าไร ก็มีลมพัดมาวูบหนึ่ง บรรยากาศมืดครึ้ม
ทำให้ผมเกือบหลงป่าที่ท่าฉลอม (อ่า ไม่ใช่ละครับ อำกันเล่นๆ เกาะกระแสหลงป่า)

เดินตามแผนที่มาไม่ถึง ๕นาที ก็พบกับวัดแหลมสุวรรณาราม
เนื่องจากเราสองคนเดินทางโดยไม่ได้วางแผนล่วงหน้า
ทำให้คลาดกับรถไฟที่จะไปแม่กลอง ต้องรออีกร่วมๆ 2ชั่วโมง






รอที่ไหนดีหว่า อือม มองไปเห็นศาลาริมน้ำของวัด ดูแล้วน่าจะร่มรื่น พอใช้เป็นที่หลบแดดได้ดี
เดินเข้าไปใกล้ๆก็พบกับ"เรือฉลอมจำลอง" ทางวัดสร้างไว้ให้คนรุนหลังได้ดูกันที่ท่าน้ำ
นี่เอง คงเป็นที่มาของชื่อ ท่าฉลอม ซึ่งน่าจะมาจากท่าที่ชาวประมงจอดเรือฉลอม






ตอนแรกคิดว่าเป็นพระประจำวันเกิด แต่เอ๊ะ ทำไมมีมากกว่า ๗ องค์ คงไมา่ใช่แล้วล่ะ
มองไปรอบๆ วัดนี้สะอาดสวยงามไม่น้อยเลย






สายลมเอื่อยๆ เย็นสบาย นอมมองเรือเดินทะเลวิ่งแล่นผ่านไปมา






เรือประมงเรือลำนี้เพิ่งกลับจากทะเล จอดเทียบท่าที่วัด ส่งคนกลับบ้าน
ผู้ชายหิ้วถุงพลาสติกใส่ปลาสดๆติดไม้ติดมือคนละถุงสองถุง
ภรรยาขี่จักรยานมารอรับกัน เป็นภาพที่เห็นแล้วประทับใจไม่น้อย
ซึ่งผมจะไม่ได้เห็นภาพนี้เลย ถ้าไม่ต้องรอรถไฟนานแบบนี้ นับเป็นข้อดีในข้อเสียจริงๆ






ฟ้าใสๆ ลมเย็นๆ กำลังจะง่วงตะหงิดๆ อ้าวนี่มันเที่ยงครึ่งแล้วนิ อีกชั่วโมงเดียวรถไฟก็จะมาแล้ว
ออกเดินไปหาอะไรกินที่สถานีดีกว่า






ชื่อสถานีบ้านแหลมแต่อยู่ท่าฉลอมครับ






สภาพก็คลาสสิก ตามสไตล์สถนีรถไฟไทย
อาหารตามสั่งที่นี่ อร่อยมากครับ ขอแนะนำ โดยเฉพาะเมนู ปลาหมึกผัดกระเำพรา
ก็ปลาหมึกสดซะขนาดนั้น ไม่อร่อยทนไหวรึ






อิ่มไปสักพัก ไม่นานรถไฟก็มา






สถานีต่อมาจากบ้านแหลมก็คือสถานีท่าฉลอม
ที่นี่เป็นตลาดขายของกันคึกคัก อีกด้านเป็นอุทยานเจ้าแ่กวนอิม






รถไฟวิ่งผ่านนาเกลือ ผลิตภัณท์ท้องถิ่นของชาวสมุทรสาครและสมุทรสงคราม






ชั่วโมงเดียว รถก็ผ่านตลาดร่มหุบ (ต้องหุบเพราะรถไฟวิ่งผ่าน) มาถึงสถานีรถไฟแม่กลอง






มาถึงก็บ่ายสองครึ่ง ร้านรวงหายไปเยอะแล้ว






เดินไปนมัสการหลวงพ่อบ้านแหลม วัดเพชรสมุทรวรวิหาร






ผู้คนมากมายมานมัสการหลวงพ่อฯ






ขอจบทริปนี้ที่ หลวงพ่อบ้านแหลม พระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมืองของชาวแม่กลอง
ขอบุญบารมีขององค์หลวงพ่อ อวยชัยให้พรแก่ทุกท่านให้มีควาสุขสวัสดีครับ





ความเห็นทิ้งท้ายเรื่องรถไฟ
การเดินทางด้วยรถไฟในวันนี้ ออกจากบ้าน ๘.๓๐น. รถไฟออกจากวงเวียนใหญ่ ๙.๓๐น. มาถึงมหาชัย ๑๐.๓๐น.
แต่เนื่องจากเวลาของรถไฟที่จะออกจากสถานีบ้านแหลม(ท่าฉลอม) ไปยังแม่กลองนั้น
ตารางเวลารถจะออกราวๆ ๑๐.๓๐ เช่นกัน ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะข้ามเรือไปต่อขบวนรถไฟได้ทัน
ผมจึงต้องรอเที่ยวต่อไป ซึ่งตารางเวลา ระบุว่ารถออกเวลา ๑๓.๓๐น. (๓ชั่วโมงครับทั่น)
ผมเลยต้องแกร่วอยู่ที่มหาชัยและท่าฉลอมถึง ๓ชั่วโมงเต็มๆ กว่าจะถึงแม่กลองก็ ๑๔.๓๐น.

ขากลับ รถออกจากแม่กลอง ๑๕.๓๐น. ถึงหมาชัยเวลา ๑๖.๓๐น.
และขบวนที่จะออกจากมหาชัยกลับวงเวียนใหญ่ ออกรถเวลา ๑๗.๓๐น. ถึงวงเวียนใหญ่ ๑๘.๓๐น.
เท่ากับว่าการเดินทางในวันนี้ของผม กรุงเทพฯ - แม่กลอง - กรุงเทพฯ ใช้เวลาไปหนึ่งวันเต็มๆ!!!

นอกจากนั้น เมื่อมองดูจากแผนที่ดาวเทียมในมือถือของผม (ไม่ใช่รุ่น ๕แปดจู๋นๆ ที่พาคนหลงป่า)
สถานีมหาชัยกับบ้านแหลมที่อยู่ฝั่งท่าฉลอม ดูเหมือนจะเคยมีการวางแผนสร้างสะพานเชื่อมถึงกัน
แต่แล้วเวลาล่วงเลยมา ด้วยเหตุผลกลใดไม่ทราบได้ ก็ไม่มีการสร้างทางข้ามแต่อย่างใด

ซึ่งถ้ามองแล้ว หากมีการสร้างทางเชื่อมสองสถานีนี้เข้าด้วยกัน
รวมกับที่ผมได้เอาความจำของพ่อผมที่เขียนไว้ข้างบนมารวมกัน คือสถานีคลองสาน
ข้ามแม่น้ำไปรวมกับหัวลำโพง จะสามารถขนส่งผู้โดยสารจากแม่กลอง-มหาชัย-เอกชัย-บางขุนเทียน
เข้าสู่ใจกลางกรุงเทพฯได้โดยง่าย เรียกว่าวางแผนไว้ดีแล้ว ไม่ต่างอะไรกับรถไฟของฝรั่งหรือญี่ปุ่นเลย

แถมพอดูแผนที่ สถานีแม่กลอง จะพบว่าอยู่ริมแม่น้ำแม่กลองซึ่งถ้าหาก (ถ้าหากอีกแล้ว)
มีการสร้างสะพานข้ามไป ก็จะสามารถวิ่งไปบรรจบครบวงจรกับสถานีรถไฟที่ปากท่อ
ซึ่งเป็นรถไฟสายใต้ได้อีกด้วย แต่ก็ไม่ได้มีการสร้างหรือปรับปรุงอะไรมานานหลายสิบปีแล้วเช่นกัน

อย่างที่เกริ่นไว้ข้างต้น ปฏิรูปดีหรือไม่ คนตัวเล็กๆอย่างผม ไม่ใช่คนตัดสิน(แน่อยู่แล้ว)
แต่ถ้าถามว่าควรปรับปรุงหรือไม่ (คนละอันกับปฏิรูปหรือแปรรูปนะครับ)
ผมว่าควรปรับปรุงกว่านี้มากๆ

ก่อนที่จะออกมาบอกว่า ท่านประท้วงหยุดรถไฟเพราะกลัวว่าการปฏิรูปจะทำให้ประชาชนโดนขูดรีด(แน่ใจนะว่าท่านกลัวเรื่องนั้นจริงๆ)
มีใครเคยถามประชาชนไหมครับ ว่าท่านพอใจที่จะนั่งรถไฟถูก รถไฟฟรี
แต่ไม่มีการปรับปรุงหรือพัฒนา (มีแต่ทรุดโทรมลงทุกวัน) แบบนี้หรือเปล่า!!!





ข้อมูลต่อไปนี้ ได้รับความอนูเคราะห์มาจากคุณ "อุ้ย" เขียนไว้ที่ comment ด้านล่าง ครับ
ผมได้นำเอาข้อความขึ้นมาไว้ด้านบนนี้ เพื่อที่แผนที่ประกอบข้อมูล จะได้ง่ายต่อความเข้าใจครับ

คุณอุ้ย IP 161.200.255.162 comment ไว้เมื่อ วันที่: 23 มิถุนายน 2552 เวลา:10:08:37 น.

ชี้แจงนิดหน่ะครับ
1. ในปี 2504 นั้น รัฐบาลของจอมพลสฤษดิ์ ท่านได้เสนอแผนการที่จะทำการย้ายสถานีรถไฟคลองสานออกไปครับ
เพราะท่านเห็นว่าเกะกะไม่สมกับยุคสมัยการเติบโตของบ้านเมือง เลยมีคำสั่งประกาษิตลงมาว่า
ให้การรถไฟย้ายต้นทางสถานีรถไฟสายคลองสาน-มหาชัย ไปไว้ที่ตลาดพลู หรือไม่ก็ถอยออกไปไกลๆแถวๆวัดสิงห์
บางบอนไปเลยก็ดีัครับ และจะเอาที่ดินแถวนั้นมาสร้างถนนหนทางให้รถหรูๆวิ่งแทน

แต่การรถไฟก็ต่อต้านว่า รถไฟสายนี้มีประชาชนจำนวนมากใช้โดยสาร การย้ายสถานีออกไปไกลถึงวัดสิงห์ หรือไม่ก็บางบอนนั้น
จะไม่สอดคล้องกันการเดินทางของประชาชน

สู้กันไปสู้กันมา ก็เลยไปลงเอยว่า รัฐบาลยอมถอยให้การรถไฟไม่ต้องย้ายไปวัดสิงห์ แต่ยังไงก็ต้องย้ายออกจากคลองสาน
ส่วนการรถไฟก็ยอมย้ายออกจากคลองสาน ไปตั้งสถานีใหม่ ที่จุดหยุดรถบางไส้ไก่
และกลายมาเป็นสถานีรถไฟวงเวียนใหญ่ในปัจจุบันครับ



การเสียสถานีรถไฟที่คลองสานไป ทำให้ทางรถไฟสายวงเวียนใหญ่-มหาชัย ถูกตัดขาดโดยสิ้นเชิง
จากทางรถไฟสายหลังของประเทศครับ เพราะไม่สามารถขนหัวรถจักรหรือตัวรถลงแม่น้ำ แล้วย้ายไปท่าน้ำ
เชิงสะพานพระรามที่ 6 สำหรับนำไปซ่อมบำรุงที่โรงรถจักรมักกะสันได้อีก
(และต่อมาท่าน้ำรถไฟที่สะพานพระราม 6 ก็โดนกำจัด กลายเป็นสะพานพระราม 7 แบบทุกวันนี้แล)


2. แนวคิดสร้างสะพานรถไฟตรงคลองสาน หรือแม้แต่สะพานข้ามแม่น้ำตรงคลองสานนั้น มีมานานมากแล้วครับ
น่าจะในยุคไล่เลี่ยกับสะพานกรุงเทพและสะพานพระรามที่ 6 เลย

แต่จนแล้วจนรอด ก็มิอาจจะเกิดได้ เพราะที่ดินแถวนั้นผลประโยชน์มันมหาศาล เนื่องจากฟากพระนครนั้น
ตรงสี่พระยาก็มีโรงแรมตั้งอยู่ ข้างๆก็เป็นโรงเรียนกาลหว่าซึ่งเป็นโบราณสถาน บางส่วนเป็นที่ดินของกรมเจ้าท่า
และบ้านเรือนของผู้มีอิทธิพลย่านสี่พระยา และตรอกกัปตันบุช
ทำให้การเวรคืนที่ดินตรงนี้ ยากพอๆกับถอนเสาหลักเมืองกรุงเทพหรือสร้างรถไฟผ่ากลางวงเวียนใหญ่หล่ะครับ
สะพานข้ามน้ำ สี่พระยา-คลองสาน เลยเป็นได้เพียงความฝันและโครงการในกระดาษ

3. การสร้างสะพานเชื่อมทางรถไฟสาย มหาชัย-แม่กลองนั้น มีแนวคิดมาตั้งแต่ยุครัชกาลที่ 6 แล้วหน่ะครับ
แต่เนื่องด้วยการร้องเรียนของชาวบ้าน ที่ไม่ต้องการสะพานข้ามแม่น้ำ ซึ่งจะกีดขวางการเดินเรือออกปากอ่าว
รวมทั้งหากสร้างสะพานยกสูงก็จะสิ้นเปลืองค่าใช้จ่ายมาก+เทคโนโลยีในยุคนั้นยังจำกัด เลยมิได้สร้างเสียที
มาถึงปัจจุบัน เมื่อถนนพระรามที่ 2 ตัดขึ้น ทางรถไฟเชื่อมระหว่าง มหาชัยและแม่กลอง เลยถูกลดความสำคัญลงครับ
การสร้างสะพานข้ามแม่น้ำตรงจุดนี้ ซึ่งกว้างมาก และถ้าจะสร้างก็ต้องสร้างให้สูง เพื่อจะได้ไม่กีดขวางเรือประมงที่จะเข้าออก จึงไม่เกิดขึ้น
(ถ้าสร้างจริง ก็ต้องเวรคืนที่ดินจำนวนมาก ในตลาดมหาชัย เพื่อทำเป็นทางยกระดับหน่ะครับ จุดเริ่มไต่ระดับความสูงนั้น
อาจจะต้องยาวไปจนถึงตลาดสามร้อยห้องเลยทีเดียว ซึ่งจะเจอการประท้วงแน่นอน)

4. การเชื่อมเส้นทางสายแม่กลอง-ปากท่อนั้น ก็มีแนวคิดมาแต่รัชกาลที่ 5 เช่นกันครับ แต่ยังมิได้ลงมือ
เพราะตอนนั้นทางรถไฟสายนี้ยังเป็นของเอกชนอยู่
ภายหลังเมื่อกรมรถไฟซื้อทางรถไฟสายนี้คืนมาแล้ว ก็มีโครงการมาเรื่อยๆครับ แต่จำกัดด้านงบประมาณที่ไม่ผ่านร่าง ครม
และสภาเสียที รัฐบาลก็ไม่อนุมัติ เลยมิได้สร้างมาถึงปัจจุึบัน

อย่างไรก็ดี ตอนนี้หากสร้าง ก็ไม่คุ้มค่าทางเศรษฐกิจแล้วครับเพราะว่า
- ทางรถไฟสายนี้ ถ้าจะสร้างไปเชื่อมกับทางรถไฟสายใต้ที่ปากท่อ
จะย่นระยะการเดินทางจากทางรถไฟสาย กรุงเทพ-นครปฐม-ราชบุรี-ปากท่อ ไปได้เพียงไม่เท่าไหร่ครับ
- ต้องสร้างสะพานข้ามแม่น้ำอีก 2 แห่ง ซึ่งสิ้นเปลืองงบประมาณมาก และต้องเวรคืนที่ดินจำนวนมาก 2 ฟากแม่น้ำ โดนด่าจากประชาชนอีก
- ช่วงกรุงเทพ-นครปฐม ได้วางรถไฟรางคู่ไว้แล้ว และมีแผนจะวางยาวไปถึงหนองปลาดุก การมาเปิดเส้นทางซ้ำซ้อนในเส้น
แม่กลอง-ปากท่อ ซึ่งย่นระยะทางได้เพียงเล็กน้อย จึงไม่มีความจำเป็นและไม่คุ้มค่าทางเศรษฐกิจเลย
- ประชาชนที่ใช้การเดินทาง จากแม่กลองไปปากท่อนั้น มีน้อยครับ สังเกตุได้จากรถประจำทางสาย แม่กลอง-ปากท่อ-ราชบุรี ที่นั่งแล้วผีหลอก
หรือรถประจำทางสาย แม่กลอง-เพชรบุรี ที่ปัจจุบัน ขาดทุนหนัก จนตัดระยะแค่ปากท่อ ไม่เคยไปเหยียบเพชรบุรีมากี่ปีแล้วก็ไม่ทราบ
รถสาย เพชรบุรี-บางเค็ม-บางตะพูน ที่วิ่งรถเปล่ากันประจำ
รถสองแถวสาย เพชรบุรี-บางเค็ม-ปากท่อ ที่วิ่งๆหยุดๆ เพราะไม่มีคนขึ้น

เนื่องจากคนส่วนใหญ่ หันไปนั่งรถสายยาวลงใต้ ผ่านถนนพระรามที่ 2 กันหมดหน่ะครับ

-------------------------------------------------------------------------------------------
ขอขอบพระคุณสำหรับข้อมูลของคุณอุ้ยอีกครั้งครับผม
-------------------------------------------------------------------------------------------


Blog ที่เกี่ยวข้อง:
รถไฟ เรือเมล์ (๑) - เรือด่วนเจ้าพระยา
รถไฟ เรือเมล์ (๒) - รฟท.ขบวนที่ 257 ทางรถไฟสายมรณะ ธนบุรี-น้ำตก