การติดตามดูจุดจบของความรักของชายคนหนึ่ง เมื่อผ่านพ้นไป 7 วัน.. เมื่อเวลา 11.02 นาที ของเช้าวันจันทร์ที่ 21 มีนาคม 2548.. ขณะที่ชายคนหนึ่งที่เครียดมา 2-3 วัน จากการที่คนรักไม่รับโทรศัพท์.. กะลังสอนงานให้พนักงานใหม่อยู่ที่ออฟฟิศ หรู สีเหลือง กลางกรุง.. ทันใด ก็มีโทรศัพท์เข้ามา....ซึ่งชายคนนั้น รู้แน่ว่า จะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น.. ผมเห็นเค้าเดินออกไป คุยโทรศัทพ์ที่ทางหนีไฟ.. ผมเห็นเค้าร้องให้... ผมเห็นเค้า ชกผนัง..ผมเห็นเค้าเสียใจ.. พนักงานออฟฟิศอื่นๆเริ่มเดินผ่านเค้าไปทีละคนๆ.. เพราะมันเป็นทางเชื่อมกะศูนย์อาหารราคาแพง แต่ไม่อร่อย.. ทั้ง ผู้หญิง ทั้ง ผู้ชาย...เดินผ่านไป.. ผมเห็นคนเหล่านั้นมองกลับมาดูชายคนนั้น.. แต่ชายคนนั้นเค้าก็ยังฟุบหน้าร้องให้.. ผมไม่รู้ว่าผมเห็นเค้าเป็นอยู่อย่างนั้นอยู่นานเท่าไหร่.. มารู้ตัวอีกที..ก็เมื่อเค้าเดินกลับเข้าออฟฟิศ... พร้อมกับคราบน้ำตาอาบแก้ม และเอ่อล้นเต็มเบ้าตา.. แม้เค้าจะพยายามทำปกติแค่ไหน.. ผมก็รู้ และเห็นว่า น้องๆ ในออฟฟิศ..ทำหน้างงๆ กัน..แต่ไม่มีใครถามอะไร.. ผมเห็นเค้ายังคงร้องให้...เก็บเอกสารเข้ากระเป๋า.. และบอกน้องๆว่า...ฝากบอก บอส ด้วยนะ ..พี่กลับก่อน ไม่สบาย.. ผมรู้สึกว่าเค้าไม่รับรู้ด้วยซ้ำว่า มีเสียงตอบรับว่าอะไร.. เค้าเดินไปที่รถ ..รถคันที่คนรักเค้าเป็นคนค้ำประกันให้.. รถคันที่เค้าภูมิใจ...ทั้งๆที่เค้าไม่ได้อยากซื้อรุ่นนี้เลย.. ผมยังแอบเดินตามเค้าไม่ห่าง.. ผมเห็นเค้าฟุบหน้ากับพวงมาลัย.... ผมเห็นเค้าร้องให้... ผมอยากเดินเข้าไปปลอบเค้า.. แต่เป็นสิ่งที่เหนือการกระทำของผม.... ผ่านไปไม่รู้กี่นาที...เค้าก็เงยหน้าขึ้นมา..และขับรถออกไป..   Create Date : 30 มีนาคม 2548 29 comments Last Update : 30 มีนาคม 2548 8:07:41 น. Counter : 487 Pageviews. Share Tweet

ขับไปสักพัก..ผมเห็นเค้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา... ผมรู้สึกว่าเค้าจะโทรหาพี่ชายเค้า.. แต่พี่ชายเค้าก็ไม่รับสาย...นั่นยิ่งทำให้เค้ามีน้ำตามากกว่าเดิม.. ผมเห็นเค้าโทรหาพี่อีกคน ที่สนิทกันที่คอร์ทเทนนิส... เหมือนกับเค้าเล่าอะไรให้พี่คนนั้นฟัง..แต่ผมไม่รุ้ว่าเค้าเล่าอะไรไปบ้าง.. เพราะเค้าเอาแต่ร้อง...ร้องเหมือนกับว่าเค้าไม่คิดที่จะทำมันอีก.. หลายต่อหลายคำปลอบใจ... หลายต่อหลายคำแนะนำ... หลายต่อหลายความรู้สึกดีๆ ที่เค้าได้จากพี่คนนั้น.. ทำให้ผมเห็นเค้าหยุดร้องให้ไปพักหนึ่ง.. หรือว่าเค้าเหนื่อย... ผมอยากไปปลอบเค้าจัง.. แต่ผมก็ทำไม่ได้.. เพราะมันอยู่เหนือการกระทำ ที่ทำได้ในขณะนั้น..   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:08:24 น.

ผมเห็นเค้าขับรถไปเรื่อยๆ โดยที่ผมก็ไม่รู้ว่าจะไปไหน.. แต่ผมก็ยังตามเค้าไป.. ผมเห็นเค้าโทรหาเพื่อนสนิท... เค้าร้องให้อีกแล้ว... ผมจำไม่ได้ว่าเค้าคุยกับเพื่อนว่ายังไง.. และผมก็ไม่รุ้ว่าเค้าคุยอะไรกัน... ผมมารู้ตัวอีกทีเมื่อเค้าไปถึงห้องของเพื่อนเค้า... ทันทีที่เห็นหน้าเพื่อน... กำแพงของความรุ้สึกก็พังทะลายอีกครั้ง.... ผมเห็นเค้าฟุบหน้าลงกับหมอน... ทิ้งคราบ ของรอยน้ำตาไว้มากมาย.. ผมเห็นเพื่อนเค้านั่งอยุ่ข้างๆ... ไม่พูดอะไร...แต่มือเพื่อนเค้าลูบที่หัว และตบเบาๆ.. ผมได้ยินเค้าบอกแค่ว่า... ร้องออกมาเลยเพื่อน..ร้องให้มากที่สุด.. เสียใจให้มากที่สุด... อย่าได้เก็บมันไว้เลย.. ปลดปล่อยมันออกมา... ผมไม่รู้นานแค่ไหน ที่เค้าฟุบอยุ่อย่างนั้น... ผมสงสารเค้าจัง...ผมรุ้สึกของความเหนื่อยล้าที่เค้ามี.. ผมอยากปลอบเค้าจัง.. แต่มันอยุ่นอกเหนือการที่จะกระทำได้ตอนนั้น.. สักพัก...เค้าลุกขึ้นมา..พร้อมกับบอกว่า...ออกไปข้างนอกกัน..   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:08:49 น.

ผมยังคงตามพวกเค้าไป.. ผมเห็นชายคนนั้น ขับรถไปสนามกีฬาหัวหมาก.. ผมเห็นเค้าเดินไปหาที่ร่มๆนั่งคุยกันกับเพื่อน.. ผมเห็นเค้ายิ้ม...ผมเห็นเค้าหัวเราะ... ผมเห็นเค้าเงียบ.. และผมก็ยังเห็นเค้าร้องให้.. ผมรับรู้ได้ว่าเค้าเสียใจ... เป็นการเสียใจครั้งรุนแรงที่สุดในชีวิตที่ผ่านมาก็ว่าได้.. เป็นความเสียใจที่เค้าคิดเสมอว่ามันจะเกิดขึ้น... เกิดขึ้น เมื่อไรก็ตาม... เมื่อไหร่ก็ตามที่เค้าเปิดใจให้ความรัก... ผมอยากขอบคุณเพื่อนเค้าคนนั้น... ทั้งๆที่เค้าจะสอบวัยรุ่งขึ้น... แต่เค้าก็มาเป็นอยู่เพื่อน มาให้กำลังใจชายคนนั้น.. แม้มันไม่มีคำพูดอะไรมากมายเปล่งออกมา.. แต่ผมรับรุ้ได้ว่า..มันมีค่ามากกว่าการพรั่งพรู.. ชายคนนั้นเริ่มมีอาการดีขึ้น.. ผมเห็นเค้าคุยกันสนุกสนานขึ้น... อ่า....ผมเริ่มสบายใจขึ้นแล้วสิ แต่ผมก็ยังห่วงเค้า.. อยากเข้าไปปลอบ ..แต่มันอยู่นอกเหนือจากการที่ผมจะกระทำได้ในตอนนั้น.. สักพัก..มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น น้องชายเค้าโทรมานี่หว่า   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:09:15 น.

เกือบบ่าย 3 แล้วนี่นา... น้องเค้าคงเลิกเรียนแล้ว... ผมเห็นเค้าร่าเริงขึ้นกว่าเดิม...ไม่รู้เค้าพูดอะไรกันบ้าง... แต่มีคำนึง...ที่ผมก็แทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่...เอ๊ะ หรือต้องเสียใจแทน.. ก็ไอ้น้องชายเค้าดันบอกมาว่า... พี่เข้มแข็งนะ...สู้ต่อไป... ถ้าพี่ไม่อยุ่...ผมจะไถตังค์ใคร... ดูมันพูดกะพี่มัน... ทันใด...มีสายแทรกเข้ามา...อ่อ ผมรู้ล่ะว่าใคร.. เพื่อนสนิทผู้หญิงเค้านั่นเอง... ผมได้ยินเค้าพูดแค่ว่า... อีก 30 นาทีเจอกัน... ผมสงสัย...ผมแปลกใจ...เค้าจะไปไหนกัน...เพราะดูเค้าเครียดกว่าเดิม.. ผมอยากเข้าไปถามจัง.. ผมเป็นห่วง..แต่มันอยุ่นอกเหนือจากการกระทำ..ที่ทำได้ตอนนั้น.. และเค้าก็เดินกลับไปกับเพื่อน..พร้อมขับไปส่งเพื่อนที่บ้าน.. ก่อนขึ้นทางด่วนไป... และผมก็ยังติดตาม..   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:09:38 น.

ผมขับตามเค้ามาเรื่อยๆ ... จากด่านรามคำแหง...จนถึงหมอชิตใหม่.. อ่อ...เพื่อนเค้ากลับมาจากขอนแก่นนั่นเอง... ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่รู้เรื่องชายคนนั้นมากที่สุดในหมู่เพื่อน.. เค้ามีอะไรหลายๆอย่างเหมือนกัน... นิสัย ใจคอ..ถิ่นฐาน บ้านเกิด.. เรียนที่เดียวกัน.. จบปริญญาใบเดียวกัน... เกิดวันที่ เดือน ปี เดียวกัน.. และ เค้าก็เลิกกะคนรัก วันเดียวกัน... ผมเห็นเค้าขับรถไปเรื่อยๆ..ตามถนนวิภาวดี..มุ่งหน้าหลัก 4.. ต่างคนต่างปลอบกัน... ต่างคนต่างให้กำลังใจกัน.. ทั้งๆที่มันไม่น่าจะเป็นไปได้...เพราะทุกคนต่างเจ็บช้ำมาเหมือนๆกัน... พอผ่านแยกหลัก 4 สักพักนึง... ชายคนนั้นก็เริ่มมีน้ำตาคลอ... เค้ามองไปซ้ายมือ.. มองไปคอนโดสร้างใหม่ยูนิตนึง.. คำว่า " บ้านของเรา " ก้ทำให้เค้ากลับมาเสียน้ำตาอีกครั้ง... ผมยังขับตามเค้าไปเรื่อยๆ จนถึง บางขุนเทียน.. บ้านเพื่อนเค้านั่นเอง.. ผมเห็นเค้าขลุกอยุ่ด้วยกันในห้อง.. มองหน้ากัน.. แล้วหัวเราะ.. หัวเราะให้กับโชคชะตา.. โชคชะตาที่เกิดขึ้นมาพร้อมๆกัน.. โชคชะตาที่ กลั่นออกมาเป็นน้ำตา... จนพวกเค้าไม่สามารถกลั่นมันออกมาได้...ในตอนนั้น.. แล้วเค้าก็ขอตัวกลับเพราะดึกมากแล้ว... แต่ก่อนไปจากกัน...เค้ายังให้กำลังใจกัน.. เป็นคำพูดที่เค้าบอกกันและกันได้.. แต่ผมรู้.. ผมรู้ว่า เค้าทำเองไม่ได้แน่นอน.. ผมเป็นห่วงจัง.. แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้..เพราะมันนอกเหนือจากการกระทำได้ ในขณะนั้น แล้วชายคนนั้นก็ขับรถออกไป... มุ่งหน้าถนนสรงประภา... ระหว่างทาง..ผมรู้ว่าเค้าคิดอะไรมากมาย... แต่เค้าก็หาคำตอบไม่ได้อยู่ดี ผมเป็นห่วงเค้าจัง..   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:10:07 น.

พอเค้ากลับมาถึงคอนโด.. เค้าเห็นร้านบะหมี่.. ที่หลายๆครั้ง.. เค้าเคยมากินด้วยกัน... ทุกคนเริ่มมอง...ผมเห็นเค้าก้มหน้า เดินกลับห้อง.. และเค้าก็ร้องให้อีก... ร้องให้อยุ่บนเตียง..ที่เคยมีใครคนนึงอยู่ด้วย... ผมเห็นเค้าทำอะไรหลายๆอย่าง.. แต่ผมพูดออกมาไม่ได้...เพราะว่า.. เพราะมันทำให้ผู้ชายคนนั้น.. ดูอ่อนแอ ที่สุด .. มากที่สุดในชีวิตที่ผมเคยเห็นมา... ผมเห็นเค้าปล่อยความคิด ความรู้สึกเค้าไปเรื่อยๆ... เค้าบ่น..เค้าพูดกะตัวเอง.. ผมเห้นเค้าหัวเราะ.. ผมเห็นเค้าร้องไห้... ผมมองดูนาฬิกา... มันจะเช้าแล้วนี่นา....ทำไมเข้าไม่นอน.. ผมอยากไปปลอบเค้าจัง.. อยากให้เค้านอน... แต่มันอยู่นอกเหนือจากการกระทำที่ทำได้ในขณะนั้น.. ผมยังนั่งมองเค้าต่อไป... จนผมเผลอหลับไปตอนตี 5 กว่าๆ ... ผมเหนื่อยจัง..   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:10:33 น.

เกือบ 7 โมง...ผมก็สะดุ้งตื่น.. เอ๊ะ ผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่... คำนวณดูแล้วไม่น่าจะถึง 2 ชั่วโมง... เฮ้ย....ชายคนนั้นไปไหน.. ผมตามหาเค้า...ผมไม่เห็นเค้า...ผมเริ่มกังวล... และก็มารุ้อีกที เมื่อได้ยินเสียงในห้องน้ำ.. เสียงที่เมื่อวานผมได้ยินเกือบทั้งวัน... เค้าร้องไห้อีกแล้วนั่นเอง... ผมถือวิสาสะ เปิดประตูเข้าไป.. ผมเห็นเค้าฟุบอยุ่อ่างล้างหน้า... เพราะอะไร..ทำไมเค้าถึงต้องร้องไห้อีก.. พลัน! สายตาผมก็เห็น.. เห็นของใช้หลายๆอย่างของคนรักเค้า.. คงเพราะสิ่งนี้นี่เอง.. วันนี้ทั้งวัน ผมไม่เห็นเค้าทำอะไรเลย.. นอกจากนอนนิ่งๆ มองไปเพดาน.. และมีหยดน้ำตา ไหลอาบแก้มออกมา เป็นระยะ... หนึ่งวัน ที่เค้าทำแค่.. จ้องโทรศัพท์.. ปล่อยความคิดล่องลอยไป... พร้อมทั้งแสดงถึงความอ่อนแอ ทางอารมณ์... ผมเห็นเค้าเล่นเน็ตบ้าง.. และ เห็นเค้าออนไลน์ทิ้งไว้... ผมคิดว่า เค้าคงหวังจะเห็นคนรักเค้าออนไลน์.. หวังว่ามันจะเป็นเหมือนกับหลายๆวัน... ที่คนรักเค้าจะออนไลน์มา.. เพื่อมาไล่เค้าไปทำงาน.. ..เค้าอยากได้ยินคำๆนึง .. คำที่เค้าได้ยินบ่อยๆ... .." คนจอมอู้ไปทำงานได้แล้ว "... ผมยังไม่เห็นเค้ากินอะไรเลย... แม้แต่น้ำสักแก้วเดียว.. ผมเป็นห่วงเค้าจัง.. แต่มันนอกเหนือการกระทำที่ทำได้ในตอนนั้น... ผมเป็นห่วงเค้าจัง.. เพราะวันนี้เค้าก้ไม่ออกไปทำงาน...   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:11:02 น.

ตกเย็น...ปกติจะไปเล่นเทนนิสกัน.. ผมเห็นเค้ากระวนกระวาย.. เค้าคงอยากรู้ว่า คนรักเค้าไปเล่นหรือเปล่า.. ผมรับรุ้ว่าเค้าอยากไปที่สนาม... แต่เค้าพยายามห้ามตัวเอง ว่าอย่าเลย... เด๋วคนที่เค้ารักจะไม่สบายใจเปล่าๆ... หากคนที่เค้ารักให้โอกาสคุย.. เค้าคงโทรมา หรือมาหาที่บ้าน.. เพราะสนามเทนนิส มันไม่ไกลจากบ้านเค้านักเลย... ผมเห็นเค้ารอ..ไม่รุ้ว่ารออะไร... ผมอยากเข้าไปถาม...แต่ผมคงได้คำตอบที่ผมคาดไว้.. นั่นคือ.... ..เค้าคงรอว่า สักวัน สักเวลา คนรักเค้าจะต้องติดต่อมา... เค้ารอ....และรอ โดยที่ไม่ทำอะไร นอกจากรอ... แต่อย่างน้อย... ผมยังเห็นเค้าออนไลน์... แต่ผมอยากเตือนเค้าจัง... เพราะเค้าเพิ่งร้องไห้ออกไป... ให้คนเค้าเห็น เค้ารับรุ้... ผมอยากบอกเค้าจัง. ว่ามันเป็นการกระทำที่คนอ่อนแอ เค้าทำกัน... ผมเป็นห่วงเค้าจัง... แต่มันนอกเหนือจากการกระทำที่ทำได้ในขณะนั้น..   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:11:28 น.

เวลาผ่านไปแสนเชื่องช้า... ผมไม่เห็นเค้าทำอะไรเลย นอกจากการทำร้ายตัวเอง... เค้าน่าจะกินอะไรบ้าง แต่เค้าไม่ทำ... เค้าเริ่มไม่สบาย... เค้าเริ่มอาเจียน... เค้าเริ่มหายใจไม่ออก.. ผมเห็นเหมือนเค้าเพลีย.. เค้าพยายามเปิดตู้เย็นเพื่อหาอะไรกิน.. แต่เมื่อเค้าได้กลิ่นอาหาร.. เค้าก็อาเจียน... ผมเห็นเค้าดื่มน้ำไปนิดหนึ่ง... ผมจำรายละเอียดไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างวันนั้น... เพราะผมก็เหนื่อย และเพลียมาก จากการติดตามเค้า.. ติดตามเค้ามาตลอดเวลา... แต่เค้าก็ยังนั่งรอ... นอนรอ... ไม่ต่างจากผู้ป่วย... ที่ไม่ทำอะไรนอกจาก นอนจมอยุ่บนเตียง.. ผมเหลือบมองดูโทรศัพท์ที่เค้าถือในมือ... อยากบอกเค้าจัง... ว่าที่เค้ารัก ไม่โทรมาหรอก.. แต่มันนอกเหนือจากการกระทำที่ทำได้ในขณะนั้น.. และเวลานั้น...คนที่เค้ารัก คงหลับไปแล้ว... เพราะตัวเลขมันบอกว่า ตี 4 กว่าๆ.. ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอีก.. เพราะผมเผลอหลับไป....   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:11:51 น.

และผมก็สะดุ้งตื่นมาอีกครั้ง... เมื่อนาฬิกามันปลุกเมื่อ 6.15 น. ผมเห็นเค้าตื่นแล้วเหมือนกัน... เค้าไม่ยอมลุกขึ้นไปไหน... ทำไมเค้าไม่เปิดทีวี... ผมชักสงสัย... เพราะผมรู้มาว่า... ชายคนนี้ จะต้องตื่นแต่เช้า... เพื่อที่จะมาดู เจ๊ทอง ที่เค้าชอบ... เจ๊คนที่ยิ้มออกมา ทำให้เค้าสดใส... อีกทั้ง ลุง ส. เฮีย เอก.. ตามด้วย ป้าปุ้ย น้าไก่ อาเอิ้ก และ พี่กาละแมร์... โดยเฉพาะคนหลัง... รู้สึกเค้าจะชื่นชมเป็นพิเศษ.. บางครั้งผมยังเคยได้ยิน คนรักเค้าพูดออกมาว่า... " รักกาละแมร์มากกว่าคนรักตัวเอง " แต่ผมรู้...ว่าทั้งหัวใจ... ...เค้ารักแฟนเค้าคนเดียว...   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:12:18 น.

ที่ผ่านๆ มามีหลายๆคนโทรมาให้กำลังใจ... พยายามทำให้เค้าดีขึ้นให้ได้... ผมเห็นกำลังใจที่เค้าได้จากบุคคลในเว็บบอร์ดแห่งหนึ่ง.. ทุกคนล้วนให้คำพูดดีๆ ให้คำแนะนำดีๆ... ผมอยากขอบคุณแทนเค้า... ทุกคำพูด ทุกกำลังใจ... ผมขอบคุณแทนเค้านะครับ... เมื่อเค้าพอมีสติกลับมา... เค้าก็พยายามเลิกขังตัวเองอยู่ที่ห้อง... ออกไปกินก๋วยเตี๋ยวกะเพื่อนคนนึง... เค้าได้ให้หนังสือมา 2 เล่ม... ขอบคุณนะครับ แต่ ผมรุ้ว่าเค้าอ่านไม่ได้... เพราะผมรู้ว่าชายคนนี้...จมอยู่กับโลกแห่งจินตนาการ... แต่ก็ขอบคุณครับ....ขอบคุณแทนเค้าด้วย.. ...ก๋วยเตี๋ยวหนึ่งชาม...ผมเห็นเค้ากินแค่ผักบุ้ง 2-3 ชิ้น.. กะถั่งงอกไม่กี่ต้น... หรือแทบจะบอกได้เลยว่า แค่ดม... แล้วเค้าก็กลับห้อง..ขังตัวเองเช่นเดิม... ผมเป็นห่วงเค้าจัง...   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:12:41 น.

ผมเห็นเค้าครุ่นคิด ตลอดเวลา... และอีกอย่างที่ผมเพิ่งเคยเห็นในชีวิตนี้คือ... ผู้ชายที่แทบจะเรียกว่าอ่อนแอที่สุด.. เสียน้ำตาได้มาราธอนมาก.. มากเกินกว่า ที่ควรจะเป็น... แต่ผมรู้ว่าเค้าเสียใจ..ผมแค่เป็นห่วงเค้าจัง... ผมเห็นเค้าออกไปข้างนอก... เอ๊ะ!!! เค้าจะไปไหน... อ๋อ..เค้าพยายามเลิกจมอยุ่กับตัวเอง... แต่ผมก็ไม่รุ้เค้าจะไปไหน...เค้าขับไปเรื่อยๆ.. เหมือนกับว่าน้ำมันที่ได้มา คือ ของฟรี... จนเค้าไปจบลงที่โลตัสแจ้งวัฒนะ... ผมเห็นเค้าเหม่อ...เค้าเดินไปที่ร้านตัดสติ้กเกอร์... สั่งตัดข้อความนึง... เพื่อที่จะเอามาติดไว้กระจกหลัง... ผมนึกแล้วก็ขำ.. ตั้งแต่ผมมาอยุ่บางกอก...ผมแทบจะไม่เห็นใครติดข้อความอะไรเลย.. มีแต่ช่วงไปต่างจังหวัด...ที่ผมมีโอกาสติดตามเค้าไป... มีแต่ในสิบล้อกะรถพ่วงเท่านั้น.. แต่เค้าคงมีเหตุผลของเค้าที่ทำ... ผมก็ไม่รู้จะห้ามได้อย่างไร... เพราะมันนอกเหนือจากการกระทำที่ทำได้ในขณะนั้น...   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:13:04 น.

ระหว่างรอ... เค้าก็กลับมาจมอยุ่กับอดีตอีกครั้ง.. ภาพต่างๆ ผุดขึ้นมาให้เห็น.. ผมรับรุ้ถึงภาพเหล่านั้น.. ภาพ ระหว่างเค้ากะคนรัก ทานข้าวด้วยกัน.. เลือกซื้อหนังสือ ตกแต่งบ้านด้วยกัน... มันเป็นภาพเก่าๆ ที่เค้าไม่ได้คาดเค้นมันออกมา.. และเค้าก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม... ชายผู้อ่อนแอ... ฟุบหน้าลงกะโต๊ะ... ท่ามกลางผู้คนใน ศูนย์อาหาร... ปล่อยน้ำตาไหล อาบแขนทั้ง 2 ข้าง... แล้วเค้าก้ลุกออกไป... เพื่อล้างหน้าในห้องน้ำ... โดยที่ไม่หยิบอะไรไปด้วยเลย... พอกลับมาปกติได้ ก้ออกมาจากห้องน้ำ.. ไปรับสติกเกอร์ที่ร้าน... แล้วก็กลับบ้านไป... ระหว่างทาง ผมเห็นเค้าแวะคลินิก... และก็ปรึกษา พร้อมตรวจร่างกายนิดหน่อยจากแพทย์.. ผมเห็นเค้าเดินออกมา พร้อมกับยานอนหลับ และยากล่อมประสาท.. ตลอดเวลา 26 ปี ที่ผมติดตามเค้ามา... นี่เป็นครั้งที่ 2 ที่เค้าต้องเพิ่งสิ่งเหล่านี้อีกครั้ง.. ผมเป็นห่วงเค้าจัง.. จากคุณ : ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod) - [ 30 มี.ค. 48 07:10:30 ] ความคิดเห็นที่ 14 ผมขับตามเค้ามาจนถึงลานจอดรถ.. ผมเห็นเค้าค้นหาอะไรบางอย่างในรถ... ผมเริ่มเอะใจ... เค้าทำอะไรหายรึป่าว... เค้าหยิบโทรศัพท์ออกมา... กดเบอร์ไปเบอร์นึง...แล้วมันก็มีสายเข้ามาอีกเครื่องของเค้า... ลืมบอกไป..ชายคนนี้ ใช้โทรศัพท์ 3 เบอร์... ถึงตอนนั้น ผมก็รู้แล้ว... เค้าลืมโทรศัพท์ไว้ที่โลตัสแจ้งวัฒนะ... ผมอยากเดินไปเบิ้ดกะโหลกเค้าจัง   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:13:27 น.

พลัน รองบอส เค้าก็โทรเข้ามา... บอกว่าพรุ่งนี้ไปติดต่อราชการที่ฉะเชิงเทรากัน... โอเคครับ ได้ครับ ตี 5 นะ ครับ ได้ครับ...ครับ ครับ ครับ ถ้าหาไม่เจอ หรือไปไม่ถูก เด๋วผมขออนุญาตโทรถามนะครับ ครับผม ครับ ครับ ครับ ขอบคุณครับ สวัสดีครับ... ผมได้ยินเค้าพูดเพียงเท่านี้... แล้วเค้าก็ยกเลิกนัดกะน้อง และ พี่คนนึงในเว็บบอร์ด... เพื่อที่จะพยายามพักผ่อน...เพราะผมรุ้มาว่า เค้าต้องไปรับ รองบอส หกโมงเช้า ซึ่งต้องออกจากบ้านตั้งแต่ ตี 5 จากดอนเมือง ไปทองหล่อ... ค่ำคืนนั้น ผมรู้สึกดีกว่าทุกๆวันที่ผ่านมา.. เพราะผมเห็นเค้าร้องไห้น้อยลง... แต่ผมรู้ว่าเค้าคิดอะไรเท่าเดิม หรืออาจจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำไป.. แล้วผมก็เห็นเค้าหลับลงไป ด้วยฤทธิ์ยา   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:13:52 น.

ตื่นเช้า ตี 4 ของวันพฤหัส.. เค้าก็อาบน้ำ แต่ตัว ออกไปทำงาน... เค้ารู้สึกหวิวๆ...ผมชักเป็นห่วงแล้ว.. เค้าจะไหวมั้ย... แต่ผมรุ้ว่า ชายคนนี้ เข้มแข็ง... เค้าเคยเป็นนักกีฬามาก่อน.. ร่างกายเค้าไหวแน่...แต่จิตใจไม่รุ้...แต่ผมว่าเค้าอ่อนแอ.. เค้าไปถึงบ้านรองบอส เร็วกว่ากำหนด 15 นาที... เค้าไม่กดกริ่ง ไม่โทรตาม...แต่เค้ารอในรถ...จนเค้าเห็นคนเก็บขยะคนนึง... เป็นป้าแก่ๆ...ผมเห็นคนเค้าไปช่วยป้าเข็นรถ.. ซึ่งป้าทำหน้างง ๆ .. แล้วเค้าก็คุยกัน... ผมเห็นอะไรหลายๆอย่างในตัวชายคนนี้... ที่ผ่านๆมา เค้าเป็นคนไม่ถือตัว... คุยและจริงใจกะทุกคน.. นึกถึงเรื่องนึงขึ้นมาก็ขำ... ตอนเรียนมหาวิทยาลัย...เค้าเคยนั่งคุยกะพี่ขอทาน อยุ่ตั้ง 3-4 ชั่วโมง.. ทำให้เค้าขึ้นรถกลับบ้านไม่ทัน... คิดแล้วก็ขำ... อ่อ ผมนึกได้อีกเรื่อง ไม่ใช่สิ...หลายๆเรื่องเลยล่ะ...แต่คล้ายๆกัน.. เด๋วเล่าให้ฟัง..   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:14:21 น.

ตอนเค้าเข้ามาฝึกงานที่เมืองหลวงเมื่อปีที่แล้ว... เค้าได้ไปสมัครงานไว้ 2- 3 ที่.. มีวันนึง เค้าถูกเรียกไปสัมภาษณ์... ผมก็เห็นเค้านั่งจมอยู่กะเครื่องคอม กะอินเตอร์เน็ต เพื่อศึกษาข้อมูลบริษัท เค้าพิมพ์ รายละเอียดผลิตภัณฑ์ออกมา... กลับห้อง ผมก็เห็นเค้านั่งท่อง ... ยังกะพร่งนี้จะสอบไล่ซะอีก... พอตอนเช้าไปสัมภาษณ์ ฝนตกพรำๆ... ก่อนถึงบริษัท เค้าเห็นพี่ขอทานคนนึง อุ้มลูกตัวเล็กๆ อายุไม่น่าจะถึง 1 เดือน.. นั่งรอผู้ใขบุญอยู่ข้างๆตึก.. ผมเห็นเค้าหยุด... และคุยอยู่กับพี่เค้าพักนึง... แล้วเค้าก็วิ่งเข้าไปในตึก..โชคดี ตึกสำนักงานมันเป็นศูนย์การค้าด้วย.. เค้าเดินออกมา พร้อมกับอาหาร และร่มหนึ่งคัน.. เค้ายื่นให้พี่สาวคนนั้น... พร้อมกับขอจับมือเด็ก... เค้าอ่อนไหวกับเรื่องสะเทือนใจมาก...จริงๆชายคนนี้อ่อนไหวกับทุกเรื่อง.. เค้าจริงจังกะมันทุกอย่าง... ผมเห็นเค้าน้ำตาซึม....ผมรุ้ว่าใจเค้าคิดอะไร.. แล้วเค้าก็โทรหาน้องสาวเค้า...ที่เพิ่งให้หลานตัวน้อยๆ .. น่าตาน่ารัก โตขึ้นคงหล่อกว่าลุง... หลังจากคุยกับน้องสาวเสร็จ เค้าก็เข้าห้องน้ำ .. ปล่อยอารมณ์เต็มที่...เค้าสงสารทุกคนไปทั่ว.. เค้าคิดแทนทุกๆ คน... แต่เหมือนเค้าไม่คิดถึงตัวเอง... รึว่า คิด เห็นแก่ตัวเกินไปรึป่าว ไม่รุ้... ผมไม่สามารถบอกได้... แล้วเค้าก็เข้าไปสัมภาษณ์... รอบแรก ผ่าน...รอบสอง ผ่าน.. รอบสุดท้าย ผ่าน....แต่เค้าก็ไม่เอา เพราะโดนมอบหมายงานที่ไม่ถนัด แต่ตอนที่เค้าถามเรื่องผลิตภัณฑ์... เค้าตอบแบบ ที่ผมไม่คาดคิดเลย... " ผมคิดถึงชีวิตต่อไปของเด้กคนนั้นกะแม่เค้าตลอดเช้านี้ " " ทำให้ผมลืมทุกอย่างไปเลยครับ แต่ถ้าให้โอกาสผม ผมตอบได้แน่ในวันเข้าทำงาน " หุๆๆๆ คิดได้ยังไง...   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:14:53 น.

อ้อ ลืมไป ผมกะลังหลงประเด็น... กลับมาในเรื่องงาน.. โชคดีที่ส่วนใหญ่รองบอส จะเป็นคนพูดขณะขับรถ.. แนะนำวิธีการขาย การตลาด การดูแลลูกค้า... หรือทุกๆเรื่อง ที่พนักงานขายที่ดีพึงกระทำ.. ผมไม่ได้ยินคำพูดอื่น นอกจาก ครับ ครับ ครับ และ ก็ครับ จากปากเค้า.. เค้าโดนยัดเยียดซาลาเปา 1 ลูก จาก แถวนางเลิ้ง ซึ่งรองบอสบอกว่า ขึ้นชื่อมาก.. แต่เค้าก็กินไม่ได้...แต่จำเป็น เพราะนั่น เจ้านาย... ระหว่างรอ รองบอส ผมเห็นเค้าเดินไปที่รถ...ผมรุ้ว่าเค้ากำลังคิด.. เค้าแกะซองยาออกมา...ทิ้งมันลงคอ ตามด้วยน้ำ.. แล้วเค้าก็ง่วงซึม... เกือบนั่งหลับที่โต๊ะรับแขก...แต่ก็ไม่หลับ.. จนเสร็จงาน ก็กลับเมืองหลวง ส่งเจ้านาย...แล้วเค้าก้ไปทำงาน...   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:15:14 น.

ผมเห็นเค้าขลุกอยู่ร้านลูกค้าเพียงทีเดียวตลอดบ่ายนั้น จนค่ำ... ดูเหมือนเค้าสบายใจขึ้น... โดนยัดเยียดของกินอีกแล้ว...ผมเห็นเค้ากิน...แล้วก็อาเจียน เค้าเดินไปชั่งน้ำหนัก... จาก 59 เหลือ แค่ 52 โล ภายในเวลาไม่กี่วัน.... ลมพัดแรงหน่อยคงปลิว... คืนนั้น เค้าไปกินเหล้ากะเพื่อนแถวรังสิต.. กินเหล้าโดยที่ไม่แตะของกินอื่นเลย.. ผมยังสงสัย..เค้าทำได้ไงหว่า... เค้าได้ระบายทุกอย่างให้เพื่อนฟัง... 1 ใน แก๊งค์ 3 ช่าส์ สมัยเรียน... แก๊งค์นี้ ทำแค่ไม่กี่อย่างคือ.. ดูบอล แทงบอล กินเหล้า...เที่ยว...คุย ..แล้วก้นอน... แต่ถ้าเป็นวิชาที่มีแล็ป... แก๊งค์นี้มีสโลแกน... " กินแต่เหล้า เข้าแต่แล็ป "... หนังสืออย่าหวังว่าจะแตะกัน...คิดกลับไป น่าให้พี่ทุบรถมาช่วยสักหน่อย.. กินเหล้าเมาได้ที่ก็ขับไปส่งเพื่อน แล้วก็กลับบ้าน... โชคดี ก่อนนอนผมไม่เห็นน้ำตาเค้าอีก... เพราะ คงเมาเกินกว่าจะคิดอะไรได้แล้ว... ผมเป็นห่วงเค้านะ..แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ในตอนนั้น.. ผมต้องพักผ่อนล่ะ... เด๋วจะตื่นไม่ทันเค้า..   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:15:39 น.

ตั้งแต่วันเสาร์ที่ 18 ถึง วัน พฤหัสฯ ที่ 24 ผมแทบไม่เห็นเค้าทำอะไรเลย นอกจากทำร้ายตัวเอง... ตอนนี้ 7.58 น. (30 มี ค ) ผมคงต้องขอตัว เพราะรุ้สึกว่าเค้าจะต้องไปทำงานแล้ว.. เด๋วผมตามไม่ทัน.. รู้สึกว่าวันนี้เค้าต้องส่งรายงานประจำเดือน ให้บอส... แล้วเด๋วผมกลับมาเล่าให้ฟัง... ว่าที่ผมติดตามดูเค้ามาตั้งแต่เริ่มต้นของจุดจบในความรักเค้า... เค้าอ่อนแอ แค่ไหน... แล้วผมจะกลับมา... ผมเป็นห่วงเค้านะครับ... เค้าเป็นเพศควรจะเข้มแข็ง เพศที่เรียกว่าพ่อคน.. แต่เค้าทำตัวเหมือนกับว่าความรักที่เกิดจากเพศตรงข้าม.. ทำร้ายเค้าทุกอย่างเลย... แล้วผมจะกลับมานะ ... เค้าจะออกไปทำงานแล้วครับ.. แล้วเจอกัน..   โดย: ถึงเลิก ผมก็จะรัก (A-rod ) 30 มีนาคม 2548 8:16:05 น.

อยู่ที่ใจ . . . คุณผู้ติดตาม เขาคนนั้นอย่าเพิ่งอ่อนแอตามเขาไปล่ะ ฉันเป็นใครก้ไม่รู้ที่ ติดตาม คนที่เล่าเรื่องนี้อีกที เป็นห่วงเค้าจัง.. แต่มันนอกเหนือการกระทำที่ ฉัน ทำได้ในตอนนี้... (^____^) ถ้าคุณมีโอกาสคุยกะเขาคนนั้น บอกเขาด้วยนะค่ะ ว่า . . . สู้ๆ แล้วมันจะผ่านไป   โดย: . . . (WhaT iT'S W๐l2tH ) 30 มีนาคม 2548 8:38:56 น.

ติดตามดูความผิดหวังของคุณแบบห่างๆ มาได้ พักนึงรู้สึกเห็นใจ...และซาบซึ้งใจกับความรัก ของคุณที่มีให้กับผู้หญิงที่คุณรัก....แร้วนึกใน ใจว่า....โอ้โห...คุณช่างมั่นคงกับความรักซะจน น่าทึ่ง......รักเค้าแค่ไหน อย่างไร นานแค่ไหน ตลอดไป มากขึ้น น้อยลง .....อย่าลืมรักตัวเอง ด้วยนะคะ.....เพราะถ้าคุณไม่รักและดูแลตัว คุณเอง.....คุณอาจจะไม่ได้อยู่...รักคนที่คุณ.. รู้สึกว่าคุณรักเค้ามากกๆๆ..แระคนที่คุณรักก้อ อาจจะไม่ชอบใจเรยยที่คุณไม่รักแระดูแลตัว เอง......มาให้กำลังใจค่ะ...รักคนที่คุณรักแร้ว อย่าลืมรักตัวเองด้วยนะคะ T_T~*   โดย: Mu_in_love (Mu_in_love ) 30 มีนาคม 2548 9:18:58 น.

ไม่รู้ว่าเรื่องราวเป็นยังไง แต่ขอให้กำลังใจกับเขาคนนั้นนะคะ ความรักมันเป็นอย่างงี้แหละ มีสุข มีทุกข์ อยู่ที่ว่าใครจะเจอแบบไหน และรับมันได้มากน้อยแค่ไหนเท่านั้นเอง   โดย: หม่ามี้น้องแต้ม 30 มีนาคม 2548 9:27:04 น.

อย่าทิ้ง "เขาคนนั้น" ไปนะครับ ตามเค้าไปเรื่อยๆจนเวลาทำให้เค้าหายดีก่อนนะ ในเวลาอ่อนแออย่างนี้ เค้าต้องการใครซักคน   โดย: อีกฝั่งของท้องฟ้า 30 มีนาคม 2548 9:33:52 น.

เอ่อ ไม่ต้องออนไลน์รอเค้าก็ได้ตัวเอง เขินจัง - -"   โดย: <Strawberry Milk Shake> 30 มีนาคม 2548 10:19:59 น.

กว่าจะอ่านหมดยาวเนอะ สรุปว่า เรื่องราวทั้งหมด คือตัวของคุณเองใช่ป่าวคะ ( หรือดิฉันเข้าใจไปเอง ) เรื่องราวของความรัก ถ้ามีความไม่เข้าใจเข้ามาแทรก ความทุกข์จะเกิดขึ้นเสมอ ทุกคู่ และทุกคน ดิฉันเองก็เคยผ่านประสบการณ์ความไม่เข้าใจมาก็บ้างแล้ว แต่ก็ไม่เคยถึงขั้นเลิกร้างกัน เลยไม่ค่อยเข้าใจคนที่ เคยรักกัน แล้วมาเลิกกัน แบบนี้ ยังไงก็ขออวยพรให้ความรัก มีแต่ความเข้าใจกันนะคะ ถ้าพูดคุยกันได้ ยิ่งดีมากๆ ค่ะ   โดย: รักดี 30 มีนาคม 2548 17:16:17 น.

ไงตัวแสบ อืม คิดได้ก็ดีนะ ว่าควรรักตัวเองให้มากๆ   โดย: Marvellous Boy 30 มีนาคม 2548 17:49:18 น.

แวะเข้ามาบอกว่า รักและดูแลตัวเองมากๆนะจ๊ะ ^^   โดย: เจ้าสายเทวดา 1 เมษายน 2548 13:59:34 น.

ฝากบอกเค้าด้วย ว่าให้ห่วงตัวเองมากๆนะ ++++++++++++++++++++++++ หากมีวาสนา สุดขอบฟ้าก็พานพบ หากไร้วาสนา แม้ไขว่คว้าก็คลาคลาด ++++++++++++++++++++++++   โดย: Devil Cupid 1 เมษายน 2548 23:21:08 น.

ได้อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับคนคนนี้แล้วสิ่งที่เรารับรู้ได้ก็คือความหมายของคำว่ารักที่แท้จริงว่ามันคืออะไรช่วงชีวิตหนึ่งของเราเอง เราก็เหมือนกันที่ตามหารักต้องการรักจากใครสักคนโดยที่บางครั้งบางเวลาเพียงแค่ชั่วขณะเราต้องการรักจากคนที่เรารักทั้งๆที่เราเองก็ยังให้เค้าได้ไม่เท่าที่เราต้องการจากเค้า แต่พอเรามาอ่านเรื่องราวของคนๆนี้แล้วเราบอกได้เลยว่าเราทึ่งและยอมรับว่าความรักที่เค้าคนนี้มีให้กับแฟนเค้านั้นเป็นความรักที่บริสุทธิ์จริงๆ เราคนหนึ่งมีความมั่นใจมาตลอดเลยว่าไม่มีใครที่จะมีความรักได้เท่ากับเราอีกแล้วเรามั่นใจมาตลอดเลยว่าถ้าเรารักใครสักคนคนๆนั้นจะเป็นคนที่โชคดีเพราะเราจะรักเค้าและมีเค้าแค่คนเดียวและตลอดไป แต่พอเราได้อ่านเรื่องราวของคนคนนี้เรารู้ตัวเลยว่ารักที่เรามีให้กับคนคนหนึ่งนั้นยังไม่เทียบเท่ากับความรักที่คนคนนี้มีให้กับคนรักของเค้า เราเองเท่าที่ผ่านมาถ้าเรารักใครสักคนตัวเราก้ต้องการให้เค้ารับรักเราแต่ตอนนี้เรารู้แล้วว่าถ้าเรารักใครสักคนเราจะรักและรักโดยที่ไม่หวังสิ่งตอบแทนหรือหวังอะไรจากเค้านอกจากขอให้เราได้รักคนที่เรารักและได้อยู่ใกล้ๆคนที่เรารักได้เห็นเค้ามีความสุขก็เพียงพอแล้ว ถึงแม้ว่าสักวันที่ต้องห่างไกลกันก็ขอให้ได้รัก รักแค่คำเดียวเท่านั้นพอเราอ่านเรื่องราวของคนคนนี้แล้วไม่รู้เป็นไรเราร้องไห้นะเชื่อมั้ยตอนนี้เวลานี้ที่เรากำลังพิมพ์ข้อความพวกนี้เราก็ร้องไห้แต่ไม่มีใครเห็นน้ำตาเราบอกเลยเราประทับใจคนคนนี้มาก ถ้าเกิดว่าคุณ A-rod ได้อ่านข้อความที่เราพิมพ์นี้เราอยากบอกว่าเราเป็นกำลังใจให้นะ และเราอยากบอกว่าเราโชคดีมากที่ได้บังเอิญมาอ่านมารับรู้เรื่องราวของคุณและอยากขอบคุณที่คุณทำให้เราเข้าใจความหมายของคำว่ารักมากขึ้น   โดย: คนเจียมตัว IP: 202.93.60.74 7 พฤศจิกายน 2548 12:35:29 น.