เหตุการณ์ตื่นเต้นระทึกขวัญเกิดขึ้น

เมื่อนาฬิกาบอกเวลา 16 นาฬิกา 40 นาที

โดยปกติลูกสาวจะต้องกลับจากโรงเรียน

และถึงบ้านโดยสวัสดิภาพในเวลาไม่เกินสี่โมงเย็นของทุกวัน

ขณะนั่งคุยปรึกษาหารือกับคุณพ่อและสันนิษฐานต่างๆนานา

สัญญาณโทรศัพท์คุณพ่อก็ดังขึ้น

"ฮัลโหล!!พ่อ...หนูไม่ทันรถโรงเรียนแล้วค่ะ"

"หนูเพิ่งซ้อมเชียร์ลีดเดอร์เสร็จรถก็ไปแล้วค่ะ"

"ตอนนี้หนูเหลือตังค์แค่สองบาท........"

ตึ๊ด ตึ๊ด ตึ๊ด ตึ๊ด ตึ๊ด...............

สัญญาณโทรศัพท์ถูกตัดโดยที่คุณพ่อยังไม่ทันได้คุยกับน้องปา

ขณะนั้นเป็นเวลาห้าโมงเย็น....

คุณแม่เริ่มสีหน้าใจคอไม่สู้ดีนัก...!!!

คุณพ่อไม่รีรอรีบรุดไปยังที่เกิดเหตุ(โรงเรียน)

เพื่อไปรับลูกสาวกลับบ้านโดยด่วน

ระยะทางจากบ้านถึงโรงเรียนประมาณสี่ห้ากิโลฯ

ไม่ช้าไม่นานคุณพ่อก็ไปถึงจุดหมายปลายทาง

.............

สัญญาณโทรศัพท์คุณแม่ดังขึ้น!!!!

"ฮาโหล แม่ !!!"

"จ๋า...ทำไม...พ่อเจอลูกแล้วใช่ไหม?"

"แม่...พ่อไม่เจอน้องปา..ถามใครก็บอกไม่เห็นลูกเลย"

อ้าว...!!!!!!!!!!!!!! คุณแม่มีอาการตกใจอีกระลอก

"พ่อ !!!! พ่อลองหาลูกให้ทั่วๆนะ และพ่ออย่าเพิ่งกลับมานะ"

"พ่อรออยู่ที่โรงเรียนก่อน..แม่จะลองออกไปตามลูกอีกที"

.............

คุณแม่รีบรุดไม่รีรอ...รีบขี่ไม้กวาด อุ๊ย..รีบบึ่งมอร์เตอร์ไซค์

เพื่อตามไปหาลูกอีกคน ด้วยความเร็ว 20 กม./ชม.

ระหว่างทางก็สอดส่ายสายตาไม่ให้หลุดรอด

เผื่อเจอลูกนอนอยู่ข้างทาง (ขำขำ กลบเกลื่อนอาการตกใจ)

ในที่สุดแม่ลูกก็เจอกันตรงปากซอยเข้าบ้าน

ในขณะที่คุณแม่หน้าซีดเผือด...

คุณลูกสีหน้าร่าเริงสดใสดุจเดิม...ไร้กังวล

คุณแม่ : น้องปา!!! หนูเดินกลับมาทำไมลูก

คุณแม่ : ทำไมไม่รอพ่อที่โรงเรียน

คุณแม่ : ตอนนี้พ่อยังเดินหาหนูอยู่ที่โรงเรียนเลยรู้ไหมลูก

คุณแม่ : แม่เคยบอกหนูแล้วนะว่าอย่ากลับบ้านเองจนกว่าพ่อจะไปรับ

คำถามคุณแม่เป็นชุดๆ เร็วรัว......

น้องปา : หนูโทรหาพ่อแล้วสายก็ตัด พ่อไม่พูดกับหนูเลยซักคำ

น้องปา : หนูคิดว่าหนูโทรฯผิด คิดว่าพ่อไม่ได้รับสายหนู

น้องปา : หนูเลยเดินกลับมาค่ะ ....

อืมส์...น้องปาก็มีเหตุผลของตัวเอง....

เอ้อ !!!! เอาเถอะ ยังไงลูกสาวก็กลับมาโดยปลอดภัยแล้ว

งานนี้...อบรมกันชุดใหญ่เลยทีเดียว...

ทั้งคุณพ่อคุณแม่สั่งกำชับลูกอย่างแน่นหนัก

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม...ขอให้ลูกรอที่โรงเรียน

ห้ามลูกออกจากโรงเรียนโดยเด็ดขาด..ไม่ว่าจะค่ำมืดแค่ไหนก็ตาม

อย่างน้อยๆ ก็ยังมีคุณครูอยู่ในโรงเรียน...

คุณแม่เชื่อว่าโรงเรียนยังปลอดภัยกว่า

การที่ลูกเดินกลับบ้าน อาจจะเกิดเหตุการณ์เลวร้ายไม่คาดคิด

และอาจทำให้ต้องเสียใจไปอีกนาน.......

ที่สุด....ทุกอย่างก็จบลงด้วยดี

หวังว่าคงไม่เกิดเหตุแบบนี้ขึ้นอีก

ฝากถึงพ่อแม่ทุกคน

ควรระมัดระวังนาทีฉุกเฉิน...!!!!!!!

.............

ปล.ฝากสนับสนุนและช่วยกระจายข่าวโครงการโอเคฯรวมใจรักษ์สู่เด็กดอย

(ไออุ่นกันหนาว) ด้วยค่ะ

//www.oknation.net/blog/kontai/2007/12/10/entry-2

ขอบพระคุณยิ่งค่ะ

Create Date : 13 ธันวาคม 2550
Last Update : 13 ธันวาคม 2550 17:17:22 น.		18 comments
Counter : 742 Pageviews.
Share Tweet