Bloggang.com : naririn : สองสาวเปรี้ยว เที่ยวปารีส 1

สองสาวเปรี้ยว เที่ยวปารีส 1

“แก...ไปปารีสกัน” เพื่อนสาวจู่ๆ ก็เอ่ยขึ้น
“เมื่อไหร่?” ถามไปอย่างนั้นเอง ไม่คิดที่จะไปหรอก เพราะกำลังทรัพย์มีน้อย เนื่องจากเพิ่งจะกลับมาจากเมืองไทย ได้ไม่ถึงเดือน
“อาทิตย์หน้าดีมะ”
“เออ...ดี แล้วมีใครไปบ้าง” ตอบไปก่อน แล้วค่อยหาเพื่อนให้มันไปเที่ยวด้วยกัน
“ก็มี...มีแก มีฉัน มีฉัน มีแก แล้วก็มีแก แล้วก็มีฉัน เห็นไหมตั้งหลายคน”
“????” เออ เอากับมันดิ สรุป ก็มีกรูกับเมิงช่ายมะ

วันเดินทาง

ขึ้นรถจากบ้านรอบ หกโมงเช้าสิบแปดนาที ไปถึงหัวลำโพงซูริค เดินไปกดเงินทั้งหมด! ทั้งหมดที่มีอยู่จริงๆ แล้วก็เป็นเงินจากบัญชีเดียว! เดาได้ไม่ยาก จะบัญชีใครเล่า ก็เงินเดือนยังไม่ออก แล้วคนที่มีเงินเก็บพอจะใช้ได้ก็มีแค่ฉันคนนี้แหละ แต่ด้วยความอยากเที่ยว หรืออยากออกไปให้ไกลจากที่ทำงานก็ไม่รู้ เลยทำให้ตัดสินใจ ยอมลงทุนควักกระเป๋า พาเพื่อนสาวเที่ยวก่อน ผ่อนส่งทีหลัง เงินที่กดออกมาได้แปลงค่าเป็นยูโรเรียบร้อย ได้ทั้งหมด แปดร้อยยูโร ไม่รวมค่ารถไฟ TGV แบ่งเป็นเงินทุนสำรองระหว่างกระเป๋าตังค์ตัวเองสองร้อยห้าสิบ ให้เพื่อนสาวติดกระเป๋าสองร้อยห้าสิบ แล้วแบ่งค่าห้องที่จองเอาไว้สามคืน ทั้งหมด สามร้อยยูโร อันนี้ให้เพื่อนสาวจัดการเรื่องติดต่อโรงแรม เพราะมันมีประสบการณ์มาก่อนจากการทัวร์ยุโรปครั้งก่อน แต่สำหรับเรา การไปปารีสครั้งนี้มันน่าตื่นเต้นพอๆ กับความคิดที่จะเดินทางทัวร์ยุโรปคนเดียว ซึ่งยังคงต้องทำใจอีกนานกว่าจะเดินทางคนเดียวได้อย่างเพื่อนสาว

เจ็ดโมงสี่นาที ขบวนรถเคลื่อนตัวออกจากซูริค เนื่องจากต้องตื่นเช้าก็เลยง่วง ทำให้ทั้งสองสาวแอบงีบเป็นเวลาเกือบชั่วโมง เมื่อรถไฟจอด ได้ยินเสียงผู้คนเริ่มทยอยลงจากขบวน ก็เข้าใจแล้วว่าถึงเมืองบาเซิลเรียบร้อยแล้ว และรถไฟคงจะวิ่งต่อไปถึงปารีสในอีกไม่กี่อึดใจ จึงไม่ได้เดือดร้อนอะไร แต่.... ทำไมนอกจากเราสองคนแล้ว มันไม่มีมนุษย์ อยู่บนตู้นี้เลยฟระ นั่งมองหน้ากันอย่างสงสัย ไม่นานก็มีพนักงานทำความสะอาด ขึ้นมามองเอเชียสองนาง แล้วส่งสายตาเชิงถามประมาณว่า นั่งทำอะไรกัน ยังไม่รีบลงไปอีก.... แล้วพนักงานคนนั้นก็ถามประมาณว่า ไปปารีสหรือเปล่า แต่ถามเป็นภาษาเยอรมัน กว่าจะเข้าใจก็เกือบนาที เสร็จแล้วแกก็ทำมือทำไม้ บอกว่าอีกห้านาทีรถจะออกแล้วนะ เราก็พยักหน้า อืม...รู้แล้ว ก็เดี๋ยวรถก็จะออกแล้ว ลุงก็รีบทำงานเข้าสิ แต่ปรากฏว่า รถที่จะออกนั้น คือ TGV อีกขบวนที่เราต้องเปลี่ยน กำลังจะออกต่างหาก ซวยแล้ว! กว่าจะเข้าใจ เล่นเอาแทบช๊อค สปีดเร็วกว่านรก วิ่งเปลี่ยนขบวนอย่างรวดเร็ว โดยไม่ลืมขอบพระคุณคุณลุงผู้ช่วยชีวิตด้วยความบังเอิญ ซึ่งขณะนั้นยังงงๆ อยู่ว่า ทั้งที่เช็ครถแล้วว่า เป็น Direct ไม่ต้องเปลี่ยนขบวน แต่ทำไมคราวนี้ ถึงเปลี่ยนโดยไม่แจ้ง หรือว่าแจ้งแล้วแต่ไม่ได้ยินหว่า

หลังจากขึ้นรถไฟไปได้เฉียดฉิว เสร็จแล้วก็ต้องเดินหาตู้และที่นั่งของเรา ภาพที่มองเห็นเบื้องหน้าขณะนี้มันเหมือนเรากำลังดูหนังสักเรื่อง ที่มีผู้คนบนรถมากมายเหลือเกิน เด็กเล็ก วิ่งไปมา นักธุรกิจยืนยกกระเป๋าเก็บไว้บนศีรษะ บางคนยืนถือถ้วยกาแฟ คุยกับคนที่นั่งอยู่ ซึ่งทำให้เพื่อนสาวที่รีบเดินไม่ทันสังเกต เดินชนเข้าอย่างจัง เป็นผลให้กาแฟร้อน หกรดมือผู้ชายคนนั้น ซึ่งนาทีนี้ มันเหมือนเรากำลังแสดงหนังเรื่องนึงอยู่ อารมณ์ประมาณนั้นเลย ผู้ชายคนนั้นหันมาทำหน้าบึ้ง ซึ่งเราก็ช่วยเพื่อนขอโทษแล้วรีบดันมันให้เดินไปจากตรงนั้น ได้ยินเสียงด่าหรือชมเชยอยู่ด้านหลังก็ทำเป็นไม่สนใจ รีบไปหาที่นั่งสงบจิตสงบใจดีกว่า ตอนนี้ มันตื่นเต้นไปหมดแล้ว เพื่อนสาวเดินนำหน้าไปถึงที่นั่ง ก็มีคุณป้านั่งกันอยู่ อ้าว...แล้วพวกกรูจะนั่งกันตรงไหนล่ะ เพื่อนสาวก็สะกิดแล้วบอกว่า นี่ที่นั่งของพวกฉัน พลางเอาตั๋วให้ดู พวกคุณป้าก็ลุกขึ้นแล้วหยิบตั๋วตัวเองมาดูเหมือนกัน เสร็จแล้วป้าคนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า นี่มันตั๋วขากลับนะสาวน้อย เธอจะนั่งเก้าอี้นี้ได้ก็ต่อเมื่อเธอเดินทางกลับ แต่ถ้าเธอจะเดินทางไปเธอต้องใช้ตั๋วใบนี้ กล่าวพลางพลิกตั๋วอีกด้านขึ้น งานนี้....เล่นเอาอายซะไม่มีดี นี่แสดงว่านั่งผิดมาตั้งแต่ซูริคแล้วล่ะสิ กรรม! ขอโทษขอโพยคุณป้าทั้งหลายเสร็จก็ รีบเดินหาที่นั่งใหม่ คนก็เยอะ ตรงไหนว่างก็รีบเช็คดูว่าใช่ที่เราหรือเปล่า และแล้วก็ถึงที่นั่งอันแท้จริงของพวกเราสักที เฮ้อ!.... จะมีอะไรตื่นเต้นกว่านี้อีกไหมเนี่ย

สิบเอ็ดโมงสี่สิบห้า รถไฟแล่นมาถึง Paris’ East Station ก็มองหาเมโทร (Metro) เดินตามป้ายไปเรื่อยๆ เห็นคนต่อคิวยาวที่เคาน์เตอร์ ก็ขี้เกียจต่อ เลยไปซื้อที่ตู้ขายตั๋ว แต่ว่าไม่มีเหรียญหยอด ก็เลยไปเข้าห้องน้ำ เพื่อแลกเหรียญ ก็ยังมีเหรียญไม่พออีกเพราะจะซื้อสิบเที่ยว ก็เลยต้องเปลี่ยนใจซื้อคนละเที่ยวก่อน ในราคาใบละ 1.6 Euro ซึ่งก่อนหน้านี้มีป้าคนหนึ่งมาเสนอขายตั๋วให้ใบละ 1.5 Euro แต่พวกเราเล่นตัว กลัวเขาหลอกก็เลยปฏิเสธไป ระหว่างที่รอเพื่อนสาวกดซื้อตั๋ว เราก็เปิดหนังสือของคุณมดเอ็กซ์ ที่หอบหิ้วเอามาจากเมืองไทย เปิดดูเส้นทางรถเมโทร แม่เจ้า! มีตั้งสิบสี่สาย เล่นเอามึน ก็หวังพึ่งแต่แม่นางที่มาด้วยกัน ว่าคงจะพาไปเที่ยวได้ถูกนะ เพราะคุณเธอมีประสบการณ์การนั่งเมโทรจากอิตาลีและสเปนมาแล้ว ซึ่งต่างจากเรา ที่ไม่เคยนั่งเมโทรมาก่อนเลย

เมื่อเข้ามาข้างในสถานีแล้ว ก็มายืนดูเส้นทางรถวิ่ง ดูยังไงก็ไม่เข้าใจ เลยหันไปขอความเห็นจากเพื่อนสาว ซึ่งมันก็บอกว่า เอาของไปเก็บที่โรงแรมก่อนแล้วค่อยออกมาเดินเที่ยว เราก็พยักหน้าเข้าใจ ว่าแต่ โรงแรมมันอยู่ไหนล่ะ เพื่อนสาวก็ทำหน้าเครียดแล้วตอบมาว่า นั่นดิ มันอยู่ไหนวะ... เฮ้อ.... เอางี้ ดูแผนที่ โรงแรมมันชื่ออะไร ถนนอะไร เอามาเทียบกันสิ ดูไปดูมาก็รู้ว่าต้องผ่าน Champs-Élysées (ชองป์ส เอลิเซ่ส์) แล้วก็ตรงไปเรื่อยๆ เพื่อนสาวเลยบอกให้ไปหาอะไรกินกันแถวนั้น พอรู้หนทางที่จะไปก็เริ่มต้นออกเดินทางอีกครั้ง ว่าแต่...เราจะไปสายไหน เพื่อนสาวไม่พูดอะไร แต่เดินนำไปขึ้นรถอย่างผู้รู้ทาง ซึ่งเราก็รีบเดินตามอย่างกลัวหลง เพราะทางไปชานชลามันน่ากลัวเหลือเกิน เป็นอุโมงค์ไปทางโน้นทางนี้ไปเรื่อย

รถมาแล้ว มาอย่างเร็ว แล้วก็จอดอย่างเร็วเช่นเดียวกัน ขึ้นยังไม่ทันเสร็จ ก็ออกตัวไปอีกแล้ว จะรีบไปไหนกันก็ไม่รู้ เพื่อนสาวพานั่งไปเรื่อยๆ แล้วก็ตัดสินใจลงที่สถานี Concord ทันทีที่ก้าวพ้นอุโมงค์ขึ้นมา นครปารีสก็อยู่เบื้องหน้า เราขอเพื่อนหยุดยืนดูความยิ่งใหญ่ของปารีสสักครู่ พลางกดชัตเตอร์อย่างสนุกสนาน มองหน้าเพื่อนสาวแล้วยิ้มอย่างมีความสุข ในที่สุดก็มาถึงจนได้ ปารีส ไม่ไกลเกินเอื้อมจริงๆ ที่นี่ กว้างขวาง ในความรู้สึกนี้ ไม่รู้จะใช้คำไหนได้ดีไปกว่านี้อีกแล้ว ในความกว้างขวางกลับมีอะไรให้ศึกษามากมาย รูปปั้นต่างๆ ถนนหนทาง ตึกราบ้านช่อง สถาปัตยกรรม ฯลฯ แค่เดินตามทางมุ่งหน้าสู่ถนนเศรษฐกิจอย่างชองป์ส เอลิเซ่ส์ ก็มีความรู้สึกเหมือนเดินผ่านถนนราชดำเนินบ้านเรา แต่บ้านเรานั้นแค่จำลองมา ของจริงนี่ใหญ่โตกว่าหลายเท่านัก ที่นี่ทำให้เรารู้สึกว่า โลกอันกว้างใหญ่ ในขณะเดียวกันก็แคบนิดเดียว ที่คิดว่ากว้างใหญ่นั้น เพราะเราได้พบเจอกันสิ่งที่ไม่เคยเห็น ที่ว่าแคบนั้น เป็นเพราะการเดินทางทำให้เราได้มาสัมผัส ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดในโลก ถ้าพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับการเดินทางแล้วล่ะก็ โลกที่เราเคยคิดว่ากว้างใหญ่ไพศาล ก็กลับแคบลงทันใจ

บ่ายโมงกว่าแล้ว ยังไม่ได้กินอะไรเลย มองหาร้านข้างทางก็เป็นร้านอาหารหรูหรา ดูท่าจะราคาแพง ก็เลยมองหาฟาสฟู้ดกิน นาทีนี้ไม่อยากกินเนื้อ ขอเป็นสลัดกับมันฝรั่งทอดก็แล้วกัน กินไปมองคนอื่นไป ก็เห็นแต่นักท่องเที่ยว เลยแยกไม่ออกว่าคนไหนเป็นคนฝรั่งเศส หลังจากอิ่มท้องก็ออกเดินทางตามล่าหาที่พักกันต่อ เดินผ่านประตูชัย เก็บรูปไว้บางส่วน เดินไปเรื่อยๆ เริ่มเข้าสู่ย่านที่พักโรงแรม มองหาอยู่ยี่สิบกว่านาที เข้าซอยโน้นออกซอยนี้ แล้วในที่สุดก็เจอจนได้ โรงแรมเล็กๆ ขนาดสามดาว น่ารักดี เราเข้าไปเช็คอิน พนักงานก็จัดการให้โดยเร็ว แล้วบอกว่าถ้าต้องการเพิ่มอาหารเช้าก็มาทานได้ที่ห้องข้างๆ นี้ ซึ่งเราก็พยักหน้ารับทราบ แต่ไม่ทานหรอก เพิ่มตั้งคนละสิบสองยูโร ขี้เกียจตื่นมากิน ยิ้มลารีเซปชั่น แล้วขึ้นลิฟท์ตัวน้อยไปที่ห้อง เมื่อลิฟท์เปิดออกมาก็มีประตูอยู่สามประตู เราก็เปิดเข้าไปตามเบอร์ที่ติดอยู่ที่กุญแจห้อง ห้องสวยงามใช้ได้ มีอ่างอาบน้ำด้วย ทุกอย่างพร้อม ด้วยความสะดวกครบครัน บวกกับราคาห้องที่ได้มาด้วยราคาพิเศษ ในช่วงนี้ จึงคิดว่าคุ้มค่าแล้ว ก็เลยจัดการรื้อกระเป๋า แล้วนอนเอาแรงสักชั่วโมง ก่อนที่จะออกไปทักทายหอไอเฟล

Create Date : 27 มิถุนายน 2553

Last Update : 3 มิถุนายน 2554 20:59:55 น.

7 comments

Counter : 775 Pageviews.

ไม่เคยไป ปารีสเลย เคยไปแต่ประตูชัย เวียงจันทน์
น่าไปเที่ยวนะครับ อยากนั่งรถเมล์2ชั้น เปิดหลังคา

โดย: ชายเอ ทุ่งรังสิต

วันที่: 27 มิถุนายน 2553 เวลา:23:01:03 น.

..อุ๊ย..ประเด้วคุงแม่กลับมาอ่านน๊า..วันนี้ญี่ปุ่นเตะ..คุงลูกจาด้ายดูอะป่าวจร้า

โดย: อ๋อซ่าส์

วันที่: 29 มิถุนายน 2553 เวลา:18:39:38 น.

ว้าววววววววว ฝรั่งเศส อยากไปเห็นจริงๆ บ้างค่ะ
ที่เวกัสมีแต่จำลองๆๆๆ

โดย: HiCkiE

วันที่: 2 กรกฎาคม 2553 เวลา:15:59:02 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบ้านดาวนะคะ

ในชีวิตก้ออยากได้ไปเที่ยวที่ปารีสนี่สักครั้ง
โชคดีนะคะ ได้ไปสถานที่สวยๆ
แล้วเก็บภาพมาฝากอีกน๊า
บั๊บบายค่ะ

โดย: ดาว (BeautyAllure

) วันที่: 3 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:09:42 น.

..ฮอลแลนด์..สู้ว่อยย..!!

โดย: อ๋อซ่าส์

วันที่: 6 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:22:41 น.

..ฮาโหลลคุงลูก..ช่วงนี้คุงแม่ซ่าส์มากปายหน่อย.. ความดันทุรังขึ้นกระจาย..เมื่อคืนก้อเชียร์เยอรมัน..ลุ้นซะหืดขึ้นคอ..คืนนี้สเปนของคุงลูกก้อจาลงแข่งแย้วน๊า...

โดย: อ๋อซ่าส์

วันที่: 11 กรกฎาคม 2553 เวลา:14:36:34 น.

ซาหนุก..ตื่นเต้นเหมียนเดิม..ดีแล้วที่พยายามม่ายปายมีเรื่องกะใคร..เพราะเราอยู่ไกลบ้าน ไกลเมืองแอบเปงห่วงเปงใย 2นางเอกสาว..555..

..อีกเรื่องที่พึงระวัง..พี่สาวที่ทำงานคุงแม่..ปายปารีสทีไร..โดนฉกกระเป๋าหายทุ๊กที..ระวังระไว..ซักนิดนะจร้า..

โดย: อ๋อซ่าส์

วันที่: 17 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:41:57 น.