คงเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว :(

เราพยายามทำมันเต็มที่แล้วจริงๆ

ขีดเส้นห่างแล้วกระโดนมาอยู่ในหลุมหลบภัย สร้างปราการณ์น้ำแข็งล้อมรอบตัวเองไว้

เราพยายามคิดว่าเราควบคุมทุกอย่างได้

เราอยู่ได้โดยไม่มีนาย

เราต้องเข้มแข็ง มีปัญหาอะไรเราต้องเผชิญมันได้ด้วยตัวคนเดียว

นายก็เป็นเพียงแค่คนอื่น

เราพยายามคิดแบบนั้น

และเราคิดว่าเราทำได้

จนกระทั่ง...

มันพังลงหมดเลย

เราเสียความควบคุม เราเสียใจ แต่เราก็ไม่สามารถร้องไห้ได้

มันเจ็บจนพูดไม่ออก

เราเกลียดที่ตัวเองเป็นอย่างนี้

เราไม่ได้อยากเสียนายไป

แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป

เรายอมพลีชีพ ระเบิดตัวเองออกจากวงโครจรนั้น กลายเป็นดาวเคราะห์น้อยที่ลอยคว้างไกลๆ

ดีกว่าต้องมาอยู่ในวงโครจรเดียวกัน หมุนไปด้วยกัน

แต่ไม่มีสิทธิเข้าใกล้ไปมากกว่านี้

เราขอโทษ...

แต่เราคงเหมือนเดิมไม่ได้แล้วล่ะ

:'(

Create Date : 09 พฤศจิกายน 2557		0 comments
Last Update : 9 พฤศจิกายน 2557 23:40:16 น.
Counter : 792 Pageviews.
Share Tweet