Bloggang.com : Narcosis : ปฏิบัติการนมแม่ ให้สำเร็จ

ขอบคุณค่ะน้องบี ที่แวะไปอวยพรให้คุณซะมีพี่ที่บล็อก เค้าดีใจมากมายเลยค่ะ ที่มีคนมาอวยพรให้เยอะขนาดนี้ (ไม่เคยละซิท่า อิอิ)

ก่อนอื่นต้องขอบอกว่า พี่ไม่ได้มาติติงอะไรเรื่องข้อมูลการให้นมแม่นะคะ ตรงกันข้ามพี่กลับรู้สึกดีค่ะ ที่มีคุณแม่ที่ให้ความสำคัญของการให้นมแม่ ถูกต้องเลยค่ะว่าแม่ทุกคนย่อมอยากเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ แต่คุณแม่บางคนก็โชคไม่ดีอย่างที่พี่บอก คือน้ำนมมีน้อย หรือบางคนไม่มีเอาเลยค่ะ อันนี้ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นเพราะผ่าตัดคลอดหรือเปล่านะคะ เพราะเท่าที่สอบถามมาจากคนที่ผ่าตัดคลอดเหมือนกัน บางคนผ่าตัดแล้วก็มีน้ำนมให้ลูกเหมือนคลอดธรรมชาติ แต่บางคนมีน้อยหรือไม่มีเลยค่ะ แต่ที่นึกเสียใจ น่าจะเป็นการรณรงค์ของร.พ.ที่บอกว่ารณรงค์การให้นมแม่นะคะ แต่เอาเข้าจริง เราเป็นคุณแม่มือใหม่ก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง ผ่าตักคลอดน้ำนมก็มาช้า ระหว่างนั้นร.พ.ก็ให้ลูกกินนมผงไปเรียบร้อยแล้วค่ะ แล้วก็ไม่เคยบอกเราว่า ให้ลงไปให้ลูกดูดกระตุ้นน้ำนม เราก็เข้าใจว่า ต้องรอให้มีน้ำนมก่อนถึงจะให้ลูกดูด ผ่านไป 3 วัน น้ำนมเริ่มจะมา ทางร.พ.ถึงเอาลูกขึ้นมาให้เลี้ยงเอง ทีนี้ลูกไม่ยอมดูดแล้วค่ะ ร้องลั่นเลย พยาบาลก็มาช่วยให้ลูกดูดน้ำนมแม่ พอคล้อยหลังพยาบาลก็ร้องอีกเป็นแบบนี้ จนกลับบ้าน ยิ่งหนักกว่าเดิม คือเค้าไม่ยอมดูดเลย แล้วเราก็ไม่มีนมผงให้ลูกเลย เพราะร.พ.บอกยังไงต้องให้นมแม่ แต่ปรากฎว่าลูกไม่ได้ดูดนมเลย 1 วัน 1 คืน เราก็สงสารลูก ร้องลั่นบ้านทั้งวันทั้งคืน ก็เลยต้องไปซื้อนมผงมาให้ลูก พอได้นมเท่านั้น เค้าก็เงียบไปเลยค่ะ ช่วงนั้นอารมณ์กดดันเยอะมากค่ะ ร้องไห้ทุกวันที่ไม่มีน้ำนมให้ลูก แล้วซ้ำร้ายลูกก็ไม่ยอมดูดนมแม่อีก ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกยังไงเลยค่ะในตอนนั้น ระบายซะยาวเลย นึกถึงความรู้สึกเก่าๆเลยอยากระบายน่ะค่ะ ยิ่งถ้าอยู่ในห้องชานเรือน เค้าจะเขียนแนะนำเรื่องให้นมแม่กัน เราก็จะเสียใจเวลาได้อ่าน หลังๆเลยไม่เข้าไปเลยค่ะ มาทำบล็อกแทน

HBD 9 ก พ