ขอเป็นเจ้าสาวสักครั้งให้ชื่นใจ : วรรณวรรธน์
ขอเป็นเจ้าสาวสักครั้งให้ชื่นใจผู้เขียน : วรรณวรรธน์สนพ. ณ บ้านวรรณกรรม................................ก่อนอื่นขอกรี๊ดเบาๆก่อนที่อิช้านสามารถตัดใจเลือกที่จะเขียนรีวิวนิยายได้สักที
แท่น แท้นนนนน.....อิช้านจัดการหยิบงานของเจ้าป้าวรรณวรรธน์
ที่เป็นมายไอ้ดอน เอ้ย!!! มายไอดอลของอิช้านขึ้นมาเลยทีเดียวเชียว
แต่ว่า...มันมีแต่ค่ะ (ตลอดแหละแก = = ) เพราะอิช้านลังเลมากว่าจะหยิบเรื่องไหนขึ้นมาเขียนดี เนื่องจากว่าอิช้าน ตัดใจจากชายหลายคนไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นเจ้าชายซาเล็ม อัสวัด, เจ้าชายจิตรเสน, พี่เหม รวมไปถึงท่านญีนที่เพิ่งอ่านไปล่าสุด (มากมายจริงๆ) และแล้วมันก็ต้องมีบทสรุปคร่าาาาาาาา เมื่ออิช้านตัดสินใจเลือกอาปูรณ์มาโชว์โฉมในวันนี้ (แต่กว่าจะตัดใจเลือกได้นี่ก็กินเวลานานมั่กๆ 555+)
นาต ณรา โคตรภาคภูมิใจนำเสนอ ขอเป็นเจ้าสาวสักครั้งให้ชื่นใจ (การอ่านชื่อเรื่องให้ได้อรรถรส อิช้านแนะนำว่าให้ออกเสียงคำว่าชื่นยาวๆ พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รับพลังแห่งธรรมชาติเพื่อสือถึงลมปราณแห่งสาวโสด เอิ่ม ที่บอกมาทั้งหมดนี่เพื่ออะไร????)
เอาล่ะ เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า
(คำโปรยปกหลัง เล่ม 1)
"คุณคะ คุณอยากเป็นเจ้าสาวของใครสักคนบ้างไหมคะ"
เธอวาดเส้นและบรรจงตัดผ้าเหล่านั้นด้วยความแม่นยำ
จรดเข็มแต่ละรอยเย็บลงด้วยความตั้งใจ ทั้งปัก ฉลุ วาดลวดลาย
จนกระทั่งผืนผ้านั้นกลายเป็นชุดสีขาวงดงาม บนเรือนร่างของหญิงสาวในวันสำคัญที่สุด
ในชีวิตลูกผู้หญิงของเธอ
ผู้หญิงคนแล้วคนเล่าที่ได้สวมใส่ เธอเหล่านั้นต่างเป็นเจ้าสาวผู้งามสง่า
เป็นคนสำคัญอยู่ท่ามกลางสายตาผู้คน ยิ้มด้วยความสุขสมหวัง ที่ได้เป็น
คนที่มีความหมายที่สุดของค่ำคืนวันนั้น
วันที่สำคัญที่สุดของชีวิตหญิงสาว เดินเคียงคู่เจ้าบ่าว
คนที่เธอจะยืนเคียงข้างร่วมสุขทุกข์กับเขาได้วยกัน จวบจนวันสุดท้ายของชีวิต
แต่...ก็มีใครบางคนที่เธอไม่เคยมองเห็น เฝ้าดูแล เฝ้าช่วยเหลือเธออยู่ห่างๆ ด้วยความระมัดระวังไม่ให้ตัวเองก้าวข้ามเส้นที่ถูกขีดจำเพาะจนกลายเป็นปราการแน่นหนา จนเขาไม่สามารถก้าวข้ามออกมาได้
................................................
(คำโปรยปกหลัง เล่ม 2)
ช้ามืดของวัน ร่างสูงใหญ่ของชายในเชิ้ตทำงานกำลังยืนอยู่ด้านหน้า
ตู้กระจกที่ตั้งตู้โชว์ชุดวิวาห์สุดแสนงดงามของร้าน วรรณวิวาห์เวดดิ้ง
"วรรณวิวาห์เวดดิ้ง สานสองฝันให้เป็นหนึ่งความจริง...ชั่วนิจนิรันดร์"
เขามาอาจจะยืนมาตั้งแต่ชั่วโมงก่้อน หรืออาจจะ...ทั้งคืนที่ผ่านมา
"มีเพียงสิ่งนี้สิ่งเดียวเท่านั้นที่ยึดโยงให้เขามีชีวิตต่อไป
ยิ่งได้ใกล้ ยิ่งมีหวัง แต่กลับยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดให้ เพราะไม่มีวันเป็นจริง
มันทุกข์ทรมานเหลือเกินได้ยินไหม...วรรณวิวาห์ "
มือข้างหนึ่งของชายคนนั้น ปิดปากตัวเองไว้เงียบงันเพื่อสะกดกลั้น
ความอัดอั้นใจของตนทั้งมวลไว้แค่นั้น
ดวงตาใต้กรอบแว่นมองดูชุดวิวาห์แสนหรูในม่านกระจกในร้าน คล้ายเขาจะพยายามส่งผ่านความหวังและสิ้นหวังยังที่ทับถมอยู่เต็มชีวิตของผู้ชายคนหนึ่งไปถึงคนที่สร้างชุดแสนงดงามที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าได้รับรู้
ฝันสุดไกล ลึกสุดใจ ไปไม่ถึง
แม้คำนึง มากเพียงไหน ไม่เคยเอ่ย
ห้ามตัวได้ แต่ขอเถิด อย่าให้ห้ามใจเลย
ได้แต่เผย...ฝากความช้ำ กับฝันเธอ
.........................................................
ขอเป็นเจ้าสาวฯ เป็นนิยายเรื่องแรกของเจ้าป้าที่ได้อ่านแบบที่ไม่มีทะเลทราย ไม่มีกลิ่นอายของราชบัลลังก์ ไม่มีอาคมของขลังและศาตรา (อุบ๊ะ แล้วมันมีอะไรละเฮ้ย!!!) แต่เดี๋ยวก่อน อิช้านขอออกตัวก่อนว่า อิช้านไม่รู้หรอกว่ารีวิวนิยายนี่มันคืออะไร แท้จริงมันมีหลักการแบบไหนหรือแบบแผนอะไรหรือเปล่า แต่ถ้ามันคือการบอกเล่าความรู้สึกหลังอ่านจบล่ะก็มันอาจจะจะใช่ แต่ถ้าไม่ใช่....จะเรียกว่าอะไรดีหว่า??? อ๊ะ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เพราะประเด็นคือ นิยายเล่มนี้ ทำให้อิช้านตกหลุมรักอีกครั้ง (หลังจากตกมานับครั้งไม่ถ้วน) กับผู้ชายที่ชื่อว่า ปูรณ์ คุณพระเอกของเรื่องนั่นเอง
สรรพนามที่เรียกขานกันระหว่างพระนางของเรานั้นก็คือ คุณอา นี่เป็นอาการจิกหมอนตลบที่หนึ่ง เพราะให้ความรู้สึกโคแก่ที่ฟังทีไรก็อบอุ๊นนนอบอุ่น ฮาาาาาาาาาาาา นี่ยังไม่นับมาดหนุ่มแว่น (ที่อิช้านแพ้ทางอย่างสิ้นเชิง) กับความสุขุมนุ่มลึกที่เป็นเอกลักษณ์ถึงแม้จะเจียมเนื้อเจียมตัว อยู่อย่างไร้ความฝันมีเพียงหน้าที่อันหนักหนาที่ต้องแบกรับเท่านั้นก็เถอะ อาปูรณ์ยังเป็นผู้ชายที่แสนจะดุ (กับนางเอก) อ่อนโยน (กับนางเอก) แสนดี (กับนางเอก) พ่อพระ (กับนางเอก) และอะไรอีกหลายๆอย่างที่หัวใจของเธอสั่งให้คิดถึง วรรณวิวาห์ หรือ วีว่า แม่นางเอกของเรื่องเป็นอันดับ 1 และก็นั่นแหลที่ทำให้อิช้านตั้งต้นอิจฉานางเอกอย่างเอาจริงเอาจัง 555+
แล้วที่นี้ก็มาถึง วรรณวิวาห์ หรือ วีว่า นางเอกของเรื่อง เธอเป็นสาวทำงานที่ประสบความสำเร็จกับเวดดิ้งสตูดิโอของเธอ และเป็นหญิงสาวที่มีความพร้อมทุกประการทั้งรูปสวย รวยทรัพย์ เก่ง ฉลาด ยกให้กับความเป็นสาวเพอร์เฟ็คของเธอจริงๆ แล้วสิ่งที่เธอเป็นเหมือนสาวๆทั่วไปคือมีความฝันอยากสวมชุดเจ้าสาว อยากจะมีงานแต่งงานกับชายหนุ่มที่สมบูรณ์แบบพอที่จะคู่ควรกับเธอนั่นแหละ ในความรู้สึกของอิช้าน อิช้านรู้สึกว่า วีว่าเป็นตัวแทนของผู้หญิงยุคใหม่หลายๆคนอย่างเต็มตัว คือมั่นใจในตัวเอง เก่ง แกร่ง อาจจะรวมไปถึงร้ายได้ถ้าจำเป็นด้วย ฉะนั้น อาปูรณ์จึงเป็นชายหนุ่มที่เหมาะสมคู่ควรกับอิช้านมาก เอ้ย!!! คู่ควรกับเธอมาก
อันที่จริงนิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายเบาๆ สบายๆ (เหรอ???) ที่อิช้านอ่านจบไปเล่มแรกแล้วต้องเกิดอาการ เฮ้ย!!!!! เจ้าป้าแอบมีเรื่องเหนือธรรมชาติด้วยอ่า ในเล่ม 2 กรี๊ดดดดด ชอบบบบบบ!!!!! เพราะมันเป็นความเหนือธรรมชาติที่ทำให้อิช้านปลาบปลื้มปริ่มเปรมไปกับอาปูรณ์เป็นอย่างยิ่ง ก็ถ้าไม่มีช็อตนี้อย่าหวังเลยว่าอาปูรณ์จะได้สุขสมหวังกับความรักที่เขาเฝ้ามองมาเนิ่นนาน (น่าสงสารเป็นที่สุดอ่า) ตอนที่อาปูรณ์จำยัยวีว่าได้นี่ อยากจะกรีดร้องให้ก้องโลก (เว่อร์ไปย่ะ!!) เพราะว่าสิ่งเดียวที่จะทำให้คนหนึ่งคน มองผ่านรูปร่างหน้าตา และตัวตนภายนอกไปถึงวิญญาณได้ มันต้องเป็นอานุภาพแห่งความรักเท่านั้น บ่องตง!! ถ้าอาปูรณ์จำวีว่าไม่ได้ อิช้านคงไปไปไกลถึงฟินแลนด์ 555+
ถึงแม้ว่าในช่วงแรกๆของเรื่องมันจะออกแนวเอื่อยๆไปบ้างแถมในความรู้สึกตอนที่อ่านทีแรกอาปูรณ์ของอิช้านยังกลายเป็นพระรองผู้น่าสงสารมากๆอีกด้วย น่าสงสารทั้งชะตากรรม ไม่ใช้ว่าตกอับหรืออย่างไร แต่เขาโดดเดี่ยวอยู่ท่ามกลางความเดียดฉันท์ และคำครหา แอบน้ำตาซึมเลย ผู้ชายคนหนึ่งอยู่โยไม่มีความฝัน มีเพียงแค่หน้าที่และความรักเท่านั้น แล้วที่อินมากคือ อาปูรณ์บอกว่าความฝันของเขาคือการทำให้ฝันของวีว่าเป็นจริง โอย!!!! ผู้ชายแบบนี้ไปหาได้ที่ไหนคะ นิยายเรื่องนี้อาจจะไม่หวาน ไม่จิกหมอนเท่าอีกหลายเรื่องของเจ้าป้า แต่ก็ยืนยันว่า เนื้อหาที่อ่านไม่ได้เบาโหวงเหมือนไม่มีอะไร เพราะมันมีทั้งเรื่องครอบครัว ความรัก การให้อภัย และทิฐิที่ทำให้เราอาจจะพลาดอะไรไปหลายอย่างในชีวิตด้วย
มาถึงตรงนี้ อิช้านอยากบอกว่าเป็นนิยายอีกหนึ่งเล่มที่อิช้านขอแนะนำ ไม่สิ อิช้านขอแนะนำ นามปากกา วรรณวรรธน์ เลยดีกว่า ใครที่ไม่เคยหยิบอ่าน ต้องลองค่ะ หยิบมาสักเรื่องสักเล่ม ลองอ่านดู แล้วจะรักเจ้าป้าอย่างถอนตัวไม่ขึ้น อิช้านคอนเฟิร์ม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!