เถ้าน้ำค้าง

ผู้เขียน : ชลนิล

สนพ. วันดี

…………………….

นั่งอึนๆ มึนๆ อยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์มาเป็นเวลาพักใหญ่

เพราะเพิ่งอ่านนิยายจบ แถมคันไม้คันมืออยากเขียนรีวิวด้วย

แต่ไม่รู้จะเขียนอะไรออกมา เนื่องจากว่า...ความรู้สึกมันยังไม่ตกตะกอนนั่นเอง

ด้วยความที่อ่านนิยายของ ‘ชลนิล’ มาแล้วหลายเรื่อง มันทำให้เกิดความหวัง

หวังว่าจะเป็นนิยายอีกเล่มที่ถูกใจและหยิบมาอ่านได้อีกครั้ง...

แน่นนอนค่ะว่า...อิช้านสมหวัง นิยายเล่มนี้...

จะทำให้อิช้านหยิบลงมาอ่านได้อีกครั้งอย่างแน่นอนแต่คงยังไม่ใช่ในเร็วๆนี้

เพราะใจของอิช้านกำลังอิ่มเต็ม กับความเข้าใจบางอย่างในนิยาย (อุต๊ะ!!!วันนี้สำนวนหรูดูดี ดีกรีนางงามเอมคุณภาพ เอ้ย!!!นางงามมิตรภาพเชียวนะ 555+)

เอาล่ะ ไม่ขอพูดพร่ำทำเพลงแล้ว เข้าเรื่องเลยดีกว่า

เพราะพอเริ่มพิมพ์ตัวแรกดูเหมือนตัวอักษรก็จะไหลพร่างพรูออกมาสู่ปลายนิ้วได้จริงๆ

(ให้ตายเถอะ!!! ถ้าตอนเขียนนิยายทำได้งี้มั่งนะเขียนจบไปสามชาติครึ่งแล้วม๊างงงงง)

......................

คำโปรยปกหลัง

ลานน้ำค้าง...มองเห็นผู้อยู่ต่างภพ...ในโลกหลังความตาย

เธอมีสัมผัสพิเศษ...ไว้คอยช่วยเหลือผู้คนด้วยใจพิสุทธิ์

หญิงสาวที่มองโลกในแง่ดี...มีแต่ให้...

เธอจึงสามารถกุมหัวใจชายหนุ่มที่รักเธออย่างสุดหัวใจทั้งสามคน

แต่เพราะรักนี้ไม่สามารถขึ้นตาชั่งเปรียบเทียบได้...

ลานน้ำค้างจะตัดสินใจเลือกใคร...ระหว่าง...

เลียบเมือง...ผู้ชายเพอร์เฟกต์ในทุกด้าน

รูปหล่อ...ความรู้ดี...มีชาติตระกูล...ฐานะดี

ที่สำคัญ...คือชายในฝันของเธอ

บูรพา...ชายหนุ่มผู้มีความรักมั่นคง

เปลี่ยนแปลงตัวเองจากเด็กชายตัวอ้วนที่เป็นลูกไล่คอยให้เธอปกป้องเสมอ

กลายเป็นผู้ชายแข็งแรง หุ่นนักกีฬา

ปฏิญาณไว้ว่าจะมีอ้อมกอดอบอุ่นไว้คอยปกป้องเธอเท่านั้น

สิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับเขานั้นคือ...หัวใจ ‘ลานน้ำค้าง’

โดม...เด็กหนุ่มนักดนตรีหน้าสวย

ผู้มีทิฐิและความถือตัวในตนเองไม่แคร์ใครในสายตา

แต่ในใจเขามีเพียงเธอเท่านั้น...‘ลานน้ำค้าง’หญิงสาวที่เขารักจนหมดหัวใจ

เส้นทางความรัก...

เส้นทางชีวิตต้องสะดุด...เมื่อตนเองต้องเผชิญกับโรคร้าย...

สัมผัสพิเศษที่มีมากกว่าคนธรรมดา...

จะทำให้เธอทุกข์น้อยกว่าคนอื่นหรือไม่?

ความรักและผู้ชายที่เธอรัก...

จะสามารถช่วยให้เธอชนะ ‘ผู้ร้าย’รายนี้ได้อย่างไร?

......................

สำหรับนิยายเรื่องนี้ ต้องบอกว่าแตกต่างจากงานเล่มอื่นที่คุณอาชลนิลเขียนไว้มากไม่ได้ลึกลับ ซับซ้อน ซ่อนปม หรืไม่ได้เป็นวิทยาศาสตร์โลกอนาคตแบบเรื่อง ‘ต่างเวลา’ด้วยแต่ต้องบอกเลยว่า เป็นนิยายที่ทำให้อิช้าน เสียน้ำตามากที่สุดเรื่องหนึ่ง

นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายรักโรแมนติก ไม่ใช่นิยายลึกลับสืบสวน ไม่ใช่นิยายผีไม่ใช่นิยายแฟนตาซีพารานอมอล หากแต่ว่าเป็นนิยายธรรมดาๆเล่มหนึ่งที่บังเอิญนางเอกของเรื่องมีสัมผัสพิเศษทำให้มองเห็นคนตาย

ใช่แล้วค่ะ!...ลานน้ำค้าง...นางเอกของเรื่องเธอมองเห็นคนที่ตายไปแล้ว เธอรู้สึกสัมผัสได้ รับรู้ได้ ฉะนั้นเธอจึงเห็นโลกอีกใบมากกว่าคนอื่น เป็นโลกอีกใบที่ทำให้เธอหวั่นใจโดยที่ไม่ได้คิดไปเองจิตของเธอไม่ได้ปรุงแต่งว่าสิ่งที่เธอเห็นมันคือความน่ากลัวหากแต่มันเป็นความน่าหวั่นใจที่ทำให้เธอ บอก และ ย้ำกับตัวเองว่าไม่อยากเป็นแบบนั้น เพราะเธอเห็นคนตายที่ยังผูกตัวเองอยู่บ่วงทั้งหลายทำให้จากไปอย่างไม่สงบวนเวียนอยู่กับที่เดิมๆ ผูกติดกับบุคคลสถานที่อย่างอย่างนั้นไม่รู้จบ

ลานน้ำค้าง...เป็นเพียงหญิงสาวธรรมดาที่มีความใสพิสุทธิ์เหมือนกับชื่อใครก็ตามที่ผ่านเข้ามาในชีวิตอดไม่ได้ที่จะหลงรัก ผู้ชาย 3 คนที่เดินเข้ามาชีวิตแต่บทพิสูจน์ในชีวิต กลับไม่ใช่เรื่องของความรักหากแต่โรคภัยไข้เจ็บที่เธอได้ประสบ...วันหนึ่งหญิงสาวที่แสนสดใสกลับพบว่าตัวเองเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว ถ้าเป็นคนทั่วไป โลกทั้งใบมันก็พังลงกับลานน้ำค้างก็แตกต่างกันเธอกลัวความตาย...เธอกลัวว่ามารดาของตัวเองที่มีแค่เพียงเธอจะอยู่อย่างไร

คุณชลนิลไม่ได้เขียนให้นางเอกรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตเพราะลานน้ำค้างเป็นหญิงสาวที่มีจิตใจเข้มแข็งมาก เธอรับรู้ได้ว่าป่วย ตัวเจ็บตัวเองทุกข์ แต่เธอยังไม่เข้าใจยังไม่พร้อมที่จะเดินทางไปสู่ความตายที่รออยู่เบื้องหน้าเท่านั้นเอง ผู้ชาย 3คนที่เข้ามาในชีวิต มีความผูกพันกับลานน้ำค้างในรูปแบบต่างกันแต่สิ่งเดียวที่มีคือ...ทั้ง 3 รักเธอ เหมือนกัน แม้ว่าจะมีเรื่องความรัก การเลือกหากแต่นี่ก็ไม่ใช่นิยายรัก 3 หรือ 4 เส้า เพราะทุกคนล้วนรักอยู่ในขอบเขตรักอยู่ด้วยความเข้าใจ ความรักจึงไม่ใช่การเรียกร้อง ต้องการ หรือไขว่คว้าแต่เป็นการให้ และให้ และให้ทั้งหมด

ต้องบอกเลยว่าอิช้านเสียน้ำตาให้กับนิยายเล่มนี้ไปมากมายด้วยความไม่เข้าใจการสูญเสีย ไม่เข้าใจถึงชีวิต ทุกตัวละครในเรื่องนี้ได้ประสบกับความสูญเสียบุคคลที่รักเหมือนกันหากแต่มีพื้นฐานทางครอบครัวและจิตใจที่ต่างกัน นั่นเลยทำให้การแสดงออก บุคลิกและนิสัยที่ปรากฏนั้นแตกต่าง และมีสีสันที่เติมเรื่องนี้ไม่เหมือนกัน

หากถามว่านิยายเล่มนี้สำนวนเป็นยังไง อิช้านก็บอกได้ว่า สำนวนดีค่ะดีแบบยี่ห้อ ชลนิลเป็นมาตรฐานนั่นแหละค่ะ แต่ถ้าถามว่า สนุกไหม? อิช้านตอบไม่ได้เพราะคนเรามีนิยามความสนุกที่ไม่เหมือนกัน แต่ถ้าตอบในแบบมุมของอิช้านแล้วละก็เรื่องนี้เป็นนิยายที่อิ่มใจ อ่านแล้วไม่รู้สึกค้างคาใจเลยค่ะ

การดำเนินเรื่องอาจจะเอื่อยไปบ้างในช่วงต้นแต่เป็นการปูพื้นฐานใจของตัวละครที่ ‘แน่น’ และสมเหตุสมผล ถ้าไม่ปูเรื่องมาแบบนั้นเราอาจจะไม่เข้าใจสิ่งที่แต่ละตัวละครเลือกแล้วก็ทำค่ะ

ฉะนั้น ‘เถ้าน้ำค้าง’ไม่ใช่นิยายพล็อตดาษๆ ที่เห็นเกลื่อนตลาดแต่อิช้านกลับคาดหวังว่าจะได้อ่านนิยายแบบนี้อีก แม้ว่าจะมีการใส่ธรรมเข้ามามากแต่อ่านแล้วไม่ได้ชวนยี้ หรือไม่เข้าใจแบบว่าอยู่สูงเกินไปนะคะ เพราะเป็นธรรมะที่อิช้านอ่านแล้วเข้าใจได้เลยละ

อีกประการหนึ่งที่อิช้านชอบมากอยู่ในคำนำของผู้เขียนค่ะ...คุณอาชลนิลบอกว่า หากเขียนนิยายให้ตัวละครมี ‘เนื้อใจ’ เป็นคนดีกันหมดเราจะสามารถนิยายเรื่องนั้นให้สนุก และชวนติดตามได้อย่างไร...

ตามที่อ่านมาถูกต้องแล้วค่ะ ทุกตัวละครเป็นคนดีมีเนื้อใจที่ดีทั้งหมด...ผู้ร้าย จึงกลายเป็น ‘ความแก่ความเจ็บ และความตาย’ ค่ะ อิช้านถึงได้บอกว่าอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วอิ่มใจทุกตัวละครไม่ได้ดี 100% หากแต่มีพื้นฐานใจที่ดี สิ่งที่ทำมันจึงเป็นสิ่งที่ดี อาจจะเกิดขึ้นช้าหรือเร็วก็ขึ้นอยู่กับ กรรม เป็นตัวกำหนดทั้งนั้น

หากจะให้สรุปนิยายเล่มนี้เพียงสั้นๆ อิช้านก็คงบอกได้แค่ว่า

“ไม่มีความทุกข์ใดยืนยาว...ไม่มีความสุขใดยืนยาว...ไม่มีชีวิตใดเป็นนิรันดร์ทุกชีวิตล้วนเดินทางไปสู่ความตายเพียงแต่ว่าเส้นทางชีวิตของใครจะยาวหรือสั้นเท่านั้น...คนที่พร้อมสำหรับที่จะเปิดประตูอีกบานเพื่อจะประสบพบเจอกับโลกอีกใบเท่านั้นถึงจะสามารถตายอย่างเข้าใจและไม่เป็นทุกข์”

ป.ล. สำหรับเถ้าน้ำค้าง นิยายเรื่องนี้...

เป็นนิยายที่เศร้า แต่ไม่หดหู่...เป็นนิยายที่เรียบ แต่งดงาม...เป็นนิยายที่สมหวัง แต่ไม่ตลอดไป

ป.ล. (อีกที)ขออนุญาตนำรีวิวงานของชลนิลมาลงไว้อีกค่ะ อาจจะเพราะเป็นความชอบโดยส่วนตัวด้วยละอ่านจบแล้วเลยออลากเขียน อยากบอกกล่าว...เท่านั้นเองค่ะ

ป.ล. (สุดท้าย จริงๆนะ)อิช้านชอบชื่อแต่ละตัวละครมากกกกกกกกกกกกก อย่างพ่อนางเอกชื่อกลางนภาเป็นนายทหารอากาศ ฟินมากค่ะ >_<

-.ขอบพระคุณ ที่แวะเวียนมาอ่านค่ะ.-