|
|
|
ประเมินหุ้นไทยกันในวันนี้ 30-09-54 กับลุยเดี่ยว
เผลอแผลบๆหมดไปแล้วหนึ่งเดือนแล้ววันนี้ก็เป็นวันทำการวันสุดท้ายของเดือนนี้และสัปดาห์นี้ครับพี่น้อง ขณะนั่งพิมพ์อยู่นี้ตอนตีสี่ครับพิมพ์ไปนั่งดูข่าวไปเห็นแล้วเศร้าน้ำท่วมเชียงใหม่นครสวรรค์ลพบุรี ใครไม่เคยโดนน้ำท่วมคงไม่รู้พิษสงนะครับว่ามันน่ากลัวขนาดไหน ลุยเดี่ยวเคยเจอมาแล้วแค่ระดับเข่าคงไม่เท่าที่เค้าโดนกันหรอกครับแต่ที่เคยโดนแค่นั้นก็เครียดมากแล้วครับ จึงเข้าใจพวกที่โดนอยู่ตอนนี้ เพื่อนลุยเดี่ยวอยู่ชัยนาทก็โดนครับเห็นว่าท่วมหลังคา ที่ลพบุรีก็มีระดับบ้านสองชั้นก็โดนครับ บอกแบบตรงๆเลยนะรอบนี้ในความรู้สึกของลุยเดี่ยวคิดว่าวิกฤตจริงๆ
คิดว่าถึงเวลาแล้วที่ประเทศไทยควรบรรจุวาระนี้เป็นวาระแห่งชาติได้แล้ว แล้วก็ต้องทบทวนการทำงานของฝ่ายชลประทานไม่อยากเขียนมากแต่อยากบอกคุณทำได้แค่นี้หรือ จังหวะการปล่อยน้ำของคุณพอแล้งก็หาน้ำยากบอกน้ำน้อยฝนตกใต้เขื่อน เอ้าฝนมาหนักน้ำล้นเขื่อนท่วมกันระบมกันทั้งประเทศคุณบอกน้ำเยอะต้องเร่งระบาย แล้วคุณทำอย่างไรบ้างให้เขาเดือดร้อนขนาดนี้เรียนจบอะไรวะคุยกันกับไอ้กรมอุตุหรือเปล่า ไม่เอาเขียนแล้วเสียอารมณ์ จริงๆอย่างที่ในหลวงท่านว่าจังหวะการปล่อยน้ำมันสำคัญนะถ้าบริหารดีๆลุยเดี่ยวว่ามันคงไม่หนักขนาดนี้หรอกครับ ลุยเดี่ยวไม่รู้ระบบการทำงานของพวกท่านหรอกครับแต่รู้อย่างเดียวว่าถ้าน้ำล้นเขื่อนก็ต้องเร่งระบายออก เด็กอนุบาลมันก็รู้ว่าน้ำล้นก็ต้องปล่อยน้ำ ถ้าคิดได้แค่นี้ให้เด็กอนุบาลมานั่งบริหารก็ได้เอาไหม
ตอนนี้น้ำเยอะมากเดี๋ยวคอยดูประมาณเดือนเมษาเป็นต้นไปไอ้พวกนี้มันต้องออกมาบอกชาวนาระวังน้ำน้อยมันแล้งมากต้องใช้น้ำปลูกข้าวให้ระวัง ตกลงน้ำน้อยน้ำมากเอ็งจะทำไงให้มันสมดุลวะ ไม่เอาแล้วเขียนแล้วอารมณ์มันปึ๊ดขึ้นแบบเห็นเค้าโดนน้ำท่วมแล้วเสียใจแทน หลังน้ำลดคงต้องเยียวยากันขนานใหญ่ จำไว้เป็นบทเรียนพวกเราต้องพึ่งตัวเองให้มากที่สุดไม่ต้องไปรอไอ้พวกนี้หรอกมานั่งแก้ปีนี้ผ่านมันก็ลืมแล้ว สงสารประเทศไทยจริงๆ
เมื่อวานนี้ดัชนีตลาดหลักทรัพย์ ปิดลบ 5.39 จุด มาที่ 926.21 จุด ด้วยมูลค่าซื้อขาย 26,038.17 ล้านบาท ลุยเดี่ยวดูอาการหุ้นไทยวันนี้น่าจะมีช่วงปรับขึ้นแต่ก็ให้ระวังเพราะคิดว่าความผันผวนของหุ้นไทยจากความไม่แน่นอนยังมีอยู่สูงนะขอรับ
เมื่อเย็นวานตอนตลาดปิดไปแล้วถือว่าเป็นข่าวบวกนะขอรับพี่น้อง หลังรัฐสภาเยอรมันมีมติด้วยเสียง 523 ต่อ 85 ในการเพิ่มประสิทธิภาพของกองทุนสร้างเสถียรภาพ หรือที่เขาเรียกกันว่า EFSF ให้เข้าซื้อพันธบัตรและสามารถเพิ่มทุนให้กับภาคธนาคารได้ อันนีนักวิเคาะเค้าก็คาดการณ์กันไว้แล้ว อีกข่าวก็มีตัวเลขของพี่เบิ้มอย่างไอ้กันที่ออกมาก็ดูดีขึ้น หลังจากทางการได้ปรับตัวเลขจีดีพีไตรมาส 2/2554 จากเดิม 1.0% เป็น 1.3% ตัวเลขผู้ขอรับสวัสดิการว่างงานลดลงมากกว่าที่นักวิเคาะเค้าคาดอีกทำให้ดาวบวกไปเป็นร้อยเลย
ตานี้ก็ให้คอยสดับตรับฟังข่าวอาทิตย์หน้าเรื่องทางยุโรบก็ยังคงเป็นประเด็นร้อนสำหรับตลาดหุ้นอยู่นะ โดยขณะนี้เจ้าหนี้กรีซกำลังตรวจสอบฐานะทางเศรษฐกิจของกรีซ ว่าสมควรได้รับเงินช่วยเหลือหรือไม่ และในวันนี้นายกกรีซจะเดินทางไปพบกับ ผู้นำฝรั่งเศสเกี่ยวกับวิกฤตที่เกิดขึ้นคงไม่แคล้วหาเรื่องคุยกันเรื่องเงินกู้นั่นแหละ
ไกด์ไลน์ดีมั๊ย ถ้าวันนี้หุ้นไทยย่อหล่นลงมาเล่นต่ำกว่า920 อาการสั้นๆลุยเดี่ยวว่าไม่ดีโอกาสที่มันจะลงมาเล่นต่ำๆประมาณ900 ต้นๆมีสูงครับ ถ้าไม่มีข่าวร้ายประเภทลอยแพกรีซนะไม่น่าลงมาเล่นต่ำกว่า900นะตอนนี้น่ะ แต่ถ้าเกิดวันนี้นะมันขึ้นไปเล่นเหนือกว่า935 จุดแสดงว่ามันกำลังจะขึ้นไปทดสอบแรงขายที่950 จุดว่าแข็งขนาดไหน แล้วถ้าเกิดมันตีทำนบนี้แตกโอกาสที่มันจะฮึกเหิมย่ามใจอาจทำให้มันทะยานขึ้นไปต่อที่975 เลยนะครับ ที่เขียนมานี้ก็เอาตรงที่ลุยเดี่ยวว่าเป็นกรอบไว้ก็แล้วกันสำหรับวันนี้นะครับที่เขียนว่ากันแบบภาพรวมๆนะ วันนี้น่ะหุ้นรายตัวก็ต้องดูกันเป็นตัวๆนะ
ลุยเดี่ยวได้อ่านบทความนี้ชอบมากครับ เลยลองเอามาให้ให้อ่านกันมันให้แง่คิดดีมากๆครับ ขอบพระคุณเจ้าของ บทความนี้ ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา
ชายคนหนึ่งเคยมีชีวิตที่สะดวกสบาย เขาเคยมีบ้านหลังใหญ่โต มีรถขับหลายคัน มีบริวารมากมายรายล้อม ปรนเปรอชีวิตตนเองด้วยความหรูหราฟู่ฟ่าตลอดมา บัดนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ ธุรกิจที่เคยสร้างกำไรอย่างงามของเขาล้มละลายหมดสิ้น ชายคนนี้กลายเป็นคนสิ้นเนื้อประดาตัว เขาไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว นอกจากลูกสาวตัวเล็กๆ สุดที่รักเพียงคนเดียว
เมื่อแรกที่ต้องสูญเสียสมบัตินอกกายไป ชายผู้นี้คิดจะฆ่าตัวตายเพื่อให้พ้นความอับอายและหลีกหนีความเป็นอยู่ในปัจจุบันที่เขาไม่คุ้นชิน แต่เมื่อเขาเงื้อมีดขึ้นเพื่อปลิดชีวิตตนเอง ใบหน้าน้อยๆ น่าเอ็นดูของลูกสาววัยห้าขวบก็ปรากฏขึ้นในจิตใจ แม่ของเด็กตายจากไปนานแล้ว ลูกสาวมีเพียงเขาเป็นที่พึ่งสุดท้าย หากเขาเป็นอะไรไปแล้วลูกจะอยู่กับใคร ด้วยความคิดที่ผุดขึ้นมานี้ ทำให้เขาทิ้งมีดในมือทันทีและไม่คิดฆ่าตัวตายอีก แต่ก็ใช้ชีวิตด้วยความหมองเศร้ายิ่งกว่าเดิม
วันหนึ่งลูกสาวของเขากลับมาจากโรงเรียน เธอวิ่งเข้ามาหาพ่อแล้วโอบกอดด้วยความรักใคร่ พ่อของเด็กกอดตอบและฝืนยิ้มให้ลูกสาวอย่างยากเย็น
"พ่อยิ้มแบบนี้ทุกวันเลย พ่อยิ้มแบบนี้ลูกไม่ชอบ สู้ไม่ยิ้มเลยยังจะดีเสียกว่า" เด็กหญิงบอกกับพ่อเธอพลางใช้มือน้อยๆ บีบปากผู้เป็นพ่อเบาๆ
"ทำไมล่ะลูก" พ่อถามอย่างสงสัย
"ก็พ่อยิ้มแบบนี้แล้วหน้าของพ่อเหมือนจะร้องไห้ ลูกเลยไม่ชอบ ลูกไม่อยากให้พ่อร้องไห้" เด็กหญิงตอบ
ผู้เป็นพ่อหัวเราะเยาะกับชะตากรรมของตนเอง ก่อนจะบอกลูกสาวว่า "ที่จริงแล้ว พ่อก็อยากร้องไห้เหมือนกันล่ะลูก"
"ทำไมพ่อต้องอยากร้องไห้ด้วย" เด็กหญิงขมวดคิ้ว
"แล้วลูกไม่อยากร้องไห้หรือ" พ่อของเด็กย้อนถาม
"ร้องไห้ทำไมลูกไม่ได้เศร้าอะไรนี่ ลูกมีคงวามสุขดีจ้ะพ่อ "เด็กหญิงตอบยิ้มๆ
"มีความสุขหรือ" ผู้เป็นพ่อเอ่ยอย่างแปลกใจ "จะเป็นอย่างนั้นได้อย่างไน ในเมื่อพ่อทำให้ชีวิตลูกลำบากถึงเพียงนี้ ลูกไม่มีห้องนอนสวยๆ เหมือนก่อน ไม่มีที่วิ่งเล่นกว้างๆ ไม่มีคนขับรถไปรับไปส่งโรงเรียน ไม่มีเสื้อผ้าสวยๆ ใส่ ไม่มีอาหารดีๆ กิน แล้วอย่างนี้ลูกจะมีความสุขได้อย่างไรกัน"
"ลูกมีความสุขเพราะลูกมีพ่อ เมื่อก่อนตอนเราร่ำรวยนั้น พ่อไม่เคยอยู่ที่บ้านของเราเลย ตอนนี้เราไม่มีบ้านแล้ว แต่ลูกได้พ่อคืนมา ลูกถึงมีความสุขอย่างไรล่ะจ๊ะ" เด็กหญิงตอบอย่างชื่นบาน
ผู้เป็นพ่อนิ่งไปครู่หนึ่งกับคำตอบของลูกสาว ก่อนจะพูดขึ้นอีกว่า "แต่พ่ออยากทำชีวิตของเราให้ดีกว่านี้ พ่ออยากให้ลูกมีอนาคต อย่างน้อยลูกก็ควรจะได้เรียนสูงๆ"
"พ่อทำได้นี่ ไม่ยากหรอกจ้ะ สำหรับพ่อของลูก" เด็กหญิงว่าอย่างไร้เดียงสา
"พ่อ...ไม่รู้จะเริ่มอย่างไร พ่อไม่เหลือทุนให้กับธุรกิจใหม่อีกแล้ว พ่อละอายใจเหลือเกิน" ผู้เป็นพ่อคร่ำครวญ
"มีคุณลุงคนหนึ่งอยู่ข้างๆ โรงเรียนของหนู เขาเป็นคนที่ทำงานเก่งมากแล้วใจดีด้วย เวลาใครไม่สบายใจแล้วไปหาเขา เขาก็จะช่วยให้คนๆ นั้นสบายใจ พ่อลองไปหาเขาสิจ๊ะ" เด็กหญิงว่า
"คนทำงานเก่งๆ มักยุ่งอยู่ตลอดเวลา เขาคงไม่มีเวลาคุยกับพ่อหรอก เพราะต้องออกไปติดต่อธุระนอกบ้านบ่อยๆ" ผู้เป็นพ่อกล่าว
"ไม่จ้ะ คุณลุงคนนี้อยู่แต่ในบ้าน และไม่มีวันออกไปไหน" เด็กหญิงบอกพ่อของเธอ ตอนนั้นเองมีเด็กข้างห้องเช่ามาเคาะประตูเรียกให้เด็กหญิงออกไปเล่นด้วยกัน เด็กหญิงจึงเอากระเป๋านักเรียนไปเก็บ ก่อนจะวิ่งออกไปเล่นข้างนอก ทิ้งพ่อของเธอให้ครุ่นคิดในเรื่องดังกล่าวด้วยความสนใจ
ถ้าคนๆ นี้ทำให้เด็กห้าขวบสนใจในตัวเขาได้ และถึงกับแนะนำเราให้เราไปหา เขาก็น่าจะมีอะไรพิเศษในตัวเองอยู่เหมือนกัน งั้นเราจะลองไปดูก็ได้ ผู้เป็นพ่อคิดในใจ
เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากส่งลูกเข้าโรงเรียนแล้ว ชายผู้นี้จึงไปเดินหาบ้านของชายดังกล่าวตามที่ลูกสาวของเขาบอก ไม่นานเขาก็เจอบ้านของคนๆ นั้น ซึ่งดูภายนอกก็เป็นบ้านขนาดกะทัดรัดธรรมดาๆ หลังหนึ่งเท่านั้น
ชายผู้นี้รู้สึกลังเลใจ นี่ลูกสาวของเขาพูดจริงหรือล้อเขาเล่นกันแน่ คนที่ทำงานเก่งก็น่าจะอยู่ในบ้านที่ใหญ่โตโอ่อ่ามิใช่หรือ
ขณะนั้นเองมีหญิงวัยกลางคนท่าทางใจดีคนหนึ่งเดินมาที่รั้วหน้าบ้านแล้วถามเขาว่าต้องการพบใคร ชายผู้นี้จึงเล่าเรื่องที่ได้รับรู้มาจากลูกสาวของตนให้หญิงคนนั้นฟัง เธอฟังอย่างสงบแล้วยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเปิดประตูรั้วเชื้อเชิญให้เขาเข้ามาในบ้านอย่างมีไมตรี
"คนที่คุณต้องการพบ คงจะหมายถึงสามีของดิฉันนะคะ" เธอบอกในขณะเดินนำเขาเข้าสู่ตัวบ้าน "กรุณานั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวดิฉันจะเข้าไปบอกสามีของดิฉันให้ ไม่ทราบว่าเขากำลังทำงานอยู่รึเปล่านะค่ะ" แล้วเธอก็เดินหายไปในห้องๆ หนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ กันกับห้องรับแขก
แต่เขาไม่ได้นั่งรอตามคำเชิญ เพราะมีบางสิ่งเบนความสนใจของเขาไปแล้ว ชายผู้นี้เดินไปจับจ้องดูสิ่งของในตู้กระจกใบหนึ่ง ซึ่งในนั้นมีเกียรติบัตรสีทองตั้งตระหง่านบอกความสามารถของเจ้าของ ชายผู้นี้ได้อ่านข้อความในเกียรติบัตรนั้นทีละคำ
"เกียรติบัตรฉบับนี้ มอบให้เพื่อเป็นเกียรติแด่ตัวแทนบริษัทประกันชีวิต ซึ่งทำยอดขายประกันได้เป็นอันดับหนึ่งติดต่อมาถึงสามสมัยซ้อน"
จากนั้นเขาก็กวาดตาอ่านเกียรติบัตรฉบับอื่นๆ อีกมากมายที่ตั้งอยู่ในตู้ใบนั้น ซึ่งล้วนแล้วแต่แสดงให้เห็นความสามารถทางการขาย และความก้าวหน้าในอาชีพการงานของเจ้าของเกียรติบัตรเหล่านี้ได้เป็นอย่างดี
"นั่นเป็นผลงานของสามีดิฉันค่ะ" ภรรยาเจ้าของบ้านเดินมากล่าวแก่เขาด้วยใบหน้ายิ้มละไม
"โปรดอภัยด้วยที่ผมทำเหมือนละลาบละล้วงมากไปสักหน่อย" ชายผู้นี้กล่าวอย่างเก้อเขิน
"ไม่ได้เป็นการละลาบละล้วงอะไรเลยค่ะ เชิญคุณเข้าไปหาสามีดิฉันเถอะ เขาอยากคุยกับคุณค่ะ"
ชายผู้นี้กล่าวคำขอบคุณแก่ภรรยาเจ้าของบ้าน ก่อนจะเดินเก้ๆ กังๆ เข้าไปในห้องของสามีเธอ
เขาคาดว่าห้องนั้นน่าจะเป็นห้องทำงาน ที่มีเอกสารทางธุรกิจมากมายวางสุมอยู่ แต่ไม่ใช่เลย เพราะห้องนี้เป็นเพียงห้องนอนธรรมดาๆ และมีชายพิการคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียงเท่านั้น
"เอ่อ..." ชายผู้นี้ไม่รู้จะพูดอะไรดี เขารู้สึกมึนงงกับสถานการณ์ตรงหน้า แต่ดูเหมือนว่าชายพิการจะเข้าใจอะไรๆ ได้ดีมากทีเดียว เขามองผู้มาเยือนแล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ก่อนเชื้อเชิญให้ชายคนนั้นนั่งลงที่เก้าอี้ตัวหนึ่งซึ่งวางอยู่ข้างๆ เตียงเขา
"ผมได้ข่าวจากลูกสาวว่า...ไม่รู้สิ เธอบอกว่าคุณทำงานเก่งมาก เลยลองให้ผมมาขอคำปรึกษาจากคุณดู...แต่..." ชายผู้มาเยือนกล่าวอย่างติดๆ ขัด เขาชักไม่แน่ใจ...เป็นการยากที่จะเชื่อว่า คนพิการคนนี่คือคนทำงานเก่งอย่างที่ลูกสาวของเขาว่า และยากที่จะเชื่อว่าเกียรติบัตรทั้งหมดในตู้ที่ห้องรับแขกนั้น เป็นของชายพิการคนนี้ หรือเขาจะได้ของเหล่านี้มาตอนที่ยังปกติดี...ใช่แล้ว น่าจะเป็นเช่นนั้นแหละ
"ผมเป็นอย่างนี้มานานแล้วล่ะ เป็นโรคประหลาดที่หาสาเหตุไม่ได้" ชายพิการกล่าวเสมือนอ่านความคิดของชายผู้นี้ได้ "หลายสิบปีมาแล้ว วันหนึ่งผมตื่นขึ้นมาพบว่าขาของผมแข็งทื่อจนขยับไม่ได้ แม้รักษาอย่างไรก็ไม่หาย ต่อมาอาการแข็งทื่อก็ลุกลามมาถึงเอว ลำตัว และมือของผม จนในที่สุดผมก็เคลื่อนไหวไปไหนไม่ได้ ต้องนอนแช่อยู่แต่บนเตียงอย่างที่คุณเห็นนี่แหละ"
"คุณเป็นตัวแทนขายประกันด้วยหรือ" ชายผู้นั้นถามอย่างไม่แน่ใจ
"ใช่ ผมทำงานขายประกัน หลังจากเป็นแบบนี้ผมก็ต้องออกจากที่ทำงานเก่า แล้วเริ่มทำงานขายประกัน ซึ่งผมว่าผมก็ทำได้พอใช้นะ" ชายพิการตอบยิ้มๆ
"ไม่หรอกครับ ผมว่าคุณทำได้ดีมากทีเดียว แต่คุณขายประกันมากมายอย่างนั้นได้อย่างไรกัน ในเมื่อคุณไปไหนมาไหนไม่ได้ คงไม่มีใครมาหาคุณเพื่อขอซื้อประกันถึงบ้านหรอกนะ" ชายผู้มาเยือนถามอย่างแคลงใจ
"ดูเหมือนว่า คุณจะสงสัยในตัวผมมากทีเดียว...ถูกแล้วครับ ไม่มีใครมาหาผมถึงที่นี้หรอก และถึงแม้ผมจะไปไหนมาไหนไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะต้องนอนมองเพดานอย่างเดียวเสียเมื่อไร ถึงผมจะพิการแต่หัวใจผมยังแข็งแรงดี ผมจึงคิดที่จะทำนั้นทำนี่แม้ว่าตัวเองจะเคลื่อนไหวไม่ได้" พูดจบชายพิการก็ทำหน้าพยักเพยิดไปทางโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ๆ หัวเตียง "ผมใช้โทรศัพท์นี่คุยติดต่อกับลูกค้า โดยให้ภรรยาช่วยถือหูให้ ซึ่งลูกค้าของผมก็ยินดีที่จะติดต่อกับผมด้วยวิธีนี้ เพราะฉะนั้นอะไรๆ มันก็เลยง่ายขึ้น
"ทำไมคุณต้องดิ้นรนตัวเองขนาดนี้ คุณไม่สบาย หากคุณเอาแต่นอนก็ไม่มีใครว่าอะไรคุณหรอก" ชายผู้มาเยือนว่า
"ผมยังเชื่อมั่นในสมองของผม คุณคิดว่าคนเรามีชีวิตอยู่ได้เพราะกำลังกายหรือ...เปล่าเลย คนเราอยู่ได้เพราะกำลังใจ แม้จะมีแขนขาที่กำยำล่ำสันเพียงไร แต่ถ้าไร้กำลังใจ แขนขานั้นก็ไร้ความหมาย ผมเป็นอย่างนี้ใช่ว่าไม่เคยเสียใจ แต่ถ้าเอาแต่เสียใจก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรดีขึ้น ดังนั้นผมจึงคร้านที่จะเสียใจ ผมว่าผมสู้ดีกว่า...คุณดูกระดาษที่ติดอยู่บนหัวนอนผมสิ" ชายพิการเหลือบตามองขึ้นไปทางผนังเหนือหัวเตียงของเขา มีกระดาษแผ่นหนึ่งติดอยู่อย่างง่ายๆ "นั่นคือคติพจน์ในการมีชีวิตอยู่ของผม ผมเขียนขึ้นด้วยกำลังใจของผมเอง คติพจน์ข้อแรกคือ อย่าวิตกกังวล และข้อสองคือ ถึงป่วยไข้ก็อย่าหมดกำลังใจ"
"คุณเป็นคนน่าอัศจรรย์มาก" ผู้มาเยือนกล่าวด้วยความทึ้งระคนชื่นชม
"ขอบคุณครับ แต่ผมคงต้องขอบคุณภรรยาของผมและลูกสาว ซึ่งเป็นครูอนุบาล รวมทั้งเด็กๆ จากโรงเรียนของเธอด้วยที่แวะมาเยี่ยมเยียนผมบ่อยๆ เพราะเด็กๆ ได้มอบความเบิกบานให้แก่ผมเป็นอย่างมาก ผมคิดว่าผมรู้จักลูกสาวของคุณนะ แกมาที่นี้กับลูกสาวของผมบ่อยๆ และแม่หนูน้อยนั้นก็หน้าตาเหมือนคุณมาก คุณเป็นพ่อที่เลี้ยงลูกได้ดี เพราะแกเป็นเด็กที่น่ารัก อยู่เพื่อแกเถอะ ขอให้ใช้ชีวิตต่อไปนี้เพื่อแก
"แต่ถ้าคุณท้อแท้ให้นึกถึงผม ตัวผมนั้นไม่เคยท้อถอยโดยเหตุที่ใช้มือไม่ได้เลย แน่นอนว่าสิ่งที่ผมเป็นอยู่นี้ทำให้ผมทำงานไม่ได้ และยิ่งลำบากมากในการติดต่อธุรกิจการงาน แต่ถ้าเราสู้ต่อไป และค่อยๆ คิดหาวิธีแก้ไขสิ่งบกพร่องนี้ เราก็จะทำอะไรได้ตามที่ตั้งใจไว้...ถ้าคุณจำต้องเสียอะไรไปและเอาคืนกลับมาไม่ได้ ก็ช่างมันเถอะ แต่อย่ายอมเสียหัวใจที่ร่าเริงเด็ดขาด เพราะหัวใจที่ร่าเริงจะไม่ยอมให้เจ้าของมันล้มเหลวหรอก เชื่อผมสิ" ชายผู้พิการกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
แน่นอนว่าชายผู้นี้เดินออกจากบ้านของชายพิการด้วยกำลังใจที่เปี่ยม เขายังคงไม่มีเงินทุนสำหรับเริ่มธุรกิจ แต่มีแรงสู้เพิ่มขึ้นเต็มหัวใจ ชายผู้นี้เชื่อว่าด้วยแรงใจที่เต็มเปี่ยมนี้ จะทำให้เขาสามารถสร้างชีวิตใหม่ให้ดีขึ้นได้ ดังที่ชายพิการผู้มีหัวใจร่าเริงได้บอกเอาไว้นั่นเอง
เวลาที่ลุยเดี่ยวโพสต์หลังสิบโมงจนถึงบ่ายสี่โมงลุยเดี่ยวจะเข้ามาดูแล้วจะพยายามตอบคำถามลงในบล๊อกข้างล่างให้พี่น้องครบทุกคนนะครับ
พี่น้องครับช่วงนี้ลุยเดี่ยวเขียนช้านะครับกว่าจะส่งสำหรับพวกอ่านในพันทิพย์จะช้ากว่าเวลามากถ้าจะอ่านเเบบเร็วให้เข้าไปบล๊อกตรงของลุยเดี่ยวเลยนะจะได้อ่านก่อนตลาดเปิดสิบโมงครับ คลิกตัวนี้ครับ
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=nantapongtom&month=19-09-2011&group=1&gblog=200
แต่ถ้ารอของพันทิพย์กว่าจะไหลมาบางทีสิบเอ็ดโมงยังไม่ได้อ่านเลย สำหรับคำถามถามมาลุยเดี่ยวพยายามจะเขียนตอบให้เลยถ้าเห็นนะครับ ไม่จำเป็นต้องเป็นสมาชิกก็อ่านได้ครับ
คำเตือน การลงทุนมีความเสี่ยง ความเห็นในบล็อกนี้เป็นความเห็นส่วนตัวลุยเดี่ยวไม่ขอรับผิดชอบความเสียหายใดๆจากบทความนี้ ผู้ลงทุนควรพิจารณาใช้ข้อมูลก่อนการตัดสินใจลงทุน โชดดีนะครับพี่น้อง
| Create Date : 30 กันยายน 2554 |
|
38 comments |
| Last Update : 30 กันยายน 2554 10:16:16 น. |
| Counter : 2290 Pageviews. |
|
 |
|
|
| | |
| โดย: เกี๊ยวกรอบ IP: 124.120.214.185 30 กันยายน 2554 9:32:09 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: แอบอ่านตลอด IP: 125.27.229.28 30 กันยายน 2554 9:38:29 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: nattakan IP: 202.149.123.131 30 กันยายน 2554 9:39:48 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: rabbitz IP: 223.206.159.14 30 กันยายน 2554 9:40:12 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: เรย์ IP: 118.173.104.59 30 กันยายน 2554 9:43:35 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: P'GENT IP: 27.130.142.188 30 กันยายน 2554 9:43:54 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: LYC IP: 203.144.184.190 30 กันยายน 2554 9:44:54 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: ghost IP: 124.122.120.133 30 กันยายน 2554 9:46:34 น. |
|
|
|
| | |
โดย: พรมาตา  30 กันยายน 2554 9:54:15 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: Sat IP: 27.55.55.231 30 กันยายน 2554 9:55:31 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: ทองดี IP: 119.46.55.76 30 กันยายน 2554 9:58:14 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: chinagirl IP: 203.146.78.178 30 กันยายน 2554 10:04:32 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: Waw IP: 210.1.3.18 30 กันยายน 2554 10:09:49 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: ลุยเดี่ยว (ลุยเดี่ยว ) 30 กันยายน 2554 10:12:01 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: มือใหม่ IP: unknown, 203.146.147.106 30 กันยายน 2554 10:17:50 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: Noumy 30 กันยายน 2554 10:18:39 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: Waw IP: 210.1.3.18 30 กันยายน 2554 10:18:50 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: ติดตามตลอด IP: 10.10.2.211, 203.172.217.178 30 กันยายน 2554 10:21:02 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: ลุยเดี่ยว (ลุยเดี่ยว ) 30 กันยายน 2554 10:31:54 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: nana IP: 128.200.3.211, 128.200.3.211, 127.0.0.1, 113.53.243.210 30 กันยายน 2554 10:31:57 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: lheng IP: 124.122.22.182 30 กันยายน 2554 10:32:37 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: หัวปลวก IP: 203.209.101.241 30 กันยายน 2554 10:37:22 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: แฟนคลับ IP: 58.9.61.21 30 กันยายน 2554 11:06:52 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: littletale IP: 124.121.108.165 30 กันยายน 2554 11:10:46 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: Tan`z IP: 161.200.151.129 30 กันยายน 2554 12:37:14 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: nattakan IP: 202.149.123.131 30 กันยายน 2554 13:24:18 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: jun IP: 110.77.226.70 30 กันยายน 2554 13:29:31 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: ลุยเดี่ยว (ลุยเดี่ยว ) 30 กันยายน 2554 13:32:31 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: แอบอ่านตลอด IP: 125.27.229.28 30 กันยายน 2554 13:37:38 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: ลุยเดี่ยว (ลุยเดี่ยว ) 30 กันยายน 2554 13:46:49 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: jun IP: 110.77.226.70 30 กันยายน 2554 13:51:01 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: ns IP: 110.168.144.227 30 กันยายน 2554 13:53:13 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: ลุยเดี่ยว (ลุยเดี่ยว ) 30 กันยายน 2554 14:07:10 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: แอบอ่านตลอด IP: 125.27.229.28 30 กันยายน 2554 14:12:02 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: ginkkoi 30 กันยายน 2554 15:48:17 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: Rin ka IP: 202.91.19.206 30 กันยายน 2554 16:02:55 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: june IP: 111.84.158.155 30 กันยายน 2554 23:42:33 น. |
|
|
|
| | |
| โดย: yui_nana IP: 128.200.3.211, 113.53.243.210 27 มกราคม 2555 15:12:44 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [?]
|
รู้ไหมในตลาดหุ้นมีโจรใส่สูทที่คอยดักปล้นเงินนักลงทุนอยู่ไม่น้อยโดยใช้กลลวงหลอกล่อให้เราเข้าไปซื้อหุ้นต้องถามว่าท่านทำใจได้ไหมถ้าเงินที่เก็บหอมรอมริบต้องหมดไปมีเงินใช่ว่าจะเล่นหุ้นได้สิบกว่าปีในวงการเห็นคนรวยก็เยอะเจ๊งก็แยะรวยไม่ว่าแต่ที่เจ๊งนีสิเป็นที่อนาจสำหรับลุยเดี่ยวคนที่เก็บเงินมาทั้งชีวิตต้องมาหมดไปกับหุ้นเขาจะอยู่อย่างไรดำรงชีพต่อไปยังไงไม่มีใครรู้ลูกเมียล่ะในที่สุดปัญหาๆต่างๆเหล่านี้จะกลายมาเป็นปัญหาของสังคมที่จะพัฒนาไปเป็นปัญหาต่างๆ บล๊อกนี้จึงก่อกำเนิดขึ้นเป็นบล๊อกที่ลุยเดี่ยวต้องการจะบอกให้นักลงทุนที่สนใจเล่นหุ้นได้รู้ทันก่อนทีจะเข้าไปอยู่ในวงล้อมของพวกที่จ้องจะสูบเงินโดยใช้เทคนิคต่างๆเพื่อให้นักลงทุนหลงเชื่อเพื่อให้เป็นไปตามที่เค้ากำหนดลุยเดี่ยวจึงต้องการให้นักลงทุนได้รู้ถึงจังหวะของหุ้นแนวโน้มทิศทางหุ้นถ้าเป็นอย่างนี้มันจะลงถ้าเป็นอย่างนี้มันจะขึ้นโดยใช้การคาดการณ์ทางเทคนิคและจิตวิทยาในการเล่นหุ้นเพื่อเป็นไกด์ไลน์ให้กับนักลงทุนในการซื้อขายหุ้นใช้พิจารณาตัดสินใจก่อนและหลังการลงทุนเพื่อเป็นแนวทางไม่ให้ท่านตกเป็นเหยื่อของพวกชอบปล้นสดมภ์ในกิเลสความโลภของคนที่อยู่ในระบบของทุนนิยมสามานย์ความเห็นทั้งหลายในบล๊อกนี้เป็นความเห็นส่วนตัวและประสบการณ์ต่างๆที่พบเห็นในอดีตอาจไม่ใช่ข้อมูลที่ถูกต้องตรงตามหลักวิชาการแต่เป็นความคิดเห็นส่วนตัวลุยเดี่ยวมิได้มิเจตนาจะชี้นำให้นักลงทุนซื้อขายหลักทรัพย์ใดๆนักลงทุนควรพิจารณาตรวจสอบข้อมูลก่อนการตัดสินซื้อขายทุกครั้งลุยเดี่ยวจึงไม่ขอรับผิดชอบความเสียหายใดๆที่เกิดขึ้นไม่มีใครรู้ว่าหุ้นจะขึ้นหรือลงบนโลกนี้มีอยู่สองคนที่รู้คือคนที่ยังไม่เกิดและคนที่ตายไปแล้วหากันเองก็แล้วกัน
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
