เหลือง หรือ แดง
ดิน
ความไม่เรียงเรื่อง"พ่อ"...... ...จากมือใหม่หัดเขียนเมื่อ: 2008-12-04 21:16:28 ผู้ไม่เพียบพร้อมงดงามดั่งแก้วมณีรุ้ง เพียงแค่คนธรรมดามาจุติบนโลก ผู้ประทับ อัตตลักษณ์ แห่งตัวเราพ่อภาพที่เห็นชินตาตั้งแต่เด็ก อยู่บ้านมักเห็นพ่อคิดและเขียนมากกว่าพูด ( คงเก็บเสียงไว้พูดเฉพาะเวลาทำงาน ) ถ้าพ่อเอ่ยปาก ก็มักชอบเล่าเรื่องความลำบากในวัยเด็ก สมัยที่ต้องมาอาศัยบ้านญาติอยู่ในกรุงเทพฯ พ่อเรียนไม่จบมัธยม จึงต้องลำบากดิ้นรนต่อสู้ มากกว่าคนเรียนสูงๆ เพื่ออยู่ให้ได้ในเมืองใหญ่ พ่อเป็นคนขยัน หนักเอาเบาสู้ และถือมั่นในคำพูด ถ้ารับปากใครแล้ว ต้องทำให้ได้ในที่สุด พ่อเป็นคนรักศักดิ์ศรียิ่งชีพ ไม่ถึงกับกรีดเลือดไม่ขอให้ใครช่วย และหากเมื่อนับใครเป็นเพื่อนรักเป็นพี่ที่รัก พ่อเทให้หมดใจ ไม่มีหน้าไหว้หลังหลอก สิ่งที่กล่าวมาพ่อไม่ได้สอน......แต่พ่อทำให้เห็นและเพราะโลกนี้ก็แค่ดาวเคราะห์ธรรมดา บางอย่างที่พ่อทำ ผลลัพธ์มันจึงไม่เป็นไปตามที่ควรจะเป็น ในวันที่พ่อ สอบตก ทั้งที่ทุ่มเทให้หมดแรงใจ แรงกาย จึงมีแค่พ่อและลูกๆ นั่งร้องไห้ปรับทุกข์กันไปในรถ ขณะขับผ่านถนนลูกรังที่มีแต่ดินทรายสีแดงฟุ้ง จากบ้านนอกหนึ่ง ไปยังอีกบ้านนอกหนึ่งแต่นั่นก็ผ่านมานานนับสิบปีแล้วบางครั้งก็คิดว่าการที่ตัวเองรักตัวหนังสือ อาจเป็นเพราะเห็นพ่อเขียนสปอตเพื่อใช้โฆษณาทางวิทยุ ขยำทิ้งแล้ว ขยำทิ้งอีก กว่าจะได้อันที่ถูกใจ หรือไม่ก็คงเพราะ มติชนสุดสัปดาห์ ที่แกวางไว้ข้างตัว หลังจากที่หลับสนิท ด้วยฤทธิ์เคาน์เตอร์เพนบาล์ม จากฝ่ามือลูกสาวเป็นแน่แท้พี่น้องมีกันอยู่แค่นี้ทำไมไม่รักกัน ถ้าพ่อไม่อยู่ หรือ ตายไปจะทำอย่างไรเป็นคำสอนเดียวที่พ่อชอบย้ำบ่อยๆตั้งแต่เด็ก และใช้ดำรงชีวิตได้ดีจนถึงปัจจุบัน ^ ^วันนี้สายๆคงโทรไปหาพ่อ...น้ำเสียงพ่อจักเป็นเยี่ยงไร..คงต้องยอมจำนนตามนั้น
พ่อ
พ่อ ของ คนไทย ทั้งชาติ เป็นพ่อที่ ประเสริฐ หา มี ใครเทียมได้