วัน halloween มาถึงแล้ว....Happy birthday to me






ไม่ได้รู้เรื่องตำนาน ที่มง ที่มา อะไรกะเค้าหรอก กะแดะอยากมีส่วนร่วมไปงั้นหละ (จะเอารูปไปตอนไปทำหน้าที่เคยลงมาลงซ้ำ ก็มุขเก่า ฝืดไปแล้ว )








เมื่อคืน ฟังพี่ซัน บุตรนายเฉลียวและนางอำไพ พูดถึงเรื่อง มาร์ลอน แบรนโด ในแง่ความเป็นคนเจ้าชู้ ลูกยั๊วเยี๊ย และดูไม่ใส่ใจลูกเท่าที่ควร กระทั่งในจำนวนลูก 11 คนนั้น บางคนถึงขั้นฆ่าตัวตาย แล้วก็พูดถึงลูกที่โดนพ่อแม่ตราหน้าตั้งแต่เล็ก ว่า "โง่" หรือ "ไม่เก่ง" กระทั่ง "แกไม่มีทางทำได้หรอก" จนเด็กเกิดปมในใจ ทำให้โตขึ้นไม่มั่นใจและคิดว่า......




"ใช่.....ฉันไม่มีวันทำได้จริงๆ"









ความคิดเห็นส่วนตัวนะ


ไม่มีครอบครัวใหนเหมือนกันแม้แต่ครอบครัวเดียว พ่อแม่ให้ความอบอุ่นเต็มที่ ดูแลทั้งจิตใจ ร่างกาย ให้ที่พักพิง ให้การศึกษา มันก็ไม่ได้หมายความว่า สุดท้ายเด็กจะรักดี หรือ ได้ดีเสมอไป บางคนเกิดมาแบบไม่รู้หน้าพ่อแม่ โตมากับข้าววัด หรือ แม้กระทั่งเด็กจรจัดข้างถนนก็เถอะ ถ้าตัวเค้าใฝ่ดี อยากมีชีวิตที่มีความสุข ก็คงกระเสือกกระสนหาทางดีจนได้




ไม่ได้บอกให้ " ลืม" สิ่งที่พ่อหรือแม่ทำไม่ดีกับเราในตอนเด็กนะ
ใครก็รู้ว่าเด็กน่ะ สมองมันยัง ใสๆ สดชื่น input อะไรไปช่วงนั้นน่ะ มันตราตรึงจับใจสุดๆแล้วล่ะ ก็เพิ่งเกิดมาดูโลกไม่นาน memory ใช้ไปเล็กน้อยเอง




แต่อยากให้คิดว่าโชคดีแค่ใหนแล้วที่เรายังอยู่ ยังรอดมาได้ มีชีวิตฟูบ้างแฟบบ้างอยู่มาจนแก่ได้ขนาดนี้ เราอยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ต่อไปแบบใหน อยู่อย่างไรต่างหาก
(ถ้ามีใครคิดว่า....เขียนน่ะง่ายสิ....ทำน่ะมันยาก...แกมันไม่เคยเจอแบบชั้นนี่หว่าตอนเด็กๆ....แกไม่รู้หรอก )




ขอบอกว่าเป็นคนมีปมเหมือนกัน และปัญหาตอนเด็กนั้น classic พอสมควรทีเดียว ไม่หนักหนาแบบรถชนทีเดียว " เปรี้ยง....โครม ....." แล้วทุกอย่างก็...จบ..... หากแต่มีมาเป็นระยะ ต่อเนื่อง ทับถม ซับซ้อน และ สุมทรวง




ลูก....เกิดมาทีหลังพ่อแม่ (อธิบายทำไม) คือจะบอกว่าอย่างที่เรารู้กัน มาทีหลังจะเลือกอะไรไม่ได้มากหรอก บางทีก็ได้แค่ใหน แค่นั้น แบบเราเลือกเกิดไม่ได้นั่นแหละ ...ที่เลือกได้คือ....เลือกให้ลูก ให้หลานเรา คนที่เกิดทีหลังเรา ว่าเราอยากให้เค้ามีสุข มีทุกข์แค่ใหนต่างหาก แบบมีลูกก็ดูแลให้ดี ไม่ใช่แค่หน้าที่ แต่ด้วยใจ สุดท้ายเค้าจะดีจะชั่วอย่างไร ก็ยังถือว่าเราทำเต็มที่แล้ว





ตามนั้นนะ












ส่วนเรื่องการศึกษา และ ความประพฤติของ "ครู"





เห็นด้วยค่ะว่า "บางครั้ง" มันเป็นธุรกิจมากเกินไป และ ครูมีความเป็นครูน้อยกว่าที่ควรจะเป็น.....ตอนที่ยังไม่ได้ทำงานปัจจุบัน เคยได้งานที่ Bilingual school ชื่อดังแห่งหนึ่งย่านสุขุมวิท (ไม่บอกชื่อนะเพราะกลัวหลายๆคน...หงายหลังตกเก้าอี้...อีกอย่างกลัวโดนฟ้องด้วย) ค่าเทอมโรงเรียนแบบนี้ classic ขนาดใหนใครก็รู้ แต่พ่อแม่ก็เต็มใจ เพราะอยากให้ลูกได้รับการศึกษาเต็มที่ มีสังคมดีจากคนในระดับเดียวกัน




เค้าให้เด็กเล็กล้างจานหลุม ช้อนส้อม แก้วน้ำ ทุกครั้งหลังทานข้าวเสร็จ (อันนี้เห็นดีด้วยค่ะ ฝึกรับผิดชอบ) แต่อาหารที่เด็กทานน่ะ เอาเปรียบเกินไป แกงจืดวุ้นเส้นผักกาดลูกชิ้นปลา อาทิตย์ละประมาณสามวัน ของหวานคือ ฟักทอง (เข้ากับ halloween มาก) เอามานึ่งหั่นเป็นสี่เหลี่ยมลูกเต๋า ให้เด็กจิ้มทานกับน้ำตาล...แค่นั้นจริงๆ








การศึกษาที่ใช้ธุรกิจนำ...มาก....จนน่าเกลียดขนาดนี้...ป้องกันหรือแก้ไขง่ายที่สุดค่ะ...คือ......




คุยกับลูกให้มาก ฟังเค้า ไม่ใช่แค่...... "การบ้านเสร็จรึยัง?????"












ตามนั้นค่ะ













เด็กจะเป็นคนช่างเจรจา ( Hello ) หรือขี้วีน (ween ) อยู่ที่พ่อแม่ส่วนนึงนะ

Create Date : 31 ตุลาคม 2551
Last Update : 31 ตุลาคม 2551 13:31:59 น.		19 comments
Counter : 702 Pageviews.
Share Tweet