ธีระศักดิ์ อัจจิมานนท์
(7 เมษายน พ.ศ. 2500 - 11 มกราคม พ.ศ. 2544)
เป็นศิลปินชายอีกคนหนึ่งที่มีผลงานเพลงในทศวรรษที่ 80
สองชุดด้วยกันกับค่ายอีเอ็มไอ
เพลง "ลมลวง" และ "กุหลาบสีแดง" เป็นบทเพลงที่มีความไพเราะ
ในท่วงทำนองและคำร้องที่สละสลวย คงความเป็นอมตะมาจนถึงปัจจุบัน
ธีระศักดิ์ อัจจิมานนท์ เป็นโปรดิวเซอร์งานให้กับ พัณนิดา เศวตาสัย
ชุด "เดียวดาย" และกมลชนก โกมลฐิติ ชุด "ฝากฝัน" และทำดนตรี
ให้กับอัลบั้ม "จากวันที่เหลืออยู่" ของทิพย์ ธัมมสิริ
เขาเสียชีวิตด้วยโรคเนื้องอกในสมองและจากไปด้วยวัยเพียง 44 ปี
ธีระศักดิ์ อัจจิมานนท์ ได้รับรางวัลชนะเลิศรอบคัดเลือก
ตัวแทนประเทศไทยในการแข่งขัน
ASEAN POPULAR SONG FESTIVAL ครั้งที่ 2
และรางวัลรองชนะเลิศในระดับ ASEAN
ในปี 2525 จากเพลง "ลมลวง"
ซึ่งประพันธ์คำร้อง - ทำนอง
โดย สุขุม เลาหพูนรังษี (ดวงดาว รังสิยา)
ผลงาน.... ลมลวง (2526)... พิราบขาว (2529)
++++++++++++++++++++++++
กุหลาบสีแดง
กุหลาบสีแดงส่งกลิ่นซึ้งใจ
แด่ดวงฤทัยให้แทนคำรักเธอ
อยากเอ่ยวาจาว่าพี่เพ้อเพ้อ
เฝ้าแต่คิดถึงเธอทุกคืนและวัน
กุหลาบสีแดงฝากแรงรักไป
แด่ดวงฤทัยด้วยดวงใจรักมั่น
กลิ่นที่หอมหอม กล่อมให้ฝันฝัน
ดุจใจฉันฝันครวญถึงนวลอนงค์
ฝากรัก รักจริงจากใจ
มอบไว้ให้เธอดำรง
รักพี่มีใจอันมั่นคง
ซื่อตรงต่อเธอคนเดียวมิคลาย
กุหลาบสีแดงแห่งความรักเอย
หากเธอเฉยเมยอกเอยคงหมองไหม้
โปรดจงรับรักอย่าหักดวงใจ
อย่าให้ฝันพลันสลายมลายดับเลย
ฝากรัก รักจริงจากใจ
มอบไว้ให้เธอดำรง
รักพี่มีใจอันมั่นคง
ซื่อตรงต่อเธอคนเดียวมิคลาย
กุหลาบสีแดงแห่งความรักเอย
หากเธอเฉยเมยอกเอยคงหมองไหม้
โปรดจงรับรักอย่าหักดวงใจ
อย่าให้ฝันพลันสลายมลายดับเลย
ธีระศักดิ์ อัจจิมานนท์ ได้รับรางวัลชนะเลิศรอบคัดเลือก
ตัวแทนประเทศไทยในการแข่งขัน
ASEAN POPULAR SONG FESTIVAL ครั้งที่ 2
และรางวัลรองชนะเลิศในระดับ ASEAN
ในปี 2525 จากเพลง "ลมลวง"
ซึ่งประพันธ์คำร้อง - ทำนอง โดย
สุขุม เลาหพูนรังษี (ดวงดาว รังสิยา)
ผลงาน.... ลมลวง (2526)... พิราบขาว (2529)
++++++++++++++++++
ลมลวง....
ขับร้อง ธีระศักดิ์ อัจจิมานนท์
ลมพัดใบไม้ปลิว ทิวไม้โอนเอนตาม
งามนักยามฟ้าคราม ยั่วยวนจิตหวามวาบไหว
ลมพัดลมพัดพา เธอคล้อยมาใกล้ใจ
ลมหมุนวนหมุนไกว ก่อใยเป็นเกลียวสัมพันธ์
โอ้ไย ไยหน่อใจ ฉันจึงอ่อนไหว
ดังไม้ต้องลม ใจไยชํ้าตรม
ดังลมพัดขั้ว ปลิวใบปลิวผลอยร่วง
ลมหนาวคอยยํ้าเตือน ลมร้อนเยือนคราใด
ลมหนาวคงพัดไกล ปล่อยให้ผู้แพ้โศกศัลย์
เธอยิ้มในสายตา ชายช้อยมาให้ฉัน
ใจท้อจนเหลือทาน สุดต้านไม่ฟังเสียงเตือน
ลมหนาวโชยพลิ้วเบา จวนถึงคราวลมจาง
ใจฉันครวญถึงนาง หากห่างใจหายสุดหวง
จงยํ้าจงยั้งใจ อย่างหลงในภาพลวง
ลมหนาวคงหลอนทรวง ตราบช่วงชีวิตสิ้นลม