Group Blog |
เมื่อ สองเท้าเหยียบบนผืนแผ่นดินนี้ที่เรียกว่า อิตาลี สวัสดี คร่า บล็อกของช้านนนนนนนนนนน ห่างหายไปนานมากๆ ตอนนี้มาพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ นั้นคือการ ย้ายสำมะโนครัวมาอยู่ต่างแดน นั่นคือ อิตาลี แท๊น แท่น แทนนนนนนนนน ( ทำเสียงซาวด์ตามใจเลยคร่าคู๊ณณณ) หลังจากที่ขึ้นเครื่องมาจากสุวรรณภูมิ โดยการเช็คอิน สองกระเป๋า ซึ่งน้ำหนักเกินทั้งสองกระเป๋าเลยก็ว่าได้ ก ็ต้องเดือดร้อน บรรดาพวกนางๆที่มาส่งอิชั้น ได้รับการแจกจ่ายของกิน เสื้อผ้า ต่างๆ เอากลับไปเป็นที่ระทึกกันเรียบร้อย เฮ้อ แอบเสียดายของกิน อย่างเช่น ปลาร้าไรงี้ แต่ก็เอามาไม่ได้ และก็มีของอีกหลายสิ่งเลยค่ะ ที่ต้องเอาออกเพราะว่าน้ำหนักเกิน แต่ก็ยังเอามาเกินได้ ประมาณ สามสี่โล ซึ่งคุณพี่ที่เช็คกระเป๋า นางอนุโลมให้อิชั้น (กราบแบบเบญจางคประดิษฐ์ สามครั้ง) หลังจากทำการเช็คอิน กระเป๋าแล้ว บ้านนอกอย่างอิชั้น ก็รีบเดินเข้า GATE ทันทีเพราะว่าอิชั้นจะไปถ่ายรูปนั่นเอง โฮะๆๆ ก็ร่ำลาอาลัยเพื่อนฝูงเรียบร้อยก็เดินมาที่ แท๊นแทน แทนนนนน ดิวตี้ฟรีคร่าาาา หุหุ ก็ลากน้ำหงน้ำหอมกันไป แล้วก็ไปขึ้นเครื่อง ตัดภาพมาที่ขาเข้าของ สนามบิน อาบูดาบี เพราะอิชั้นต้องต่อเครื่อง ก็มีหนุ่มน้อยใจดี ช่วยยก และหิ้วกระเป๋าลงมาให้อิชั้น เพราะว่าอิชั้นเอื้มไม่ถึง ตอนนั้นอยู่ในภาวะขาสั้นคร่า (ตอนนี้ก็ยังเป็น อร็ายยย) ก็ขอบคงขอบคุณกันไป (นางแอบงานดีนะ หุหุ) หลังจากนั้น ก็ต้องมาถึงขั้นตอนการตรวจสัมภาระต่างๆๆ และมานั้งรอขึ้นเครื่องต่อไป ง่วงก็ง่วง หนาวก็หนาว อากาศที่อาบูดาบีนั้น ประมาณ 12 องศาได้คร่า โอ๊ย ใครจะไปรู้ เมื่องทะเลทรายจะหนาวขนาดนี้ อิชั้นก็ไม่มีเสื้อหนาๆด้วยไง นั่งสั่นวนไปคร่ะ หลังจากที่เครื่องมาถึงก็ขึ้นเครื่องเพื่อที่จะไปมิลานต่อ พอขึ้นเครื่องได้ ก็หลับเป็นตาย คูณแอรก็มาคาดเข็มขัดให้อิชั้น เพราะอิชั้นไม่ได้รู้เรื่อง กินก็ไม่กินใดๆทั้งสิ้น เพราะว่าเหนื่อยมาก มารู้ตัวอีกที คนที่อยู่บนเครื่องเค้าลุกจากที่นั่งกัน ยกกระเป๋าลงมา อ้าว ถึงแล้ว ตายๆๆๆ หลับอะไรขนาดนั้น หลังจากนั้นก็มาเข้าแถวเพื่อมาเช็คพาสปอร์ตและวีซ่า แถวยาวมากๆๆค่ะ ตอนนั้นประมาณ 7 โมงเช้าของที่นี่ อิชั้นก็รีบโทรหาคนขับรถทันไดให้นางมารับ เพราะไม่อยากรอนาน พอโทรไปนางบอก รออยู่แล้วคร๊าบบบบ เป็นไงล่ะคนขับรถอิชั้น รู้งานดีจริงๆๆ หลังจากเช็คทุกอย่างก็มารอกระเป๋า เป็นคนสุดท้ายตลอด เหลือกระเป๋าของอิชั้น สองใบ วนตรงสายพานประมาณหลายรอบและ ก็รีบยกกระเป๋า จ่ายตังค่า รถเข็นกระเป๋าไป สองยูโร เพราะอิชั้นไม่สามารถที่จะหอบหิ้วกระเป๋าสองใบนั้นออกมาได้ ก็เลยต้องเสียเงิน พอออกมาก็เจอคนขับรถถือ ดอกไม้ และเสื้อโค๊ชยืนรอรับอยู่แล้ว ทุกคนต่างหันมามองที่อิดำคนนี้เป็นตาเดียว เพราะคนขับรถนางลั้ลลา กระโดดโลดเต้นใส่อิชั้น (แอบหลบสายตามัน และรีบเดินหนีอย่างไว แต่นางก็ตามมาทันจนได้ เริ่ดไหมละคะ 5555) และแล้วอิชั้นก็ถึงอิตาลีโดยสวัสดิภาพพพพพ ไปชมคลิปกันดีกว่าน๊าา สำหรับบล็อกนี้เอาไว้แค่นี้ก่อนนะคะ แล้วพบกันไหม่
สวัสดีค่ะ..
ตามมาอ่านอีกคะ.. รออ่านต่ออยู่นะคะ  โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ
  ) วันที่: 14 มีนาคม 2560 เวลา:19:47:39 น. |
piggy&catty
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ***When I look back on my life, I see pain, mistakes, and heartache. When I look in the mirror, I see strength, learned lessons and pride in myself.*** INSTAGRAM : NA_WANMA FACEBOOK : NA WANMA YOUTUBE : Nam Diary, NAMIKE Journal Link |
||||||||||||
ยินดีด้วยนะคะที่เดินทางโดยสวัสดิภาพ..
ไปถึงอิตาลีเชียว..โชคดีนะคะ
แล้วจะแวะตามมาเที่ยวด้วยคะ