|
|
เธอ เขา และ รัก เรา ตอนที่ 3
***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้น เพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่ จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย ****
“บอมซัน ใช่เธอจริงๆ ด้วย!” ฮวางโบทักชายที่เธอเจอที่ล็อบบี้
“อันยอง...ฮวางโบ” ชายคนนั้นกล่าวทักเธอกลับ
หลังจากนั้นพวกเขาก็พากันไปที่ร้านกาแฟใกล้ๆ กับบ้านแม่ของฮวางโบ
“นี่ก็ 2 ปีแล้วซินะที่เธอหายเงียบไม่ส่งข่าวคราวกลับมาเลย...ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง...สบายดีไหม?” ฮวางโบถามเขา
“ฉัน...ฉันสบายดี...แล้วเธอล่ะ..สบายดีรึเปล่า? ฉันได้ดูรายการของเธอผ่านทางช่องเคเบิ้ลทีวีตอนอยู่ที่นู้นด้วยนะ” บอมซันพูด
“จริงหรือ” ฮวางโบพูดด้วยความตื่นเต้น
“เอ่อ...ฉันขอโทษนะ....ที่จู่ๆ ฉันก็ทิ้งเธอไปถึง 2 ปี โดยไม่พูดอะไรกับเธอเลยซักคำ” เขาพูด
“งั้น...เธอช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ๆ เธอถึงเงียบหายไปเลยแบบนั้น?” เธอถามเขาด้วยความสงสัย
“นี่แหละคือนเหตุผลว่า...ทำไมฉันถึงมาที่นี่ ฉันติดค้างคำอธิบายกับเธอ และฉันต้องการอธิบายกับเธอตอนนี้ เพื่อให้เรื่องทุกอย่างมัน” บอมซันพูด
“ก็เอาเลยซิ...ฉันกำลังฟังเธออยู่นี่ไง” เธอพูดกับเขา
“ฮวางโบ...คือว่า...ที่ฉันหายเงียบไปไม่บอกเธอ...เพราะฉันหนีเธอไปแต่งงานกับคนอื่น! แล้วตอนที่ฉันแต่งงานกับเธอคนนั้น...ลูกชายของเราก็อายุได้ 3 ขวบแล้วด้วย!” เขาสารภาพกับเธอ
“อะไรนะ...เธอ...เธอว่าอะไรน่ะ?” ฮวางโบปากคอสั่นไปหมดขณะที่พูด
“ฉันขอโทษ...ฮวางโบ...ฉันนอกใจเธอในช่วงเวลา 8 ปีที่เรากำลังคบกันอยู่ เพราะเธอยุ่งมากทั้งกับเรื่องงานร้องเพลงและงานการกุศลของเธอ ฉันรู้สึกเหมือนถูกเธอทอดทิ้งและในตอนนั้นเองที่ฉันได้พบกับเธอคนนั้น เราเริ่มพูดคุยกันในฐานะเพื่อน...แต่แล้วไม่นานฉันก็เกิดตกหลุมรักเธอเข้า ในขณะเดียวกัน...ฉันก็ไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับเธอ...เพราะฉันยังคิดถึงช่วงเวลาดีๆ ที่เราคบกันอยู่....” เขาพูด
ฮวางโบรู้สึกโกรธจนทำอะไรไม่รู้ แต่แล้วเธอก็หันมาคว้าแก้วน้ำที่อยู่ตรงหน้าและสาดมันไปที่หน้าของเขา...คนที่เธอเคยรักและคบหากันมาถึง 8 ปี “คิดถึงช่วงเวลาดีๆ ของเราอย่างงั้นหรือ? ฮึม...แต่ยังกล้านอกใจฉันแถมมีลูกกับผู้หญิงคนนั้นอีกด้วยเนี่ยนะ!” ฮวางโบตะโกนใส่หน้าเขาอย่างหมดความอดทน
“ฉันขอโทษ...ฮวางโบ...ฉันขอโทษจริงๆ ฉันพยายามที่จะเลิกกับเขาแล้วนะ...แต่สุดท้ายฉันก็ทำไม่ได้ เพราะเขาเป็นแม่ของลูกฉัน” บอมซันพูดให้เธอรู้สึกช้ำใจขึ้นไปอีก
“8 ปีนะ...บอมซัน! มันตั้ง 8 ปีเชียวนะ...เธอกล้านอกใจฉันไปคบกับคนอื่นในช่วงเวลาที่เราคบกันอยู่ได้ยังไง!” ฮวางโบพูดขณะที่พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้
แต่หลังจากนั้น...หลังจากที่พวกเขาพูดคุยกันเสร็จ ฮวางโบก็เดินออกมาจากร้านกาแฟทันที น้ำตาของเธอมันช่วงไม่ยอมเชื่อฟังเธอเลย เพราะมันคอยแต่ไหลออกมาไม่ยอมหยุด และตอนนั้นเธอเองก็รู้สึกอยากจะซ่อนตัวที่ไหนซักที่....เพราะเธอรู้ว่าคนทั้งโลกต้องหัวเราะเยาะเธอแน่ๆ ถ้ารู้ว่าเธอโง่มากขนาดไหน...โง่มากถึงขนาดที่ยังรักและรอผู้ชายคนนั้นกลับมา...แต่เขาก็ยังกล้าทรยศและหลอกลวงเธออีก
บอมซัน...เขาคนนี้เคยเป็นอดีตคนรักของเธอที่เคยคบหากันมาถึง 8 ปี และในตอนนั้น...ตอนที่จู่ๆ เขาก็หายหน้าหายตาไปถึง 2 ปี มันทำให้หัวใจของเธอแตกสลายมากแค่ไหน...เธอรู้ดีที่สุด แต่เธอยังอุตสาห์อดทนรอคอยเขากลับมา...เพราะเธอหวังเพียงแค่ว่าเขาจะกลับมาหาเธอไม่วันใดก็วันหนึ่ง และเมื่อถึงวันนั้นเธอก็พร้อมที่จะอภัยให้เขาไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม ตราบได้ที่เขายังกลับมาหาเธอ....แต่การพบกันวันนี้ มันได้ทำลายความหวังในการรอคอยตลอด 2 ปีเต็มของเธอไปจนหมด
----------------------------------------
แม่ของฮวางโบกำลังนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟาภายในอพาร์ทเมนต์ของเธอ และเมื่อเธอได้เสียงเหมือนมีคนเปิดประตู...เธอจึงรีบเดินไปดูที่นั่น
“อ้าว~ หนูกับมาแล้วหรือลูก? หนูกินข้าวมาหรือยังจ๊ะ?” แม่ของเธอถามเธออย่างอ่อนโยน
แต่ฮวางโบกลับทำได้แค่ยืนพิงประตูนั้นไว้และทรุดตัวลงนั่งกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมา
“โอ้...ไม่นะ..ไม่...ลูกรัก...มีมันเกิดอะไรขึ้นกับหนูนะลูก?” แม่ของเธอถามด้วยความเป็นห่วง
“แม่ค่ะ...ฮือ...ฮือ...ฮือๆๆ...หนูเจ็บจังเลยค่ะแม่...ฮือๆๆๆ.....” ฮวางโบพูดไปร้องไห้ไป
“โอ๋~ เงียบนะ...เงียบนะลูกรัก แม่อยู่ที่นี่แล้ว...” แม่ของเธอพยายามพูดปลอบใจเธอ
แต่ฮวางโบยังคงร้องไห้ไม่หยุดอยู่ในอ้อมแขนของแม่ หัวใจเธอกำลังเจ็บปวด...มันปวดมากซะจนเธออยากจะควักหัวใจดวงนั้นออกมาเพื่อไม่ให้มันทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป...แล้วเธอก็ร้องไห้จนเผลอหลับไป แม่ของเธอไม่ได้ถามอะไรเธอมากนักเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เพราะแม่ของเธอรู้ดีว่า...จนถึงตอนนี้ คนที่ยังสามารถทำให้เธอเสียใจจนร้องไห้ได้มากมายขนาดนี้...มีเพียงคนเดียว...และเขาคนนั้นก็คือ ‘บอมซัน’
เช้าวันรุ่งขึ้น เธอตื่นขึ้นมาพร้อมกับตาที่บวมฉึ่งจากการร้องไห้อย่างหนักเมื่อคืนนี้ หัวใจของเธอยังคงรู้สึกเจ็บปวดอยู่...กับบาดแผลที่เธอได้รับเมื่อวานนี้ เธอไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย เพราะเมื่อเธอตื่นก็จะรู้สึกเจ็บปวดอย่างบ้าคลั่งขึ้นมาอีก เธออยากอยู่เงียบๆ คนเดียวในห้องนอนของเธอ และอยากจะหายตัวไปจากโลกบ้าๆ ใบนี้ เพราะเริ่มรู้สึกว่าชีวิตของเธอตลอด 30 ปีที่ผ่านมามันช่างไร้จริงๆ...ความรักล้มเหลว...แถมการงานก็ยังล้มเหลวอีก <เธอมันช่างไรค่าจริงๆ เฮจุง...ที่ผ่านมาเธอมัวทำอะไรอยู่นะ?> ฮวางโบพูดกับตัวเอง
แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น มันเป็นสายจากผู้จัดการของเธอที่โทรมาเตือนเธอว่า วันนี้เธอมีงานต้องถ่ายรายการ Infinity Girl นั่นเอง
“ค่า~ เข้าใจแล้วค่ะ...แต่เดี๋ยวยังไงฉันจะเข้าไปหาคุณที่ออฟฟิศก่อนนะค่ะ”
หลังจากนั้นเธอก็พาตัวเองลุกขึ้นจากเตียง...อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมไปถ่ายทำรายการ และในชั่วขณะหนึ่งเธอก็อดคิดขึ้นมาไม่ได้ว่า...บางทีโลกใบนี้มันน่าจะหมุนไปซะ...มันจะได้ไม่ต้องมีวันพรุ่งนี้ให้เธอต้องเจอกับความเจ็บปวดอีกต่อไป...แต่เธอก็รู้ว่ามันคงเป็นไม่ได้และเธอเองก็ทำแบบนั้นไม่ได้ด้วย....เธอไม่สามารถเอาความรู้สึกส่วนตัวของเธอมาปนกับเรื่องงาน...จนทำให้คนรอบข้างรวมถึงทีมงาน IG ทุกคนต้องพลอยเดือดร้อนและได้รับผลกระทบตามไปด้วย และนั่นแหละ....ก็คือเธอ...ฮวางโบ เฮจุง...คนที่มีชีวิตอยู่เพื่อคนอื่นเสมอมา
----------------------------------------
ที่บริษัทต้นสังกัดของฮวางโบ
เมื่อเธอไปถึงที่บริษัท เธอก็เดินตรงไปที่ห้องทำงานของคุณปาร์ค
“ผมเข้าใจแล้วครับ...ขอเวลาให้ผมอีกซัก 2 อาทิตย์เถอะนะครับ แล้วผมจะรีบหาทางนำเงินมาชำระหนี้ให้คุณทันที” คุณปาร์คพูดสายกับใครบางคนทางโทรศัพท์
“ทำไมค่ะ? ธนาคารติดต่อมาให้คุณเร่งชำระหนี้ให้เขาอีกแล้วหรือค่ะ?” ฮวางโบถามเขา
“ก็ใช่นะซิ...ว่าแต่ฮวางโบ...เธอโอเคไหมเนี่ย....เธอเป็นอะไรรึเปล่านะ? ทำไมตาของเธอถึงได้ดูบวมๆ...แถมหน้ายังดูซีดๆ อีกต่างหาก” เขาถามเธอด้วยเป็นห่วง
“จริงหรือ? ฮ่าฮ่า...ฉันดูหน้าซีดมากขนาดนั้นเลยหรือ...ฮ่าฮ่า” ฮวางโบพูดไปหัวเราะไป เพราะเธอไม่รู้จะตอบเขายังไง...ว่าอะไรที่ทำให้เธออยู่ในสภาพนี้
“เอ่อ...ฮวางโบ...คือว่า...ฉัน....” เขาพยายามพูดอะไรบางอย่างแต่มันติดอยู่ที่ริมฝีปากของเขา
“ทำไม...มีอะไรหรือ? คุณมีอะไรในใจก็พูดออกเถอะ ฉันพร้อมจะรับฟังนะ” ฮวางโบพูด
“....ฉันกลัวว่าฉันคงจะรักษาสัญญาที่ให้กับเธอไว้ไม่ได้แล้วล่ะ ตอนนี้สถานการณ์ทางการเงินของบริษัทเรามันกำลังย่ำแย่....ฉันคิดว่าฉันคงไม่มีเงินมากพอที่จะออกอัลบั้มใหม่ให้กับเธอได้แล้วล่ะ...และอีกอย่าง...ฉันเองก็ตั้งใจจะปิดบริษัทนี้แล้วด้วย” เขาพูดมันออกอย่างยากลำบาก
“นี่...คุณไม่ต้องมาห่วงเรื่องของฉันเลยนะ...ฉันไม่เป็นไรหรอก ถึงจะไม่ได้ออกอัลบั้มใหม่....ฉันก็ยังมีงานเป็นพิธีกรประจำให้กับรายการของทาง MBC อยู่นะ เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องห่วงเรื่องของหรอก แต่บริษัทนี้ซิ...มันเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของคุณเลยนะ...แล้วคุณจะตัดใจทิ้งมันไปได้ลงคอจริงๆ หรือ?” ฮวางโบถามเขา
“ก็ฉันไม่มีทางเลือกนี่...ถ้าฉันยังฝืนทำบริษัทนี้ต่อไป...มีหวังฉันอาจต้องล้มละลายจนหมดเนื้อหมดตัวไปเลยก็ได้” คุณปาร์คระบายความรู้สึกกับเธอ
“ฉันขอโทษนะ....เพราะฉันไม่ดีเอง...การออกอัลบั้มเดี่ยวของฉันมันคงทำให้บริษัทนี้ขาดทุนจนเกิดปัญหาแบบนี้ซินะ” ฮวางโบพยายามโทษตัวเอง
“ไม่นะ...ไม่....มันไม่จริงซะหน่อย...ฮวางโบ...เธอนะเป็นนักร้องที่ดีและมีความสามารถมากนะ เพราะฉะนั้นอย่าโทษตัวเองเลย เรื่องทั้งหมดที่มันเกิดขึ้น...มันเป็นเพราะความโหดร้ายของวงการบันเทิงนี้ต่างหาก” คุณปาร์คพยามปลอบใจกับเธอ
และในเวลานั้นเอง...จู่ๆ ฮวางโบก็สังเกตเห็นซองเอกสารบางอย่างวางอยู่บนโต๊ะของคุณปาร์ค...แล้วมันกำลังดึงดูดความสนใจของเธออยู่ เพราะในซองเอกสารนั้น...มันมีเอกสารเกี่ยวกับข้อเสนอเรื่องการแต่งงานของทาง DSP อยู่นั่นเอง
“คุณปาร์คค่ะ...คุณไม่จำเป็นต้องปิดบริษัทนี้แล้วล่ะค่ะ” จู่ๆ เธอก็พูดขึ้นมา
“หา!~ เธอว่าอะไรน่ะ...ฮวางโบ?” เขาถามเธอด้วยความตกใจ
“ก็เรามีคนมายื่นข้อเสนอหาทางแก้ไขปัญหาให้กับเราถึงที่แล้วนี่ค่ะ...เพราะฉะนั้นคุณไม่จำเป็นต้องไปหาทางออกอื่นให้เสียเวลาอีกแล้วล่ะค่ะ” ฮวางโบพูด
“ไม่...ไม่มีทาง...นี่เธอบ้าไปแล้วหรือ...ฮวางโบ? ฉันจะไม่มีทางยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้นแน่ๆ...ส่งซองเอกสารนั่นมาให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ...ฮวางโบ เฮจุง” คุณปาร์คพูดด้วยโมโหและพยายามออกคำสั่งให้เธอส่งซองเอกสารให้เขา
“ไม่...ทำไมล่ะค่ะ? ดูที่สัญญานี่ซิ...เราไม่มีอะไรต้องเสียซักหน่อย....สุดท้ายในสัญญานี่ทางเราก็มีแต่ได้รับได้นะค่ะ” ฮวางโบพยายามดื้อดึงต่อไป
“นี่...ฮวางโบ...เธอกำลังพูดอะไรอยู่รู้ตัวไหม? นี่เรากำลังพูดถึงชื่อเสียงของเธออยู่นะ เธอไม่ได้รักคิมฮยอนจุงซะหน่อย แล้วเธอจะแต่งงานกับเขาได้ยังไง? แล้วก่อนหน้านี้อีกเธอเคยพูดไว้ไม่ใช่หรือว่า “เราจะต้องไม่ทรยศต่อความรู้สึกของเราเอง” แล้วตอนนี้เธอทำแบบนั้นเพื่อนอะไรกัน...ฮวางโบ?” คุณปาร์ค พยายามเกลี่ยกล่อมให้เธอเปลี่ยนใจ
“มันก็ใช่ค่ะ...แต่นั่นมันก็ผ่านไปนานมากแล้ว เช้านี้พอฉันตื่นขึ้นมา...จู่ๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนกับว่าได้เข้าใจความหมายที่แท้จริงของคำว่า “ทรยศ” ว่ามันเป็นยังไงนะค่ะ ดังนั้น...ถ้าหากว่าฉันต้องทรยศต่อความรู้สึกของตัวเองเพราะเรื่องนี้แล้วล่ะก็...เราก็ควรหาทางทำอะไรซักอย่างเพื่อเราได้รับประโยชน์สูงสุดจากนี้เรื่องนี้ไม่ดีกว่าหรือค่ะ” ฮวางโบพยายามพูดเข้าตัวเอง
“นี่...มันไม่ตลกเลย...ฮวางโบ มัน 2 ปีเชียวนะ เธอต้องอยู่กับเขา....กับคิมฮยอนจุงถึง 2 ปี แล้วหลังจาก 2 ปีนั้นล่ะ เธอจะเป็นยังไง เธอจะกลายเป็นม้าย....เป็นผู้หญิงที่ได้ขึ้นว่าเคยหย่าร้างกับสามี...แล้วเธอจะใช้ชีวิตอย่างเจ็บปวดแบบนี้ได้หรือ?” คุณปาร์คพยายามพูดโน้มน้าวให้เธอเปลี่ยนใจ
“งั้นก็ให้พระผู้เป็นเจ้าท่านเป็นคนตัดสินเถอะค่ะ..เพราะฉันยินดีที่จะเดินบนเส้นทางที่พระองค์ทรงวางไว้ให้กับฉัน และฉันพร้อมที่ยอมรับมันด้วย” ฮวางโบพูด
แล้วเธอก็ดึงเอกสารกลับมาจากมือของคุณปาร์คและเดินออกจากบริษัทไปทันที เธอเดินตรงไปที่รถและขับมันออกไป...มุ่งหน้าไปยังบริษัท DSP โดยมีคุณปาร์คไล่ตามเธอมาข้างหลัง
----------------------------------------
ภายในห้องประธานกรรมการบริษัท DSP เอนเตอร์เทรนเมนท์
“ผมดีใจจริงๆ ที่คุณมาพบผมถึงที่นี่” ประธานลีกล่าวทักทายเธอ
“ฉันคิดว่าคุณคงเดาไว้อยู่แล้ว...ว่ายังไงฉันก็ต้องมาพบคุณที่นี่” ฮวางโบพูดทักทายเขาด้วยน้ำเสียงกึ่งประชดประชัน
“ฮ่าๆๆ...งั้นผมว่าเราน่าจะข้ามขั้นตอนการกล่าวทักทายกันตามมารยาทไปเลยดีกว่าไหมครับ? คุณฮวางโบ....คุณตัดสินใจยังไงเกี่ยวกับข้อเสนอของเราครับ?” ประธานลีข้ามขั้นตอนต่างๆ แล้วถามเธอออกไปตรงๆ ทันที
“คือ....ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจอะไรลงไป...ฉันอยากเพิ่มข้อตกลงอะไรบางอย่างลงไปในข้อเสนอของคุณหน่อยได้ไหมค่ะ?” ฮวางโบยื่นข้อเสนอกับเขาไปตรงๆ เช่นกัน
“ข้อแรกฉันอย่างให้คุณปาร์คได้เป็นประธานบริษัทของเขาต่อไป” ฮวางโบพูด
“แล้วอะไรอีกครับ?” ประธานลีถามเธอ
“ข้อสอง...ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันกับคิมฮยอนจุงคงเป็นตัวทำรายได้ให้กับบริษัท DSP ของคุณเป็นจำนวนมากใช่ไหมค่ะ เพราะฉะนั้นฉันต้องการ 5% จากยอดรายได้ทั้งหมดที่คุณจะได้รับในแต่ละปีจากวง SS501 เพื่อนำไปบริจาคให้กับกลุ่มองค์กรการกุศลต่างๆ คุณจะให้ได้ไหมค่ะ”
“คุณแน่ใจนะครับว่าคุณทราบถึงผลที่ตามมาเป็นอย่างดีแล้ว และก็คุณรู้ตัวบ้างไหมว่าคุณเป็นคนที่น่ายกย่องจริงๆ คุณฮวางโบ...คุณคนสวย...ที่สวยทั้งหน้าตาและจิตใจ เอาล่ะครับ...ผมเข้าใจแล้ว ผมจะให้เลขาของผมแก้ไขเพิ่มเติมข้อตกลงของเราลงในสัญญานั้น พอใจไหมครับ” ประธานพูดกับเธอและเขารู้สึกชื่มชมในตัวเธอมากอีกด้วย
“แล้วกรุณาช่วยแจ้งให้ทราบด้วยนะค่ะว่าฉันต้องมาเซ็นสัญญาฉบับใหม่นี้เมื่อไหร่…งั้นตอนนี้ฉันคงต้องขอตัวกลับก่อนแล้วละค่ะ” ฮวางโบพูด
“ไม่นะ...ไม่...เธอยังไม่ได้ทบทวนเรื่องให้ระเอียดรอบคอบเลย” คุณปาร์คเปิดประตูเข้ามาและพูดโพล่งขึ้นมาทันที
“คุณฮวางโบ...ผมคิดว่าคุณทบทวนเรื่องนี้อย่างรอบรอบมาแล้วซะอีก ก่อนที่คุณจะมาหาผมที่นี่...ที่บริษัทนี้...ในวันนี้” ประธานลีถามเธอ
“คุณปาร์ค...นี่คุณคิดจะทำอะไรค่ะ?” ฮวางโบหันหน้ากลับไปถามคุณปาร์คด้วยความโมโห
แล้วเดินออกมาจากที่นั้นทันทีโดยมีคุณปาร์ควิ่งตามมาข้างหลัง และในขณะนั่นเอง..ช่วงที่เธอเดินผ่านเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ที่หน้าบริษัท DSP เธอก็เจอ....คิมฮยอนจุงและน้องของเขาๆ โดยบังเอิญ
“โอ๊ะ!...นั่นมัน...พี่ฮวางโบนี่....” คยูจงพูดขึ้นมาทันทีเมื่อเขาเห็นหน้าเธอชัดๆ
“ผมแปลกใจจังเลยฮะ ที่อยู่ดีๆ ก็ได้เจอพี่ที่นี่” ฮยอนจุงพูดเสริม
“เดี๋ยวอีกหน่อยพวกเธอก็จะเจอฉันอีกบ่อยๆ แน่นอน แต่ตอนนี้พี่คงต้องขอตัวก่อนนะจ๊ะ” ฮวางโบพูดเสร็จแล้วก็เดินเลี่ยงไปทันที
คิมฮยอนจุงอดนึกสงสัยขึ้นมาไม่ได้ <เธอมาทำอะไรที่นี่..ที่บริษัท DSP ของฉัน? หรือว่า..เธอจะยอมรับข้อเสนอนั้นแล้ว? ไม่..ฉันไม่ควรสงสัยอะไรในตัวเธอทั้งนั้น...ฉันรู้จักเธอดีนี่ว่าเธอเป็นคนยังไง...เธอไม่ใช่ผู้หญิงเห็นแก่เงินแบบนั้นที่ยอมรับข้อเสนอนี้ง่ายๆ หรอก> เขาคิด และความคิดที่สับสนวุ่นวายนี้เขามันก็เริ่มขึ้นตั้งแต่ที่เขาได้ยินข้อเสนอเรื่องการแต่งงานนี้จากปากทานประธานลี เจ้านายของเขาเอง
“อ้าว!...เด็กๆ พวกนายมากันที่นี่เองหรือ? ฮยอนจุง...เดี๋ยวอีกซักพักนายช่วยเข้าไปพบฉันในห้องทำงานหน่อยนะ”
----------------------------------------
ภายในห้องประธานกรรมการบริษัท DSP
“คุณว่าอะไรน่ะฮะ? เธอยอมรับข้อเสนอนี้แล้วหรือฮะ?” ฮยอนจุงถาม เขาแทบจะไม่อยากเชื่อหูตัวเองที่ได้ยินอย่างนั้น
“ใช่..เธอตกลงยอมรับข้อเสนอนี้แล้ว ฉันเองก็อดแปลกใจไม่ได้เหมือนกัน” ประธานลีพูด
“แต่.....” ฮยอนจุงอยากจะพูดต่อแต่ก็พูดไม่ออก
“ฮยอนจุง...เหตุผลที่ฉันเรียกเธอมาที่นี่เพื่อจะพูดคุยกับเธออีกครั้ง และฉันต้องการความมั่นใจจากเธอในเรื่องนี้” ประธานลีพูด
“ผมรู้ฮะ....และเพื่ออนาคตของ SS501 ในฐานะที่ผมเป็นหัวหน้าวงของพวกเขา ผมมั่นใจที่ทำแบบนี้ฮะ” ฮยอนจุงพูดออกมาอย่างยากลำบาก
“ดีมาก...ฉันดีใจจริงๆ ที่ได้ยินอย่างนี้ และช่วยเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับด้วย อย่าให้ใครหรือแม้แต่น้องๆ ในวงของนายรู้ระแคะระคายเกี่ยวกับข้อเสนอนี้เป็นอันขาด เข้าใจนะ...ฮยอนจุง?” ประธานลีพูดกับเขา
หลังจากนั้นฮยอนจุงก็มุ่งหน้าเดินไปยังห้องฝึกซ้อมของเขา จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่อยากเชื่ออยู่ดีว่ามันจะเป็นเรื่องจริง <เธอยอมตกลงรับข้อเสนอแต่งงานกับฉันอย่างนั้นหรือ ฮวางโบ เฮจุง...คนที่ฉันรู้จักไม่ใช่ผู้หญิงแบบนี้นี่...เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เห็นขอเรียกร้องหรือความเดือดร้อนของคนอื่นเป็นเรื่องสนุก เอ๊ะ!...หรือว่าฉันจะคิดผิด? จริงๆ แล้วบางทีเธออาจจะเป็นผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่พร้อมจะทำได้ทุกอย่างเพื่อแลกกับชื่อเสียงและเงินทองก็ได้> เขาคิดกับตัวเองและรู้สึกผิดหวังที่รู้ว่าเธอยอมตกลงรับข้อเสนอบ้าๆ นี้ง่ายๆ
| Create Date : 16 กรกฎาคม 2553 |
| Last Update : 16 กรกฎาคม 2553 20:43:08 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 516 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ning IP: 124.120.248.177 วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:20:24:41 น. |
|
|
|
|
|
|
|
"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
2คน ทำให้อยากรู้ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไรนะ
ขอบคุณนะคะ