BlogGang.com : : อุคจ๋านาจาไทยแลนด์ : คำสัญญา...ฉบับที่ 30-1

คำสัญญา...ฉบับที่ 30-1

เช้านี้ขณะที่ฮวางโบกำลังหลับอยู่นั้น เธอได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนของเธอ เอริค (วงชินฮวา)
ซึ่งบอกเธอว่าหากคืนนี้ว่าง จะเชิญเธอมาร่วมทานอาหารค่ำ เนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดของเอริค¹
เขาต้องการให้เธอมาร่วมในงานนี้เพราะเธอสนิทกับนักร้องในวงนี้ทุกคน

เธอตอบตกลงกับเอริคว่าเธอจะไปร่วมกินข้าวด้วย เธอวางสายลงแล้วมองดูนาฬิกา ซึ่งเพิ่งจะแปดโมงกว่า
เธอบ่นพึมพำ ผู้ชายคนนี้ แค่ไปทำงานรับใช้ชาติ โดยการเป็นทหารอยู่ในค่ายและได้ทำงานปกติเหมือนคนอื่น
และยังแสดงออกโดยการโทรหาเธอแต่เช้าเพื่อที่จะบอกเธอเรื่องนี้
การไปเป็นทหารมันทำให้เขาได้พักผ่อนนอนหลับและตื่นเช้าได้ขนาดนี้เชียวหรือ เขาคงจะลืมว่าเขาเคยทำงานบันเทิงที่ไม่ค่อยมีเวลาอะไรแน่นอน
จึงลืมคิดไปว่าเธอต้องเข้านอนตอนดึกๆ เนื่องจากตารางงานของเธอที่ค่อนข้างจะยาวเหยียด

เธอต้องการจะหลับต่ออีกสักหน่อยแต่ดูเหมือนว่าเธอหลับไม่ลงซะแล้ว เธอตัดสินใจลุกขึ้นอาบน้ำ
ระหว่างทีเธอกำลังนวดหน้าซึ่งเป็นนิสัยที่เธอมักจะทำทุกวัน เธอมองหน้าของเธอในกระจกเงาอยู่นานสองนานก่อนจะพูดกับตัวเอง
“มีหลายคนชมว่า ช่วงนี้หน้าตาของเธอดูเด็กลงและดูดีขึ้น”
อืม? พวกเขาพูดแบบนี้ยิ่งทำให้เธอเริ่มสับสนว่าพวกเขาล้อเล่นหรือชมเธอด้วยความสัตย์จริงก
ันเนี่ย

เธอทานอาหารเช้าเรียบร้อยและเตรียมเลือกชุดและเครื่องประดับที่จะใส่ไปในงานวันเกิดค
ืนนี้ของเอริค
เธอเดินไปที่โต๊ะและเปิดลิ้นชักออกมา หยิบกล่องหนังสีน้ำเงินเข้มและเปิดออกดูซักพักก่อนถอนหายใจออกมา
หลังจากนั้นก็ปิดและเก็บใส่ลิ้นชักเหมือนเดิม เธอไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงกับเขาดี

เธอยังจำเหตุการณ์วันที่เขาส่งข้อความให้เธอ

“พรุ่งนี้ผมหวังว่าจะได้รับของขวัญและช๊อคโกแล็ตจากคุณนะฮะ”

อารมณ์ของเธอตอนนี้นึกถึงวันแห่งความรัก ใช่ เธอนึกถึงเขาทันที แต่ก็ได้แค่คิดเท่านั้น

เธอคิดว่า ตอนนี้เธออยู่ในฐานะอะไรกันแน่ เธอชักไม่เข้าใจตัวเธอเองและยังไม่อยากจะนึกถึงเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ
เธอไม่รู้ว่าส่งข้อความกลับไปให้เขาอย่างไร เธอใช้เวลาคิดชั่วครู่ก่อนตัดสินใจส่งข้อความกลับไป

“ไม่”

หลังจากที่ส่งข้อความเรียบร้อย ฮวางโบเริ่มรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เธอเพิ่งจะทำลงไป เ
ขาจะรู้สึกอย่างไรบ้างตอนที่ได้รับข้อความนี้ ? เขาจะรู้สึกแย่หรือเปล่า เขาจะเศร้าใจมั๊ย เขาจะรู้สึกไม่พอใจหรือไม่?
คำตอบมากมายวิ่งเข้ามาในหัวของเธอ หากว่าเธอปฏิเสธไม่รับของขวัญชิ้นนี้จริงๆ เขาจะเป็นอย่างไรบ้างนะ
เธออยากทำเช่นนั้นจริงๆหรือ เธอรู้สึกเริ่มกังวลใจกับข้อความที่เขาอาจส่งมาให้เธออีก
แต่ว่า ไม่มีสักข้อความที่ส่งมาหาเธออีกเลย

เธอเริ่มโทษตัวเอง เธอไม่อยากทำให้เขาต้องเจ็บปวดแบบนี้เลยจริงๆ เธอควรทำบางอย่างเพื่อไถ่โทษความผิดครั้งนี้ดีมั๊ย
ในระหว่างที่เธอกำลังคิดว่าควรจะทำอย่างไรนั้น
จุนเบบี้ก็เดินเข้ามาหาเธอพร้อมด้วยของขวัญสำหรับวันแห่งความรักที่ฮยอนจุงตั้งใจจะน
ำมามอบให้เธอ
เธออ่านการด์ที่เขาแนบมากับของขวัญ ซึ่งเขียนด้วยลายมือที่คุ้นตามาก

“พรุ่งนี้ผมหวังว่าจะได้รับของขวัญและช๊อคโกแล็ตจากคุณนะฮะ”

ทันทีที่อ่านจบเธอรู้สึกโล่งใจ และรู้สึกขอบคุณเขาจากก้นบึ้งของหัวใจเธอทีเดียว
เธอมองเขาในแง่ร้ายเกินไปที่คิดว่าเขาอาจจะไม่พอใจและโกรธเธอที่ทำให้เขาต้องเจ็บปวด
เช่นนี้
แต่อีกด้านหนึ่ง เธอรับรู้ได้ว่า ต่อให้เธอต้องทำให้เขาเจ็บปวดอีกเท่าไร เขาก็ยังคงไม่ล้มเลิกความพยายามที่เขามีให้เธออยู่ดี

ยังคงมีเวลาอีก 1 เดือนกว่าจะถึงวัน white day²
เขามอบของขวัญวันแห่งความรักให้เธอล่วงหน้า เพื่อให้เธอได้มีเวลาได้คิดและให้คำตอบ
เพื่อให้เธอได้คิดผลที่จะตามมาหากว่าเธอไม่รับของขวัญชิ้นนี้ เขาช่างเป็นผู้ชายที่รอบคอบจริงๆ

สำหรับฮวางโบเธอมีคำตอบอยู่ในใจแล้วว่า เธอไม่ควรที่จะรับของขวัญชิ้นนี้
แต่ถ้าหากเธอปฏิเสธที่จะไม่รับในตอนนี้เขาต้องรู้สึกเจ็บปวดแน่นอน เฮ้อ เธอจะเก็บของขวัญชิ้นนี้ไว้ก่อน
ในระหว่างนี้เธอจะคิดหาวิธีที่จะคืนของขวัญชิ้นนี้ให้ได้ภายใน 1 เดือนโดยที่เขาเจ็บปวดน้อยที่สุด

ในตอนบ่ายวันเดียวกัน เธอได้รับโทรศัพท์จากจุนเบบี้ว่า ฮยอนจุงเป็นลมหมดสติ³ ในระหว่างการถ่ายละคร
แต่ตอนนี้ฟื้นและนอนให้น้ำเกลืออยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว จุนเบบี้เล่าให้เธอฟังว่าสาเหตุที่ทำให้ฮยอนจุงเป็นลม
เนื่องจากเขาพักผ่อนน้อยจึงทำให้อ่อนเพลีย และสาเหตุอีกอย่างคือ ช่วงนี้เขาดื่มบ่อยเกินไปด้วย

เธอรู้สึกเป็นห่วงเขาทันที
เมื่อไม่นานที่มาเก๊า เขาก็เป็นลมกลางกองถ่าย และนี่เป็นครั้งที่ 2 แล้วที่เป็นลมหมดสติกลางกองถ่ายละคร

งานของเขาค่อนข้างมากมาย จากที่ได้เห็นเขาตามหน้าหนังสือพิมพ์หรือหนังสือบันเทิงต่างๆ
จะสังเกตุเห็นว่า เขาเริ่มจะดูซุปซีดและผอมจนเกือบจะเป็นกระดูกเดินได้แล้ว
เธอรู้สึกปวดใจจริงๆที่เห็นเขาในสภาพแบบนี้ เธอรู้ว่าเขาทุ่มเทอย่างมากในการแสดงครั้งนี้ด้วยตัวของเขาเอง

ตอนนี้เขาเริ่มจะโด่งดังและได้รับการต้อนรับเป็นอย่างมาก เธอมีความสุขไปกับเขาด้วยจริงๆ
แต่ในเวลาเดียวกัน เธอก็รู้สึกเป็นห่วงสุขภาพของเขามากขึ้นเช่นกัน แต่อีกด้านหนึ่งเธอก็รู้สึกโกรธ
เนื่องจากเขาไม่เคยห่วงสุขภาพของตัวเอง เขาไม่มีเวลาที่จะพักผอ่นแต่ยังมีเวลาออกไปดื่มได้ เธอรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

เธอตัดสินใจส่งข้อความให้เขา “ฉันโทรไปหาเธอตอนนี้ได้หรือเปล่า” เธอส่งข้อความไป

ฮยอนจุงตอบกลับทันที “ได้ฮะ ตอนนี้ไม่มีใครอยู่”

ฮวางโบรีบโทรหาและเขาก็รับสายทันที “สวัสดี”

“ฉันเองนะ” เธอเงียบไปพักหนึ่งก่อนที่จะทักเขา

“ฮะ ผมจำเสียงคุณได้” เสียงของเขาดูอ่อนแรง

“เธอ ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง”

“ไม่เป็นอะไรมากหรอกฮะ”

เธอรู้สึกหงุดหงิดกับคำตอบที่ได้รับ ซึ่งขัดกับน้ำเสียงของเขาที่ดูอ่อนล้าจริงๆ
เธอคิดในใจว่า ถึงขั้นนี้แล้วยังจะตอบว่าไม่เป็นอะไรมากเนี่ยอ่ะนะ

“ฉันได้ข่าวว่าตอนนี้เธออยู่ที่โรงพยาบาล ใช่หรือเปล่า”

“คุณรู้ได้ยังไงฮะ ในกองถ่ายเขาปิดข่าวนี้ไม่ให้รั่วไหลออกไป หรือว่าเป็น.....” เขาตอบด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

“ใช่จ๊ะ จุนเบบี้เพิ่งโทรมาและเล่าเรื่องของเธอให้ฟังหมดแล้ว” เธอตอบ

“หรือฮะ อ๊า นายอีกแล้วนะจุน” น้ำเสียงกึ่งหงุดหงิดของเขา

“ตอนนี้เธอรู้สึกยังไงบ้าง” เธอถามเขาอีกครั้ง

“รู้สึกเหนื่อยแล้วก็ปวดท้องด้วยฮะ” เวลานี้ดูเหมือนว่าเขาจะป่วยจริงๆด้วย

“ใช่ตอนนี้เธอเหนื่อยล้าจริงๆ แต่ทำไมเธอยังคงดื่มอยู่ล่ะ หรือถึงแม้ว่าเธอจะแข็งแรง แต่เธอก็ไม่เห็นจะต้องดื่มมากมายแบบนี้”

เธอรู้ว่าฮยอนจุงไม่ชอบให้ใครมาบ่นจู้จี้จุกจิก แต่เธอไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นเลย
แต่ช่วยไม่ได้เธอรู้สึกว่าเธอควรจะต้องว่าเขาบ้าง แต่สิ่งที่ทำให้เธอแปลกใจก็คือ
เธอได้ยินเขาหัวเราะด้วยน้ำเสียงมีความสุข เธอไม่เข้าใจว่าในสถานการณ์ที่เธอกำลังบ่นเช่นนี้
ทำไมเขายังหัวเราะยิ้มร่าอยู่ได้

“นี่ เธอหัวเราะเรื่องอะไรเนี่ย”

“ผมกำลังมีความสุขฮะ” น้ำเสียงของเขาดูมีความสุขจริงๆด้วย

“ตอนนี้เธอกำลังป่วยและนอนอยู่ที่โรงพยาบาล เธอยังบอกว่ามีความสุขเหรอเนี่ย” ฮวางโบถาม

“แค่ได้ยินเสียงบ่นของคุณ ผมก็รู้สึกมีความสุขแล้วล่ะฮะ” เขาหัวเราะร่วนอีกครั้ง

เธอถอนหายใจแต่ไม่วายแอบยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว “ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นกับเธอ ถึงกับเป็นลมหมดสติแบบนี้”

“ก็ไม่เชิงหรอกฮะ พอดีเมื่อคืนผมไปทำธุระมาและก็ดื่มหนักไปหน่อย
และผมก็ไม่คิดว่ามันจะทำให้ผมต้องมานอนอยู่ในโรงพยาบาลแบบนี้ด้วยฮะ”

ได้ยินคำตอบของเขาด้วยน้ำเสียงดูอ่อนเพลียแต่ดูเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขาเลยทำให้เธอยิ่งหงุดหงิดไปกันใหญ่
“เธอช่างไม่สนใจแม้แต่สุขภาพของตัวเองเลยนะ”

“ผมก็พยายามทำตามที่คุณบอกผมทุกอย่าง ไม่ว่าจะหลับพักผ่อนให้มาก ทานแต่อาหารที่มีประโยชน์และบำรุงร่างกาย แต่ก็ได้แค่นี้ฮะ” เขาพยายามอธิบาย

“เอาล่ะ ฉันจะเชื่อที่เธอพูดออกมานะ ว่าแต่เธอจะออกจากโรงพยาบาลเมื่อไร” เธอพยายามที่จะพูดเรื่องนี้อีกครั้ง

“ผมจะออกจากโรงพยาบาลได้หลังจากที่ให้น้ำเกลือเสร็จฮะ” เขาตอบ

“แล้วเธอยังต้องกลับไปถ่ายละครอีกหรือเปล่าหลังจากนี้”

“ไม่ฮะ ผมไม่ต้องกลับไปกองถ่ายอีก วันนี้ผมสามารถพักผ่อนได้ทั้งวันฮะ”

“เฮ้อ” เธอถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

“แล้วเธอจะกลับไปนอนพักผ่อนที่บ้านพักใช่มั๊ย” เธอถาม

“ฮะ”

“แต่ที่นั่นไม่มีใครอยู่ดูแลเธอนะ ทำไมเธอไม่กลับไปพักรักษาตัวที่บ้านของเธอเองละ”

“แม่กับพ่อของผมก็ค่อนข้างยุ่งมากฮะ แต่ผมก็คิดว่าจะกลับไปนอนที่บ้านตามลำพังเหมือนกัน”

“อยู่ตามลำพังเนี่ยนะ” เธอนึกถึงตอนที่เขาต้องอยุ่ตามลำพังโดยที่ไม่มีใครดูแลเขา เธอรู้สึกห่วงเขาอีกแล้ว

“งั้นคุณก็มาดูแลผมสิฮะ ผมไม่ว่าหรอก” เขาตอบทันทีจนเธอไม่รู้ว่าเขาพูดจริงหรือพูดเล่นกันแน่

เธอเงียบไปชั่วครู่ เธอกำลังคิดอะไรอยู่บางอย่างในหัวของเธอ แล้วความเงียบก็ถูกทำลายลงด้วยน้ำเสียงของเขา “ผมล้อคุณเล่นน่า ผมรู้ว่าคุณไม่อยากมาหรอกฮะ”

เธอไม่ตอบเขาทำให้ความเงียบเกิดขึ้นอีกครั้ง “ไม่ต้องห่วงผมหรอกฮะ ตอนนี้ผมดีขึ้นแล้ว” เขาพูดอีกครั้ง

“หน้าบ้านของเธอคงจะมีบรรดาแฟนคลับและนักข่าวรออยู่เต็มไปหมดใช่มั๊ย” เธอถาม

“คุณว่าอะไรนะฮะ ....หรือว่า...” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น

เธอคิดชั่วครู่ก่อนจะตอบออกไป
“ฉันพูดว่า ฉันจะไปเยี่ยมเธอที่บ้าน แต่ฉันไม่รู้ว่าจะไปยังไง
แล้วจะมีแฟนคลับกับนักข่าวอยู่หน้าบ้านของเธอหรือเปล่า”

“จริงหรือฮะ คุณพูดจริงหรือว่า..” เสียงของเขาเต็มไปด้วยความสุขจนเก็บอาการไม่อยู่

“จริงสิ ฉันจะไปเยี่ยมเธอจริงๆ” เธอตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

“Wow, ho” เขาหัวเราะและแสดงความดีใจจนออกนอกหน้า

ฮวางโบก็หัวเราะเช่นกัน ในเวลานี้เธอควรที่จะทำให้เขามีความสุขต่างหาก
และเธอคิดว่าเธอได้ตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมเขาอย่างแน่นอน

“ว่าแต่ เธอยังไม่ได้ตอบฉันเลยว่า ฉันจะไปเยี่ยมเธอที่บ้านได้ยังไง”

“ขอผมคิดก่อนนะฮะ รับรองได้เลยว่า
ตอนที่คุณมาเยี่ยมผมจะไม่มีบรรดาแฟนคลับหรือแม้กระทั่งนักข่าวซักคนเดียว” เขาให้ความมั่นใจกับเธอ

“จริงหรือ เธอจะทำอะไรของเธอล่ะ” เธอยังคงไม่มั่นใจในวิธีของเขา

“เอาน่า คุณสบายใจได้ ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเถอะฮะ”
เขาตอบด้วยความมั่นใจ
เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนี้ เธอหวังว่าคงจะไม่มีปัญหาอะไรแน่นอนตามมา เธอจึงไม่ถามอะไรเขาอีก
พวกเขานัดเวลากันไว้ราว 1 ทุ่มซึ่งคาดว่าเวลานั้นคงใกล้พลบค่ำ อย่างน้อยคงจะไม่มีใครสังเกตุเห็นเธออย่างแน่นอน

หลังจากเธอวางหูจากฮยอนจุง
เธอนึกขึ้นได้ว่าเธอมีนัดกับเอริคคืนนี้เช่นกัน เธอลืมนัดของเอริคในคืนนี้ไปเลย

“Otoke? ทำยังดีล่ะเนี่ย ทำไมฉันถึงได้ลืมเรื่องนี้ก่อนที่จะตอบตกลงกับฮยอนจุงนะ หากฉันไม่ไปตามนัด พวกเขาจะผิดหวังแค่ไหนเนี่ย ทำไงดี”

โปรดติดตามคำสัญญาฉบับที่ 30-2

หมายเหตุ
วันเกิดของเอริค¹ – วันที่ 16 กุมภาพันธ์เป็นวันเกิดของเอริค วงชินฮวา
วัน white day² – – ตรงกับวันที่ 14 มีนาคม เป็นวันที่สำคัญต่อเนื่องมาจากวันวาเลนไทน์ครีเอทโดยชาวญี่ปุ่น เป็นวันที่ชายหนุ่มที่ได้รับช็อคโกแลตจากหญิงสาวในวันวาเลนไทน์ตอบรับรักโดย การให้คุกกี้ราคาแพงในกล่องของขวัญที่ห่อด้วยกระดาษสีขาวซึ่งเป็นที่มาของ White Day
ฮยอนจุงเป็นลมหมดสติ³ - 16 กุมภาพันธ์ 2009 ในระหว่างการถ่ายละคร Kim Hyun Joong fainted ใน ระหว่างการถ่ายทำละคร BOF หลังจากที่เขาออกจากโรงพยาบาลที่โฆษก DSP กล่าวว่าเขาจะออกจากโรงพยาบาลและพักผ่อนที่บ้านเขากับแม่ของเขา

Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2553

Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2553 8:23:56 น. 10 comments

Counter : 840 Pageviews.

Share
Tweet

ขอเอารูปนี้มาลงเนื่องจากเป็นรูปที่ยายแระทีมงานไปรับน้องเขยที่โรงแรมดุสิตนะคะ

ยาย(นาจา)
ป.ล. มือใครบ้างจำได้หรือเปล่า

โดย: ยาย(นาจา) IP: 202.149.97.71 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:26:26 น.

ทักทายตอนบ่ายๆ จ้า

โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว

วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:38:28 น.

ทายเลย ว่ามือยายนาจา ต้องอันบน ที่ขาวสุด ๆ แน่นอนเลย ใช่ป่ะ

อ่านตอนนี้แล้วตกลงว่าจุงป่วย หรือว่าเป็นแผนที่อยากเจอโบกันแน่เนี่ย สงกะสัยว่าอยากเจอมาก อย่างน้อยก้อต้องพยายามทำทุกวิธีที่จะได้ของขวัญในวัน white day แน่ ๆ เลย
แหม..ผู้ชายคนนี้นี่ลูกไม้เยอะไม่ใช่เล่นนา

โดย: wa..wa IP: 202.149.97.71 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:50:33 น.

ตอนนี้เหมือนว่าโบเราจะเผยความรู้สึกออกมาทีละนิด แย้วนะเนี่ย แถมจุงก็อ้อนซะเหลือเกินนะ อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆๆ จังว่าเวลาเจอกันแย้วจะอ้อนแบบไหนนะจุงจ่า แล้วโบเราจะทำอย่างไรนะ แถมแอบลืมวันเกิดเพื่อนตัวเองซะอีกนะ 555 สู้สู้สู้ ต่อไปนะค่ะยายนาจา จะเป็นกำลังใจให้นะค่ะ (แต่ตอนนี้ยายนาจาคงมีกำลังใจเพิ่มขึ้นมากแน่เลยหลังจากคอน นะ )

โดย: hunny IP: 203.144.144.164 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:14:54 น.

ตอนต่อไปมาให้อ่านเร็ว ๆ น้า

โดย: !!_- IP: 117.47.208.86 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:48:36 น.

รอตอนต่อไปจ้า ยาย

โบจะเลือกใครน้าส์ ระหว่างคนรัก กะเพื่อนรัก

โดย: อัม IP: 172.16.34.112, 202.149.101.72 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:07:17 น.

“งั้นคุณก็มาดูแลผมสิฮะ ผมไม่ว่าหรอก” เขาตอบทันทีจนเธอไม่รู้ว่าเขาพูดจริงหรือพูดเล่นกันแน่

เธอเงียบไปชั่วครู่ เธอกำลังคิดอะไรอยู่บางอย่างในหัวของเธอ แล้วความเงียบก็ถูกทำลายลงด้วยน้ำเสียงของเขา “ผมล้อคุณเล่นน่า ผมรู้ว่าคุณไม่อยากมาหรอกฮะ”

กร๊อดดด กรี๊ดด นึกถึงหน้าออกเลยตอนพูดว่ามาดูแลผมสิ

555 ตาจุงอ่าจริงๆอยากให้มาใจจะขาดนะจิ

ยายจ๋า ตอนต่อไปมาแปะให้ไวเลยนะ จะเอาตอนโบดูแลจุง

โดย: VioleTa

วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:22:32 น.

มาเม้นท์....ให้กำลังใจคร่ะ

จุ้บๆๆๆ

เน้ตเดี้ยง...เข้าบลอคไม่ได้หลายวันอ่ะ

โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.39.188 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:12:27 น.

ขอบคุณค่ะยายนาจา

มาให้กำลังใจด้วยคนค่า
คงไม่ช้าไปนะคะยาย ตามมะค่อยทัน

โดย: faiiz IP: 203.144.144.165 วันที่: 2 มีนาคม 2553 เวลา:22:35:05 น.

คำสัญญา...ฉบับที่ 31-1 2115

//forums2.popcornfor2.com/index.php?showtopic=208&st=31710

snookerza151 ขอบคุณฟิคยายคร้า ว่าจะไปนอนแล้วน้า
แต่เจอก่อน อิอิ ขอบคุณนะคร้า

udomam น้องหญิง พี่นาจา ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ โชคดีจัง เข้ามาปุ๊ปเจอฟิคเลย^^
pran ฟิคมาได้ยังไง ตกใจหมด ขอบคุณมากๆนะคะ คุณนาจาและ
ทีมงานที่น่ารักทุกคน นั่งทำงานอยู่เลยยิ้มได้อีก ขอบคุณค่ะ
thima ขอบคุณยายนาจา น้องหญิงและทีมฟิคน่ะค่ะ แปลได้เห็นภาพมากค่ะ เหมือนเรื่องจริงมากๆ รออ่านตอนต่อไปน่ะค่ะ

momochson ขอบอกว่า ฟิค ตอนนี้นั่งอ่านอยู่หลายรอบมาก กกก อยากให้เรื่องจริงเป็นแบบนี้จังเลย
อยากให้เค้าอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ไม่ต้องกังวลเรื่องอะไรเลย
เฮ้อ ไปฝันต่อดีกว่า ขอบคุณทีมฟิคมากนะค่ะ ที่แปลมาให้อ่าน ทำให้ชุ่มชื้นหัวใจจริง ๆ
~Boe~ แวะเข้ามาจ่ายค่าฟิคค่า
m(_ _)m ขอบคุณคุณ(ยาย)นาจา และทีมงานอีกครั้งค่ะ
สำหรับฟิคสนุกๆ

fullhouse ขอบคุณ สำหรับทุกท่านที่ร่วมสร้างสรรให้เกิดคำแปลฟิคที่สนุกๆ
ปล.ตกลงคนเขียนเขาไปแอบอยู่ในตู้เสื้อผ้าบ้านจุงหรือเปล่า ดูเหมือนจริงมาก
boaunn เข้ามาขอบคุณสำหรับฟิคยายนาจา และทีมงานคะ สนุกอีกแล้วตอนนี้ เขิลๆๆๆๆ แทนบูอินชิลลาง

fogus01 คุณ(ยาย)นาจาและน้องหยิง - ขอบคุณค่ะสำหรับฟิคดี ๆ
ยิ่งอ่านยิ่งมีความสุขมาก ๆ เลยค่ะ
aieoon ตั้งใจจะขอบคุณที่มีฟิคดีๆ มาให้อ่านแต่ทำผิดพลาดบางประการ ดันกด QUOTE มาทั้งฟิคเรย ขอโทษค่ะมือใหม่หัดเขียนค่ะ
Rei ขอบคุณสำหรับ คำสัญญา ฉบับที่ 31-1 นะคะ
มีอะไรหรือ” -- “ไม่มีอะไรมากหรอก แค่คิดถึงช่วงเวลาที่เราเคยได้อยู่ด้วยกัน ก็เท่านั้น”
เธอตอบและมองหน้าเขาเช่นกัน ฮยอนจุงพยักหน้าและไม่ถามอะไรเธออีก…
อ่านแล้วปวดใจ อยากให้อยู่ด้วยกันจริงๆ พาลไปคิดถึงเอ็มวีนึงที่เคยดู อาจจะเคยดูกันแล้วก็ได้
salapaosung จะฟิคไหนๆๆๆก็โดนใจชาวจุงโบทั้งนั้น รักจุงทุกวัน รักโบมากขึ้นทุกวัน สู้ๆๆ

joy&yoo ขอบคุณคุณนาจา น้องหญิงทีมฟิคของบ้านจุงโบนะคะ ในมี่สุดเค้าสองคนก็ได้มาเจอกันซะที
เค้าคงเขินกันเนอะ เราเป็นคนอ่านยังรู้สึกเขินเลย จุงก็ยังเหมือนเดิม ไม่อยากให้โบทำอาหารให้น้องๆ
คงอยากให้โบดูแลตัวเองคนเดียวมั๊ง หึงแม้กระทั่งน้องๆนะเนี่ย
kahzan แวะมาจ่ายค่าฟิค น่ารักมากมายสำหรับจุงสมเป็นจอมวางแผนจริงๆ รอบคอบตามแบบฉบับของลีดเดอร์
pakkaddong ขอจ่ายค่าฟิคก่อนนะคะ ขอบคุณยายนาจา และทีมงานแปลฟิคนะคะ
สนุกมาก ๆ ค่ะ อ่านฟรีมา 2 ตอนแล้ว เพราะมัวแต่ตามบ้าน
แล้วก็อยากรู้ว่า ฟิคเรื่องต่อไปเป็นเรื่องอะไรคะ
คือมองข้ามช็อตไปนิดนึง ...คือ เคยอ่านเจอ เค้าว่าเรื่อง our fate ก็สนุก (แต่ยังไม่เคยอ่านค่ะ)
ถ้าเป็นไปได้ขอฟิคเรื่องนี้นะคะ
say_hi ระหว่างที่อยู่ลำพังกันสองคน คงเขิลกันน่าดู วี๊ดวิ้วววววว
ขอบคุณยาย (นาจา) และทีมฟิคมากมายค่ะ
aslongas ขอบคุณ สำหรับฟิค รูป ข่าว และทุกสิ่งทุกอย่างด้วยจ้า

noyhnasangchu2010 ขอบคุณยาย (นาจา) และทีมงานแปลฟิคทุกคนมากๆๆๆ สนุกมากคะอยากอ่านให้จบไปเลยเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ เดียวกับพวกเค้าจริงๆ
ต้องบอกว่า Ms. Gaga คนเขียนฟิคเรื่องนี้ She has some secret ดังที่บอกกับยาย จริงๆ
อ่านแล้วเหมือนเรื่องจริงมากๆ ไม่แน่นะนี่อาจจะเรื่องราวของพวกเค้า ที่พวกเค้าอยากจะถ่ายทอดให้พวก
อยากถามยาย ว่า จบจากคำสัญญาแล้ว มีเรื่องไรให้อ่านต่อหรือเปล่า เอาแบบต่อ จนกว่าจะแต่งงานกันไปเลย ไม่รู้อีกกี่ปีเนอะ
ypompom มาชำระค่าฟิค ถูกต้องตามกฎหมายค๊า 555......
“ เธอ คือ หัวใจของฉัน และ ความรักนั้น คือ ลมหายใจอันอบอุ่น “
jusitino ขอบคุณสำหรับฟิคดี ๆ อ่านแล้วกระชุ่มกระชวย อยากให้เป็นเรื่องจริง จะกรี๊ดก็ไม่กล้า ได้แต่แอบกรี๊ดเบา ๆ กลัวหัวหน้าจะหาว่าบ้า

taynakah ขอบคุณยายนาจาและทีมงานทุกๆคนนะคะ สำหรับฟิค อ่านแล้วเขินแทน โบกะจุงอ่า ฮ่าๆ ประหนึ่งชีวิตจริง
ployri ชิลลางกับบุอิน น่ารักเหมือนอยู่ใ WGM ตอนทำอาหาร
และจุงก็ หวงๆๆไม่อยากให้บุฮินทำให้น้องเขยทาน น่ารักจัง
มาเป็นกำลังใจ คุณยายและทีมงานคะขอบคุณทีส่งความสุขมาให้คะ
mayo14 ขอบคุณยายนาจา และทีมงานสำหรับฟิคนะค่ะ

sinely-8998 เข้ามาจ่ายค่าฟิคยายนาจาจ้า ....สนุกมากเลย
ninja14 ขอบคุณ คุณนาจาและทีมงาน...สำหรับฟิคดีดี...รูปประกอบน่ารักมาก..
เป็นกำลังใจให้.และจะคอบติดตามตอนต่อไปจ้า
put123 ขอบคุณฟิคของยายนาจาด้วยค่ะ สนุกๆมาก
momochson ฟิคดี ๆ จากทีมงาน เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะค่า
kaprow ขอบคุณฟิคที่สวยงาม....จากใจถึงยายและทีมงานทุกคนคะ
sarinya_p “ไม่มีอะไรมากหรอก แค่คิดถึงช่วงเวลาที่เราเคยได้อยู่ด้วยกัน ก็เท่านั้น”
เธอตอบและมองหน้าเขาเช่นกัน ฮยอนจุงพยักหน้าและไม่ถามอะไรเธออีก…
ชอบตอนนี้จัง....ซึ้ง
ขอบคุณพี่นาจาและผู้ประสานงานทุกคนค่ะ
kanjabo คุณยายนาจา ก็ไม่สบาย หายป่วยเร็วๆนะค่ะ สู้-สู้
~@Por@~ มาจ่ายค่าฟิคด้วยค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ สนุกที่สุดเหมือนเดิม
ขอบคุณสาว ๆ ที่ทำ mission ที่คอนด้วย (พี่ช้าเหลือเกิน 555++)
ทำให้คนไม่ได้ไปอย่างพี่มีความสุขมากเลยค่ะ
P’mask ขอบคุณ รอติดตามตอนต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิม แฟนๆยังเหนียวแน่น
และให้กำลังใจกันเยอะแยะมากมายเลยนะ ดีใจด้วยจ้า

โดย: naja-joongbo holic thailand IP: 202.149.97.71 วันที่: 10 มีนาคม 2553 เวลา:14:35:17 น.