BlogGang.com : : อุคจ๋านาจาไทยแลนด์ : คำสัญญา...ฉบับที่ 1

คำสัญญา...ฉบับที่ 1

ขณะที่คิมฮยอนจุงกำลังนั่งท่องบทละครที่ถืออยู่ในมือยัง ตัวเค้าเองยังไม่รู้เลยว่าเขาจะทำมันได้ดีอย่างที่ทุกคนตั้งความหวังไว้หรือเปล่า แต่เขาก็จะทำให้ออกมาดีที่สุด วันถ่ายทำใกล้เข้ามาเต็มที่ เขาเหยียดขาออกเพื่อขยับตัวนั่งให้สบายกว่านี้ ฉับพลันงความทรงจำเก่าๆ ก็แล่นเข้ามา เขาหวนคิดย้อนกลับไปถึงวันนั้น เหตุการณ์บนเกาะเชจู อันเป็นสถานที่พวกเขาเริ่มต้นและจากกันพร้อมกับสัญญาที่ให้ไว้แก่กัน

เขายังจำบรรยากาศในวันนั้นได้ดี วันที่ท้องฟ้าสดใสมีแสงแดดอ่อนๆ ลมโชยพัดใบไม้ปลิวร่วงไปตามกาลเวลา แต่จิตใจนั้นเต็มไปด้วยบรรยากาศที่แสนเศร้าหมองตลอดของการถ่ายทำฉากอำลา แม้ฮวางโบจะแกล้งทำเป็นหัวเราะร่าเริง แต่ลึกๆ ในใจของเธอนั้นเต็มไปด้วยความเศร้า ฮยอนจุงรู้จักนิสัยของหญิงสาวที่แสร้งทำเป็นจิตใจเข้มแข็ง แต่ความจริงนั้นแสนจะอ่อนปวกเปียกจริงๆ เขารู้ว่าหญิงสาวกังวลเรื่องที่จะเกิดในขึ้นในอนาคต แต่ ณ ตอนนี้ จะให้เขาพูดออกไปได้อย่างไร ในเมื่อ วัยและ ภาพลักษณ์การเป็นนักร้องชื่อดังของเขา เหล่านี้ล้วนแล้วแต่เปลี่ยนแปลงไม่ได้เลย

ชายหนุ่มจ้องมองแววตาที่แฝงไปด้วยความเศร้าของหญิงสาว เขารู้สึกว่าเขาอยากทำทุกอย่างและเพื่อเติมเต็มสิ่งที่เธอต้องการ ทำอะไรก็ได้เพื่อให้เธอได้จดจำและเก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดี “ไม่น่าเชื่อว่าคนที่ไม่ชอบทำอะไรกุ๊กกิ๊กหวานแหว จะทำเรื่องส่งท้ายไว้เพื่อให้เธอได้จดจำ “อินฮยอง¹ หยิบโทรศัพท์ถามฮยอนจุงทันทีที่รายการ “วีก๊อตแมรี่”ออกอากาศตอนที่ 38 จบ “นั่นนายจริงๆเหรอเนี่ย คนที่เก็บดาว, คนที่ใช้คำพูดหวานๆ, คนที่ไปปีนภูเขาฮัลลา หรือคนที่ไม่ชอบทำอะไรกุ๊กกิ๊กได้จะเป็นนาย จะเป็นนายจริงๆ ฮยอนจุง” แต่.. แต่เขาก็ทำได้และดูเหมือนว่าเขามีความสุขที่ได้ทำ และทำทุกอย่างเพื่อเธอคนเดียว

เมื่อการถ่ายฉากสุดท้ายเสร็จสิ้น ช่างกล้อง ช่างไฟ ต่างช่วยกันเก็บอุปกรณ์การถ่ายทำ ทั้งผู้ร่วมงานหรือผู้สื่อข่าวต่างแยกย้ายเช่นกัน แต่ฮวางโบยังคงร้องไห้คล้ายกับมีก้อนสะอื้นติดอยู่ในลำคอ ชายหนุ่มรีบเดินไปประชิดตัวพร้อมจ้องหน้าเธอพลันคิดในใจว่า “นี่คงเป็นวันสุดท้ายที่เธอต้องการแล้วะสินะ บูอิน² คุณรู้หรือเปล่าว่า เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว” เขาคิดในใจอยู่อย่างนั้นก่อนจะโพล่งออกไป “ผมต้องไปต่างประเทศวันมะรืนนี้แล้ว” ชายหนุ่มกล่าว

“เธอว่าอะไรน่ะ” ฮวางโบถามด้วยน้ำเสียงตกใจ

“ผมบอกว่าผมจะเดินทางไปต่างประเทศเพื่อถ่ายละครวันมะรืนนี้ฮะ ดังนั้นพรุ่งนี้ผมจะได้หยุด 1 วัน”

“แล้วเธอมาบอกฉันทำไมล่ะ” หญิงสาวคิดในใจแต่ใม่กล้าพูดออกไป เสียงถอนหายใจพร้อมกลั้นน้ำตาของ”ท่านนายพลโบ”ก็เริ่มขึ้น “นี่ “ฮวางโบตะโกนพร้อมกับทุบแรงๆที่ไหล่ของชายหนุ่มที่กำลังยิ้มอย่างมีเลศนัย “พรุ่งนี้เรามาเจอกันกี่โมงดีฮะ ผมเช็คดูตารางงานของบูอินแล้ว แล้วผมก็รู้ด้วยว่าพรุ่งนี้บูอินว่าง”

“ทำไมต้องมาเจอเธออีก ก็ในเมื่อวันนี้เราถ่ายฉากสุดท้ายกันเสร็จแล้วไม่ใช่หรือ ทำไมพรุ่งนี้ต้องมาพบกันอีกด้วยล่ะ” หญิงสาวถามทันที

“ก็วันนี้ผมตามใจในสิ่งที่บูอินอยากทำแล้วอ่ะ และเพื่อความเท่าเทียมกัน พรุ่งนี้บูอินก็ต้องตามใจทำในสิ่งที่ผมอยากทำเหมือนกัน” ชายหนุ่มตอบโดยไม่เปิดโอกาสให้หญิงสาวพูด เขาสูดอากาศออกไปและจ้องหน้าของหญิงสาวซึ่งมีสีหน้ากังวลและอึดอัด และเพียงไม่กี่วินาที ฮวางโบพยักหน้าแทนคำตอบ

“ก็ได้ งั้นตอนนี้เธอก็ควรจะกลับไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้สี่โมงเย็นเรามาเจอกันที่ร้านอาหารใกล้บ้านฉัน ร้านที่เราเคยมาด้วยกันแล้วครั้งก่อน ตกลงมั้ย”

“ ตกลงฮะ” เขาตอบทันที เขารู้ดีว่าบูอินของเขาเป็นคนที่รักษาสัญญาที่ให้ไว้ได้ดีแน่นอน

ชายหนุ่มเดินลงภูเขาฮัลลาพร้อมๆ กับฮวางโบ สีหน้าของเขายิ้มพร้อมสีหน้าบ่งบอกความเหนื่อยล้าเต็มทีพลางคิดในใจ “เนี่ยแหละจึงจะเรียกว่า “ ตำนาน”

************
ติดตามคำสัญญาฉบับต่อไป

หมายเหตุ

อินฮยอง¹ (เพื่อนสนิทของฮยอนจุง คนที่ให้เขาคุยโทรศัพท์กับฮวางโบตอนทริปอำลา)
บูอิน² หมายถึงภรรยา ซึ่งฮยอนจุงใช้เรียกฮวางโบตลอดการถ่ายทำรายการ

Create Date : 06 มกราคม 2553

Last Update : 6 มกราคม 2553 16:20:41 น.

7 comments

Counter : 929 Pageviews.

คงไม่ต้องบอกหรอกใช่มัยว่าไคเม้นท์พี่ๆเตรียมอุดหุไว้น่ะ

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด..............OH My G0D!!!!!!!!

I belive it in

หนุอยากบอกว่าชอบมากๆๆๆเลยคร่ะ

[url=//image.ohozaa.com/show.php?id=e7c557b020444a961f297450a5ffbc44][img]//image.ohozaa.com/ik/d5247.jpg[/img][/url]

โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.248.214 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:20:34:33 น.

ไม่รู้ว่าคิดมากไปเองป่าว
ทริปอำลาตอนขึ้นเขาอ่ะค่ะ รู้สึกเหมือนว่าฮวางโบจะพยายามตัดใจ แต่สามีเด็กเหมือนจะรั้งไว้ ทั้งคำพูด ทั้งตอนเขียนทรายด้วยอ่ะ
อย่าสูญเสียผม กับอย่าลืมผมนี่มันคนละความหมายกันเลยนะ
ส่วนตอนขึ้นเขากันจริงๆนี่ ดูรอบเดียวก็ไม่ไหวแล้ว มันเศร้าเกินไป.........

โดย: tadtan IP: 202.44.135.39 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:19:42:52 น.

ขอบคุณมากนะคะ

ที่มีอาไรดีๆมาให้อ่าน แก้ความคิดถึง จุงโบ

คุมับโว

โดย: joongPoei IP: 158.108.105.61 วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:15:13:57 น.

อยากจะบอกว่า อู้ยยยยยยยยยยยยยยยยย ถูกใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

โดย: my_angel IP: 58.10.71.94 วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:16:16:04 น.

with love of GOD | u will be able to pass
every difficulity in this world
belive in him and wait for the miracal

โดย: da IP: 203.144.144.164 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:55:06 น.

ดูตอนขึ้นเขามันเศร้ามากเลยนะ

(อยากให้คู่ JoongBo เป็นคนจริงจังเลย)

โดย: 69 IP: 117.47.205.181 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:0:26:32 น.

หวัดดีค่ะยาย เพชรพี่ทำงานฝนเพชรอ่านจบเล่มแล้วค่ะซึ้งมาก ขอบคุณนะค่ะที่มีเรื่องซึ้งๆน่ารักๆมาให้อ่าน อ่านแล้วรู้สึกดีมากเลย

โดย: joobjangkim IP: 58.9.186.88 วันที่: 21 มิถุนายน 2553 เวลา:19:10:06 น.