ตอนที่ 122 – บินลัดฟ้า..มาเพื่อเธอ

***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้น เพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่ จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย ****


ที่บ้านพักของวง SS501 เวลาประมาณ 7 โมงเช้า
ผู้จัดการวงเปิดประตูเข้ามาในห้องและเดินตรงไปที่ห้องนอนของฮยอนจุง แต่เมื่อพบว่าในห้องนั้นว่างเปล่าไม่มีแม้แต่เงาของลีดเดอร์ พี่ผู้จัดการจึงรีบพุ่งไปยังห้องนอนของยองแซงทันที

“นี่ฮยอนจุงหายไปไหนเนี่ย?” ผู้จัดการถามทันที

แต่คำถามของเขากลับไม่ได้ผล ไร้ซึ่งคำตอบใดๆออกจากปากของยองแซงซึ่งกำลังหลับอ้าปากหวออย่างไม่สนใจใคร

ผู้จัดการยืนส่ายหน้าก่อนจะเข้าไปเขย่าตัวยองแซงเพื่อปลุกเขาขึ้นมาแล้วถามย้ำอย่างดังว่า “ฮยอนจุงมันหายหัวไปไหนเนี่ย??”

แต่ยองแซงยังคงงัวเงียอยู่บ่นเสียงพึมพำและตายังคงหลับอยู่อย่างนั้น “อืมม งัมงัม ZZZ”

ผู้จัดการหันไปมองรอบห้อง เริ่มมีความรู้สึกไม่ชอบมาพากล “ชั้นคิดไว้แล้วเชียว ว่านายต้องแอบหนีออกไปข้างนอก กลับมาชั้นจะเล่นงานให้สาแก่...............” แต่ยังไม่ทันที่เขาจะเอ่ยปากอะไรต่อก็มีเสียงพูดแทรกดังขึ้นมา

“ผมอยู่นี่ไงฮะพี่...เรียกหาผมพี่มีอะไรหรือเปล่าฮ่ะ?”

พี่ผู้จัดการหันขวับไปมามองก็เห็นลีดเดอร์เดินหัวยุ่งเหมือนกับคนเพิ่งตื่นนอนออกมาจากห้องน้ำ

ผู้จัดการเห็นเข้าถึงกับยกมือขึ้นทาบอกด้วยความตกใจแกมไม่เชื่อสายตาตัวเอง “เฮ้ นี่มันเกิดอะไรขึ้น? นายตื่นนอนก่อนที่ชั้นจะปลุกเนี่ยนะ?” <เป็นไปได้ไงฟร่ะ?>

ชายหนุ่มตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่งัวเงียว่า “คือผมท้องเสียอ่ะ เลยเข้าห้องน้ำส่งแฟกซ์นานไปหน่อย”

“อีกแล้วเหรอ?” พี่ผู้จัดการขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ

ส่วนลีดเดอร์ไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่เดินโซเซมือกุมท้องเดินกลับเข้าห้องไปอย่างเงียบๆและมึนๆกลบเกลื่อน


ช่วงเย็นที่อพาร์ทเม้นต์ของฮวางโบ
ฮวางโบกับอึนยีกำลังนั่งประดิษฐ์ตุ๊กตาทำด้วยมือกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น บนโต๊ะกาแฟซึ่งตั้งอยู่ข้างหน้าสองสาวเต็มไปด้วยผ้าสีสันต่างๆ ลูกปัดสีแวววาว สำลีก้อนเล็กและอุปกรณ์งานฝีมืออื่นๆ

อึนยีร้องออกมาว่า “ว้าว มันออกมาดูน่ารักจริงๆด้วยล่ะ”

“ใช่มั้ยล่ะ?”

อึนยีมองดูผ้าชิ้นต่างๆพร้อมกับเอ่ยขึ้น “แต่ว่าชั้นน่ะไม่ค่อยมีฝีมือกับเรื่องแบบนี้หรอกนะ”

“หึ...ไม่ต้องมาแกล้งทำเป็นถล่มตัวเลยค่ะพี่”ฮวางโบพูดอย่างเอาใจ

ในขณะที่กำลังก้มลงไปมองใต้โต๊ะเพื่อจะหยิบก้อนสำลีขึ้นมาเพิ่ม อึนยีก็ร้องขึ้นมาว่า “เฮ้ นี่เจ้าตัวยุ่ง”

ฮวางโบได้ยินก็รีบก้มลงไปมองก่อนจะร้องพูดเสียงดังว่า “นี่ จินซึ ไม่เอาน่ะ อย่าซนสิ T_T”

ภาพที่เธอเห็นก็คือเจ้าจินซึตัวดีกำลังเคี้ยวก่อนสำลีเล่นอยู่อย่างเมามัน เธอพยายามแย่งก่อนสำลีออกมาจากปากจินซึพร้อมกับดุว่า “จินซึ...เด็กดื้อ...เธอตายแน่วันนี้”

อึนยีเห็นถึงกับพูดด้วยความเป็นห่วง “เธอน่าจะจับมันขังไว้ก่อนนะ”

“อืมม..ก็ดีเหมือนกันค่ะ” ว่าแล้วหญิงสาวก็อุ้มจินซึแสนซนเข้าไปในห้องนอน

ระหว่างนั้นเอง เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น อึนยีจึงหยิบขึ้นมาดูและเห็นชื่อที่ขึ้นบนหน้าจอกระพริบว่า “ชิลลางสุดที่รัก” เธอถึงกับทำปากเบะด้วยความหมั่นไส้แกมอิจฉา แต่ชั่วอึดใจฮวางโบก็รีบวิ่งกลับมารับสาย

“หวัดดีจ้า ชิลลาง” หญิงสาวพูดเสียงหวานทักทายคุณสามีที่ปลายสาย

อึนยีเมื่อได้ยินก็ทำท่าขนลุกก่อนจะยกมือขึ้นมาจับที่คอตัวเองเพื่อแกล้งทำเหมือนกับว่ากำลังจะอาเจียน
”อูยยย”<หวานเลี่ยนชวนคลื่นไส้สุดๆ>

“คุณอยู่ที่ไหนหรือฮะ?” เสียงนุ่มๆที่คุ้นเคยของฮยอนจุงถามกลับมา

“ที่บ้านจ้ะ”น้ำเสียงสดใสตอบกลับทันที

ปลายเสียถามด้วยความห่วงใย “แล้วข้อเท้าคุณเป็นไงบ้างฮะ?”

“ดีขึ้นมากแล้วล่ะ” เธอเดินไปคุยไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

“เมื่อคืนนี้ผมกะว่าจะช่วยนวดให้คุณ...แต่ดัน เอ่อ......ผล็อยหลับไปซะก่อน” ฮยอนจุงพูดด้วยความเสียดาย

ระหว่างที่คุยโทรศัพท์ เธอชำเลืองมองเพื่อนรุ่นพี่นิดๆก่อนจะป้องปากกระซิบตอบกลับไปว่า “ไม่ต้องห่วงหรอกนะ” แล้วค่อยๆเดินกลับเข้าไปในห้องนอนก่อนจะพูดต่อไป “ชั้นโอเคแล้วล่ะ”

“คืนนี้ผมก็คงจะดึกอีกตามเคยฮะ”

“จ้ะ ไม่เป็นไรหรอก ชั้นเข้าใจ”

เขานิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะถามต่อไปว่า “แล้วพรุ่งนี้คุณต้องไปทำอะไรรึเปล่าฮะ?”

“อ๋อ...ชั้นมีคิวถ่ายทำรายการ “Infinity Girls”น่ะ”

“แล้ว...วันมะรืนล่ะฮะ?”

“อืม วันมะรืนเหรอ? ไม่น่าจะมีอะไรนะ”

“งั้นคุณก็ไปดูคอนเสิร์ตของผมสิฮะ”

เธอถามด้วยความตกใจ“คอนเสิร์ตที่ญี่ปุ่นอ่ะนะ?”

“คุณไปได้ใช่มั้ยฮะ?”

“มันเมื่อไหร่กันเหรอ?”

“ถ้าคุณสามารถหาตั๋วเครื่องบินสำหรับไฟลท์กลางคืนพรุ่งนี้ได้...มันจะฉุกละหุกเกินไปสำหรับคุณมั้ยฮะ?”

“แต่ชั้นอาจจะไปสายนะ ถ้าเกิดการถ่ายทำมันเลยเวลาไปตามที่กำหนด เธอก็รู้นี่นา ว่าการถ่ายทำรายการมันมีปัญหามากมายแค่ไหนอ่ะ ”

“เหรอฮะ งั้น..คุณก็จองไฟลท์สุดท้ายเลยสิฮะ!” น้ำเสียงของเขาที่บ่งบอกว่าอยากให้ภรรยาไปอยู่ในงานคอนเสิรต์ความสำเร็จของเขา

“แล้วถ้าเกิดชั้นไปไม่ทันล่ะ…?”

“คุณก็ขึ้นไฟลท์ถัดไปที่มันมีสิฮะ ผมอยากให้คุณมาดูจริงๆนะ ลองหาทางและช่วยใช้ความพยายามที่มีแสดงออกให้ผมเห็นแล้วกันนะฮะ ผมจะรอคุณ? คุณสามียังคงอ้อนต่อไปอย่างไม่ยอมแพ้

“โอเคจ้ะ ชั้นจะพยายามน่ะ” หญิงสาวตอบพร้อมอมยิ้มเพราะลูกตื๊อของเขา

“คุณโทรมาหาผมก่อนจะขึ้นเครื่องนะฮะ แล้วผมจะไปรอรับคุณที่สนามบิน”

ฮวางโบหัวเราะคิกแล้วถามว่า “เธอจะมีเวลาพอที่จะทำอย่างนั้นเหรอ? ให้ชั้นไปหาเธอที่โรงแรมเลยน่าจะง่ายกว่าน่ะ?”

“คุณแค่โทรมาก็แล้วกันฮะ เดี๋ยวที่เหลือผมจัดการเอง”

“เอางั้นเหรอ งั้นก็...ตกลงตามนี้” ฮวางโบตอบตกลงทันที เพราะเธอเองก็อยากไปดูความสำเร็จและไปให้กำลังใจคุณสามีเช่นกัน

“บูอิน ผมคงต้องไปแล้วล่ะฮะ”เขาพูดด้วยความอาลัยอาวรณ์

“จ้ะ ตั้งใจทำงานนะจ๊ะ ชั้นอยู่ที่นี่คอยเอาใจช่วย”เธอกล่าวให้กำลังใจ เพราะนาทีนี้คงไม่มีอะไรดีไปกว่าการให้กำลังใจ เพื่อเป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจให้เขาชุ่มชื้นยามเมื่อต้องไกลกัน

ที่ห้องนั่งเล่น
ในขณะที่ฮวางโบเดินกลับออกมาจากห้องนอน อึนยีซึ่งกำลังเอนหลังสบายๆอยู่บนเก้าอี้ยาวก็ส่งสายตายิ้มเจ้าเล่ห์และมองหน้าเธอ <ชั้นรู้นะ ว่าเธอคิดอะไรอยู่>

ฮวางโบแกล้งมองค้อนราวกับจะรู้สายตาเจ้าคำถามซึ่งลอยเต็มหน้าของอึนฮีก่อนจะถามไปว่า” ทำไมพี่ถึงมองชั้นอย่างนั้นล่ะคะ?”

“ว่าไงล่ะ เรื่องที่เธอไปแอบงุบงิบคุยในห้องน่ะ? อ้าก....อิจฉาอ่ะ” อึนยีพูดพร้อมกับดึงหมอนที่ที่หนุนอยู่ขึ้นมาบิดไปมาด้วยความอิจฉา

หญิงสาวยิ้มกว้างพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ “ ฮ่า ฮ่า หุหุ ไม่บอก ปล่อยให้คนโสดอิจฉาเล่นๆ ฮ่า ฮ่า”

“นี่ชั้นควรจะต้องกลับบ้านตอนไหนดี หืม ตอนนี้เลยดีมั๊ย?”อึนยีหรี่ตามถาม

“หา?” เธอถามด้วยความประหลาดใจ

“ชั้นถามว่า เมื่อไหร่ชิลลางยอดรักของเธอจะมาจ๊ะ?”

หญิงสาวสะดุ้งเฮือก “อะไรนะคะ พี่พูดถึงเรื่องอะไรเนี่ย?”

“มันจะไม่น่าอึดอัดเหรอ...เธอคงจะไม่ค่อยสะดวกใจ...ถ้าชั้นอยู่ที่นี่อ่ะ” อึนยีหลิ่วตาแล้วพูดต่อไปว่า

”เอ๊ะ หรือว่าเราจะมาดูกัน ว่าใครจะรู้สึกอึดอัดมากที่สุด? จะเป็นซองอึนยีหญิงกระเพาะเหล็ก? หรือว่า คิมฮยอนจุงผู้ชายที่มีใบหน้าไร้อารมณ์ไม่แคร์สื่อ (เพราะยังไงก็หล่อ) ? หรือว่าฮวางโบเฮจุง ผู้หญิงที่มากับคำว่า “ช่างมันชั้นไม่แคร์” กันน่ะ?”

ฮวางโบได้ยินก็หัวเราะร่วน “ฮ่าฮ่าฮ่า” .(หลอกด่ากันรึเปล่าเนี่ย)

“ชั้นว่ามันน่าสนใจทีเดียวนะ เธอว่าม่ะ”อึนยีเริ่มชี้นำ.

ฮวางโบพูดทั้งที่ยังหัวเราะอยู่ “ว่าแต่...พี่คิดจริงๆหรือคะว่าฮยอนจุงเขาเป็นคนที่มีใบหน้าไร้อารมณ์ไม่แคร์สื่ออ่ะ?

“อืมม...ทีแรกชั้นก็ไม่คิดอย่างนั้นหรอกนะ...แต่เมื่อชั้นได้เห็นว่าเขาเป็นคนที่มีความกล้าไม่ใช่น้อย...ชั้นก็เริ่มคิดแบบนั้นถึงแม้ว่ามันจะไม่ชัดเจนมากเท่าไหร่...”อึนยีเริ่มอธิบาย

ฮวางโบยิ้มและพูดว่า “จริงๆแล้ว เขาเป็นคนที่ เมื่อได้ตั้งใจมุ่งมั่นกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้ว...เขาสามารถจะกลายเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวและแน่วแน่จริงๆค่ะ”

“งั้น...เธออยากจะให้ชั้นกลับเลยใช่มั้ย?” อีนยีเริ่มน้อยใจกับเพื่อนสาว

เธอส่ายหน้าแล้วรีบตอบกลับทันที “ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอกค่ะ”

เช้าวันต่อมาที่สนามบิน
ฮยอนจุงกำลังคุยอยู่กับฮวางโบระหว่างที่รอเวลาขึ้นเครื่อง ระหว่างที่คุยโทรศัพท์แต่ใจของเขาก็ลุ้นไปกับเธอด้วย

“คุณต้องมาญี่ปุ่นให้ได้นะฮะ”

เธอเข้าใจความรู้สึกและความต้องการของเขาจึงตอบกลับไป “ชั้นจะพยายามนะ...แต่ถ้าตั๋วเครื่องบินมันเต็มหมดแล้วล่ะ?”

ฮยอนจุงนิ่งและใช้ความคิดแวบนึงก่อนจะพูดว่า “ถ้าพวกเขาไม่ยอมให้คุณขึ้นเครื่องล่ะก็...คุณก็นอนขวางรันเวย์ไปเลยฮะ!”

เธอตกใจกับคำแนะนำของคุณสามีทันที “เฮ้ ได้ไง ชั้นอาจจจะถูกเครื่องบินทับแบนแต๋ไปเลยก็ได้นะ T_T”

ชายหนุ่มชำเลืองมองไปที่บริเวณทางเข้าประตูขึ้นเครื่องแล้วเสนอไอเดียใหม่ทันทีว่า “งั้นคุณก็นอนขวางตรงทางเข้าประตูขึ้นเครื่องแทนก็แล้วกันฮะ!”

เธอถึงกับกุมขมับ “โอพระเจ้า T_T “ <ไม่ใช่สามีชั้นตัวจริง คิดแบบนี้ไม่ได้น่ะเนี่ย>

ที่สถานที่ถ่ายทำ Infinity Girls ช่วงพักทานอาหารกลางวัน

ฮวางโบบอกกับอึนยีว่า “พี่คะ ชั้นต้องออกไปทำธุระข้างนอกซักครู่นึงน่ะ”

อึนยีถามเหมือนรู้ทัน “เธอจะไปไหนเหรอจ๊ะ?”

ฮวางโบหันไปตอบ “เอเจนซี่ท่องเที่ยวที่อยู่ใกล้ที่สุดแถวๆนี้น่ะค่ะ”

“นี่เธอคิดจะไปญี่ปุ่นจริงๆน่ะหรือ?”

“ชั้นจำเป็นต้องไปค่ะ”...

“ตอนนี้มันเป็นช่วงวันหยุดเทศกาลสิ้นปีนะ...มันคงจะยากที่จะหาตั๋วบินไปที่โน่นด้วยเวลาที่กระชั้นชิดแบบนี้น่ะ”

“แต่ยังไง..ชั้นก็ต้องลองพยายามดูก่อนค่ะ”...

“โอเค งั้นก็รีบๆหน่อยแล้วกัน เธอต้องกลับมาที่นี่ภายในหนึ่งชั่วโมงน่ะ โอเคป่ะ”อีนยีย้ำ

“รับทราบค่า”เธอตอบพร้อมกับผลักประตูแล้วรีบออกไปอย่างร้อนรน

ที่เอเจนซี่ท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง
ฮวางโบกับเจ้าหน้าที่คนหนึ่งกำลังมองดูที่จอมอนิเตอร์ด้วยกัน

“มันพอจะมีทางบ้างมั้ยคะ?” หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงกังวล

“เพราะว่ามันเป็นช่วงเทศกาล...ชั้นได้ยินมาว่าทางสายการบินมีเพิ่มเที่ยวบินพิเศษช่วงกลางคืนน่ะค่ะ” เจ้าหน้าที่พูดพร้อมกับพยายามค้นหาดูในเวบไซด์สำหรับจองตั๋วเครื่องบินก่อนจะบอกเธอต่อไปว่า”แต่ดูเหมือนตั๋วพวกนั้นก็เต็มแล้วเหมือนกันค่ะ”

ฮวางโบลองเสนอทางเลือกอื่น “ไม่ต้องเป็นเที่ยวบินตรงก็ได้คะ”

พนักงานโค้งศรีษะแสดงความขอโทษ “ชั้นเสียใจด้วยนะคะ แต่ตั๋วหมดเต็มหมดแล้วจริงๆค่ะ”

หญิงสาวถอนหายใจออกมาด้วยความผิดหวังอย่างแรง “ อ๊ากสสสาาา”

ระหว่างนั้นพนักงานก็จับจ้องหน้ามอนิเตอร์ในขณะที่มือก็เลื่อนเม้าทเพื่อหาเที่ยวบินที่บินไปญี่ปุ่นให้ฮวางโบ “อืมม...มีทางเดียวในตอนนี้ที่คุณอาจจะมีโอกาสได้บินก็คือ....ถ้าคุณโชคดี...ถ้าเกิดมีการยกเลิกตั๋วแบบกระทันหัน คุณก็อาจจะได้ที่นั่งนั้นไปถ้าคุณอยู่ไปยืนรอที่สนามบินแต่เนิ่นๆน่ะค่ะ...ยิ่งคุณไปรอได้เร็วเท่าไหร่ ก็จะมีโอกาสมากขึ้นที่จะได้ที่นั่งซึ่งถูกยกเลิกไปค่ะ”

“จริงหรือคะ?

“แต่ชั้นไม่สามารถรับประกันได้หรอกนะคะว่าคุณจะได้ที่นั่งบนเครื่อง คุณยังอยากจะให้ชั้นใส่ชื่อคุณไว้ในรายชื่อผู้โดยสารสำรองมั้ยคะ?”

ดูเหมือนว่าโชคจะเข้าข้างเธอแล้ว เธอรีบตอบด้วยน้ำเสียงของเธอเริงร่าทันที “โอ ค่ะ กรุณาจัดให้ด้วยคะ~~~”

พนักงานเงยหน้าขึ้นมาถาม “คุณต้องการจะไปไฟลท์ช่วงเวลาไหนหรือคะ...?”


“ชั้นอยากจะบินไฟลท์คืนนี้เลยน่ะค่ะ..พอจะเป็นไปได้มั้ยคะ?”.

พนักงานมองที่มอนิเตอร์ดูข้อมูลก่อนจะถามว่า “คืนนี้...จะมีไฟลท์ตอน 6:50 กับ 7:40 ค่ะ”..

ฮวางโบกระพริบตานิ่งคิดอยู่ครู่นึงก่อนพูดออกมาว่า “6:50 ...มันอาจจะเร็วไปหน่อย...ชั้นสามารถจองไว้ทั้งสองไฟลท์เลยได้มั้ยคะ…?”

“แต่ว่า...สองไฟลท์นี้จะออกจากสนามบินคนละแห่งนะคะ”

“ว่าไงนะคะ?” เธอถามด้วยความตกใจ

พนักงานตอบ ”ไฟลท์ตอน 6:50 จะออกจากสนามบินอินชอน ส่วนไฟลท์ตอน 7:40 จะออกจากสนามบินกิมโปค่ะ”

“...............”

“ชั้นเกรงว่า...คุณคงต้องเลือกอันใดอันหนึ่งแล้วล่ะค่ะ”พนักงานให้คำแนะนำ...

“แค่ไฟลท์เดียวเองเหรอคะ?” ฮวางโบถามด้วยความเสียดาย

“ชั้นเองก็ไม่แน่ใจว่าไฟลท์ไหนที่คุณอาจจะได้ที่นั่งสำรอง...แต่ช่วยกรุณาตัดสินใจเลือกด้วยนะคะ”.คุณพนักงานให้คำแนะนำ

“อืมม อินชอนมันอยู่ไกลเกินไป..และไฟลท์ก็ออกเร็วด้วย...วิ้ว งั้นรบกวนคุณช่วยใส่ชื่อชั้นลงในไฟลท์ตอน 7:40 เที่ยวบินออกจากกิมโปแล้วกันค่ะ”

“ได้เลยค่ะไฟลท์ 7:40 ออกจากกิมโป คุณได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้”

ฮวางโบได้แต่ภาวนาเงียบๆในใจ <พระผู้เป็นเจ้า หากท่านเชื่อในความรักของเราสองคน ขอได้โปรดช่วยลูกให้ได้ไปดูคอนเสิรต์ครั้งนี้ด้วยเถอะค่ะ>

โปรดติดตามอ่านคู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ ตอนต่อไป

Create Date : 17 พฤศจิกายน 2553		1 comments
Last Update : 17 พฤศจิกายน 2553 22:56:13 น.
Counter : 891 Pageviews.
Share Tweet