จดหมายถึงพ่อ .. พ่อครับผมฝันไม่ดี ผมฝันว่า "บันไดบ้านแม่"หลังเก่าหายไป
14 ตุลาคม 2551
พ่อครับ พ่อสบายดีหรือเปล่า อากาศเริ่มหนาวแล้วนะครับ พ่อรักษาสุขภาพด้วยนะครับ
เมื่อคืนวานนี้ ไม่รู้เป็นไร ผมนอนไม่ค่อยหลับเลย ผมไปหลับช่วงใกล้รุ่ง ตี 3-ตี4 แล้วผมก็ฝันร้ายด้วย ผมฝันว่า บันไดบ้าน ที่บ้านหลังเก่าของเรา สมัยผมยังเป็นเด็กๆ สมัยที่ยายยังมีชีวิตอยู่ มันหายได้ไป.. ผมต้องปีนต้นไม้ขึ้นไปหา แม่และยาย ผมถามแม่ว่า ทำไมบันไดบ้านเรามันหายไปล่ะ มันหายไปไหน ใครเป็นคนเอาไป ในความฝันนั้น ผมอยู่บนพื้นดินข้างล่าง แล้วทีนี้ผมจะขึ้นไปหาแม่ และยายได้ยังไงล่ะ ผมถามแม่ แต่แม่ไม่ตอบผม ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ผมจำได้ว่าแม่พูดอะไรบางอย่าง ออกมา แต่ผมจำไม่ได้ ผมคลับคล้าย คลับคลา ว่าแม่พูด แต่ผมจำไม่ได้ จริงๆ ว่าแม่พูดอะไร
ผมขอฝากพ่อเรื่องนี้ด้วยนะครับ ผมว่าแม่กำลังมีปัญหาบางอย่าง ผมกลัวว่าแม่กำลังลำบาก ต่อไป แม่จะลงมาหาผมได้ยังไง และผมจะขึ้นไปหาแม่ ได้ยังไง เพราะบันไดอันเก่าของเรามันหายไปแล้ว (ถึงแม้ว่าจะอยู่ในความฝัน ก็เถอะ) ยังไงๆ ผมว่า พ่อช่วยทำสังฆทาน อุทิศส่วนกุศล ไปให้แม่ด้วยนะครับ เพราะบ้านที่ไม่มีบันได มันจะเป็นบ้านได้ยังไง ผมอยากให้แม่มีบันไดใช้ในภพภูมิ ที่แม่อยู่ ผมก็จะได้เดินขึ้นไปหาแม่ได้ - ถ้าผมฝันถึงแม่ในครั้งต่อไป .. ผมรู้ว่าครับ ว่าแม่ตายจากผมไปแล้ว
ด้วยความเคารพอย่างสูง
ณัฐกร
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่มาวันนี้ เราปลดรูปของแม่ที่เคยแขวนมานานออก คงไว้เพียงรูปพ่อเพียงรูปเดียว เพราะในใจลึกๆยังคิดว่าท่านยังรักและเป็นห่วงพวกเรา เป็นห่วงบ้าน เป็นห่วงครอบครัวของท่านอยู่ ถ้าเมื่อไหร่ที่เราได้ประจักษ์ว่า สิ่งที่เราคาดหวังไว้ไม่เป็นจริง ห้องนั่งเล่นที่แสนสุข ก็คงจะมีแต่รูปอื่นๆ มาแขวนแทนที่ เพราะครอบครัวเราจะได้นั่งเล่นในห้องนี้ได้อย่างมีความสุขและสบายใจ ว่าไม่มีคนทรยศร่วมอยู่ในสถานที่อันอบอุ่น ของเราตลอดไป