ความดี และความเลวที่แท้
1.ความดี และความเลวที่แท้?
ที่เราพูดกันว่าคนนั้นเป็นคนดี คนนั้นเป็นคนชั่ว นั้นเอาเข้าจริงๆ ก็เป็นการยากที่จะแยกแยะว่าใครชั่ว ใครดี ลางทีคนไหนจะดีจะชั่ว ก็ขึ้นอยู่กับว่าใครจะคิด จะนึกอย่างไรกับใครคนนั้น เป็นสำคัญ ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับข้อมูลที่ได้รับทราบ ได้ยิน ได้ฟังมา แม้จะจริงบ้าง ไม่จริงบ้าง คนโดยส่วนมากก็มักจะเชื่อตามนั้น โดยยังไม่ได้มีการพิสูจน์ให้ประจักษ์แจ้งแก่ตัวเองเสียก่อน ซึ่งการเชื่ออะไรง่ายไปนั้นมักจะทำให้เสียเรื่อง และทำให้หลายคนพลาดโอกาสที่จะรู้ความจริงของเรื่องราวนั้นไปเสีย นอกจากนั้นก็มักจะก่อให้เกิดความเสียหายแก่สังคมในอาณาบริเวณที่ความเชื่อผิดๆนี้แพร่ขยายไปถึงด้วย
ดังนั้นที่มักกล่าวกันว่า คนนั้นดี คนนั้นเลว ก็ให้ระมัดระวังในการเชื่อ เพราะความดีและเลวนั้น ถูกกำหนดจากหลายๆ ปัจจัย บางครั้งก็ถูกกำหนดจากสถานการณ์ และหลายครั้งขึ้นอยู่กับบรรทัดฐานของแต่ละคน และแต่ละสังคม วัฒนธรรม กฎหมาย
เมื่อพูดกันตามกฎของธรรมชาติแล้ว ความดีและความเลวนั้น ถือเป็น ทิฎฐิ หรือความเห็น (การมองเห็นจากภายใน)ของมนุษย์ที่เป็นของคู่ตรงข้ามกัน(ทวิลักษณ์)เท่านั้น ไม่ใช่ความจริงแท้ตามหลักธรรม ความดี และความเลว หรือความชั่วนั้น จึงไม่ใช่ของตายตัวสำหรับสิ่งใดเสมอไป ยกตัวอย่างเช่น สำหรับมีดเล่มหนึ่ง ความดีของมันคือทำให้เรามีอาวุธไว้ป้องกันตัว ใช้หั่นผัก เนื้อ ทำอาหารได้ แต่มีดเล่มเดียวกันนี้ ก็อาจมีความเลวตรงที่มันก็อาจทำอันตรายเราได้ ถ้าถูกใช้งานผิดประเภท หรือประมาทในการใช้ จะเห็นได้ว่า ความดีและความเลวนั้น ล้วนเป็นของไม่เที่ยง
สำหรับคนก็เช่นเดียวกัน คนที่เป็นคนดี วันหนึ่ง ก็อาจเป็นคนเลวได้ ถ้าไม่ระมัดระวังในการใช้ความเป็นคน ถ้าไม่ระมัดระวังในการพูด คิด ทำ ถ้าทำอะไรโดยปราศจากสติ และการไตร่ตรองเรื่องราวต่างๆด้วยปัญญา และคนเลวก็อาจกลายเป็นคนดีได้ ถ้าได้มีโอกาสเรียนรู้ ผ่านประสบการณ์ หรือผ่านการครุ่นคิดไตร่ตรองด้วยสติปัญญา
เพราะฉะนั้น จะเป็นการดีที่สุดที่จะระมัดระวังความคิด และสงวนคำพูดของเราที่จะด่วนตัดสินว่าอะไร สิ่งไหน คนใด เลวหรือดี โดยขาดข้อมูลที่เป็นจริงประกอบการพิจารณา ซึ่งควรเป็นข้อมูลชั้นหนึ่ง(ปฐมภูมิ)เท่านั้น และขอเสนอแนะให้มีการศึกษา ค้นคว้า พิสูจน์ ทดลองด้วยตัวของผู้สนใจเองเสีย ก่อนที่จะเชื่อสิ่งใด เพื่อจะได้กลับมาสู่แนวทางตามหลักแห่งกาลามสูตรที่พระพุทธองค์ได้ตรัสไว้
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [