COPY เค้ามา 360 องศาของคน   Create Date : 21 สิงหาคม 2548 14 comments Last Update : 21 สิงหาคม 2548 21:56:46 น. Counter : 896 Pageviews. Share Tweet

โดย: naigod 21 สิงหาคม 2548 22:01:43 น.

โดย: naigod 21 สิงหาคม 2548 22:03:31 น.

ข้อคิดของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พอดีไปอ่านเจอข้อความดีๆจากเวปเพื่อนของข้าพเจ้าเอง เวปของคุณเก่ง_ปริญญา ข้าพเจ้าจึงตัดสินใจก๊อบมาลงไว้บาง เนื่องจากอ่านดูมันเป็นสิ่งที่ช่วยเตือนใจข้าพเจ้าได้ทีทีเดียว ข้าพเจ้าคิดว่าจะปฏิบัติตามแนวทางนี้ ไม่รู้ว่าจะทำได้มากน้อยแค่ไหน ------------------------------------------------------------------ [ ข้ อ คิ ด ข อ ง พ ร ะ อ ง ค์ ท่ า น ] +.* + + 1. อย่าทำลายความหวังของใคร เพราะเขาอาจเหลืออยู่แค่นั้นก็ได้ + + 2. เมื่อมีคนเล่าว่าตัวเขามีส่วนในเหตุการณ์สำคัญอะไรก็ตาม เราไม่ต้องไปคุยทับ ปล่อยเขาฟุ้งไปตามสบาย + + 3. รู้จักฟังให้ดี โอกาสทองบางทีมันก็มาถึงแบบแว่วๆ เท่านั้น + + 4. หยุดอ่านคำอธิบายสถานที่ทางประวัติศาสตร์ ซึ่งอยู่ริมทางเสียบ้าง + + 5. จะคิดการใด จงคิดการให้ใหญ่ๆ เข้าไว้ แต่เติมความสนุกสนานลงไปด้วยเล็กน้อย + + 6. หัดทำสิ่งดีๆ ให้กับผู้อื่นจนเป็นนิสัยโดยไม่จำเป็นต้องให้เขารับรู้ + + 7. จำไว้ว่าข่าวทุกชนิดล้วนถูกบิดเบือนมาแล้วทั้งนั้น + + 8. เวลาเล่นเกมกับเด็กๆ ก็ปล่อยให้แกชนะไปเถิด + + 9. ใครจะวิจารณ์เราอย่างไรก็ช่าง ไม่ต้องเสียเวลาตอบโต้ + + 10. ให้โอกาสผู้อื่นเป็นครั้งที่ " สอง " แต่อย่าให้ถึง " สาม " + + 11. อย่าวิจารณ์นายจ้าง ถ้าทำงานกับเขาแล้วไม่มีความสุข ก็ลาออกซะ + + 12. ทำตัวให้สบาย อย่าคิดมาก ถ้าไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายแล้ว อะไรๆ มันก็ไม่ได้สำคัญอย่างที่คิดไว้ทีแรกหรอก + + 13. ใช้เวลาน้อยๆ ในการคิดว่า " ใคร " เป็นคนถูก แต่ใช้เวลาให้มากในการคิดว่า " อะไร " คือสิ่งที่ถูก + + 14. เราไม่ได้ต่อสู้กับ " คนโหดร้าย " แต่เราต่อสู้กับ " ความโหดร้าย " ในตัวคน + + 15. คิดให้รอบคอบ ก่อนจะให้เพื่อนต้องมีภาระในการรักษาความลับ + + 16. เมื่อมีใครสวมกอดคุณ ให้เขาเป็นฝ่ายปล่อยก่อน + + 17. เป็นคนถ่อมตน คนเขาทำอะไรต่ออะไรสำเร็จกันมามากมายแล้ว ตั้งแต่เรายังไม่เกิด + + 18. ไม่ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์อันเลวร้ายเพียงใด ... สุขุมเยือกเย็นเข้าไว้ + + 19. อย่าไปหวังเลยว่า ชีวิตนี้จะมีความยุติธรรม + + 20. อย่าให้ปัญหาของเราทำให้คนอื่นเขาต้องเบื่อหน่าย ถ้ามีใครมาถามเราว่า " เป็นยังไงบ้างตอนนี้ " ก็บอกเขาไปเลยว่า " สบายมาก " + + 21. อย่าพูดว่า มีเวลาไม่พอ เพราะเวลาที่คุณมี มันก็วันละยี่สิบสี่ชั่วโมง เท่าๆ กับที่ หลุยส์ ปาสเตอร์ , ไมเคิล แอนเจลโล , แม่ชีเทราซา , ลีโอนาร์โด ดาวินชี , ทอมัส เจฟเฟอร์สัน หรือ อัลเบิร์ต ไอสไตน์ เขามีนั้นเอง + + 22. เป็นคนใจกล้าและเด็ดเดี่ยว เมื่อเหลียวกลับไปดูอดีต เราจะเสียใจในสิ่งที่อยากทำแล้วไม่ได้ทำ มากกว่าเสียใจในสิ่งที่ทำไปแล้ว + + 23. ประเมินตนเองด้วยมาตรฐานของตัวเอง ไม่ใช่มาตรฐานของคนอื่น + + 24. จริงจังและเคี่ยวเข็ญต่อตนเอง แต่อ่อนโยนและผ่อนปรนต่อผู้อื่น + + 25. อย่าระดมสมอง เพราะไอเดียดีๆ ใหม่ๆ และยิ่งใหญ่จนสามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้ ล้วนมาจากบุคคลที่คิดค้นอยู่แต่เพียงผู้เดียวทั้งสิ้น + + 26. คงไว้ซึ่งความเป็นคนเปิดเผย อ่อนโยน และอยากรู้อยากเห็น + + 27. ให้ความนับถือแก่ทุกคนที่ทำงานเพื่อเลี้ยงชีพ ไม่ว่างานที่เขาทำนั้นจะกระจอกงอกง่อยสักปานใด + + 28. คำนึงถึงการมีชีวิตให้ " กว้างขวาง " มากกว่าการมีชีวิตให้ " ยืนยาว " + + 29. มีมารยาทและอดทนกับคนที่สูงวัยกว่า   โดย: naigod 21 สิงหาคม 2548 22:09:13 น.

ขอขอบคุณ "บันทึกของข้าพเจ้า" //spaces.msn.com/members/kua7127229/ นายเกื้อ รุ่นน้องที่คณะวิทย์จุฬา   โดย: naigod 21 สิงหาคม 2548 22:14:03 น.

เขิลครับพี่   โดย: เกื้อ IP: 61.19.154.254 21 สิงหาคม 2548 22:18:08 น.

ด้วยความอยากหลุดพ้น ข้าพเจ้ามีความคิดเดียวกะคุณเก่งคือข้าพเจ้าเห็นวงจรชีวิตคน ซึ่งเป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าเห็นมานานแล้ว ท่านได้ตรัสรู้ทุกอย่าง ข้าพเจ้าเองก็อยากไปให้ถึงตรงนั้นแต่ตัวข้าพเจ้ายังมีกิเลศอยู่มาก ข้าพเจ้าต้องการในวัตถุที่สนองตัญหาต่าง ๆ บางสิ่งบางอย่างก็ตัดใจได้แต่บางสิ่งบางอย่างก็ตัดไม่ลง เคยคิดถ้าข้าพเจ้าไปบวชผ้ากาสวะพัดไม่ได้ช่วยอะไรเลย ในสมองของข้าพเจ้ายังอยู่ในวังวนของกิเลสตัญหาตลอด ข้าพเจ้าเคยบวชเณรที่วัดสวนแก้ว แต่ข้าพเจ้าโดนจับสึกข้าพเจ้าได้ลูกพี่ที่ไม่ดีเท่าไหร่ ( ตอนนั้นคิดว่าดีที่สุด ) แต่ข้าพเจ้าจะไม่โทษเขาหรอกส่วนใหญ่มันมาจากตัวของข้าพเจ้าเองมากกว่า ในตอนนั้นข้าพเจ้าเต็มใจบวช อย่างยิ่งในใจคิดเรื่องเดียวคือ ครั้งหนึ่งในชีวิตข้าพเจ้าได้ให้พ่อแม่เห็นผ้าเหลืองแต่ . . . สุดท้ายพ่อแม่ก็ต้องมาเสียน้ำตาเพราะผ้าเหลือง ปัจจุบันข้าพเจ้าจึงไม่มีความคิดจะเข้าไปในวงการศาสนาอีก ข้าพเจ้ากลัว กลัวความผิดหวังตัวเอง ตราบใดที่ความคิดของข้าพเจ้ายังไม่ละลง ข้าพเจ้า คงยังไม่สามารถเข้าสู่ผ้าเหลืองได้อีกครั้ง ข้าพเจ้าได้ก๊อบข้อความข้างล่างนี้มาจากเพื่อนของข้าพเจ้าอีกครั้ง ก๊อบอีกแระ แต่ข้าพเจ้าขออยู่ ข้าง ๆ เพื่อนคนนี้แม้นเขาจะมีเรื่องราวทุกใจผิดหวัง ข้าพเจ้าจะไม่ทิ้ง คนที่เรียกว่าเพื่อนรักเด็ดขาด ข้าพเจ้าสัญญา ศึกษาเล่าเรียน -> สำเร็จการศึกษา -> จบมาทำงาน -> ได้เงินเดือน -> ใช้จ่ายเงินเดือน -> ซื้อความสุข,สิ่งของ -> เลื่อนขั้น -> ปรับเงินเดือน -> จับจ่ายซื้อของ -> ท่องเที่ยว -> เปลี่ยนงาน -> ได้เงินเดือน -> เลื่อนขั้น -> จับจ่ายซื้อของ -> ท่องเที่ยวพักผ่อน -> โบนัส -> ทำงาน -> จับจ่ายซื้อของ -> ท่องเที่ยว -> เลื่อนขั้น -> แต่งงาน -> มีครอบครัว -> เลี้ยงลูก -> ผ่อนบ้าน -> ผ่อนรถ -> จ่ายค่าเทอม -> ได้ลูกอีกคน -> ผ่อนบ้าน -> จ่ายค่าเทอม -> ท่องเที่ยว -> ปรับเงินเดือน -> เลือนขั้น ..... ก้มหน้าทำงาน แล้ววันหนึ่งเงยหน้ามาส่องกระจก พบริ้วรอยที่ถูกเคี่ยวกรำโดยกาลเวลา ...พบว่าชีวิตผ่านไปแล้วสิบปี... ชีวิตคืออะไร? ความสุขอยู่ตรงไหน? ทุกๆวันเราได้ทิ้งรอยเท้าแด่คนรุ่นหลังหรือไม่? ทุกๆวันที่ได้กิน ได้หายใจ... เราได้แปรพลังเหล่านั้นให้เป็นแรงขับเคลื่อนทางสังคมได้แค่ไหน? สถาบันการศึกษาผลิตบัณฑิตมากมายออกสู่สังคม เฉกเช่นโรงงานสัปปะรดกระป๋องหรือไม่? ..... วงจรชีวิตของมนุษย์นั้น "สั้น" เกินไป หรือ ยาวเกินไป สำหรับคุณ? ..... เอาแระเวลางานละเหล่ ถ้าว่างจะมาเขียนต่อคับ 1:16 PM | Permalink | Comments (3) | Trackbacks (0) | Blog it | บันทึก นายเกื้อ   โดย: naigod 21 สิงหาคม 2548 22:26:30 น.

** คนเรามีทุกมุม มีทุกด้านอยู่ที่ว่าเค้าจะหันด้านไหนมาให้เรา ถ้าเรารู้สึกดีกับด้านนั้นที่เขาหันมาให้เราแล้ว เราจำเป็นจะต้องค้นลึกไปทุกด้านเลยเหรอ แล้วถ้าอีกด้านมันไม่สวยงามอย่างที่คิดไว้ล่ะเราจะเสียใจไหม คบเค้าในด้านที่เค้าหันมาหาเราจะดีกว่าไหม **ถ้ารักแล้วช้ำเดินจากมาดีกว่านะ แล้วจะรู้ว่า อะไรๆ มันไม่ยากอย่างที่คิดไว้จ้ะ ** หาตัวเองให้เจอ หาหัวใจตัวเองให้เจอ เมื่อนั้นทุกอย่างจะเป็นสุขจ้ะ ** ทำวันนี้ให้ดีที่สุด   โดย: ~หมามุ่ย~ IP: 203.188.54.60 21 สิงหาคม 2548 23:01:36 น.

ความฝันของบัณฑิตจบใหม่เกือบทุกคนดับลงเมื่อเจอกับโลกแห่งความจริงที่ว่า บัณฑิตเป็นเพียงฟันเฟืองตัวน้อยๆที่ยากจะก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงในสังคมได้ และความคิดเกี่ยวกับความเป็นจริงของชีวิตก็มาแทนที่ความฝัน อะไรคือสาระสำคัญของชีวิต อะไรคือสิ่งสำคัญในเมื่อเราทั้งหมดล้วนต้องตายลงไม่ต่างกับมดปลวกตัวหนึ่ง ทำงาน กิน นอน มีครอบครัว แก่ ตาย ชีวิตดูไร้ค่า หากมีเพียงแค่นี้ ชีวิตเราไร้ค่าจริงหรือ แม้ความกังวล ความสับสน ทุกข์ สุข ในชีวิตของคนคนหนึ่ง ก็เป็นเพียงฝุ่นผง ในจักวาล เป็นเศษเสี้ยวชีวิตนับล้านล้านชีวิต เป็นวัฎจักรที่เคยเกิดขึ้นแล้ว และดับไป แต่สำหรับมนุษย์ที่ยังคงมีกิเลสหนาอย่างเรา และดูไม่มีวี่แววที่จะหาความหลุดพ้นได้ ความทุกข์ ความสุขของเราและคนรอบตัวยังคงดูใหญ่หลวง และสำคัญกว่าคนอื่นที่เราไม่เคยรู้จักเสมอ คนเราหาทางออกให้กับความเป็นจริงของชีวิตได้แตกต่างกันออกไป บางคนยังคงอยู่กับความฝัน บางคนเปลี่ยนจากความฝันมาสร้างความจริงอันยากลำบาก และน่ายกย่องด้วยความเจ็บปวด บางคนกลืนชีวิตไปตามกระแสสังคม มีชีวิตอย่างที่สังคมต้องการ มีความสุขตามประเพณีนิยม บางคนเปลี่ยนชีวิตให้เป็นเงิน บางคนเปลี่ยนชีวิตให้เป็นงาน บางคนเปลี่ยนชีวิตเป็นแม่ เป็นพ่อ และถือว่าสิ่งนั้นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด ไม่มีใครบอกได้ว่าอะไรถูกหรือผิด มันเป็นทางเลือกที่แต่ละคนต้องเลือกเดินหรืออาจจะถูกเลือกให้เดิน ก็มีสุข มีทุกข์บ้างตามประสา เพราะทุกคนเลือกเดินในโลกโลกียะ ตามมนุษย์คนอื่นเป็นแสนเป็นล้านด้วยเหตุผลที่ต่างกันออกไป สำหรับบางคนที่ยังเคว้งคว้าง ล่องลอย ไม่อาจเลือกได้ว่าชีวิตคืออะไร ยังคงปั่นป่วน กึกก้องในความรู้สึกลึก ๆ แต่อย่างน้อยก็ยังมีชีวิตให้ค้นหาต่อไปว่าชีวิตคืออะไร อย่างน้อยเรายังมีความหวังให้ได้เรียนรู้ว่าชีวิตคืออะไร มีความหมายแค่ไหน ด้วยความหวังว่าจะสามารถมีความสุขตามอัตถภาพระหว่างเส้นทางที่เดิน   โดย: หน่อย IP: 24.236.96.120 21 สิงหาคม 2548 23:23:40 น.

ความฝัน ปัจจุบัน หัวใจ ความสุขในชีวิต คนเรายึดติดกับอนาคตและความมั่นคงเกินไปหรือเปล่า เราอยู่เพื่อวันพรุ่งนี้มากไปหรือเปล่า แทนที่จะมีความสุขในปัจจุบัน กลับพยายามคว้าความสุขในอนาคต ที่จะไม่เคยมาถึง เพราะอนาคตเป็นสิ่งที่มาไม่ถึง บางที ถึงรู้ทั้งรู้ ก็ใช่จะดิ้นหลุดพ้นไปได้ง่ายๆ เพราะกระแสมันเชี่ยวเหลือเกิน   โดย: to be continued 22 สิงหาคม 2548 2:52:55 น.

admin โรงเรียนวชิรธรรมสาธิต bamrung@wt.ac.th thiwakorn@wt.ac.th thiwakorn@hotmail.com   โดย: naigod IP: 61.90.109.66 22 สิงหาคม 2548 11:05:25 น.

//shop.goldensoft.com.tw/downloadservice/index.htm   โดย: naigod IP: 61.90.109.66 22 สิงหาคม 2548 15:46:10 น.

a ธรรม เณรนักโบกกับหนุ่มขี้บ่น คนสองคนที่ออกเดินทางเพราะความเบื่อหน่ายในคัมภีร์กับถนนสายที่นำไปสู่ก้อนเมฆ 1 การโบกรถมีความไม่แน่นอนสูง(เป็นอนิจจัง) คือไม่รู้ว่ารถคันไหนจะจอดรับ จะไปถึงจุดหมายเวลาเท่าไหร่ เรื่องความปลอดภัยยิ่งไม่มีทางรู้เลย ความไม่รู้เป็นความโรเมนติก ลองคิดดูสิ มันเป็นอะไรบางอย่างที่ทำให้เรามาเจอกัน อืม อะไรบางอย่าง รถบางคันทำท่าจะจอดรับแต่ก็ไม่ รถบางคันผ่านเราไปสามกิโล พอกิโลที่สี่ ฮอโมนเมตตาก็หลั่งวกกลับมารับ หรือบางคันที่จอดแล้วเพียงแค่ลงมาถามว่า "จะไปไหนครับ เดี๋ยวรถเมย์ก็มาแล้ว (ยกนาฬิกาดู)อีกชั่วโมงกว่า ๆ เอง ลุงไปก่อนนะ"โห ลุง ทำไปได้หน้าตาเฉย และหลายคันเลยที่จะรับ เพราะอยากเจอพระตัวเป็น ๆ มานานแล้ว วันนี้ฟรุคมีพระมาโปรดข้างทาง ได้โอกาสระบายสุขทุกข์ซะ น้องเณรและเต้เลยทำตัวเป็นนักฟังที่ดี น้องเณรเชื่อว่า การรับฟังอย่างลึกซึ้งเป็นการเยียวยาอย่างหนึ่ง พอหลังจากที่คุณโยมระบายจบ มีหน้าสดใสขึ้นมาทันทีพร้อมกับก้อนทุกข์ได้ไหลออกไปจนหมดสิ้น และนี่เป็นค่าโดยสารที่เราจ่ายเป็นค่ารถทุกคัน 2 คงเพราะความเหนื่อยหล้าทำให้เราหลับเป็นตาย ตื่นขึ้นมาอีกที "เต้ (สะกิดที่แขนเบา ๆ) ถึงไหนแล้วครับ" "ในเมือง"ในเมือง!ตาย ใช่ เราตาย นึกแล้วว่าต้องมาที่สถานีขนส่งความหวังดีของคุณโยมทำเราเหมื่อยแข้งอีกแล้ว จุดจบของนักโบกคือในเมือง เราไม่มีทางโบกได้เลย แม้ว่ารถจะวิ่งขวักไขว่ราวกับจะแห่ผ้าป่าก็ตาม ด้วยไม่รู้ว่าแต่ละคันจะแห่ไปไหนกันบ้าง ก็จะทำอย่างไรละครับ เดินสิ จะต้องลากสังขารออกจากตัวเมืองก่อนแสงสุดท้ายจะลับขอบฟ้า แสงสุดท้ายหายไปตอนไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าข่างหน้ามีป่าทึบแห่งหนึ่งซึ่งเราต้องปักกลดจำวัดกันที่นี่ สายลมยามดึกพัดแรงจนคิดไปว่า เอาแล้วปีศาจกำลังสำแดงฤทธิ์อยู่ ในความมืดมิด สายตาสองคู่ประสานกันอยู่ "เต้ จำไม่ได้หรือไงที่เราคุยกัน สมมุติว่าผีมา ห้ามวิ่งแซงพี่เณร" "ทำไม" "บาป" "ดีมาก" แต่เราก็ผ่านคืนนั้นไปด้วยดี ไม่มีอะรเกิดขึ้นมากกว่าสายลมแรงยามดึกธรรมดา ๆ เท่านั้น และเต้ก็ไม่บาปเพราะไม่ได้วิ่งแซงพระ (บางครั้งเรื่องราวก็ไม่ได้เข้ามา แต่อยู่ที่เราต้องค้นหา)   โดย: เด็กสารคาม IP: 203.114.116.229 25 สิงหาคม 2548 16:33:01 น.

เด็กสารคาม   โดย: 25 สิงหาคม 2548 IP: 16:35:50 203.114.116.229 น.

ฉันรู้จักกับน้องคนหนึ่ง อายุก็ประมาณ 7 ขวบ น้องคนนี้เขาเป็นลูกของเพื่อนพี่ วันหนึ่งเขาเกิดไม่สบาย ฉันเลยไปเยี่ยมตามประสาคนรู้จักกัน ซึ่งเพื่อนพี่สาวบอกว่าน้องเป็นโรคหัดเยอรมัน ฉัน:อ้าวเป็นยังไงบ้าง น้อง:ไม่เป็นไรครับแต่มีจุดเต็มตัวไปหมด ฉัน:แล้วทำไมอยู่ดีๆเป็นโรคหัดละ น้อง:เปล่าไม่ได้หัดมันเป็นเอง ฉัน:?!? ตอนแรกฉันเข้าใจว่าน้องเล่นมุขแต่ทำไปทำมาเค้าเข้าใจอย่างนั้นจริง ๆ   โดย: เด็กสารคาม IP: 203.114.116.229 25 สิงหาคม 2548 16:44:05 น.