คงเป็นเพราะ ตกที่นั่งนกขมิ้นเต็ม า มาหลายเดือนแล้วกระมัง....
ค่ำคืน ฉันยืนอยู่เดียวดาย
เหลียวมองรอบกาย มิวายจะหวาดกลัว
มองนภามืดมัว สลัวเย็นย่ำ
ค่ำคืนเอย ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม
ยามนภาครึ้มไปใกล้ค่ำ ยินเสียงร่ำคำบอก
เจ้าช่อไม้ดอกเอ๋ย เจ้าดอกขจร
นกขมิ้นเหลืองอ่อน ค่ำแล้วจะนอนไหนเอย
เอ๋ยเล่า นกเอย
อกฉัน ทุกวันเฝ้าอาวรณ์
เหมือนคนพเนจร ฉันนอนไม่หลับเลย
หนาวพระพายพัดเชย อกเอ๋ยหนาวสั่น
สุดบั่นทอน ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม
ยามนี้เราหลงทางกลางค่ำ ยินเสียงร่ำคำบอก
เจ้าช่อไม้ดอกเอ๋ย เจ้าดอกขจร
ฉันร่อนเร่พเนจร ไม่รู้จะนอนไหนเอย
เอ๋ยโอ้ หัวอกเอย
อกฉัน ทุกวันเฝ้าอาวรณ์
เหมือนคนพเนจร ฉันนอนไม่หลับเลย
หนาวพระพายพัดเชย อกเอ๋ยหนาวสั่น
สุดบั่นทอน ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม
ยามนี้เราหลงทางกลางค่ำ ยินเสียงร่ำคำบอก
เจ้าช่อไม้ดอกเอ๋ย เจ้าดอกขจร
ฉันร่อนเร่พเนจร ไม่รู้จะนอนไหนเอย
เอ๋ยโอ้ หัวอกเอย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [