BlogGang.com : : naipong65 :

ฤๅว่านี่ วิถีพุทธ (สาวก) ???

อัดอั้นตันใจ ..................... !!!!

แหม คงต้องขอบ่นใน Blog ซะหน่อยนึง ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ ทายาทของพระพุทธศาสนา
ยิ่งนานวัน ยิ่งเพี้ยน เพิ่มขึ้น ๆๆ คงไม่อยากเรียก อลัชชี เหล่านี้ว่า "พระ" หรอก
เพราะพฤติกรรมไม่ใช่ เป็นแค่พวกผี พวกเปรต ที่ห่มผ้าเลียนแบบพระ

สงสัยเห็นว่าห่มผ้าสีนี้ แบบนี้ แล้วหากินง่ายดีละมั้ง สร้างความน่าเชื่อถือ น่าเลื่อมใสให้กับ

"สินค้า"

ที่ผลิตออกมาวางตลาดในยุคที่ ประชาชนขาดที่พึ่ง
รูปนี้ถ่ายโดย พระ ที่ท่านก็คงจะระอา กับพวกที่แต่งกายเลียนแบบท่านแหละ

ความจริง ถ้าจะคิดทบทวน ความรู้เกี่ยวกับพุทธศาสนา สมัยประถมที่เคยเรียน
ยังจำได้ นายป๋องท่องแทบตาย กว่าจะจำ "ศีล ๕" ได้ครบทั้งหมด ๕ ข้อ

ผลสุดท้ายก็จำไม่ได้

บอกอย่างไม่อาย ท่องจำได้หมดเมื่อประมาณ ๒๐ กว่าปีมานี้เองแหละ

ตอนที่เกือบจะจบ ปวช.แย้ววววววว

......... อายจัง ..............

แต่ก็เร่งสปีด ศึกษาอย่างหนัก
................. เป็นกูรูล่ะสิ ......................

มิบังอาจครับ มิบังควรกับคำนี้ซะด้วย
แต่ก็ทำให้พอจะรู้อะไรบ้าง ยกตัวอย่างง่าย ๆ
ในป้ายที่เอามาอวด หากเป็นพุทธะ ก็คงต้องเจริญ ศีลข้อ มุสาวาทาเวรมณี ฯ
ให้เข้มข้นซะหน่อย
ที่รู้มา สีผึ้งทาปากในทาง "ไส-ยะ" ใช้ในเรื่องเกี่ยวกับ เสน่ห์ในการพูด
หากชาวพุทธ ที่รักษาศีลข้อนี้อย่างบริสุทธิ (ซึ่งหายากเต็มทน) ก็จะเป็นผู้ที่มีคำพูดน่าเชื่อถือ
เพราะศีลข้อ มุสาวาทา ไม่ได้แปลความหมายว่า พึงละเว้นจากการพูดโกหก เพียงอย่างเดียว
แต่ทว่า ยังรวมถึงการพูดส่อเสียด พูดหยาบคาย พูดนินทาให้ร้าย พูดเพ้อเจ้อ ไร้สาระ ฯลฯ
ลองคิดดูเล่น ๆ ถ้าเราเป็นคนที่ไม่พูดโกหก ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดนินทาว่าร้าย มีแต่คำพูดเพราะ ๆ (ต้องจริงใจด้วย เพราะหากไม่จริงใจจะเข้าข่าย "มุสา" อยู่ดี)

ย่อมไม่เป็นผู้ที่สังคมรังเกียจ

มีแต่คนรัก หรืออย่างไม่รัก ก็ไม่มีใครเกลียด
ผลก็คือ ไม่มีความจำเป็นต้องซื้อ สีผึ้ง มาสีปาก ให้เปลืองเงิน
เก็บสีผึ้ง ไว้ทาปากให้คนที่โดนตบ หรือโดนสหบาทาที่ปาก หลังจากที่เขาใช้ปากผิดหูใครเขา
เพื่อป้องกันเชื้อโรคเข้าแผล จะทำให้แผลหายเร็วขึ้น จะเป็นอานิสงส์ดีกว่าเนอะ

Create Date : 02 กันยายน 2551

0 comments

Last Update : 10 มีนาคม 2553 0:28:59 น.

Counter : 523 Pageviews.