ไปโรงเรียนวันแรก
เพิ่งอัพเดทซอฟท์แวร์ของวินโดว์สลงไป ... เป็นเรื่อง... เกิดอาการวืดกลางอากาศทุกๆ ครึ่งชั่วโมง... แม่เซ็งมากเลยลูก แม่พิมพ์เรื่องของนู๋ลงไปเกือบจบแล้วง่ะ... หมดอนาคตเลย..
ไม่เป็นไรคะ เอาใหม่ ทีนี้ หมั่นเซฟทุกสองนาที
ตั้งแต่วันอาทิตย์ แม่พยายามเตรียมมรรคณิชาให้รู้ตัวเรื่องเข้าเรียนที่อีตัน.. ซึ่งนู๋ยืนกรานมาโดยตลอดว่า "ไม่ไป" ก็นะ.. นู๋คงเซ็งๆ เพราะอีตันเหมือนโรงเรียนที่สามในสมองน้อยๆ (จริงๆ เป็นโรงเรียนที่สองเองนะลูก) ... ประสพการณ์จากไบรท์ฮอไรซันคงยังฝังใจ ... พอแม่ส่งนู๋ให้พ่อจัดการ พ่อพูดสั้นๆ แค่ว่า "ถ้าไม่ไป ก็จะโยนนู๋ให้ไปอยู่กะพี่หมีในป่า" เออ.. มรรคณิชาไม่มีง๊องแง๊งเลยแฮะ
เช้าวันแรกของซัมเมอร์สกูล นู๋ตื่นเช้า ขึ้นมาดูแลตัวเองตามปกติ เช้านี้ นู๋นั่งเพ้นท์รูป.. ร่องรอยสียังหลงให้เห็นตามร่องนิ้ว แม่ทำแซนด์วิชแฮมให้หม่ำ... ใช้หนมปังแค่แผ่นเดียว... นู๋ก็จะกินแค่ครึ่งแผ่นอีกตะหาก ... ว่าจะให้ซัดนมต่อ พ่อก็มาเร่งๆๆๆๆ ...ฮึ้ย์ ขัดใจแม่จริงๆ
แม่รีบโยนอาหารกลางวันเข้าเป้ของนู๋... ง่ายๆ นะลูก มีองุ่นสดหนึ่งกล่อง ชีสสองแท่ง น้ำผลไม้กล่องจิ๋วๆ และ ที่รีเควสท์มาเหลือเกิน คือ หนมปังกรอบปลา... แม่ย้ำนักหนากะนู๋... ต้องกินให้หมดนะคะ เอ้า แถมทิชชู่ (อาม่าเมืองไทยเป็นสปอนเซอร์) ให้เช็ดด้วย
จอดรถปุ๊บ มรรคณิชาถามทันที "นี่ที่ไหน" 55 เซอร์ไพรส์ละซี้ ไม่ใช่โรงเรียนที่เคยๆ เห็นมา คริคริ
นู๋ได้อยู่ห้องเด็กเรียนซะด้วย ห้องเอ... พ่อกะแม่ประทับใจ ครูลีมั่กๆ หน้าตาดูแม่พระ... ครูมารับตัวนู๋ไปล้างมือก่อน เสร็จแล้วพาทัวร์ดูห้องน้ำ... เด็กๆ ต้องขออนุญาติครูก่อนไป พร้อมกะใส่สร้อยสีๆด้วย... เผื่อไปเพ่นพ่านที่ไหน หรือหลงทางกลับห้องไม่ถูก จะได้มีผู้ใหญ่ใจดีมามาส่ง ครูพานู๋มายืนหน้าตู้ล็อกเกอร์ ซึ่งปิดชื่อของเด็กๆ ไว้... มรรคณิชาเดินตรงไปที่ตู้ของตัวเองโดยไม่ต้องชี้นำเลย แม่ละยิ้มแก้มปริ โดนพ่อกัดทันที "ลูกเดินไปถูก เพราะชื่อยาวววววที่สุด"
ลูกเอ๋ย จำไว้เลยนะจ๊ะ พอนู๋โตขึ้น ม่ายเป็นฟามจริง ตามที่พ่อกัด เพราะเพื่อนๆ ของนู๋ที่เป็นแขก ก็ชือยาววววพอๆ กะนู๋แหละ ขอบอกๆๆๆๆๆ
พ่อจะรีบกลับ (ทำไมก็ไม่รุว๊อย) นู๋ดึงตัวพ่อแม่ไปกอด บ๊ายบาย... และมีการย้ำกะแม่ "แม่มารับเร็วๆ รับสองคนนะ"
แม่พยายามขอพ่อแอบยลตามช่องหน้าต่าง ...พ่อไม่ยอมง่ะ...ซ้ำยังหันมากัดแม่อีกรอบ "กล้องของเธอห่วยๆ ถ่ายไปทำไม" อ้าววว กล้องนี้แหละยังชีพมาโดยตลอด... อือม์ ว่าแต่มันก็ห่วยจิงๆ พักหลังๆ นี้ กดชัดเตอร์แช่นานนนมากกว่ามันจะยอมอัตโนมัติถ่ายให้แม่
รูปนี้ เหมือนจะโฟกัสโต๊ะเลยเน๊อะ 55 (กล้องห่วยคะ) จริงๆ พยายามจะให้เห็นครูลี... แต่งตัวสวยเริ่ดนะคะ ดูรองเท้าสิ
แม่หน่ะไม่ตื่นเต้นเลย... ถึงบ้านนั่งไม่ติดที่ อยากให้ถึงสามโมงไวๆ พอเดินเข้าห้องนู๋เท่านั้น นู๋เอานิสัยเก่าๆ มาใช้ทันที คือ ตั้งท่าแบะปากจะร้องไห้... แล้วไงไม่รุ คงนึกได้ นี่โรงเรียนใหม่ ... ก็เข้ามาจูงพ่อกะแม่ รีบแจ้นออกจากโรงเรียนอย่างเร็ว รับนู๋เสร็จก็ไปรับพี่มากิเอะ กลับจากเบบี้ซิสติ้ง... ปรากฏว่า ต้องไปรอ... แม่เลยจับนู๋ถ่ายรูปฆ่าเวลา... มรรคณิชาดูร่าเริง เต้นบัลเล่ย์หนุกหนาน ระหว่างนั้น พยายามซักถามนู๋ว่าโรงเรียนเป็นไง ทำไรบ้าง...เฮ้อ ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่... ซักไป นู๋พาลเซ็งเป็ดกะแม่อีกตะหาก มู่ตู้เชียว
รู้คร่าวๆ ว่า นู๋คงวาดรูปอย่างเดียวมั้ง... ร้องเพลงก็ไม่มี ของเล่นก็ไม่หยิบ... อ้อ ออกไปวิ่งเล่นที่เพลย์กราวน์ หนาวคะแม่ กลางวัน นู๋กินทุกอย่างหมด ยกเว้นองุ่น เดือดร้อนแม่ต้องจับกรอกปากระหว่างเต้นบัลเล่ย์ ไม่แน่ใจว่า นู๋ได้นอนกลางวันหรือเปล่า รู้แต่ว่า นู๋พูดว่า " thanks mamy for the nice sheet" อิอิ ลูกชอบผ้าปูหมีพูห์ กะปลอกหมอกสนู้ปปี้อ่ะ... จริงๆ ของเก่าทั้งนั้นเลยนะ
นู๋ซักแม่ตลอดที่กลับบ้านว่า "ใครเป็นคนกดกะดิ่งที่โรงเรียน" อิอิ สงสัย นู๋คงอยากรับหน้าที่นี้อย่างแรง
พวกเรามีฆ่าเวลาไปช้อปปิ้งนิดหน่อย ดูเอาเถอะ ได้ช้อปปิ้งละ ดี๊ด๊าออกทั้งหน้าทั้งตัวเลย ลูกแม่
กลับถึงบ้าน ลูกตรงดิ่งไปที่ประตู อารมณ์ดีสุดๆ แต่ยังไม่วาย แอบบอกแม่เบาๆ "ไปโรงเรียนเสร็จแล้ว ได้ไป เจอมิกกี้เม้าส์นะ"
เฮ้อ จะอธิบายไงดีละ ดีลของเราคือ นู๋ต้องเรียนจบคอร์ส ไม่ใช่แค่วันเดียวแบบนี้จ๊ะ
Create Date : 24 มิถุนายน 2551 |
|
14 comments |
Last Update : 24 มิถุนายน 2551 13:32:01 น. |
Counter : 1134 Pageviews. |
|
|
|