แก่งแย่งชิงดี ริษยา ตาร้อน
วันแรกที่มาถึงเมืองไทย มรรคณิชากะพี่ออนจิ๊จ๊ะกันน่าดู กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันไม่เบื่อ
มาวันที่สองและวันต่อๆ มา ธาตุแท้ชักออก สองสาวไม่ค่อยจะยอมกันและกัน กลายเป็นเรื่องตลกที่เห็นสองสาวพยายามจะก๊อปกันและกัน รวมถึงกีดกันกันด้วย
พี่ออนอายุห่างจากนู๋แค่ห้าเดือน แต่คำพูดคำจานั้น ล้ำมั่กๆ ... ชอบเป็นตั่วเจ๊ ๆ มักจะพูดเสมอๆ "รู้ป่ะๆๆ" และที่ต้องอึ้งทึ่งไปเลย เห็นจะเป็นฝีไม้ลายมือในการเขียนหนังสือและวาดรูป ...เฮ้ย ทำไมแตกต่างกันนักหว่า... นี่แหละ น้ายี่ก็เคยเปรยๆ เกี่ยวกับประสิทธิภาพเด็กอนุบาลไทย กะฝาหรั่ง ให้แม่ทำใจไว้ก่อน แม่ก็นะ คิดว่าไม่เท่าไหร่ พอเห็นของจริงจากพี่ออน ก็ได้แต่อ้าปากค้าง ลูกแม่เลยเหมือนเพิ่งหลุดพ้นจากความเป็นเบบี้
มาวันแรกๆ นู๋อ้ำๆ อึ้งๆ เกี่ยวกับการพูดภาษาไทยอยู่มาก แต่มาหลังๆ ชักคล่อง ใช้ศัพท์ที่คาดไม่ถึงหลายคำ แต่พอเผลออยู่กับแม่สองต่อสอง นู๋ก็พ่นปะกิตออกมาอีก
แม่เห็นบุคลิกภาพของนู๋ในมุมมองที่ไม่เคยเห็นก่อน เช่น ความสามารถในการ "งอน" นู๋สามารถหนีขึ้นไปนอนนิ่งๆ บนเตียง ไม่สนใจใครที่ทยอยกันมาง้อ งอนอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง... ทำได้ไงอ่ะ
แม่พบว่า นู๋เป็นเด็ก "หวานจัด" เจงๆ ทำให้แม่อดแปลกใจ ในความแข็งของนู๋ก่อนหน้านี้ที่อยู่เมกากะแม่สองคน... แม่แอบอดเป็นห่วงลึกๆ ไม่ได้ กลัวนู๋จะเอียงไปในทางอ่อนแอ เพราะหลังๆ มานี้ นู๋ยืนยันที่จะตักข้าวกินเองแค่ครึ่งนึง (และทำได้อย่างที่ยืนยันเสียด้วยสิ) อะไรๆ ก็จะ "แม่ทำ" เสียเรื่อย ..
ว่าจะบันทึกวีรกรรมของสองสาวเสียหน่อย แต่ไม่มีเวลาละ นู๋มายืนตะแง้วๆ ขอเล่นเกมอยู่ แม่ต้องรีบไปถวายงานแระ 55
Create Date : 06 มกราคม 2552 |
|
34 comments |
Last Update : 6 มกราคม 2552 13:51:39 น. |
Counter : 1565 Pageviews. |
|
|
|