กลับมาแร้น

แม่เงียบไปนาน เพราะป่วยมาก เริ่มจากเจ็บคอ คาดว่าติดมาจากคุณพ่อน่านแหละ มาน็อกซ์ช่วงหิมะถล่มแล้วฮีทเตอร์ที่ร้านร้อนไม่ทัน นับเวลาดูแล้วก็ ตั้งแต่ 2วีค ก่อนแท็งส์กิววิ่ง จนถึงนี่

จริงๆ มันค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อย แต่เมื่อคืนนี้ แม่เจ็บหน้าอกมาก ก่อนหน้า คิดว่าเป็นผลจากการไอ ผ่านมาสองวัน มันม่ายช่ายแหะ มันเจ็บเหมือนหลังผ่าตัด วันนี้ แม่เลยตัดสินใจไปหาหมออีอาร์ เพราะหมอของแม่เองก็ป่วย ไวรัสมันลงไปกระดูก ต้องผ่าตัดเลยแหละ แม่เองก็แอบผวาว่า ตัวเองจะเป็นเหมือนกันป่าว

หมออีอาร์จับส่งเอ็กซ์เรย์ทันที เค้ากลัวแม่จะเป็นมะเร็งกระดูก โพสต์ไปได้สองสามท่า เจ้าหน้าที่บอก จะให้สติกเกอร์แม่ๆ งี้ กรี๊ดในใจ "ดีเว้ย ผู้ใหญ่ก็ได้เหมือนกันเร๊อะ"
ปรากดว่า ม่ายช่าย มันเป็นสติกเกอร์วงกลมเล็กๆ ตรงกลางมีลูกศรสีเงินนูนๆ สวยมาก เค้าให้แปะตรงบริเวณที่เจ็บ เวลาดูแผ่นฟิลม์จะได้ดูง่ายๆ
อีกไม่กี่วันก็รู้ผล

แม่ไม่สบายใจตั้งแต่ ปลดสร้อยเจ้าแม่กวนอิมออก ที่ต้องปลดเพราะไปใส่สร้อยราคาถูกไปงานปาร์ตี้ แล้วคอเป็นผื่นแพ้คันมาก เลยถอดทุกอย่างออก พอเอาออกแล้ว เจ้าแม่หายไปไหนไม่รู้ ทั้งๆ ที่แม่เก็บใส่ลิ้นชักอย่างดี ตัวสร้อยยังอยู่แท้ๆ แม่เลยรู้สึกไม่ดี ดูสิ หลังจากนั้น ที่ทำท่าว่าจะหาย กลายเป็นเจ็บขึ้นมา

คืนนี้ สอนนู๋สวดมนต์ กับกล่าวศีลห้า เพิ่งเริ่มสอนแค่ข้อแรก มรรคณิชาก็ร้องไห้โฮๆ บอก ไม่ฟังได้ไหม
แม่ก็เข้าใจนะว่า นู๋อิน นู๋ฟังเข้าใจ ขณะเดียวกันก็กลัวมากๆ ด้วย กลัวบาปหน่ะ ดีแร้น ลูกเอ๋ย

แม่มานั่งคิดๆ นู๋โตขึ้นเป็นหมอ น่าจะดี แม่ไม่ได้คิดเหมือนคนเอเชียทั่วไปนะ ที่ให้เรียนเก่งๆ แล้วเป็นหมอ แต่แม่คิดว่า นู๋เป็นเด็กจิตใจงดงาม มีเมตตา เหมาะจะเป็น แม่หมอ แม่พระ อย่างยิ่ง

เรื่องนี้ ไม่ใช่แม่คิดเองคนเดียว แม่ของเชอร์รีส์ ก็คิดอย่างเดียวกันว่า นู๋มีน้ำใจ พูดและสอนเชอร์รีส์มากมาย เชอร์รีส์เป็นเด็กใหม่ ตัวเล็กนิดเดียว แต่เรียนระดับอนุบาลเท่านู๋ เชอร์รีส์เคียดมาก น่าฉงฉานอ่ะ คงเพราะกำลังปรับตัว ปรับใจอย่างแรง แล้วมาเจอเพื่อนอย่างคาร์สันด้วย

พูดถึงคาร์สัน แรกๆ แม่ก็กังวล เพราะลูกระบายความในใจมากกมายเกี่ยวกับตานี่ แถมยังร้องเพลงบ้าๆ บอๆ ซึ่งก็เอามาจากตานี่แหละ แม่อัดไว้ละ เอาไว้จะไปเปิดแฉในเฟซบุ๊ค คริคริ

ปีนี้ ครอบครัวเราคงไม่มีของขวัญคริสต์มาสมากมาย แกรนด์มาเองก็ไม่ตั้งต้นคริสต์มาสด้วย น้าแอริคเอง ก็มึนๆ กะพ่ออยู่เรื่องรถ น่าเป็นห่วงจริงๆ พ่อนู๋เนียะ ยอมหัก ไม่ยอมงอ เสียด้วย

แม่ไปเดินซื้อของแบบห่อเหี่ยวอย่างแรง เพราะพ่อบอกว่า เงินค่ามือถือเครื่องใหม่ เดือนนี้ ฟาดเข้าไปพันเหรียญ จะบ้าเหรอ... คือ แม่รู้นะว่า เป็นความผิดพลาดของเอทีแอนด์ที แต่ก็ยังอดกังวลไม่ได้ เดินๆ แล้วขาอ่อน ไม่หนุกเร้ย ไว้จะแก้ตัวใหม่ศุกร์นี้

อาทิตย์ที่แล้ว ทำงานเสร็จออกจากร้านเกือบเที่ยงคืน เจอตำรวจดักจับ แหม๋ม ร้ายนะ เฮียขับสวนมาแล้วรีบยูเทิร์นเปิดไฟใส่ทันที แม่ก็นึกว่า คงเปิดผิดละมั้ง ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนิ สักพัก เฮียก็ปิดไฟ
น่านงัย บอกแล้ว
แต่พอแม่จะขึ้นไฮเวย์ เฮียเค้าก็เปิดไฟอีกที
ชัดเลย
แม่ต้องจอดแน่ๆ

โชคดี โดนแค่เล็กน้อย เตือนไฟเบรคเสีย
มะโหจิงๆ บอกพ่อไปหลายหนแล้วก็ไม่สนใจช่วยเหลือ วันถัดไป แม่เลยคว้ารถพ่อมาใช้ พ่อก็ยอมแค่สองวันเท่านั้นแหละ หลังจากนั้น แม่ก็ต้องช่วยตัวเอง ลากไปเข้าอู่เอง

ระยะนี้ แม่รู้สึกห่างๆ จากนู๋ไงไม่รุ คงเพราะเราไม่ได้ทำกิจกรรมร่วมกันเลยเน๊อะ แม่ชักไม่อยากรับจ็อบเสียแล้วสิ คิดถึงนู๋เหลือเกินอ่ะ

วีคที่แล้ว แม่เหนื่อยมาก ยอมให้นู๋เปิดเกม เอ็กซ์บ็อกส์ คีเน็ค เล่น เป็นบ็อกส์เกมรุ่นใหม่ ไม่ต้องใช้รีโมทคอนโทรลแล้ว
นู๋เล่นเกมแดนซ์ เกมวอลเล่ย์บอล และที่น่ารักมากๆ คือ เกมแอนนิมอล แม่นอนดูนู๋ทำท่าทางต่างๆ แล้วก็ขำกลิ้ง พอเล่นจบหนึ่งเกม เครื่องก็จะรันคลิปวีดีโอท่าทางต่างๆ ของนู๋ให้ดู นับว่าเป็นวิวัฒนาการสุดยอดจิงๆ น่ารักฉุดๆ

อือม์ ไว้แม่ต้องหาโอกาสอัดคลิปไปแปะให้อาอี๊ดูดีก่า

นี่แม่เขียนฆ่าเวลา ดูตอนจบของละคร 365 วัน อยู่ เอิ้กกก
เด๋วจะไปนอนละ
รักนู๋น๊า จุ๊บ จุ๊บ

Create Date : 17 ธันวาคม 2553		2 comments
Last Update : 17 ธันวาคม 2553 12:05:03 น.
Counter : 793 Pageviews.
Share Tweet