เล่าเรื่องลูกแบบหน้ามืด

คุณแม่ทำฟอร์มดี เก็บสูตรอาหารเจเยอะแยะ...หวังผลสองเด้ง คือ ทำแล้วลูกจะได้กินผักเพิ่มขึ้น...เอาจริงเข้า ที่ไหนได้...คุณแม่หิวหน้ามืดก่อนทุกที.... รีบทำกับข้าวให้มรรคณิชาด้วยสูตรเดิมๆ อย่างเคยชิน...ส่วนตัวแม่เอง...เหอ เหอ วันแรก ผัดเส้นเล็กกะถั่วงอก...วันที่สอง เก๋มาอีกนิด ราดหน้าผักกะเส้นหมี่...ขนาดทำเมนูกระจอกๆ งี้ ยังไม่วาย เจอคุณพ่อช่วยสูบ...ว๊อย...กะทะเบ้อเริ่ม หายจ้อย... พรุ่งนี้ มีพี่ๆ มาเสริมทัพอีก สงสัยคุณแม่ต้องผัดมาก และ มาก ก่าเดิมอีก
(โอ้ยๆๆ หิวๆๆๆๆ เจ ปีนี้ ทำไมทรมานจังหว่า)

หงุดหงิดคุณพ่อเล็กน้อย...พอมรรคณิชาตื่นนอนบ่าย (เกือบๆ ห้าโมงอ่ะ) คุณแม่เลยคว้าตัวไปเที่ยวทะเลเสียเลย...อยากให้ลูกเห็นทะเล เวลาอ่านนิทาน ฮอนโดกะเฟเบี้ยน ลูกจะได้อิน...
ไปถึง ลูกตื่นเต้นมาก เพราะมีฝูงเป็ดแมนดารินอพยพมาเล่นน้ำทะเล...ผสมกะนกนางนวลดุๆ อีกฝูง...อู้ว์ มันส์คะ
คุณแม่ไม่รู้ไง มองฝูงเป็ดแล้วพาลนึกถึง เป็ดพะโล้แถวบ้านอาม่า...บาปนะเนียะ
พวกเราอยู่จนมืด ระหกระเหินพอควร เพราะลูกยืนยันจะเอารถเข็นใส่พี่เมี๊ยวๆ มาเดินด้วย...แถม ไม่ยอมให้แม่ช่วย...ถึงตรงไหนที่เข็นรถไม่ได้ ลูกจัดแจงอุ้มรถเข็นแทนอย่างแคล่วคล่อง เหอ เหอ

คืนนี้ ลูกทำเซอร์ไพรส์คุณแม่อย่างแรง...ด้วยการคลานไปนั่งใต้โต๊ะคอมฯของแม่ แล้วร้องเพลง
"แฮป ปี้ เบิร์ธ .......(คำว่า เดย์ ไม่ร้องคะ) แกนๆๆ" ตบมือเปาะแปะๆ พร้อมกับยิ้มเหมือนแสดงความยินดี (เสแสร้งมั่กๆ)
วันเกิดแกรนด์มาผ่านมาแล้ว ตอนต้นเดือนสิงหา... จำได้ว่า คุณแม่สอนนู๋พูดคำว่า "แฮปปี้เบิร์ธเดย์" ซึ่งลูกก็พูดตามพอจับความได้จิ๊ดๆ มั่วๆ...อือม์ มาถึงตอนนี้ เหมือนกับเทปลับถูกค่อยๆ เปิดเผยออกมา.... มนุษย์ตัวน้อยที่น่าอัศจรรย์

ชื่นชมไม่ทันไร ...
อ้าว...เขวี้ยงหนังสือ ฮอนโดกะเฟเบี้ยนทิ้งทำมาย...คุณแม่บอกนู๋ดีๆ ไม่ให้เขวี้ยง...บอกไป 3 หน...ก็ยังทำนิสัยไม่ดีๆ อีก...คุณแม่มะโหสุดๆ ตะโกนฟ้องคุณพ่อๆ บอกให้ เก็บหนังสือขึ้นชั้นวางและพาลูกนอนเลย...
หุหุ
ได้ผล...พอนู๋เห็นแม่เก็บหนังสือ...เหมือนนักโทษเจอคำสั่งประหาร...ร้องไห้ซ้า....
ทีนี้ พอบอกนู๋อีกทีว่า ไม่ให้เขวี้ยง..นู๋พยักหน้าเข้าใจแต่โดยดี...คุณแม่เลยส่งหนังสือให้นั่งอ่าน
แต่
ไม่วาย...กลัวเสียหน้าหรือไงจ๊ะ
แม่เห็นลูกแอบเขวี้ยงเล็กๆ (เหมือนปัด)ไปไว้ข้างตัว...คุณแม่ก็มองหน้านู๋นิ่งเชียะ...ลูกก็หยิบมาไว้กะตัวใหม่...สักพักก็ลองอีก....(ที่จริง ตอนนี้ คุณแม่ขำเกือบตายแต่ต้องเก๊กอ่ะ) ...หยั่งงี้ต้องมีเตือน....
โชคดี ลูกปรับสถานการณ์เอง...ด้วยการเลิกอ่าน...หยิบเล่มใหม่ดีก่า...
"เล่มนี้ก็ต้องเก็บด้วยนะลูก"
อือม์...ยุติสงครามด้วยสันติภาพนะลูกนะ

Create Date : 23 ตุลาคม 2549		2 comments
Last Update : 23 ตุลาคม 2549 14:18:02 น.
Counter : 645 Pageviews.
Share Tweet