ห้ามรักพ่อมากกว่าแม่น๊า
แม่ลูกไปนั่งรอห้องสมุดเปิดแต่เช้า....ฝนก็ตกพร่ำๆ ที่จริงน่าจะนอนอ้อยสร้อยอยู่บนเตียงมากกว่าเน๊อะ
แม่พาลูกไปนั่งฟังคุณครูเล่านิทาน ครูสอนนับเลขกะพี่ไดโนเสาร์ ...มรรคณิชานั่งตัวแข็งบนตักแม่ ๆ มองเด็กอื่นๆ เห็นเค้าดูเป็นอิสระลุกเดินเหิน ไม่ทำตัวเป็นยานเกาะเหมือนลูกเลย ฮึ....โอเค ไม่ว่ากัน เห็นใจจ๊ะ เด็กใหม่ ตื่นเวที อิอิ ตลอดเวลา ลูกไม่ได้สนใจฟังคุณครูเร้ยยยยย สายตาซอกแซ่กดูเพื่อนๆ เสียมาก....โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เด็กคนนึง ผูกผมแกละสองข้างเหมือนพี่อันนา....ลูกถึงกะลืมตัว ลุกยืนจ้องเด็กคนนั้น แล้วหันมาบอกแม่ว่า "อันนาๆๆ"....แม่ต้องกระซิบว่าไม่ใช่....ดูลูกจะไม่เชื่อ...แต่ไม่กล้าลุกเดินไปดูพิสูจน์ใกล้ๆ มรรคณิชาปรับตัวสักพัก พอผ่านไปได้ 15 นาที....ทีนี้ พอครูร้องเพลงปุ๊บ นู๋ก็ลุกขึ้นมาขยับจังหวะแบบว่า "อิน"...หลังจากนั้น ก็เริ่มเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ไม่ยึดแม่เป็นสรณะอีกต่อไป...แต่...ก็ยังคงไม่ได้ฟังคุณครูเหมือนเดิม ...เพื่อนรอบข้างน่าสนใจกว่าคะ แถมไม่เคยตบมือให้คุณครูเลยสักครั้ง มือแข็งมั่ก
กลับถึงบ้าน...จอดรถออกจากคาร์ซีทได้ปุ๊บ เด๋วนี้กลายเป็นประเพณีไปเสียแล้ว ที่จะต้องปล่อยให้นู๋เล่นหลังพวงมาลัย...คุณแม่ก็ล็อครถไว้ แล้วจัดการเดินเข้าบ้านไปเก็บข้าวของให้เรียบร้อย ก่อนจะออกมารับมรรคณิชากลับเข้าบ้าน....ลองไม่ให้นู๋เล่นซี้.....บ้านแตก
คืนนี้ คุณแม่บังคับคุณพ่อให้บริการมรรคณิชา...เริ่มจากล้างก้น ล้างหน้า แปรงฟัน แต่งชุดนอนและให้นม .... เห็นคุณพ่อจัดการแล้วอึ้ง ทึ่ง เสี่ยวไปเร้ย ยอมรับคะ มืออาชีพ.... ล้างก้นกะล้างหน้านี่ไม่เท่าไหร่ คุณแม่ว่า คุณแม่เก่งกว่า แต่พอเห็นตอนแปรงฟัน กะใส่เสื้อผ้าให้ลูกแล้ว....ว้าว....ช่วยกรุณามาทำทุกคืน ได้ปะเนียะ จริงๆ แล้ว คุณแม่อดรู้สึก...เอ...จะเรียกว่าไรละ "หึงหวง" เหรอ...ที่เห็นคุณพ่อทำได้ดีกว่า และคืนนี้ ดูมรรคณิชามีความสุขม๊ากมาก ที่ได้คลอเคลียเล่นกะคุณพ่อ....ถึงส่วนใหญ่จะเป็นการนั่งจ่อม สองพ่อลูกหน้าคอมฯก็เหอะ...แต่พอลูกวิ่งมาโชว์การทำเสียง "ช้าง" ....คุณแม่ก็กรี๊ดดด.... ทำได้เหมือนมาก...ลูกดูภูมิใจ และหนุกหนาน....ไม่ย๊อม ไม่ยอม... ห้ามรักพ่อมากกว่าแม่น๊า
อือม์ ...นะ....ทำไมคุณแม่ถึงกลัวละ คงเพราะเด๋วนี้ ลูกเริ่มเป็นตัวของตัวเองมากขึ้นละมั๊ง...นู๋เริ่มทำตัวเป็นผู้ใหญ่ตัวน้อย...คิดและเลือกได้เอง...ไม่ใช่ว่าจะรับทุกอย่างที่แม่เสนอให้ (โอว์ เราชักห่างกันไปทุกทีแระ...นี่ขนาดเพิ่งจะย่างสองขวบนะ) คงเพราะแม่รู้สึก"พ่ายแพ้" เวลาได้ยินคำว่า "โน" จากลูก...กดดันนะ...ก้อ เด๋วนี้ ลูกใช้เก่งเหลือเกินนี่นะ...พอแม่แพ้ทีไร ก็ทำตัวเป็น เผด็จการกะนู๋เสียเรื่อย...แย่จัง... คงเพราะแม่ไม่สามารถทำให้ลูก "ฟัง" ได้ทุกครั้ง...ยิ่งคิดยิ่งช้ำเว้ย...เห็นคุณพ่อปราบนู๋ด้วยคำพูด ซึ่งนู๋ตั้งใจฟังทุกคำเป็นอย่างดี...ทึ่งๆๆๆๆๆ....แม่ถามพ่อว่า ถ้าเธอต้องจัดการลูกทุกคืนแบบนี้ ลูกจะแผลงฤทธิ์ "โน" กะเธอไหม...พ่อยิ้มและตอบแบบมั่นใจว่า "โน....เค้าจะต้องฟัง เวลาที่ฉันพูด" กรี๊ดดดดด ยังดี...คุณพ่อปลอบใจแม่ว่า "ที่ลูกเซย์โนกะแม่บ่อยๆ ส่วนนึงเป็นเพราะเข้าช่วงวัยของ พาวเวอร์ออฟโน ด้วยแหละ"
ท้ายบันทึกวันนี้ ฟังลิเกๆ เกินไปหรือเปล่าจ๊ะลูก
Create Date : 19 ตุลาคม 2549 |
|
6 comments |
Last Update : 19 ตุลาคม 2549 13:32:09 น. |
Counter : 735 Pageviews. |
|
|
|
ปกติถ้าแด้ดดี้กลับจากทำงาน หน้าที่แม่แด้ดดี้ก็รับไปด้วยค่ะ
เพราะรี่อยู่บ้านกับเด็กๆทั้งวันแล้วไม่ได้พักผ่อนเลย
ต้องสรรหาเกมส์ต่างๆนานามาเล่นกับพวกเธอ
ท้องนี้เลยไม่ค่อยได้เอนกายเท่าไหร่