ต่อ

ไม่ได้เข้ามาบันทึกให้นู๋เลย...ขอโทษด้วยนะลูก...แม่มัวแต่ยุ่งๆ หางานทำ...ระหว่างนี้ เกิดอะไรขึ้นกะนู๋บ้างละ...อือม์ เยอะแยะเลย

ล่าสุด เพิ่งสองวันมานี่เอ๊ง....ลูกได้มุกใหม่..."อมข้าว" คะ.... จัดเป็นพัฒนาการขั้นสูงสุดได้ป่าวเนียะ...อมได้นานนนนมากกก....ตั้งแต่ป้อนข้าวคำสุดท้าย...จนแม่กะพี่โทโมเอะพานู๋ออกไปเดินในปาร์ค...ลูกก็อมไว้ตลอด...น้ำลายงี้ ไหลท่วมรถเข็น...มุกนี้ แม่ขอยกนิ้วโป้งให้สี่นิ้วเร้ย...เป็นการบล็อกการจู่โจมของคุณแม่อย่างได้ผลยิ่งนัก...แรกๆ แม่เจอมุกนี้ ก็มะโหสุดๆ ตอนนี้ เฉยแล้วคะ....อมก็อด...ไม่ง้อนะจะบอกให้
มะวานนี้ พาลูกไปลุยสนามเด็กเล่นอันใหม่...ลูกกรี๊ดกร๊าดจังงง....ผิดกะวันแรกๆ สงสัยวันแรกๆ เหมือนกะหยั่งสมรภูมิ...พวกเราไปกะน้าเป๊ปป้าๆ พาเพื่อนใหม่ชาวอิหร่านไปด้วย...คุณน้ามีลูกสองคน ๆ โต อายุเท่ากะพี่โทโมเอะ คนเล็กอายุเท่ามรรคณิชาเด๊ะ...เกิดห่างกันแค่ 6 ชั่วโมงเอง...แต่น้องโซเฟียเค้าสะโอดสะอง....หุ่มได้แค่ครึ่งเดียวของลูก....เอ่อ...ทำไม ลูกแม่ดูแน่นจัง ....คุณแม่แอบสังเกตุน้องโซเฟีย...เห็นว่าคุณแม่เค้าโพรเทคลูกสุดๆ น้องโซเฟีย เลยยังเดินง่อนแง่น กะคลานปีนป่ายสู้ลูกแม่ไม่ได้...หรืออาจเป็นเพราะเป็นครั้งแรกที่โซเฟียมาเล่นที่นี่ก็ได้ ก็เหมือนลูกแม่ที่แม้แต่เครื่องเล่นง่ายๆ ลูกก็ไม่กล้าลอง (คลานลอดอุโมงค์เงียะ...อาจเด็ก 6 เดือนมั่กๆ เลยรู้ม่ะ) .........แต่.......ขอโทษคะ...วันนี้ ลูกแม่เดินบนโซ่เส้นเดียว ได้แล้วนะเค๊อะ....เอิ้กกกก โหะ โหะ...เก่งจังเยยย....
อ้อ วันก่อน ให้พี่โทโมเอะจับลูกโหนบาร์ คุณแม่ยืนดูตรงข้าม พอลูกจับมั่นคงแล้ว คุณแม่บอกให้พี่โทโมเอะปล่อย....
พลั่กกกก
ลูกหล่นลงมาหลังกระแทกพื้นอย่างแรงงงงงงงง
คนมองกันทั้งสนามเด็กเล่น....อาจจะนึกว่า อีแม่เอเชี่ยนคนนี้ ม่ายไหวเลย...
โฮๆๆ .....ไม่เจ็บมากใช่ไหมลูก
ก็แปลกดี....ลูกร้องปกติเหมือนเวลาหัวกระแทกโต๊ะหรืออะไรเนียะ....เออ...มานทนทานใช้ได้เลย

ทุกวันนี้ ลูกดูจะโตทางความคิดมาก....สังเกตจากลูกพอจะรู้คิวว่า วันๆ เราทำกิจกรรมอะไรกันบ้าง....อย่างการเล่นที่สนามเด็กเล่นนี่....พอแม่เอ่ยคำว่ากลับบ้าน...มรรคณิชาไม่ค่อยจะอ้อยอิ่งเหมือนเด็กอื่นๆ (หรืออาจจะยังไม่ทันนึกถึงมุกนี้) มะวานนี้ จู่ๆ นู๋เบื่อหรือไงไม่รุ...เดินออกมาตรงดิ่งไปที่รถเข็นหน้าตาเฉย...วิ่งตามแทบไม่ทัน...แถมเจอพี่อันนากลางทาง ก็กรี๊ดกร๊าดทักทายตามประสา ทักเสร็จ ลูกก็ดิ่งจะกลับบ้าน...
มะเช้านี้ แกรนด์มา แวะมาพาพี่โทโมเอะไปเที่ยว...คุณแม่เปลี่ยนแผนกะทันหันไม่ไปด้วย....แต่พอลูกเห็นแกรนด์มาเท่านั้น ลูกดีใจสุดๆ เตรียมเดินออกไปนอกบ้าน ชี้ไปที่รถแกรนด์มาแล้วบอกว่า
"บึ้มๆๆ"
ตามด้วยคำพูดอื่นๆ อีกมากมาย ซึ่งแม่ฟังไม่เข้าใจ....แต่สรุปรวมๆ ว่า "เราไปกันเถอะ อากาศดีจัง ไปเที่ยวให้หนุกๆเน๊อะๆ"
คุณแม่ได้แต่บอกคุณพ่อว่า full of hope, poor baby!
ลูกเหว๋อสุดๆ เพราะอุตส่าห์ "บ๊ายบาย" ทุกคนในบ้าน แล้วเดินตรงไปที่รถแกรนด์มา...แต่แม่ไปคว้าตัวไว้...ลูกได้แต่มองพี่โทโมงงๆ...
ขนาดแกรนด์มาไปแล้ว ลูกก็ยังยืนยันที่จะ "บ๊ายบาย" ทุกคนในบ้าน แล้วเดินตรงออกไปนอกบ้าน...คราวนี้เร็วเชียว...คงกลัวถูกลักพาตัวกลับบ้าน...ลูกรีบขึ้นลงบันไดหลายขั้นโดยไม่ได้จับเสียด้วย เอิ้กกก

อือม์ ถ้าไม่เล่าเรื่องเมื่อคืนนี้ คงไม่ครบ
คุณแม่พยายามทำเทสต์สำหรับสมัครงาน มีหลายอย่างให้กรอก ให้ทำจนเวียนหัว...บางอัน คุณแม่ก็ขี้โกงนิดโหน่ย...รอคุณพ่อกลับบ้านแล้วจิกให้มานั่งทำข้อสอบด้วยกัน หุหุ
และแน่นอน ไอ้ข้อสอบข้อเขียนนี่...ต้องจิกคุณพ่อให้มาแก้เยอะ....
อ้อ คุณพ่อตกงาน...
คงเพราะงี้มัง...คุณแม่เลยจิตตกเล็กๆ .... นี่เป็นเหตุผลทำไมคุณแม่ขี้เกียจไปเดินชมทะเลกะแกรนด์มา
ไม่ต้องห่วงคุณพ่อนะลูก....ขานั้นอ่ะ...สบายมั่กๆ เลย...มีหน้ามาบอกคุณแม่ว่า "ดีไหม ได้เงินฟรีๆ มา 2 วีค โดยไม่ต้องไปทำงาน"....เหว๊ออออ
แถมนี่ก็นั่งเล่นเกมออนไลน์สบายใจน่าดู....
ก็เพราะอีเกมนี่แหละ...มะคืน แม่ถึงได้วีนลั่น.....
ดู๊....อนาคตครอบครัว...แทนที่จะช่วยๆ กัน....มานดันเล่นเกม....ไม่มาช่วยกันดูข้อเขียนของคุณแม่เลย ฮึ
สุดท้าย...คุณแม่ด่าลั่นเลย..."ไม่ต้องมานะ....ฉานไม่สนใจแล้วเหมือนกัน ให้เค้าได้อ่านภาษาพิเศษของฉานเลย ....ไม่ได้งานก็ไม่เป็นไร...จะได้นั่งเล่นเกมกันทั้งครอบครัว" อ่า...ตอนพูดนั่น คุณแม่ไม่สนใจเลยนะว่า ลูกหลับอยู่.....แถมมีประกาศปิดท้ายด้วยนะ "ให้ลูกตื่นมาร่วมฉลองด้วยก็ดี"....แหะ แหะ....ปากเสียพูดไปงั้นแหละ....อีกสัก ครึ่งชั่วโมง คุณพ่อก็เดินมาแก้งานให้ หุหุ
ส่วนมรรคณิชาอ่ะเหรอ....แม่เดาว่า คงตื่นตั้งกะตอนแม่เสียงดังแล้วละ....แต่ไม่กล้าแสดงตัว...555....มาแสดงตัวอีกที ตอนคุณแม่ปิดคอม เตรียมเข้านอน.....ง่า
ทีนี้ ถึงคราวคุณพ่อล้างแค้น
คุณแม่ปล่อยให้นู๋ร้องง๊องแง๊งในเตียง....แต่คุณพ่อทนไม่ไหวหรือไง...ไปเอานู๋ออกมา เปิดไฟแล้วบอกให้นู๋ร้องให้พอใจ....
เงียบบบบ คะ
คุณแม่ต้องรีบแทรก...."สงสัยลูกปวดฟัน" ...อันนี้ ไม่ได้โกหกนะ....คุณแม่สังเกตุเห็นฟันบนขึ้นมาจะครบเต็มปากละ ส่วนซี่ล่างอีกสองซี่ยังซ่อนตัวอยู่...แม่เดาว่า นู๋คงรำคาญซี่ล่าง เพราะสองวันมานี่ (ที่คิดมุกอมสำเร็จ) ลูกทำปากจู๋ เหมือนซุปเปอร์แมนอมบ๊วยเลย
พอคุณพ่อเห็นลูกเงียบ....คงสำนึกผิด จับนู๋มากอดและพูดปลอบใจ...
แต่ลูกแม่ร้ายยยยย (ร้ายเหมือนแม่มัน 555)
พอเห็นคุณพ่ออ่อนให้ นู๋ก็เริ่มร้องงี่เง่าอีก....555 .... คุณพ่อคงง่วง เลยเอานู๋มานอนบนเตียงด้วยกัน....ซวยละสิ....หยั่งงี้ ก็ตกเป็นหน้าที่แม่อีกแล้วอะดิ....
ลูกยังไม่หยุดร้อง
คุณพ่อเริ่มบ่น..."นี่เหรอปวดฟัน เบบี้ นอนเด๋วนี้นะ เพราะฉันต้องนอนด้วย" ว่าแล้ว คุณพ่อเอามือพาดหลังบล็อกนู๋ไว้
เด๋วมาเล่าต่อคะ

มาแล้วจ้า.......
อ่า เกือบลืมว่าเล่าค้างไว้
ไงน๊า
อ้อ...ลูกดิ้นขลุกขลักๆ ใต้อุ้งมือมาร.... แม่ละกัวนู๋จะหายใจไม่ออก...รีบขยายพื้นที่ให้โดยด่วน...แต่ไม่กล้าจิกมือคุณพ่อออก....แหะแหะ
ลูกหันหน้ามาหาคุณแม่ขอความช่วยเหลือ...เอื้อมมือมาจับคุณแม่ใหญ่เลย...
โธ่...น่าฉงฉาน....แต่แม่ง่วงอ่ะ...ช่วยตัวเองละกันนะลูก

แม่นอนหลับๆ ตื่นๆ พอๆ กะนู๋....
พอจะเคลิ้มได้ที่....อ้าว เจ็ดโมงก่าแระ...ลูกเริ่มรู้สึกตัวเต็มๆ (ทำไมน๊า กลางคืนก็ไม่ค่อยนอนแล้วยังตื่นเช้าได้อีกฟระ)....แม่รีบๆ ลงไปอุ่นนมแล้วอุ้มนู๋ไปลงเตียง....ด้วยความหวังเต็มเปี่ยม....ช่วยหลับต่อด้วยเด้ออออ....


ต่อคะ ต่อ

ขำง่ะ...เมื่อกี้นี้ อาบน้ำสระผมให้ลูก ๆ ก็โวยวายตามเคยเพราะไม่ชอบสระผมมั่กๆ...แต่งวดนี้ไม่ร้องแสบแก้วหูมาก เพราะคุณแม่หลอกล่อให้ยืนดีๆ แล้วราดน้ำ...เพิ่งทำตัวสะอาดๆ แท้ๆ พอคุณแม่พาลงข้างล่าง...กะจะรีบโซ้ยข้าวเสียหน่อย....(อ้อ คุณนายไม่ยอมกินข้าวเลยวันนี้ แม่เลยกะทิ้งระยะ เด๋วคงหิว)..... พอแม่กำลังตักข้าว...นู๋ไวมาก...มาคว้าแก้วใส่นมที่วางอยู่ข้างๆ เครื่องชงกาแฟ....
สมน้ำหน้า
นมทั้งแก้วหกรดใส่หน้า 555555
หน้าขาวว่อกเหมือนในหนังเร้ยยย
นู๋ตกใจ ไม่รุ นมเข้าจมูกหรือเป่า....
แม่ยืนขำเล็กๆ กะเข้าไปกอดปลอบใจเสียหน่อยก็กลัวตัวเองเลอะ 55555
พอนู๋หายตกใจ...นู๋ก็ยืนชี้นิ้วบอกแม่ว่า "โนๆ"...
เออ ดี....ไม่รุจะจำได้ป่าว
แม่จัดการพานู๋ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า....แน่ะ...มีการบอกอีกว่า "เปียกๆ"....

กะลังจะใส่เสื้อเตรียมเข้านอน....แกรนด์มากะพี่โทโมเอะก็กลับมา ๆ ชวนนู๋ออกไปเถลไถลแถวสนามเด็กเล่น...คุณแม่งี้...ดีใจเกือบระงับไม่อยู่...แหะ แหะ...ก็ขอติดเบรคห่างๆ จากนู๋สักพักอ่ะนะ ...คุณแม่รีบขับไสไล่ส่งนู๋ออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว....
พอนู๋ออกไปได้สักพัก...แม่ก็เกิดประสาทขึ้นมา....ก็พี่โทโมเอะนะ เลินเล่ออกจะ....เอื้อก....ส่วนแกรนด์มาก็มีประวัติเกือบฆ่าคุณพ่อตอนเด็กๆ มาแระ...แบบอุ้มคุณพ่อโยนเล่น...โยนสูงไปหน่อย หัวชวนกะโคมไฟห้อย...กะตอนที่คุณพ่อเข้าไปตุงนังๆ ตอนแกรนด์มาเข้าครัว....แกรนด์มาหันมาแกว่งมีดเป็นเจ้าหญิงบู๊ลิ้ม...
เอ่อ
ว่าแล้ว คุณแม่ก็เดินไปบอกให้คุณพ่อถีบจักรยานตามไปดูหน่อย...
คุณพ่อบอกว่า เธอเว่อร์ไปละ....เนียะ สองคนนี้ เค้ารวมพลังกันจะเท่าทวีคุณ....คือ แกรนด์มาตามมรรคณิชาไม่ได้ แต่แกรนด์มาจะคิดได้ไวกว่าพี่โทโมเอะ และจะสามารถสั่งพี่เค้าให้เซฟนู๋ทันเวลา...เพราะพี่โทโมเอะว่องไวทำตามคำสั่งได้ดี....
คือ สรุป เธอจะไม่ถีบจักรยานนะ ว่างั้นเหอะ

หายกันไปชั่วโมงก่าๆ กลับมา แกรนด์มาเล่าใหญ่เลยว่า นู๋นั่งชิงช้ากะพี่โทโมเอะ....ลูกมีความสุขมากกก...
แหม๋ แม่ฟังแล้วหัวใจจะวาย...เสียว
ท่าทางจะเล่นหนัก....กลับมาหิวซ่ก....ซัดข้าวที่หม่ำค้างไว้ซะเรียบ พลิกความคาดหมาย....คุณแม่เพิ่งบ่นกะอี๊จิ๋มเองว่า สงสัยลูกจะปวดฟัน 555 มาเห็นแทะไก่แล้ว...แม่รู้สึกว่า แม่ไม่รู้จักลูกซะแร้ว


ปล. ขอบคุณป้าดาที่เป็นห่วงตระกูลเรานะคะ....อิอิ
หยั่งงี้แหละคะ....บ้าๆ บอๆ บางวันเราก็รักกันคะ บางวันเราก็แทบจะไม่มองหน้ากันเลย....

Create Date : 23 มิถุนายน 2549		1 comments
Last Update : 23 มิถุนายน 2549 12:06:09 น.
Counter : 652 Pageviews.
Share Tweet