เบบี้ ไบลิงกัว

Jean Piaget เป็นนักไบโอและแนเชอลิสท์ ที่เก่งมากของรัสเซีย ตอนอายุแค่สิบขวบ ก็พิมพ์ academic paper ออกมาแระ เวลาคุณแม่อ่านหนังสือการเลี้ยงลูก คนเขียนส่วนใหญ่มักจะอ้างชื่อตานี่บ่อยๆ ... ที่แกเก๋มากๆ คือ แกขยันจดไดอารี่ให้ลูกสามคน (น่ารักเหมือนคุณแม่เลยเน๊อะ) แต่แกขยันมากก่าคุณแม่ เพราะแกเล่นจดบันทึกเป็นรายนาที!!!

จู่ๆ เอ่ยถึงตานี่ทำไมเหรอคะ
อ่า.. ก็วันนี้ แม่อยากบันทึกละเอียดๆ บ้างนะสิ ลูก... กันลืม (แม่แก่แล้วนิ... ประโยคนี้ มรรคณิชาได้ยินบ่อยจนเบื๊อเบื่อ) อยากบันทึกข้อสังเกตต่างๆ ที่คุณแม่เห็นเกี่ยวกับวิธีการพัฒนาภาษาของเด็ก ไบลิงกัว อย่างนู๋

อย่างที่รู้ๆ ชิมิก่ะ... คุณแม่พูดไทยให้นู๋ฟังอยู่คนเดียว ที่เหลือก็เป็นปะกิตล้วนๆ ... แรกๆ มรรคณิชาได้ไทยเป็นหลักแน่ๆ เพราะมีคุณแม่คนเดียวในโลกที่สามารถแปลภาษาแบร๋ แบร๋ แบร๋ ของนู๋ ให้ ทุกๆ คนฟังได้ว่า นู๋พูดอะไร ต้องการอะไร...
ทีนี้ พอนู๋เข้าเขตสองขวบ... นู๋เริ่มรีรันเทปสองภาษาออกมา ... แรกๆ คุณแม่เข้าใจว่า นู๋รันเทปแยกเป็นรายบุคคล...
ปรากฏว่า ม่ายช่าย...

อือม์ จะอธิบายว่าไงดีละ ... เปรียบนู๋เป็นคอมพิวเตอร์นะ คอมเครื่องนี้ มีความสามารถรับรู้ข้อมูลแยกภาษาได้ เช่น ถ้าเห็นหน้าน้าเป๊ปป้าปุ๊บ... สมองลูกก็เปิดช่องความจำ เกี่ยวกับ “โอลา ซิๆๆ อูโน่ โดส เทรส โปรฟาโว่ กราเซียส์” ไว้พร้อม

ถ้าเห็นหน้าคุณพ่อ ช่องความจำ...อ๊า... สงสัยทยอยออกมาแต่เฉพาะ สแวร์เวิร์ด คริคริ...

ส่วนถ้าเป็นแกรนด์มา ก็คงประมาณ “ยักส์ ก๊อดส์ เจนเทิล อ้วนๆ แดงๆ นุ่มๆ” คือ ความจำของลูก ไม่ได้มีเฉพาะภาษาแต่มีคาแร็คเตอร์อยู่ในภาษานั้นๆ

สำหรับวิธีการใช้โต้ตอบ... น่าสนใจมาก... แรกๆ ลูกตอบโต้เป็นไทยเพียวๆ ไม่น้ำแข็ง... ใครฟังนู๋ไม่รู้เรื่องเร๊อะ... นู๋จะรีบหันมาหาคุณแม่ ๆๆ ทำหน้าที่หน่อยดิ

ต่อมา พอลูกเริ่มจะเป็นไฮโซ (แปลว่า ออกสังคมก๊ะ) ลูกเริ่มเก็ทว่า ชาวบ้านเค้าพูดปะกิตกันทั้งนั้นเลยนี่หว่า ส่งผลให้ลูกเริ่มพูดปะกิตกะแม่ม่าง ... แม่ก็ม่ายสนใจ ยืนยันหลักการเดิม คือไทยลูกเดียว บางทีก็บ่นน้อยใจให้นู๋ฟังบ่อยๆว่า “พูดไทยดิๆๆ แม่อยากได้ยิน นะ น๊ะ น๊า”

พอคุณแม่ไม่ส่งเสริมศัพท์ปะกิตใหม่ๆให้เลย (จะไปหวังรอคุณพ่อ หรือพี่ๆ ก็ไม่รุ่ง) นู๋ก็มีทางออก ด้วยการจดจำจากทีวีและดีวีดี โดยเฉพาะ จากการ์ตูน คิปเปอร์ .. ลอกมาทั้งสคริป์... ทั้งคำพูด แอคติ้ง และโทนเสียง... ไม่น่าเชื่อนะ... แต่อย่างที่บอก เมื่อครู่ไง หน่วยความจำของลูกไม่ได้ลอกมาแค่ภาษา แต่บันทึกคาแรคเตอร์ของคำพูดลงไปด้วย

การที่ลูกลอกคาแรคเตอร์มานี่ คุณแม่ว่า ออกจะน่ารักดี เพราะเป็นครั้งแรกที่ลูกพูดได้เป็นประโยค แถมยังเอามาใช้ได้ถูกสถานการณ์และกาละเทศะ 555
Comingggggggg พร้อมกับวิ่งโครมๆ เวลาคุณแม่เรียกหา
I’ll be right back ชอบจัง ลูกออกเอ็กเซ่นท์ได้เหมือนฝรั่งเด๊ะ ๆ (อ้าว ลูกฝรั่งนิ แม่)
Get out of my way คำนี้ดูโหด แต่จริงๆ ลูกใช้โทนเสียงเดียวกะคิปเปอร์ เลยฟังดูซอฟท์ๆ
Weeeeheee เวลาลูกมันส์ สุดขีดคลั่ง จะประมาณนี้นะคะ ... น่ารักม่ะ
Look at that ชอบคำนี้ที่สุด อยากให้ลูกชวนคุณแม่ดูโน่น ดูนี่บ่อยๆ
I like it แปลกนะ พยายามสอนให้ลูกพูด I don’t like it กลับไม่ค่อยติดปากเหมือนประโยคนี้ (ลูกแม่โพสิทีฟสุดๆ 55)
นี่ตัวอย่างเซิฟๆ ไม่กี่ประโยค... ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้น ทำให้คุณแม่ได้คิดว่า ตัวเองแย่จัง หลงพูดเป็น คำๆ กะลูกอยู่ได้ กลายเป็นว่า ลูกไปหัดจำหัดเรียนเป็นประโยคได้จากดีวีดีเสียก่อนนี่ ตอนนี้ เลยหันมาพูดประโยคยาวๆ ละ... ยาวววววมากด้วย... อิอิ โดยเฉพาะเวลาคุณแม่อบรม (บ่น) มรรคณิชาไง
ยิ่งพูด ยิ่งสังเกตุ ก็ยิ่งเริ่มสนุก... บ่อยครั้งที่คุณแม่ต้องถามในใจ พร้อมกะทำตาโตๆ “ลูกรู้ได้ไงฟระ”

อย่างวันนึง คุณแม่ขับรถแล้ว ลูกก็ถามว่า
“เสียงอาราย”
คุณแม่งงๆ เพราะตอนนั้น ตั้งใจขับรถ นึกไม่ทันว่านู๋ได้ยินเสียงหน้าต่าง(รถมันเก่าหน่ะ)ปิดไม่สนิท มีเสียงลมอู้ๆ เข้ามา สักพัก ลูกก็ตอบเองเสร็จว่า
“เสียงอากาศ”
แบบ....กรี๊ดดดง่ะ... คือ ถ้าตอบว่า “เสียงลม” คุณแม่ก็คงเฉยๆ ... นี่เล่นใช้คำสูงเชียวนะเฟ้ย... แล้วคำว่า อากาศเนียะ คุณแม่เคยพูดกะนู๋ด้วยเหรอ

อีกที เวลาลูกดูการ์ตูน คุณแม่ชอบทำตัวเป็นซับไตเติ้ล อธิบายยาวๆ ให้นู๋เสียเรื่อย วันนั้น การ์ตูนแมนนี่ มีเครื่องเล่น see-saw คุณแม่ก็บ่นๆ ให้นู๋ฟังว่า “เออ ภาษาไทยเค้าเรียกว่า อะไรนะ คุณแม่จำไม่ได้จริงๆ” ตอนนั้น นึกอยู่ตั้งนานกว่าจะบอกลูกได้ว่า “กระดานหก” หายไปหลายเดือน ลูกเห็นการ์ตูนพิงกู มีของเล่นชิ้นนี้ ลูกชี้ให้แม่ดู “กระดานหก”

ก่อนนอนเมื่อครู่ ลูกเดินมาจูงมือแม่เดินไปแถวๆหน้าห้อง พร้อมกะตบฝาบ้าน
“นี่ กำแพง”
คุณแม่ยิ้มๆ “คุณแม่รู้จัก ทำไมเหรอ”
“แม่ยืน” เอ้า ยืนก็ยืน ไงอีกละ
แว๊กกกก ลูกไปเข็นเก้าอี้ล้อหมุนๆ มา ทำตัวเป็นสิบล้อ วิ่งเข้าชนหมูอ้วนชะตาขาด กะอัดให้บี้เละติดกำแพงเลยนะเฟ้ย
เอ๊ะ เล่าทำไม...อ๋อ จะบอกว่า คำว่า “กำแพง” ไง ... ไม่ค่อยใช้เท่าไหร่ แต่จู่ๆ ทำไมลูกพูดออกมาเน๊อะ

สรุปๆๆๆ นะ... ความสามารถในการจดจำคำศัพท์ใหม่ๆ คงไม่น่าห่วงอะไร เหลือแค่รอเวลาที่ลูกจะนำออกมาใช้ ... ส่วนทักษะอื่นๆ ก็น่าตะลึงตึงๆ เหมียนกัน

“คำตรงกันข้าม”
อ่า...เด็กตัวแค่นี้ รู้จักเปรียบเทียบแล้วนะ... วันนี้ แม่เห็นชัดเจนเลย ... คือ พอดี สองอาทิตย์ก่อน สอนให้ลูกรู้จักเรื่องการสะท้อนของแสง (55 ฟังดูดีจัง จริงๆ แล้วสอนง่ายๆ มั่กๆ แค่ใช้กระจกเป็นอุปกรณ์ แต่นักเรียนมีดื้อนิดๆ เกือบเรียนไม่จบเพราะตบกันตายไปก่อน 55) ลูกก็ฝังใจมากเลยนะ เวลาเดินผ่านรถ ลูกก็จะพยายามมองหาเงาตัวเอง พอเดินผ่าน แอ่งน้ำ ก็จะไปชะโงกดู เห็นกรอบรูปก็ต้องไปยืนส่อง (พร้อมๆ กะที่ ลูกรู้ว่า ของไหนที่ไม่มีเงาสะท้อนตัวเองออกมา)
ตอนบ่าย มีแดดออกชัดเจน (แม่ลูกดี๊ด๊ามากหลังจากเจอฝนๆๆๆ มาหลายวัน) แม่พาลูกออกไปสนามเด็กเล่น ลูกมองเห็นเงาของเราสองคนที่พื้น ก้อชี้ให้แม่ดู “ใหญ่” กะ “เล็ก” โอว์ พระเจ้าจอร์จ มันยอดมาก
หนึ่ง เป็นครั้งแรกที่ลูกสังเกตุเห็น”เงาดำ” และเป็นการเห็นโดยแม่ยังไม่ได้สอน
สอง ลูกเปรียบเทียบได้ถูกต้องชัดเจน ... ก่อนหน้านี้ คุณแม่ไม่ค่อยแน่ใจ นึกว่า ลูกตอบถูกแบบนางนกแก้ว เพราะเพลงที่ลูกร้องกะคุณครูจะมีพวกคำตรงข้ามอยู่บ้าง เลยคิดว่า ลูกได้จากการจำเฉพาะเคส...

“ตัวอักษรและเลข”
จำได้หมดพูดได้ครบ แต่ เข้าใจหรือเปล่า อีกเรื่อง!!!
เอบีซี ร้องได้ครบ เพราะร้องเพลงนี้ทู้กวัน หลังๆ ลูกเริ่มจะเพี้ยนๆ ตอนท้ายเพลง แทนที่จะร้องว่า
“Now I know my ABC, next time won’t you sing with me” ถูกตอนเหลือแค่
“No more No more No more ABC”
ลูกขานตัวอักษรได้ ไม่ถึงสิบตัว เป็นอานิสงฆ์ของดีวีดี Here comes ABC ซึ่งตะแรกคุณแม่ออกจะเกลียด เพราะเพลงหนวกหูเหลือเกิน แต่พ่อลูกชอบแผ่นนี้กันจัง

ก.ไก่ ข.ไข่ อ่านได้หม้ด แต่อย่าเอารูปประกอบออกนะคะ ใบ้รับประทาน... แค่นี้ ถือว่าดีมากละ สำหรับจำนวนชั่วโมงการสอน ที่นู๋สละให้เฉพาะตอนเข้าห้องน้ำ !!!

หนึ่งถึงสิบ นับได้สามภาษา (ไทย ปะกิต สแปนิช) แต่ให้นับจริงๆ ต้องส่งของให้ไม่เกิน 3 ชิ้น จะนับแม่นคะ... และตอนนี้ จำได้แค่ เลขศูนย์ กะเลขหนึ่ง ส่วนเลขสองกะเลขสาม บ้าๆ บอๆ บางวันจำได้ บางวันก็ต๊องแตกค๊า
คุณแม่พล่ามไปเรื่อย...จบดีก่า

Create Date : 26 มีนาคม 2550		4 comments
Last Update : 26 มีนาคม 2550 14:24:44 น.
Counter : 769 Pageviews.
Share Tweet