ไม่ใสซื่อแล้วน๊ะ....และก็ ไม่ธรรมดาแล้วด้วย
พฤติกรรมการกินของลูกชักจะไปกันใหญ่แล้วน๊ะ!!!! แหม๊ ... เห็นแม่เอาใจ ใส่ใจหน่อยละ...แหม๋ม...กำเริบเสิบสาน..งี้ต้องโดนทำโทษบ้างแร้น.... ก็นู๋เล่นเอานิ้วล้วงเข้าปากงี้ คายข้าวออกมางี้ โยนชาม โยนส้อม...มากไปละ ๆ ๆ....แม่ไม่เคยว่าที่นู๋ทานเลอะเทอะเลยใช่ไหมคะ..แต่ทำตัวแบบนี้ ใช้ไม่ได้นะลูก ...ว่าแล้ว...วันนี้ พอนู๋เริ่มคายข้าวออกมา...ทั้งๆ ที่นู๋เองกำลังเอนจอยกะเมนู...แม่ก็ยกชามออก แล้วเอาตัวนู๋ออกจากเก้าอี้ เป็นสัญญาณเลิกกิน... เจอมุกนี้...ลูกแม่ อึ้งโต่ะ.... อึ้งได้แป๊บ ก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น...แม่ไม่สนใจ...เดินหนีไป ปล่อยให้นู๋เล่นบทโศกสักพัก ถึงเดินกลับมาหานู๋แล้วเริ่มเล็กเช่อร์เรื่องการขากถุย...นู๋ร้องไห้เบาลง เหมือนกะจะเงี่ยหูฟังว่า แม่บ่นไรฟระ...จากนั้นก็ไอแค่กๆ แม่ก็ส่งน้ำให้นู๋ดื่ม...ดื่มเสร็จ นู๋เขวี้ยงแก้วทิ้ง...ต๊าย...ยัยนี่... โดนคะ โดนอีกรอบ...แม่ต่อว่านู๋รุนแรงเลย แล้วเดินหนีไปอีก....ทีนี้ มรรคณิชาวิ่งเกาะขาแม่ ๆ เลยหันมากอดนู๋ พร้อมกับฉวยโอกาสเล็กเช่อร์เรื่องโยนแก้วทิ้ง...พอแม่ส่งแก้วให้นู๋ใหม่ ทีนี้นู๋ถือกินเรียบร้อย พอกินเสร็จก็ส่งคืนให้คุณแม่สวยงาม...ส่งคืนครั้งแรก แม่คิดว่าฟลุ้ค....เลยทิ้งเวลาห่างอีกสักพัก ก็ลองส่งแก้วให้ใหม่...มรรคณิชาก็ถือเล่นสักพัก พอเบื่อ ก็เอาถ้วยมาสะกิดคืนแม่....บ๊ะ..ใช้ได้เว้ย ลูกตรู แบบนี้ แม่ค่อยมีกำลังใจหน่อย รู้ไหมคะ...แม่เหนื่อยนะ...ไหนจะต้องฝึกเรื่องการกินให้นู๋ ไหนจะห่วงคิดเมนูให้นู๋ทาน...ช่วงนี้ นู๋ก็แปลกๆ เสียด้วย...เคยเอ็นจอยไข่ตุ๋นสุดเลิฟ เต้าหู้สุดโปรด...อยู่ๆ วันนี้ ไม่กินเฉยเลย คำแรกเข้าปากก็บ้วนทิ้ง...แม่ต้องรีบเจียวไข่ให้แทบไม่ทัน...ยังดีที่นู๋ชอบไข่เจียว...แต่ไม่รู้จะชอบได้อีกสักกี่มื้อ..กุ้มๆๆ
ทานข้าวเสร็จเราไปวิ่งเล่นชั้นบน เป็นการย่อยอาหารก่อนนอน ทุกที มรรคณิชาจะชอบวิ่งจ๊ะเอ๋คุณแม่ โดยจะเดินจากห้องนอน ทะลุห้องน้ำ กะห้องคอม...มาเจ๊อะกะแม่ตรงทางเดินกลาง...แล้วแม่ก็ต้องทำหน้าเซอร์ไพรส์สุดฤทธิ์ ให้เป็นที่ถูกใจนู๋... วันนี้ พอมรรคณิชาเริ่มออกเดิน...แม่ก็ทำเสียเรียก "มรรคณิชา อยู่ไหนๆ"แต่งวดนี้ แม่ไม่อยู่เฉยๆ รอนู๋มาเจอแม่...แม่แอบย่องๆ เดินตามหลังนู๋ ๆ จะได้หาแม่ไม่เจอ อิอิ...แล้วเราก็แข่งกันว่า ใครจะทำ "จ๊ะเอ๋" ได้ก่อนกัน... แรกๆ แม่ชนะ...แต่พอสองหนหลัง ลูกแม่ร้ายกาจมากขึ้น...ยืนดักรอแม่ตรงประตูงี้...แม่เองกลายเป็นฝ่ายตกใจ...ไม่ได้แกล้งแพ้นู๋เลยจริงๆ นะ...กะอีกที ที่ประทับใจแม่มากเลย คือ พอเริ่มออกเดิน...จากทางเดินกลาง มรรคณิชาเดินเข้าห้องนอนได้ปุ๊บ ก็ย่อตัวหลบหลังเตียง แล้วมองลอดใต้เตียงดูขาแม่ว่า แม่มาทางไหน...แม่เลยกรี๊ดๆๆว่า "มรรคณิชาขี้โกง" ส่วนลูกแม่ก็หัวร่อร่า ถูกใจหลอกคุณแม่ได้
Create Date : 26 มีนาคม 2549 |
|
4 comments |
Last Update : 26 มีนาคม 2549 15:23:21 น. |
Counter : 684 Pageviews. |
|
|
|
เป็นธรรมดามากสำหรับเด็ก กินๆ โยนๆ เละเทะไปหมด จัสตินถ้าอารมณ์ไม่ดี แกโยนข้าวทั้งชามลงบนพิ้นจากไฮแชร์อ้ะค่ะ คุณแม่งี๊อึ้งเลย นับ 1-10 อ้ะค่ะ เพราะบางทีโกรธแก ทำเสียงดังใส่แกแล้วสงสาร จะว่าแบบเบาๆ
ปล เห็นน้องมรรคแล้วอยากมีลูกสาวจังค่ะ