เรื่องหอม ๆ

วันนี้ เพื่อนข้างบ้านทักว่า "สงสัยนู๋มรรคหายแล้ว ไม่ได้ยินเสียงร้องตอนกลางคืน" แว๊ววว...แม่ละอ๊าย อาย
ก็เริ่มดีขึ้นขึ้นจริง ๆ งะ เหลือแค่น้ำมูกไหลย้อย ๆ มาเกรอะกรังรอบจมูก ... ใคร ๆ เห็นก็อยากแคะของนู๋จังงงง... แปลกดี ถ้าเป็นขี้มูกผู้ใหญ่ มันไม่ดึงดูดเท่าของนู๋ ๆ ตัวเล็กนิ... อี๊จิ๋มยื่นข้อเสนอจะล้างจมูกลูก แต่แม่ปฏิเสธแบบอ่อนหวาน แลไม่เค็มว่า อย่าเลย เพราะสงสารลูกมาก คิดดูสิ เวลาว่ายน้ำแล้วน้ำเข้าจมูกนะ มันแสบซ่า จะตาย....
พอลูกเริ่มจะดี อารมณ์ก็ดีตาม กลับมาหัวเราะเอิ๊กอ๊ากได้เหมือนเก่า แต่ที่น่าร๊ากมาก ๆ คือ ลูกแม่เริ่มแสดงออกถึงความรักได้ชัดเจนมากกก... อย่างเช่น ตื่นเช้ามา ก็จะประเดิมมาหอมคุณแม่ก่อน ทำให้คุณแม่จะแกล้งทำเป็นหลับต่อก็ไม่ได้ มานไร้น้ำใจเกินนปายยย.... เวลาลูกเจออาอี๊ อาม่า และเพื่อนซี้ พี่ออน ก็จะพยายามทักทายด้วยการหอมเสมอ...
มีเรื่องขำ ๆ เกี่ยวกับการหอมของลูกที่ต้องบันทึกไว้เป็นหลักฐาน คือ
เวลานู๋ทำผิด นู๋มักจะกลบเกลื่อนด้วยการขอหอม... ความผิดร้ายแรงมากของนู๋ คือ การพยายามฉกฉวยแว่นตาของคุณแม่... โธ่ ลูกเล่นอย่างอื่นที่มันถูก ๆ หน่อยไม่ได้หรือไงนะ ลำพังแค่แม่ซุ่มซ่ามนั่งทับแว่นตัวเอง ก็จะแย่อยู่แล้ว นี่ยังมีนู๋มาช่วยล้างผลาญอีก... พอนู๋จ๊กแว่นไปได้สำเร็จ นู๋จะรีบถือให้ไกล ๆ จากแม่มากที่สุด โดยไม่สนเสียงโวยวายของอีแม่เล้ย....จนนู๋หันมาเห็นหน้าบูด ๆ ของแม่นั่นแหละ นู๋ก็รู้ตัวพยายามหอมคุณแม่เป็นการขอโทษ ... แต่ทำไมมือนะ ไม่ปล่อยแว่นคุณแม่เลยละ "มรรคณิชา!!"
วันนี้ ตอนทานข้าวเย็น นู๋เกิดพิศวาสอี๊นาสุดชีวิต เดินเข้าไปหอมอี๊นาที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ เผอิ๊ญ อี๊นาอาบน้ำแล้ว และอี๊นาเป็นโรคจิต ไม่ชอบให้เสื้อนอนสกปรก... อี๊นาเลยเผลอกรี๊ดใส่นู๋... ลูกแม่เดินออกมาแบบ งง ๆ หันมาหาแบ็คอัพแล้วทำหน้าเหยเก น้ำตาก็ไหล....อี๊นาเลยตกใจ เพราะปกติ มรรคณิชาเป็นเด็กกล้าหาญ ขนาดโดนพี่ออนบ๊องกะโหลกบ่อย ๆ ยังไม่ร้องไห้เลย.... อี๊นารีบมาปลอบ แต่ไม่สำเร็จ แม่ก็ต้องอธิบายให้นู๋ฟังอยู่ตั้งนาน ... แต่นู๋ก็ไม่ยอมให้อี๊นาแตะเลย....โชคดี หลังจากพานู๋ไปอาบน้ำ...เด็กความจำสั้นก็หันไปหอมอี๊นากะแม่สลับไปมาอย่างหนุกหนาน

พัฒนาการอีกอันที่แม่เพิ่งจะสังเกตเห็น และแม่ดี๊ด๊ามากเลย คือ เวลาลูกทานนมตอนกลางคืน ปกติเวลามีฟองอากาศ นมจะดูดยาก แม่จะคอยหมุนฝาเพื่อไล่ฟองให้... แต่ปรากฏว่า ลูกแม่รู้วิธีไล่ฟองอากาศดีกว่าแม่เสียอีก คือ แม่ง่วงมาก เลยปล่อย ๆ ให้นู๋ถือขวดเอง... เวลามีฟองปุ๊บ....เอ่อ...ไม่ใช่คะคุณผู้อ่านที่รัก...ลูกดิฉันไม่สามารถหมุนฝาได้เองนะฮะ...แต่เธอกระดกขวดออกมารอให้เสียงฟองหยุด เธอก็กระดกกรึ๊บเข้าปากไปใหม่....อิอิ...น่าดีใจไหมละ

Create Date : 23 มกราคม 2549		4 comments
Last Update : 23 มกราคม 2549 22:51:34 น.
Counter : 731 Pageviews.
Share Tweet