นิยายวิศวกรรมอิเล็กทรอนิกส์ "The Tristate"

วันนั้น เป็นคืนที่มืด และมีพายุที่ท่าเรือบัลติมอร์ แองเจิล เลขา ขายาวของผมโวยวายผ่านสปีคเกอร์โฟน "คุณสไปค์อยู่ในสายค่ะเจค.. เช็คเด้งอีกแล้ว ไม่มีอะไรเลวร้ายเท่านี้แล้ว!" เขาโทรมาจากเมืองที่.................... (ขี้เกียจแปล... สรุปว่าฉาก ในเมืองที่อับทึม ห้องทำงานเก่าๆ หน้าต่างมีรูกระสุน พ่อค้าของเถื่อนกำลังคุยกัน อะไรแบบนี้ ...NaCl)........


สไปค์โยนตัวลงบนกก้าอี้ตัวเก่า....... ขวดเหล้ากัปตันมาร์ตินหล่นจากกระเป๋าและหกลงบนพื้น................


"ไม่ไหวว่ะ เจค ...... พวกเด็กๆ ยังแก้ไขให้มันทำงานไม่ได้ ถ้าทำไม่ได้ขึ้นมาจริงๆ ลูกค้าฆ่าพวกเขาตายแน่"


..............."เจค ไอ้ระบบนี่มันจะทำให้ฉันตายว่ะ แผงวงจรชุดสุดท้ายไม่ดีเลย นี่เรากำลังจะต้องจัดส่งแล้ว แต่ว่าทุกๆ ชั่วโมง ไอ้เจ้า 68000 มันแฮงก์ ฉันไม่รู้แล้วว่าต้องทำไงต่อไปดี " สไปค์คอตก มือกุมหัว ศอกอยู่บนเข่า ท่าทางถอดใจกับธุรกิจใต้ดิน ซึ่งกฏเปลี่ยนทุกวัน และดาต้าชีทส่วนใหญ่เป็นภาษาญี่ปุ่น


"สไปค์ บอกรายละเอียดได้ไหม" ผมถาม "เมื่อไรที่ไอ้เจ้าบอร์ดเถื่อนนั่นมันแฮงก์"


"ไม่เคยเกิดในเมนลูป เจค" เขาตอบ "เฉพาะตอนที่ตัวแปลคำสั่งไปรับแพคเกจ และมันก็เป็นแบบไม่มีแบบแผนแน่นอนด้วย เราสามารถประมวลผลเป็นล้านๆ ลูป โดยไม่มีปัญหา แต่แล้ว ตูมมมมมมมมม นี่ละ"


"แล้ว มีแผนที่จะทำไงล่ะ หือ" ผมตอบ และนึกขึ้นได้ว่าเขาคงไม่ได้หมายความอย่างนั้นจริงๆ "ผมคิดว่า ถึงเวลาที่ต้องปรึกษา บรูโน่แล้วมั้ง"


"ไม่ ไม่ ไม่มีวัน ผมสาบานว่าจะไม่ยุ่งกะเขาอีก ผมเกลียดที่ปรึกษาที่ต้องจ่ายแพงมหาโหดแบบนี้ เขาทำให้เราดูโง่ไปถนัด !!"


ผมโทรไป.. "4000 เหรียญต่อวัน บวกค่าเสียเวลา จ่ายล่วงหน้า" เสียงตอบกลับแบบไม่ใยดีก่อนวางหู แล้วพวกเรารอรถลิโม่สีขาวของเขา


บรูโน่ พาร่างใหญ่บึกของเขาเข้าประตูมา ช่องประตูกว้างพอสำหรับคนปกติ แต่ กับบรูโน่ ประตูเล็กไปถนัด ใบหน้าของบรูโน่เต็มไปด้วยแผลเป็น ผมรู้ว่าเขาชนะในการต่อสู้ครั้งนั้น รอยใหญ่ตรงหน้าผากจากโปรเจค ATC ของ IBM รอยขีดที่แก้มนั่นมาจาก Sergeant York ......... เขาโยนกระเป๋าหนังลงพื้น


บรูโน่ไม่เคยพูดมาก แต่ถ้าให้เขานั่งหน้าคีย์บอร์ด นิ้วของเขา พริ้วราวกับเทวดาเต้นบัลเล่ต์


"เอาละ บรูโน่...... ระบบนี่พัง แต่วิศวกรของเราไม่รู้ว่าทำไม มันเป็นแบบที่ออกมาใหม่ แต่จากเครื่องวัดมันก็ดูเหมือนไม่มีปัญหาอะไร"


บรูโน่วางมือลงบนโต๊ะผม แล้วหยิบปืน .45 ของผมออกมา "เงินผมอยู่ไหน? " เขาพึมพัม ผมหยิบเช็คออกมา แล้วเขาก็ถือส่องกับไฟอยูาสักนาทีก่อนจะยัดใส่กระเป๋า แล้วตามลงไปที่ห้องแล็บ


สไปค์ทำตัวงอๆ บ่นพึมพัมเกาะเอวผมตามลงมา


ประตูห้องแล้บค่อยๆ แง้มออก และเราเดินลงไปบนทางเดินผุๆ กระแสไฟอาร์กวาบขึ้นที่สะพานไฟยี่ห้อจาค็อบ......................พวกเราไม่สนใจกลิ่นเหม็นอับนั่น และไปที่โต๊ะ ซึ่งวิศวกรกำลังทำงานอย่างร้อนรนกับระบบคอมพิวเตอร์ขนาดเล็ก


"อะไรเนี่ยะ?" บรูโน่ถาม และชี้ไปยังแผงควบคุมโรงงาน ที่ใช้ 68000 ซึ่งต่อกับบอร์ดบัสมาตรฐานผ่านสายแพแบนๆ


เด็กๆ(วิศวกร) จ้องบรูโน่ ทำท่าประหลาดใจแกมหวาดกลัว อย่างกับกวางที่โดนแสงไฟส่อง เสียงข้อกระดูกคอลั่นแกร๊บ ขณะที่เขามองลงมาและบอกบรูโน่เกี่ยวกับปัญหาที่เกิด สามเดือนมาแล้ว ที่พวกเด็กๆ พยายามดีบักฮาร์ดแวร์ และซอฟท์แวร์ เขารู้ ว่าพวกเขาเหมือนถูกปืนจ่ออยู่ตลอดเวลา เราจ้างพวกเขามาแทนวิศวกรคนเก่าที่ทำให้เราเปลืองเงินมากเกินไป ผมเห็นเขาเมื่อสัปดาห์ก่อน ในย่านถนนที่พลุกพล่าน แทบจะจำเขาไม่ได้ เขาว่า คุณมีเศษเงินบ้างไหม ผมรู้แคลคูลัสนะ ผมไล่เขาไปเหมือนไล่ขอทาน ผู้ที่ไม่ยอมเรียนรู้ที่จะเลิกเป็นวิศวกรตั้งแต่อายุ 25


ผมพยายามทำตัวให้เป็นประโยชน์โดยถามเด็กๆ ว่าปัญหาอาจเกิดจากอะไร "ผมไม่รู้ ผมดูทุกอย่างแล้ว ไทมิ่งปกติ ระดับแรงดันปกติ มันไม่สมเหตุสมผลเลย"


บรูโน่หยิบโพรบสโคปจากมือของเด็กที่สั่นเทา ด้วยมืออ้วนใหญ่ราวแฮมเบอเกอร์ และวัดที่เทสต์พอยต์ต่างๆ


"คุณไม่มีเครื่องมือที่เหมาะเลย " บรูโน่บ่น "คุณจะให้ผมทำงานกับสโคป 100 MHz ห่วยๆ ที่ไม่มีแม้ระบบดิจิตอล" ผมรีบเขียนโน๊ตให้สไปค์ไปงัดร้านเครื่องมือวัดตอนกลางคืน หลังจากร้านปิด สไปค์ต้องระวัง เพราะตำรวจเริ่มสงสัยพวกเรา พวกตำรวจเห็นรูปแบบการงัดร้านเครื่องมือวัดอย่างรีบร้อนที่ทางใต้แล้ว


บรูโน่ดึงมือถือออกมาและสั่งคนขับรถให้เอาสโคป 1GHz 4 แชนแนลมา ผมเพิ่งรู้ ว่าเขาเก็บเอาไว้ในรถลิโม่ของเขาด้วย ผมเริ่มฟังบรูโน่พูด ต้องเรียนรู้ให้ได้มากที่สุด จากราคา 4000 เหรียญต่อวัน บวกค่าเสียเวลา


"สโคปความถี่ต่ำกับโพรบ 100 MHz ไม่สามารถมองเห็นว่าอะไรเกิดขึ้นจริงๆ บนบัสความเร็วสูง ผมพนันได้เลยว่ามันออสซิลเลท อย่างเร็ว เร็วมาก มากๆ" เขาบ่นไปเรื่อย


บรูโน่วางสโคปลงบนผ้าคลุม(ห่อ)สโคป เขาจับสัญญาณที่ขาแอดเดรส ผมมองดูว่ามันก็ปกติดี มีสถานะลอย (tristating) พอๆ กับสถานะคงค่าของบัสปกติ ขาดาต้า ดูไม่สวย มีการผสมกันของค่าศูนย์ หนึ่ง และสถานะลอย ตามการเลือกของชิพดีโค๊ด และเอาต์พุตอีนาเบิล มีเพียงสัญญาณควบคุม อ่าน เขียน กับแอดเดรสสโตรบเท่านั้น ที่เป็นสถานะ ศูนย์หนึ่งปกติตลอดเวลา.......... "คุณคิดว่าไง?" ผมถาม


บรูโน่หันมาช้าๆ จ้องหน้านิ่งๆ "อย่าคาดคั้นสิ ผมเป็น ผู้เชี่ยวชาญ และต้องใช้เวลาคิดบ้าง"


"คุณเซ็ทสโคปผิดหมด" เด็กๆ โวย "ผมตั้งเวอร์ติคอลไว้ที่ 2 v/cm แต่คุณใช้ 1 v/cm"


"หุบปากเลย" บรูโน่พูด พร้อมกับผลักเขาลงไปนั่ง "คนของคุณต้องเข้าใจว่า วงจรดิจิตอลนี่จริงๆ แล้วคืออะนาล็อก คุณไม่สามารถเห็นอะไรหรอก ที่ 2 v/cm เช่นถ้าลอจิก 1 อยู่ต่ำกว่าระดับต่ำสุดของลอจิก 1 หรือสูงกว่าระดับต่ำสุดของลอจิก 0 เฮ้ย พนันกันได้เลย ว่าคุณไม่รู้ว่าระดับแรงดันของลอจิก 1 คือเท่าไร ว่าไง"


"CMOS หรือ TTL, HCT หรือ HT?" เด็กถามกลับ


"เป็นคำถามที่ดี ไอ้หนู ลอจิกตระกูลต่างๆ มีระดับไม่เท่ากัน และคุณต้องแน่ใจว่าคุณทำตามกฏ ที่ 1v/cm ผมสามารถเห็นได้ทันทีว่าลอจิกเหล่านี้ออกนอกระดับที่ยอมรับได้หรือยัง คุณก็รู้ ว่าผมเกลียดการทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง และนั่น คือ ปัญหาของการล่มของระบบ ที่เป็นบางครั้ง ไม่เป็นรูปแบบแน่นอน"


สไปค์พูดว่า "ถ้าเสียแบบไม่เป็นระบบ งั้น มันน่าจะเป็นแผงวงจรขาดหรืออะไรสักอย่าง"


"ใช่ มาดูกัน" บรูโน่ยกแผงวงจรและงอไปมา ตามองมอนิเตอร์ตลอด ระบบรันอย่างปกติ เขาพลิกด้านล่างขึ้นมา และไล่นิ้วไปตามขาต่างๆ ผมจ้องมองรอยข่วนเป็นโหลๆ ที่ปลายนิ้วเขา


"ไอ้ขาทรูโฮลนรกนี่ มันบาดมือผม เหมือน Rosco the razor (รอสโก มือมีด) ทำเมื่อก่อนนั้น ในเวกัส" แล้วผมก็ได้รู้ว่า รอสโก เป็นผู้อนุมัติเครื่อง 486 ของปลอมนี่เอง และก็ได้เรียนรู้ว่า บรูโน่ กำลังหาขาอินพุตที่ลอยอยู่ แต่มีสถานะที่ถูกต้องด้วยความบังเอิญ................


อิมพีแดนซ์ของขาดิจิตอลเอาต์พุตต่างๆ ต่ำ มือผมไม่สามารถทำให้วงจรมีปัญหา" บรูโน่ทดลอบต่อไป แม้ว่านิ้วเขาจะกดลงบนแต่ละขา วงจรก็ยังทำงานอย่างปกติ


ตอนนี้บรูโน่จับสัญญาณดาต้าเส้นนึง ด้วยสโคป 1 GHz และต่อสายกราวด์ของโพรบที่สั้นมากนั้นเข้ากับกราวด์ของไอซี เขาเช็คเพื่อแน่ใจว่า ระบบจำกัดแนด์วิดธ์ถูกปิดอยู่ สัญญาณทริกเกอร์อยูที่ขา Read และค่อยๆ ปรับสัญญาณทริก ให้พอดี เหมือนกับนักวิทยุสมัครเล่นสมัยก่อนที่พยายามดึงสัญญาณอ่อนๆ ขึ้นมา สัญญาณขาลงทริกให้เห็นว่ามีอะไรเกิดขึ้น เขาเช็คขาดาต้าเส้นอื่นๆ ไปเรื่อยๆ


"ไอ้นี่มันออสซิลเลท" บรูโน่คำราม "อะไรกัน คุณให้มือสมัครเล่นออกแบบหรือ? ดูนี่ ผมตั้งสโคปทริกที่สัญญาณอ่าน ดูที่ขาดาต้า หลังพ้นจากพัลส์อ่านนี่สิ"


"ไม่มีใครสนใจหรอก " เด็กเหน็บแนม ผมไม่รู้ว่าบรูโน่เจออะไรเข้า แต่ผมว่าเขาดูกร้าวขึ้น ผมเงียบ ผมว่าเขาคงจะเงียบหมือนกัน


บรูโน่คอเริ่มแดง ผมถอยออกมา "แน่นอน สัญญาณมันปกติ ตอนอ่าน แต่คุณแพ้แล้ว หลังจากสัญญาณอ่าน เมื่อบัสเข้าสถานะลอย มันออสซิลเลทที่ 450 MHz นั่นละตัวการที่ทำระบบแฮงก์ เอาตัวต้านทานซิพมาพูลอัพซะ"


"ไม่มีทาง บรูโน่ ดาต้าชีทพูดถึงเฉพาะตอนที่อ่านเท่านั้น ใครจะไปสนใจเล่า ตอนที่บัสอยู่ในสถานะลอยน่ะ ??"


"เอาตัว R-Sip มาใส่เด๋ยวนี้" บรูโน่สั่ง แต่เด็กนั่นก็ขัดใจอีก บรูโน่เลยเอาปืน 9 มม มาจ่อหน้าอกเขา "คนที่แย้งความเห็นผมต้องตาย" เขาคำราม


ผมเอาตะกั่วมาบัดกรี R-Sip ซะเอง เพราะถ้าบรูโน่ยิงเด็กนั่นตำรวจจะได้ยินเสียงปืน


"ตอนนี้ก็กลับไปที่ออฟฟิศและรอ" บรูโน่สั่ง "ผมจัดการให้มันรันตลอดคืนเพื่อดูว่ามันถูกแก้ไขเรียบร้อยแล้ว-- ดูนี่ สัญญาณออสซิลเลทหายไปแล้ว ผมพนันด้วย....สองข้างเลย ว่า มันโอเคแล้ว"


เรากะไว้ 24 ชั่วโมง มองหน้ากันไปมาข้ามโต๊ะประชุมไม้โอค สายตาของบรูโน่.........เขาไม่พูดอะไร......... ความเครียดเพิ่มมากขึ้นมองกันไปมองกันมา จนแทบจะชักปืนมายิงกันได้แล้ว ...........24ชั่วโมงแห่งการรอคอย ประหลาดใจกับเงินที่ต้องจ่ายให้คนนอกถึง 4000 เหรียญต่อวัน รวมค่าเสียเวลา


วันใหม่มาถึงแล้ว สปีกเกอร์โฟนรายงานความสำเร็จของ R-Sip .......


นาทีต่อมา คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คสำหรับงานวิศวกรรม ที่วางซ้อนกันบนชั้นขนของถูกเลื่อนเข้ามาในห้อง





จบ...........

Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2550		4 comments
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2550 10:11:10 น.
Counter : 3049 Pageviews.
Share Tweet