มันเหมือนการปรับตัวอย่างหนึ่ง,
เมื่อก่อนก็ต้องมีอะไรเหมือนคนอื่นเค้า โดยเฉพาะโทรศัพท์
รุ่นใหม่ออกซื้อ ทั้ง ๆ ที่เครื่องที่ใช้อยู่ก็ยังสภาพดี

" นี่ เธอยังใช้รุ่นนี้อยู่เหรอ เชยจัง เดี๋ยวนี้เค้าใช้ BB,I-phone กันแล้ว "

ตอนหลังเราคงเหนื่อยที่จะตามมั้ง จะเรียกว่าเป็นตัวของตัวเองดีกว่า

โทรศัพท์ที่ใช้อยู่ตอนนี้ก็ของ samsung candy ซื้อมาหลายปีละ ก็ยังใช้ดีอยู่ ทั้งตกน้ำ ตกรถ ตกบันได มันก็ยังใช้ได้ดีอยู่

สำหรับการแต่งตัว ก็แบบที่เราชอบอ่ะ หลากหลาย
แต่สิ่งสำคัญคือ ถูกต้องตามกาละเทศะ

บางวันเสื้อรัดรูป กระโปรงยาวลากพื้น
บางวันเสื้อเชิร์ต กระโปรงพรีืสั้นกลีบรอบตัว
บางวันสไตล์หวาน ๆ เดรสลายดอกไม้
บางวันเสื้อยืด กางเกงยีนส์
ถ้าไปวัดก็เสื้อยืด กางเกงขายาว หรือไม่ก็เสื้อแขนยาว+กางเกงยีนส์เลยเข่า

คิดเหมือนปรัชญาเลดี้กาก้าเลย

people say i'm different
but i wanna say you are all the same (which is weird for me)

อะไรประมาณนี้นะคะ พอดีไม่ได้ cap คำพูดของเลดี้กาก้าไว้
แต่เค้าก็พูดทำนองนี้นะคะ ทำให้คนได้คิดว่า ทำไมต้องเหมือน
ทำไมต้องตามกระแส

เป็นบทความที่ดี!และโดน!มากๆ

ชอบบล็อกมากเลยค่ะ ตั้งใจเขียนดีจัง

เราอ่านแล้วรู้สึกดีมากเลยยย ..
เราก็เป็นคนนึงที่ใครๆ มองว่าไม่เหมือนคนอื่น
เราพยายามทำตัวให้เหมือนคนอื่น .. จนกลายเป็นว่า.. คำว่าก็ได้ หรือ โอเคตามนั้น มันติดปาก เพื่อที่จะอยากเหมือนคนอื่น
แต่ยิ่งเวลาผ่านไป เราก็รู้สึกว่า ..เราไม่มีความสุขเลย
แล้วไหนจะต้องพยายามทำตัวให้เหมือนคนอื่น แล้วมันก็ไม่เหมือน คนอื่นๆ ก็ยังมองว่าเราแตกต่างอยู่ดี
แถมเรายังมีปัญหาเรื่องการพูด สื่อสารให้คนอื่นเข้าใจ จนทำให้เรื่องเดียวกัน ต้องถกเถียงกัน ยังกับมันเป็นคนละเรื่อง ..
เพียงแค่เราคิดและเสนอออกไปในรูปแบบที่ต่างออกไป
แต่มันติดที่เรายังแคร์คนที่เราอยู่ด้วยตอนนี้ ..เพื่อนๆ เรา เราอยากอยู่กับเขาแม้ว่าเขามองเราแตกต่าง .. เขาก็ยอมรับเรานะ แต่ไม่สามารถเข้าใจกันได้ทุกเรื่องอยู่แล้ว ..ในบางครั้งมันก็ทำให้เรารู้สึกแย่ๆ
ขอบใจนะที่เอาบทความนี้มาลง อย่างน้อยเราก็รู้ว่าคนแบบเรา ..คนที่ไม่เหมือนคนอื่น ก็ยังมี คนที่รู้สึกเหมือนๆ กัน และคนที่มีความสุขในการเป็นตัวของตัวเอง :))
เราก็หวังว่าวันนึงเราจะกล้าก้าวออกมาจากมุมที่ซ่อนอยู่

ขอบคุณครับ คุณ MEME และคุณ นาท-วริน

สวัสดีครับ คุณ ปอเปี๊ยะ
ขอให้กล้าที่จะออกมาเป็นตัุวเองได้เร็วๆ นะครับ

ดีใจจัง..ที่รู้ว่ามีคนคิดเหมือนกัน
เราก็คล้ายกับคุณ ปอเปี๊ยะเลยค่ะ
เมื่อก่อนอยู่บ้านนอก อยู่กับครอบครัว..เราเป็นตัวของตัวเองมาก
แต่พอย้ายมาอยู่เมืองหลวง ก็ไม่รู้ทำไม เราถึงกลัวความแตกต่าง กลัวความโดดเด่น
เราเลยพยายามทำทุกอย่างให้เหมือนๆกับคนทั่วไป ทั้งเสื้อผ้าหน้าผม รวมทั้งสไตล์การใช้ชีวิต เหมือนเรากลัวความรู้สึกโดดเดี่ยว หรือถูกหมั่นไส้...แต่มันทำให้เราไม่มีความสุขเลยจริงๆ
ทุกวันนี้ เราก็พยายามถามตัวเองอยู่เรื่อยๆ ว่า..จะเป็นไรมั๊ย ถ้าเราจะเป็นตัวของตัวเอง จะดีหรือแย่ลงถ้าเราจะแต่งตัวตามใจ(และกาละเทศะ)ในแบบของเรา ปัญหาคือ เราคงยังขาดความมั่นใจในตนเอง...และนี่ คือสิ่งที่เราจะคอยหมั่นเติมให้ตัวเองเรื่อยๆ จนกว่าเราจะมีความมั่นใจมากพออีกครั้ง

ขอบคุณบทความสร้างกำลังใจดีๆ ของคุณ nyo มากนะคะ
ทุกครั้งที่ไม่มั่นใจขึ้นมาอีก เราจะนึกถึงบทความนี้..มิเช่นนั้น เรามีชีวิต ก็คงเหมือนไม่ได้ใช้...
++++ @^_^@ ++++

มาช้าไปหลายปี ^^

แต่ก็เห็นด้วยกับสิ่งที่เจ้าของบล็อกพูดถึง เราว่ามันเป็นความเคยชินของคนในสังคมแบบที่พี่โน้ตอุดมพูด คือ ทำตามกันมาโดยที่ไม่รู้ที่มาที่ไป พอใครไม่ทำก็ไปว่าเค้าอีก คือบางทีอาจไม่ได้ตั้งใจจะว่า แต่คำพูด(ที่เกิดจากความเคยชินและคนในสังคมพูดกันหมดทุกคน)ถ้ามองในมุมของคนที่มีความคิดแตกต่าง นั่นคืการ "ต่อว่า" และคือความ "น่าเบื่อ" น่าเบื่อตรงที่คนที่ต่อว่านั้นไม่รู้ตัวแม้กระทั่งว่าคำพูดที่ตัวเองพดอยู่นั้นไปกระทบคนอื่นตรงไหน เพราะใครๆก็พูดกัน จนมองไม่เห็นพื้นที่ส่วนตัวของคนอื่น จนขาดการเคารพความคิดของคนอื่น เหมือนที่ทาทาเคยพูด "ทำไมคนไทยเจอกันแล้วทักแต่คำว่า อ้วนขึ้นนะ ผอมลงนะ" ทักกันจนไม่ได้มองโลกภายนอกเลยว่าสำหรับชาวต่างชาติอื่นๆในโลกนั้นมันเป็นการเข้าไปยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเค้านะและเป็นเหมือนการต่อว่าเค้ากลายๆด้วยนะ เท่ากับเป็นการพูดเสียมารยาทใส่ผู้อื่นโดยที่คนพูดไม่รู้เรื่องรู้ราว เพราะชั้นรู้แค่ชั้นเกิดเมืองไทย พูดกับคนไทย พูดแบบคนไทย คิดแบบคนไทย (ไม่ได้เหยียดคนไทยนะแต่เปรียบให้เห็นภาพตามสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย)

สรุปแล้วเราว่าหลายคนยังขาดความนับถือคนอื่นอยู่อีกมาก หมายถึงคนอื่นที่คิด พูด ทำแตกต่างจากเรา อย่างที่ทำงานเรา ทุกคนจะปรับตัวเข้าสังคมได้ดีมาก สังคมเก่งมากเราขอชม คือแบบว่า เธอนินทาใครชั้นนินทาด้วย เธอด่าใครชั้นด่าด้วย เธอแขวะใครชั้นแขวะด้วย (โดนมาแล้วกับตัว เหมือนโดนหมารุมกัดเลย) ลึกๆคือกลัวไม่มีคนคบ แต่ลับหลังเราก็เห็นพวกนั้นก็นินทากันเอง เราก็เลยสงสัยลึกๆว่าพวกนั้นสังคมเก่งหรือเป็นพวกกลัวสังคมปฏิเสธกันแน่

จะว่าไปชอบสิ่งที่คุณพัฟฟี่โพสเหมือนกัน และส่วนตัวเราคิดว่าคนที่ชอบทำอะไรตามคนอื่นคือคนที่ไม่มีความเป็นตัวของตัวเองอย่างมาก

มาช้าไปหลายปี ^^

แต่ก็เห็นด้วยกับสิ่งที่เจ้าของบล็อกพูดถึง เราว่ามันเป็นความเคยชินของคนในสังคมแบบที่พี่โน้ตอุดมพูด คือ ทำตามกันมาโดยที่ไม่รู้ที่มาที่ไป พอใครไม่ทำก็ไปว่าเค้าอีก คือบางทีอาจไม่ได้ตั้งใจจะว่า แต่คำพูด(ที่เกิดจากความเคยชินและคนในสังคมพูดกันหมดทุกคน)ถ้ามองในมุมของคนที่มีความคิดแตกต่าง นั่นคืการ "ต่อว่า" และคือความ "น่าเบื่อ" น่าเบื่อตรงที่คนที่ต่อว่านั้นไม่รู้ตัวแม้กระทั่งว่าคำพูดที่ตัวเองพดอยู่นั้นไปกระทบคนอื่นตรงไหน เพราะใครๆก็พูดกัน จนมองไม่เห็นพื้นที่ส่วนตัวของคนอื่น จนขาดการเคารพความคิดของคนอื่น เหมือนที่ทาทาเคยพูด "ทำไมคนไทยเจอกันแล้วทักแต่คำว่า อ้วนขึ้นนะ ผอมลงนะ" ทักกันจนไม่ได้มองโลกภายนอกเลยว่าสำหรับชาวต่างชาติอื่นๆในโลกนั้นมันเป็นการเข้าไปยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเค้านะและเป็นเหมือนการต่อว่าเค้ากลายๆด้วยนะ เท่ากับเป็นการพูดเสียมารยาทใส่ผู้อื่นโดยที่คนพูดไม่รู้เรื่องรู้ราว เพราะชั้นรู้แค่ชั้นเกิดเมืองไทย พูดกับคนไทย พูดแบบคนไทย คิดแบบคนไทย (ไม่ได้เหยียดคนไทยนะแต่เปรียบให้เห็นภาพตามสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย)

สรุปแล้วเราว่าหลายคนยังขาดความนับถือคนอื่นอยู่อีกมาก หมายถึงคนอื่นที่คิด พูด ทำแตกต่างจากเรา อย่างที่ทำงานเรา ทุกคนจะปรับตัวเข้าสังคมได้ดีมาก สังคมเก่งมากเราขอชม คือแบบว่า เธอนินทาใครชั้นนินทาด้วย เธอด่าใครชั้นด่าด้วย เธอแขวะใครชั้นแขวะด้วย (โดนมาแล้วกับตัว เหมือนโดนหมารุมกัดเลย) ลึกๆคือกลัวไม่มีคนคบ แต่ลับหลังเราก็เห็นพวกนั้นก็นินทากันเอง เราก็เลยสงสัยลึกๆว่าพวกนั้นสังคมเก่งหรือเป็นพวกกลัวสังคมปฏิเสธกันแน่

จะว่าไปชอบสิ่งที่คุณพัฟฟี่โพสเหมือนกัน และส่วนตัวเราคิดว่าคนที่ชอบทำอะไรตามคนอื่นคือคนที่ไม่มีความเป็นตัวของตัวเองอย่างมาก

ไม่ช้าไปหรอกครับ
ที่ผมเอามาเขียนใส่บล๊อกไว้ก็เพื่อให้เปิดเจอได้ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนมันก็ไม่ถูกลบ เผื่อหลายปีผ่านไปก็ยังมีใครมาเปิดเจอได้อยู่ เพราะผมเชื่อว่าเรื่องปัญหาความเป็นตัวของตัวเองนี้จะยังอยู่กับสังคมไทยไปอีกเป็นสิบปีครับ

ชอบประโยคนี้ค่ะ ชีวิตที่เป็นสูตรสำเร็จมันจะไปสนุกอะไร
ความแตกต่างที่ไม่มีสูตรสำเร็จตายตัวนี่เองที่ทำให้ชีวิตมันน่าสนใจ
*** ขอเก็บมาเป็นคำคมชีวิตนะคะ55^+++^