หัวใจในม่านหมอก ตอนที่ 18

“น้องรักเป็นอย่างไรบ้าง ได้กลับบ้านแล้วคงดีใจมากสินะ”

ทันทีที่คีตภัทรออนไลน์ ก็เจอข้อความจากพี่ชายมาทักทาย คีตภัทรรีบพิมพ์กลับไปทัน ชักช้าไปพี่ชายจะหนีหายไปเสียก่อน

“พี่ชาย คิดถึ้ง คิดถึง” เอกปวีร์นั่งมองข้อความด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าของเธอตอนนี้คงจะมีความสุขมากทีเดียว

“ท่าทางน้องพี่กำลังมีความสุขนะเนี่ย”

“ม๊ากมากค่ะ ได้กลับมาบ้านทั้งทีนี่ค่ะ นอนอ่านนิยายเพลินเลย”

“ลางานมานอนอ่านนิยายเชื่อเลยน้องพี่”

“โธ่ พี่ชายนิดนึงน่ะ แต่วันก่อนน่ะ ไปทานข้าวกับพี่คณินเจอนายกิตด้วยค่ะ”

“นายนั้นว่าไงบ้างล่ะ”

“เค้าบอกคิดถึงน้องค่ะ น้องสับสนไปหมดดีนะที่มีตาหมอบ้าไปด้วย”

“ตาหมอบ้า ใครกัน อ๋อ หมอเอกปวีร์น่ะหรือ”

“ใช่ค่ะพี่ชาย”

คีตภัทรบอกออกไปแล้วนิ่งเงียบไป อยากจะพิมพ์บอกไปยิ่งนักว่าตอนนี้ตนกับหมอเอกปวีร์ตกลงใจจะคบหากัน แต่ใจหนึ่งคีตภัทรก็กลัวว่าพี่ชายจะดุว่า

“ยัยน้อง เป็นอะไรไป เงียบไปเลยนะ”

“พี่ชายถ้าน้องบอกอะไรออกไปพี่ชายอย่าดุน้องได้ไหม”

“บอกอะไรหรือ”

“ไม่เอาอ่ะ พี่ชายต้องตกลงรับปากน้องก่อนว่าจะไม่ดุไม่ว่าน้องนะๆๆๆนะพี่ชาย”

เอกปวีร์อ่านข้อความแล้วหัวเราะชอบใจอยากรู้นักคีตภัทรจะบอกอะไรกับตน

“อืม ได้ ไม่ดุก็ได้พี่ก็อยากรู้ว่าน้องสาวพี่ไปเล่นซนอะไรอีกวันนี้”

“พี่ชายน่ะ น้องไม่ได้ซนนะ ไหนว่าจะไม่ดุไง”

“อ้าว ดุที่ไหน แค่ถาม ตกลงจะบอกไม่บอก”

“น้องสาวพี่มีแฟนแล้วนะ”

“555+ ล้อเล่นนา เพิ่งอกหักมาไม่ทันไรนะ”

เอกปวีร์ล้อออกไป โอย ตอนนี้เขาอยากจะอยู่ใกล้ๆคีตภัทรเสียจริงๆ คงได้เห็นใบหน้าของหล่อนยามงอน เด็กอะไรงอนได้น่ารักเสียจริงๆ

“พี่ชายน่ะ น้องพูดเรื่องจริงนะ”

“ใครกัน ผู้ชายคนนั้น”

“พี่ชายต้องคาดไม่ถึงแน่นอนค่ะ ที่สำคัญจะต้องประหลาดใจด้วยถ้ารู้เข้า”

“หืม เริ่มทำให้พี่อยากรู้มากขึ้นแล้วนะเนี่ย”

“หมอเอกปวีร์ค่ะ”

คีตภัทรตัดสินใจบอกออกไปแล้วรอท่าทีว่าพี่ชายจะดุตนไหม เงียบ ไม่มีข้อความใดๆกลับมา ทำเอาคีตภัทรเริ่มใจเสียขึ้นมา

“พี่ชาย โกรธน้องหรอ น้องไม่ดีใช่ไหม เพิ่งเลิกกับกิตไปไม่นานก็มีแฟนใหม่แล้ว น้องขอโทษ”

“ขอโทษพี่ทำไม พี่แค่คิดว่าน้องไม่ชอบหมอเอกปวีร์เอาเสียเลย ทำไมถึงได้เป็นแฟนกับเขาไปได้”

“น้องว่าเค้าก็เป็นคนดีคนหนึ่งนะค่ะ ถ้าไม่ดุมากไปเหมือนพี่ คนอะไรก็ไม่รู้นิสัยเนี่ยะเหมือนพี่ยังกับแกะ”

“อ้อ ชอบให้คนดุงั้นรึ แล้วทำไมต้องมาเหมือนพี่”

“ก็เหมือนจริงๆนี่ค่ะ”

“ไม่จริงมั้ง น้องรู้จักพี่มานานกว่าหมอเอกปวีร์ ถ้าเหมือนกันจริง น้องก็ต้องชอบพี่ด้วย” เอกปวีร์ถามออกไป เขาอยากรู้นักว่าหล่อนจะตอบเช่นไร

“อื้ม ก็ชอบพี่มานานแล้วนี่คะ ถ้าไม่ชอบจะคุยด้วยทำไม พี่ชายใจดีจะตายไป เป็นที่ปรึกษาระดับกิตติมศักดิ์ของน้องเลยนะ”

“ที่ปรึกษากิตติมศักดิ์ ช่างสรรหาตำแหน่งให้จริงๆนะเรา” เอกปวีร์อดที่ขำไม่ได้เมื่อเห็นคำตอบของคีตภัทร

“แหม ก็จริงๆนี่นา พี่ชายนะใจดีคุยอะไรด้วยก็ได้ ให้คำปรึกษาดีๆกับน้องมาตลอด น้องน่ะไม่อาจเอื้อมดึงพี่ลงมาหรอก 555+”

“ร้ายนักนะเรา”

“ก็น้องสาวพี่ไม่ใช่หรือค่ะ”

“นั่นสินะ ถ้าน้องคิดว่าเค้าดีจริงๆพี่ก็เบาใจ”

“ค่ะ คราวนี้น้องจะไม่รีบร้อนตัดสินใจอะไรอีก น้องคงต้องศึกษาเค้าไปนานๆ”

“นานมากไปจะแย่เอานานายนั่นอายุสามสิบกว่าแล้วไม่ใช่หรือ”

“ นั่นสิเนอะ ว่าแต่พี่ชายไม่ดุน้องจริงๆหรือนี่น่าแปลกจริง”

“อืม ขอให้น้องพี่เจอคนดีๆก็แล้วกัน”

“ค่ะพี่ชาย ขอบคุณนะค่ะ”

“อืม พี่ไปทำงานก่อนนะพรุ่งนี้มีประชุมอีกวันแล้วจะได้กลับเสียที”

“กลับ... พี่ชายไม่ได้อยู่บ้านหรือค่ะตอนนี้ ”

“อืม พี่มาประชุมน่ะ อีกสองวันก็เสร็จแล้ว พี่ไปก่อนนะ โชคดีน้องรัก” เอกปวีร์บอกขึ้นแล้วออฟไลน์ไปทันที


...............

“คีย์”

เสียงเรียกที่ดังมาจากหน้าบ้าน ทำให้คีตภัทรชะงักมือที่กำลังรดน้ำต้นไม้หน้าบ้านอยู่ไปทันที แต่หล่อนก็ยังยืนนิ่งเฉยอยู่ตรงนั้น

“คีย์ ไหนว่าไม่โกรธผมไง ไหนว่ายังเป็นเพื่อนกัน ผมมาเยี่ยมบ้างไม่ได้หรือไง”

“กิตกลับไปเถอะ เพื่อนกันไม่จำเป็นต้องเจอกันนี่นา”

“คีย์ อย่าใจร้ายกับผมนักสิ นะแค่อยากคุยด้วย เท่านั้นเองเปิดประตูให้หน่อยนะ”

“แต่”

“นะครับคีย์ ผมแค่มาคุยด้วยจริงๆนะครับ”

คีตภัทรคิดอย่างช่างใจว่าจะเอายังไงดี ตอนนี้ก็เกือบเย็นแล้ว อีกไม่นานพ่อแม่ก็กลับมาจากออกไปข้างนอก คงไม่เป็นไรหรอกนะ คีตภัทรคิดเช่นนั้นก็ยอมเดินไปเปิดประตูให้กิตติ

“คีย์ยังน่ารักเหมือนเดิม”

ถ้าเป็นเมื่อก่อนคีตภัทรคิดว่าตนคงจะรู้สึกดียิ่งนักที่กิตติพูดกับตนเช่นนี้ แต่ตอนนี้ตนกลับรู้สึกว่ามันมีแต่ความเสแสร้งจากเขา

“ไม่ดีใจเลยหรือคีย์ ที่เราได้เจอกันอีก”

กิตติถามด้วยแววตายังห่วงหาอาลัย คีตภัทรหลบสายตาเขาเสีย ก่อนที่จะบอกออกไป

“อืม สบายดีใช่ไหม”

“ก็สบายดี แต่คิดถึงคีย์นะ”

“ขอบใจ สาล่ะเป็นยังไงบ้าง ใกล้คลอดหรือยัง”

“ก็อีกสองเดือนกว่าๆ ผมเบื่อจังเลยคีย์ สาคอยบงการผมทุกอย่าง เอาแต่ใจ”

“คนท้องคนไส้นี่นา อีกหน่อยพอคลอดก็หาย”

“อย่าคุยเรื่องคนอื่นเลย เรามาคุยเรื่องเราดีกว่านะ”

กิตติ ไม่พูดเปล่าคว้าข้อมือของคีตภัทรมากุมไว้ คีตภัทรพยายามแกะมือออก แต่เขาก็บีบแรงขึ้นจนหล่อนต้องร้องออกมาเพราะความเจ็บ

“ทำไมล่ะคีย์ แต่ก่อนผมยังเดินกุมมือคีย์ได้เลยนะ”

กิตติถามออกไป คีตภัทรมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจทันที หล่อนไม่ชอบผู้ชายไร้ความผิดชอบ กิตติก็รู้ดี แต่เขายังกล้ามาพูดแบบนี้อีกหรือ

“ถ้าไม่มีอะไรกิตกลับไปเถอะนะ”

“คีย์ไล่ผมทำไมน่ะ ผมอยากเจอคีย์มานานแค่ไหน อย่าใจร้ายกับผมนักซี”

“เราไม่ได้เกี่ยวข้องกันแล้วนะ แล้วคีย์ก็ไม่อยากทำให้พ่อกับแม่ไม่สบายใจอีก”

“คีย์ ไม่เชื่อเหรอว่าผมยังรักคุณ”

กิตติถามขึ้นแววตาตัดพ้อ คีตภัทรเมินหน้าหนีทันที ทำให้กิตติได้ทีฉวยโอกาสเดินเข้ามากอดไว้

“ปล่อย นายจะบ้าหรือไงกิต” คีตภัทรร้องลั่นพยายามดิ้นสุดแรงให้พ้นจากอ้อมกอดของกิตติ

“ไม่ ผมคิดถึงคุณ ผมรักคุณนะคีย์”

“ปล่อย”

คีตภัทรตะโกนเต็มเสียงหวังจะให้คนอื่นได้ยินเสียงตน ทันใดนั้นเอง หล่อนก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองโดนใครกระชากออกมา ในขณะที่กำลังยืนงงอยู่นั้นก็เห็นกิตติล้มลงไปกองกับพื้น

“คีย์ ไม่เป็นไรนะ” เอกปวีร์กอดหล่อนไว้เบาๆขณะถามขึ้น

“ค่ะ ขอบคุณนะค่ะคุณหมอ”
“
อืม แต่ผมต้องจัดการกับนายนี่ก่อน”

เอกปวีร์บอกขึ้นพลางจ้องหน้ากิตติที่กำลังเอามือลูบใบหน้าที่โดนหมัดของเขาไปอย่างไม่ไยดี ชีวิตการเป็นหมอของเขาคงมีครั้งนี้กระมังที่เขาไม่รู้สึกเห็นใจสงสารคนเจ็บเอาเสียเลย

“อย่าเลยค่ะ คุณหมอ ปล่อยเค้าไปเถอะ” คีตภัทรบอกขึ้นเพราะไม่อยากให้วุ่นวายไปกว่านี้

“ได้ไง นายนี่ต้องรู้สำนึกเสียบ้าง” เอกปวีร์บอกขึ้นด้วยความโกรธ

“คุณหมอ นะค่ะคีย์ขอร้องล่ะ”

เอกปวีร์จ้องหน้าคีตภัทรแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ อย่าใจดีเกินไปได้ไหม คีตภัทร แต่เขาก็ได้แต่คิดเมื่อ พยักหน้าออกไปแล้วสั่งกิตติขึ้น

“ถ้าผมรู้ว่าคุณเข้ามาวุ่นวายกับคีตภัทรอีก คราวหน้าผมไม่ปล่อยคุณแน่ๆ ออกไปซะแล้วไม่ต้องมาที่นี่ อีก”

“คีย์”

“ไปเสียสิ ยังจะมาโอเอ้อะไรอีก หรือจะเอาอีกหมัด”

เอกปวีร์ถามขึ้นจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง คีตภัทรรีบส่งสายตาปรามไว้ทันที ในขณะที่กิตติก็รีบลุกเดินออกไปจากห้องรับแขกของบ้าน

หลังจากที่กิตติลนลานออกจากบ้านไป เอกปวีร์ก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไรอีกเลย เขาเอาแต่จ้องมองคีตภัทร จนในที่สุดคีตภัทรทนไม่ไหวต้องถามขึ้น

“คุณมาหาฉัน มีอะไรหรือเปล่า”

“คืนนี้เก็บของซะ พรุ่งนี้จะได้กลับพร้อมกัน”

“อะ อะไรนะค่ะ”

“พรุ่งนี้กลับไปพร้อมกับผม”

“แต่ฉันยังเหลือวันลาอีกสองวันนะค่ะ”

“จะอยู่ให้นายนั้นมาปล้ำคุณหรือไง”

“บ้าสิ”

“กลับพร้อมกัน ไปเก็บของซะ เดี๋ยวผมจะคุยกับพ่อแม่คุณเอง”

“อย่ามาสั่งได้ไหม”

“คีตภัทร”

เอกปวีร์บอกขึ้นเสียงดังพลางส่งสายตาดุเข้าให้ คีตภัทรเลยบ่นพึมพำก่อนที่จะเดินขึ้นห้องไปอย่างจำนน แม้จะต่อต้านเอกปวีร์แต่หล่อนก็รู้ว่าเขาสามารถปกป้องตนจากกิตติได้อย่างที่เขาเคยบอก






..............................














Create Date : 26 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2551 20:18:57 น. 14 comments
Counter : 493 Pageviews.

 
อิอิ มาคนแรกเลยหรือเปล่าเนี่ย สนุกมากค่ะพี่นาเป็นกำลังใจให้นะคะ รักพี่นาที่สุดค่า


โดย: สาวห้าว IP: 203.113.50.14 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:36:18 น.  

 
ทำไมสั้นจัง ตดยังไม่ทันหายเหม็นเลยอ่ะ เฮ้อ.... อุตส่าห์รออยู่หลายวัน


โดย: ...... IP: 125.27.55.79 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:38:15 น.  

 
อิอิหมอเอกขี่ม้าขาวมาช่วยคีไว้ทัน น่ารักจังเลย แร้วจะรออ่านตอนต่อไปนะคะ รีบมาอัพนะคะ เปงกำลังใจให้นะคะ สู้ๆๆ


โดย: marukojang IP: 125.24.68.49 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:58:03 น.  

 
emoemoemoemo


โดย: big-lor วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:33:37 น.  

 


คุณนา..

อัพนิดเดียวเองนะ ยังไม่หายคิดถึงหมอเอกเลย อิอิอิ


โดย: นก (Nok_Noah ) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:44:33 น.  

 
สาวห้าว........
มาคนแรกเลยนะ

คุณ.....
คุณคือใคร????????????????????

marukojang..........

พระเอกขี่ม้าขาว แต่ ตอนหน้าหรือเร็วๆนี้จะให้ตกม้าตายแล้วค่า


ท่านพี่มิกซ์.........
จิบน้ำชาไม่แบ่งขอให้น้ำชาจุกอกตาย


โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:51:15 น.  

 
คุณนก........
สวนกันอีกแล้ว แหะๆ เดี๋ยวตอนหน้าแก้ตัวใหม่จะให้ยาวกว่านี้ สักสองบรรทัด


โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:52:41 น.  

 
น้องนาห์
รูปเด็กจับมือกันมีความนัยซ่อนไว้รึป่าว
ใครนะจับมือกัน
สบายดีนะ


โดย: พราน (ตาพรานบุญ ) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:04:50 น.  

 
พี่พรานบุญ........
คิดอะไรค่าถึงถามออกมาเยี่ยงนี้
งงสับสนนะเนี่ย นาว่านาเอามาใส่ไว้ตั้งนานแล้วนา


โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:53:00 น.  

 
แต่พี่ก๋าฮาตลอดศก...
เอ...พี่ก๋าอัพบล้อกนี้
ทำให้แฟนๆบล้อกเป็นห่วงรึเปล่าเนี่ย
55555



โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:57:57 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่นา

สนุกน่าติดตามค่ะพี่นา
จะมาอ่านตอนต่อไปนะค่ะ


โดย: เบญจวรรณ IP: 61.7.231.130 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:32:27 น.  

 
เหอๆๆๆ
หมัดเดียวพอได้ไงเนี่ย????
น่าจะเปิดมวยสักยก แต่ให้คุงหมอชนะนะคะ อิอิ


โดย: เพียงดาว (Tourlek_Taklom ) วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:17:26 น.  

 
แวะมาแจมจ้า แต่ยังอ่านไม่จบนะ จะเข้ามาอ่านเรื่อยๆละกัน เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ


โดย: หนึ่งเดียว ใจเดียว IP: 203.156.90.182 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:08:34 น.  

 
มาให้กำลังใจนะคะ สู้ๆๆ แร้วจะรออ่านนะ


โดย: marukojang IP: 125.24.67.246 วันที่: 3 ธันวาคม 2550 เวลา:23:57:11 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

มัยดีนาห์
Location :
สงขลา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]





เช็คหลังไมค์มัยดีนาห์
Color Codes ป้ามด
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
26 พฤศจิกายน 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add มัยดีนาห์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.