น้องรักเป็นอย่างไรบ้าง ได้กลับบ้านแล้วคงดีใจมากสินะ ทันทีที่คีตภัทรออนไลน์ ก็เจอข้อความจากพี่ชายมาทักทาย คีตภัทรรีบพิมพ์กลับไปทัน ชักช้าไปพี่ชายจะหนีหายไปเสียก่อนพี่ชาย คิดถึ้ง คิดถึง เอกปวีร์นั่งมองข้อความด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าของเธอตอนนี้คงจะมีความสุขมากทีเดียวท่าทางน้องพี่กำลังมีความสุขนะเนี่ยม๊ากมากค่ะ ได้กลับมาบ้านทั้งทีนี่ค่ะ นอนอ่านนิยายเพลินเลยลางานมานอนอ่านนิยายเชื่อเลยน้องพี่โธ่ พี่ชายนิดนึงน่ะ แต่วันก่อนน่ะ ไปทานข้าวกับพี่คณินเจอนายกิตด้วยค่ะนายนั้นว่าไงบ้างล่ะเค้าบอกคิดถึงน้องค่ะ น้องสับสนไปหมดดีนะที่มีตาหมอบ้าไปด้วยตาหมอบ้า ใครกัน อ๋อ หมอเอกปวีร์น่ะหรือ ใช่ค่ะพี่ชาย คีตภัทรบอกออกไปแล้วนิ่งเงียบไป อยากจะพิมพ์บอกไปยิ่งนักว่าตอนนี้ตนกับหมอเอกปวีร์ตกลงใจจะคบหากัน แต่ใจหนึ่งคีตภัทรก็กลัวว่าพี่ชายจะดุว่ายัยน้อง เป็นอะไรไป เงียบไปเลยนะ พี่ชายถ้าน้องบอกอะไรออกไปพี่ชายอย่าดุน้องได้ไหมบอกอะไรหรือไม่เอาอ่ะ พี่ชายต้องตกลงรับปากน้องก่อนว่าจะไม่ดุไม่ว่าน้องนะๆๆๆนะพี่ชายเอกปวีร์อ่านข้อความแล้วหัวเราะชอบใจอยากรู้นักคีตภัทรจะบอกอะไรกับตนอืม ได้ ไม่ดุก็ได้พี่ก็อยากรู้ว่าน้องสาวพี่ไปเล่นซนอะไรอีกวันนี้พี่ชายน่ะ น้องไม่ได้ซนนะ ไหนว่าจะไม่ดุไงอ้าว ดุที่ไหน แค่ถาม ตกลงจะบอกไม่บอกน้องสาวพี่มีแฟนแล้วนะ555+ ล้อเล่นนา เพิ่งอกหักมาไม่ทันไรนะ เอกปวีร์ล้อออกไป โอย ตอนนี้เขาอยากจะอยู่ใกล้ๆคีตภัทรเสียจริงๆ คงได้เห็นใบหน้าของหล่อนยามงอน เด็กอะไรงอนได้น่ารักเสียจริงๆพี่ชายน่ะ น้องพูดเรื่องจริงนะ ใครกัน ผู้ชายคนนั้น พี่ชายต้องคาดไม่ถึงแน่นอนค่ะ ที่สำคัญจะต้องประหลาดใจด้วยถ้ารู้เข้าหืม เริ่มทำให้พี่อยากรู้มากขึ้นแล้วนะเนี่ยหมอเอกปวีร์ค่ะ คีตภัทรตัดสินใจบอกออกไปแล้วรอท่าทีว่าพี่ชายจะดุตนไหม เงียบ ไม่มีข้อความใดๆกลับมา ทำเอาคีตภัทรเริ่มใจเสียขึ้นมาพี่ชาย โกรธน้องหรอ น้องไม่ดีใช่ไหม เพิ่งเลิกกับกิตไปไม่นานก็มีแฟนใหม่แล้ว น้องขอโทษขอโทษพี่ทำไม พี่แค่คิดว่าน้องไม่ชอบหมอเอกปวีร์เอาเสียเลย ทำไมถึงได้เป็นแฟนกับเขาไปได้น้องว่าเค้าก็เป็นคนดีคนหนึ่งนะค่ะ ถ้าไม่ดุมากไปเหมือนพี่ คนอะไรก็ไม่รู้นิสัยเนี่ยะเหมือนพี่ยังกับแกะอ้อ ชอบให้คนดุงั้นรึ แล้วทำไมต้องมาเหมือนพี่ก็เหมือนจริงๆนี่ค่ะไม่จริงมั้ง น้องรู้จักพี่มานานกว่าหมอเอกปวีร์ ถ้าเหมือนกันจริง น้องก็ต้องชอบพี่ด้วย เอกปวีร์ถามออกไป เขาอยากรู้นักว่าหล่อนจะตอบเช่นไรอื้ม ก็ชอบพี่มานานแล้วนี่คะ ถ้าไม่ชอบจะคุยด้วยทำไม พี่ชายใจดีจะตายไป เป็นที่ปรึกษาระดับกิตติมศักดิ์ของน้องเลยนะที่ปรึกษากิตติมศักดิ์ ช่างสรรหาตำแหน่งให้จริงๆนะเรา เอกปวีร์อดที่ขำไม่ได้เมื่อเห็นคำตอบของคีตภัทรแหม ก็จริงๆนี่นา พี่ชายนะใจดีคุยอะไรด้วยก็ได้ ให้คำปรึกษาดีๆกับน้องมาตลอด น้องน่ะไม่อาจเอื้อมดึงพี่ลงมาหรอก 555+ร้ายนักนะเราก็น้องสาวพี่ไม่ใช่หรือค่ะนั่นสินะ ถ้าน้องคิดว่าเค้าดีจริงๆพี่ก็เบาใจค่ะ คราวนี้น้องจะไม่รีบร้อนตัดสินใจอะไรอีก น้องคงต้องศึกษาเค้าไปนานๆนานมากไปจะแย่เอานานายนั่นอายุสามสิบกว่าแล้วไม่ใช่หรือ นั่นสิเนอะ ว่าแต่พี่ชายไม่ดุน้องจริงๆหรือนี่น่าแปลกจริงอืม ขอให้น้องพี่เจอคนดีๆก็แล้วกันค่ะพี่ชาย ขอบคุณนะค่ะอืม พี่ไปทำงานก่อนนะพรุ่งนี้มีประชุมอีกวันแล้วจะได้กลับเสียที กลับ... พี่ชายไม่ได้อยู่บ้านหรือค่ะตอนนี้ อืม พี่มาประชุมน่ะ อีกสองวันก็เสร็จแล้ว พี่ไปก่อนนะ โชคดีน้องรัก เอกปวีร์บอกขึ้นแล้วออฟไลน์ไปทันที...............คีย์ เสียงเรียกที่ดังมาจากหน้าบ้าน ทำให้คีตภัทรชะงักมือที่กำลังรดน้ำต้นไม้หน้าบ้านอยู่ไปทันที แต่หล่อนก็ยังยืนนิ่งเฉยอยู่ตรงนั้นคีย์ ไหนว่าไม่โกรธผมไง ไหนว่ายังเป็นเพื่อนกัน ผมมาเยี่ยมบ้างไม่ได้หรือไงกิตกลับไปเถอะ เพื่อนกันไม่จำเป็นต้องเจอกันนี่นาคีย์ อย่าใจร้ายกับผมนักสิ นะแค่อยากคุยด้วย เท่านั้นเองเปิดประตูให้หน่อยนะ แต่นะครับคีย์ ผมแค่มาคุยด้วยจริงๆนะครับคีตภัทรคิดอย่างช่างใจว่าจะเอายังไงดี ตอนนี้ก็เกือบเย็นแล้ว อีกไม่นานพ่อแม่ก็กลับมาจากออกไปข้างนอก คงไม่เป็นไรหรอกนะ คีตภัทรคิดเช่นนั้นก็ยอมเดินไปเปิดประตูให้กิตติคีย์ยังน่ารักเหมือนเดิมถ้าเป็นเมื่อก่อนคีตภัทรคิดว่าตนคงจะรู้สึกดียิ่งนักที่กิตติพูดกับตนเช่นนี้ แต่ตอนนี้ตนกลับรู้สึกว่ามันมีแต่ความเสแสร้งจากเขาไม่ดีใจเลยหรือคีย์ ที่เราได้เจอกันอีก กิตติถามด้วยแววตายังห่วงหาอาลัย คีตภัทรหลบสายตาเขาเสีย ก่อนที่จะบอกออกไปอืม สบายดีใช่ไหมก็สบายดี แต่คิดถึงคีย์นะขอบใจ สาล่ะเป็นยังไงบ้าง ใกล้คลอดหรือยัง ก็อีกสองเดือนกว่าๆ ผมเบื่อจังเลยคีย์ สาคอยบงการผมทุกอย่าง เอาแต่ใจคนท้องคนไส้นี่นา อีกหน่อยพอคลอดก็หาย อย่าคุยเรื่องคนอื่นเลย เรามาคุยเรื่องเราดีกว่านะกิตติ ไม่พูดเปล่าคว้าข้อมือของคีตภัทรมากุมไว้ คีตภัทรพยายามแกะมือออก แต่เขาก็บีบแรงขึ้นจนหล่อนต้องร้องออกมาเพราะความเจ็บทำไมล่ะคีย์ แต่ก่อนผมยังเดินกุมมือคีย์ได้เลยนะ กิตติถามออกไป คีตภัทรมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจทันที หล่อนไม่ชอบผู้ชายไร้ความผิดชอบ กิตติก็รู้ดี แต่เขายังกล้ามาพูดแบบนี้อีกหรือ ถ้าไม่มีอะไรกิตกลับไปเถอะนะคีย์ไล่ผมทำไมน่ะ ผมอยากเจอคีย์มานานแค่ไหน อย่าใจร้ายกับผมนักซีเราไม่ได้เกี่ยวข้องกันแล้วนะ แล้วคีย์ก็ไม่อยากทำให้พ่อกับแม่ไม่สบายใจอีกคีย์ ไม่เชื่อเหรอว่าผมยังรักคุณกิตติถามขึ้นแววตาตัดพ้อ คีตภัทรเมินหน้าหนีทันที ทำให้กิตติได้ทีฉวยโอกาสเดินเข้ามากอดไว้ปล่อย นายจะบ้าหรือไงกิต คีตภัทรร้องลั่นพยายามดิ้นสุดแรงให้พ้นจากอ้อมกอดของกิตติไม่ ผมคิดถึงคุณ ผมรักคุณนะคีย์ ปล่อย คีตภัทรตะโกนเต็มเสียงหวังจะให้คนอื่นได้ยินเสียงตน ทันใดนั้นเอง หล่อนก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองโดนใครกระชากออกมา ในขณะที่กำลังยืนงงอยู่นั้นก็เห็นกิตติล้มลงไปกองกับพื้น คีย์ ไม่เป็นไรนะ เอกปวีร์กอดหล่อนไว้เบาๆขณะถามขึ้นค่ะ ขอบคุณนะค่ะคุณหมออืม แต่ผมต้องจัดการกับนายนี่ก่อน เอกปวีร์บอกขึ้นพลางจ้องหน้ากิตติที่กำลังเอามือลูบใบหน้าที่โดนหมัดของเขาไปอย่างไม่ไยดี ชีวิตการเป็นหมอของเขาคงมีครั้งนี้กระมังที่เขาไม่รู้สึกเห็นใจสงสารคนเจ็บเอาเสียเลยอย่าเลยค่ะ คุณหมอ ปล่อยเค้าไปเถอะ คีตภัทรบอกขึ้นเพราะไม่อยากให้วุ่นวายไปกว่านี้ได้ไง นายนี่ต้องรู้สำนึกเสียบ้าง เอกปวีร์บอกขึ้นด้วยความโกรธคุณหมอ นะค่ะคีย์ขอร้องล่ะเอกปวีร์จ้องหน้าคีตภัทรแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ อย่าใจดีเกินไปได้ไหม คีตภัทร แต่เขาก็ได้แต่คิดเมื่อ พยักหน้าออกไปแล้วสั่งกิตติขึ้นถ้าผมรู้ว่าคุณเข้ามาวุ่นวายกับคีตภัทรอีก คราวหน้าผมไม่ปล่อยคุณแน่ๆ ออกไปซะแล้วไม่ต้องมาที่นี่ อีกคีย์ ไปเสียสิ ยังจะมาโอเอ้อะไรอีก หรือจะเอาอีกหมัด เอกปวีร์ถามขึ้นจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง คีตภัทรรีบส่งสายตาปรามไว้ทันที ในขณะที่กิตติก็รีบลุกเดินออกไปจากห้องรับแขกของบ้านหลังจากที่กิตติลนลานออกจากบ้านไป เอกปวีร์ก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไรอีกเลย เขาเอาแต่จ้องมองคีตภัทร จนในที่สุดคีตภัทรทนไม่ไหวต้องถามขึ้นคุณมาหาฉัน มีอะไรหรือเปล่าคืนนี้เก็บของซะ พรุ่งนี้จะได้กลับพร้อมกันอะ อะไรนะค่ะพรุ่งนี้กลับไปพร้อมกับผมแต่ฉันยังเหลือวันลาอีกสองวันนะค่ะจะอยู่ให้นายนั้นมาปล้ำคุณหรือไงบ้าสิกลับพร้อมกัน ไปเก็บของซะ เดี๋ยวผมจะคุยกับพ่อแม่คุณเองอย่ามาสั่งได้ไหมคีตภัทรเอกปวีร์บอกขึ้นเสียงดังพลางส่งสายตาดุเข้าให้ คีตภัทรเลยบ่นพึมพำก่อนที่จะเดินขึ้นห้องไปอย่างจำนน แม้จะต่อต้านเอกปวีร์แต่หล่อนก็รู้ว่าเขาสามารถปกป้องตนจากกิตติได้อย่างที่เขาเคยบอก