***...จุดเริ่มต้นของหัวใจ...***

***...ใจฉันเป็นของเธอ...***


ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นของหัวใจ


“น้ำค้าง ไม่สนใจจะลงสมัครแข่งขันการเขียนเรียงความจริงๆหรือ อาจารย์วิรัชสุดหล่อของเธอเป็นกรรมการอีกแล้วนะคราวนี้”

ภาวดีละสายตาจากแผ่นข่าวประจำสัปดาห์ที่ติดอยู่บนบอร์ดหน้าห้องเรียนหันมาถามน้ำค้างที่นั่งคุยกับวนัสนันท์เพื่อนสนิทในกลุ่มอีกคนอย่างออกรส ไม่สนใจข่าวสารที่รุ่นพี่เพิ่งนำเข้ามาปิดยังบอร์ดของห้องเลยสักนิด

“แข่งไปก็คงไม่ชนะพี่พีเขาได้หรอก คนเก่งประจำโรงเรียน แล้วพี่เขาก็เรียนตั้งมอหกแล้ว เราจะไปสู้อะไรเขาได้”

น้ำค้างบอกกับเพื่อนไป พีรดนย์ ชายหนุ่มรุ่นพี่ที่เธอเอ่ยถึง เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้เมื่อเธอและเพื่อนๆเรียนชั้นมัธยมสอง จากเด็กใหม่ที่ย้ายเข้ามาเรียนเพียงไม่นานความเก่งกาจทางด้านภาษาของพีรดนย์ก็ทำให้เขาเป็นตัวแทนของห้องและโรงเรียนไปแข่งขันทางด้านวิชาการทุกๆปี น้ำค้างคิดว่าหากไปลงสมัครแข่งขันคราวนี้ยังไงเสียเธอก็เสียเปรียบเพราะเธอเพิ่งจะเรียนแค่ชั้นมัธยมสี่ คงไม่มีทางเอาชนะพีรดนย์ได้ เพราะการแข่งขันจะแบ่งเป็นระดับมัธยมต้นและมัธยมปลาย หากลงแข่งขันพีรดนย์ก็คงไม่พลาดที่จะกวาดรางวัลเช่นทุกๆปีที่ผ่านมา

“นี่เพื่อนฉันปอดแหกไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”

วนัสนันท์เอ่ยขึ้นลอยๆแต่ความตั้งใจนั้นคือจะยุยงให้น้ำค้างลงแข่งขัน ก็เพราะเธอรู้ว่าเพื่อนรักเธอคนนี้เคยยอมที่จะให้ใครที่ไหนมาดูถูกได้ซะที่ไหน

“ใครปอดแหก น้ำแค่ไม่อยากไปแข่งกับพี่เขา”

แม้จะเถียงออกไปแต่ในใจก็เพราะน้ำค้างไม่อยากผิดหวัง มัธยมต้นเธอเคยเป็นหนึ่งไม่ว่าจะเขียนเรียงความ หรือเขียนคำกลอนต่างๆ แต่นี่พีรดนย์คือตัวเต็งที่แม้ยังไม่ลงแข่งขันก็เห็นชัยชนะอยู่แค่เอื้อม แล้วเธอจะกล้าลงสนามเดียวกับเขาได้ยังไง

“ก็ปล่อยให้พี่พีไปอีกปีละกัน น้ำก็ถือว่าเข้าไปหาประสบการณ์สิ ปีหน้าพี่พีเขาก็ไม่อยู่แล้ว ถือเป็นการปูทางไว้ไง”

ภาวดีเสนอแนะขึ้นเพราะรู้ว่าเพื่อนของเธอมีใจรักทางด้านนี้ขนาดไหน เห็นทีงานนี้เธอจะต้องไปแอบกระซิบพีรดนย์ให้ทำอะไรสักอย่าง เพื่อสร้างต่อมความอยากให้เกิดแก่น้ำค้าง

“ไม่แข่งยิ่งแพ้”

เสียงแว่วๆที่ดังมาจากโต๊ะของกลุ่มรุ่นพี่มอหกซึ่งเป็นที่ประจำของกลุ่มพีรดนย์ ทำให้น้ำค้างหันไปมองทันที หมายความว่ายังไงกัน ทำไมพีรดนย์ถึงพูดออกมาเช่นนั้น ปกติเธอและพีรดนย์ไม่เคยพูดจาปราศรัยกันเลยด้วยซ้ำไปนับตั้งแต่เขาเข้ามาเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้ แต่ที่เธอเหมือนจะรู้จักพีรดนย์ก็เพราะเพื่อนๆของเขา เคยเป็นนักเรียนมัธยมต้นของโรงเรียนแห่งนี้ พี่โอมห์เป็นนักบาสของโรงเรียนแถมความสูงที่ไม่เป็นรองใครก็ทำให้พี่เขาเป็นดรัมเมเยอร์ของโรงเรียนทั้งโดดเด่นและสง่างาม พี่เกม พี่ตุ้ย ก็เป็นนักฟุตบอลของโรงเรียนที่ใครๆก็รู้จักกันดี จะว่าไปคุณสมบัติเหล่านี้เธอเองไม่เคยเจอจากพีรดนย์เลยด้วยซ้ำไป แต่ก็เป็นการรวมกลุ่มที่ลงตัวของพี่ๆเขาเลยทีเดียว พีรดนย์เองเมื่อเห็นรุ่นน้องน้ำค้างมองมาก็เลยทำยกนิ้วโป้งขึ้นแล้วคว่ำลงเป็นสัญลักษณ์ของความพ่ายแพ้ ยิ่งทำให้น้ำค้างหน้างอทันที ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ น้ำค้างเตือนสติตนเองแล้วหันกลับมาปลุกปล้ำกับโจทย์วิชาฟิสิกส์ต่อ

“ท่าทางจะยากนะ ทำไมไม่ลงเรียนสายศิลป์ล่ะ”

เสียงดังที่ถามขึ้นตรงหน้าแสดงถึงความเห็นใจ ไม่เพียงเท่านั้นเขายังหยิบสมุดของหล่อนไปมองๆแล้วทำหน้ายุ่งเอาเลยทีเดียว

“เอาคืนมาค่ะ”

“ลายมือสวยนะ น้ำค้าง “

พีรดนย์ไม่สนใจที่น้ำค้างเอ่ยแต่กลับชื่นชมลายมือของเธอที่เขามองว่าสวยทีเดียว ไม่ใช่ลายมือของวัยรุ่นทั่วไปที่เขียนเหมือนตัวการ์ตูนจนทำให้อาจารย์บ่นประจำอย่างที่เขาเองเคยได้ยินบ่อยๆ

“รู้จักน้ำได้ยังไง”

วาจาไม่เป็นมิตรที่น้ำค้างเองก็ไม่คิดว่าพีรดนย์คนที่เธอแอบชื่นชมความสามารถจะได้ยินจากเธอเป็นครั้งแรก แต่ก็ดี อยากมาไร้มารยาทก่อนทำไมล่ะ น้ำค้างคิดอย่างขุ่นเคือง

“ก็ไม่เห็นจะยากอะไรนิ โรงเรียนเราก็แค่นี้เอง แล้วเราก็เจอกันบ่อยๆไปนี่นา น้ำเองก็รู้จักพี่ดีไม่ใช่หรือไง”

หมายความว่ายังไงรู้จักดี ฉันไปรู้จักนายดีตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็แค่เป็นนักเรียนเรียนดี มีชื่อเสียงทางด้านวิชาการ เชอะหลงตัวเองด้วยหรอนี้ น้ำค้างส่ายหน้าให้กับความคิดของตัวเอง

“ไม่จริงหรือไง”

“ยุ่งนา น้ำจะรู้จักพี่หรือไม่ไม่เห็นสำคัญ เอาสมุดน้ำคืนมา แล้วก็ไปเสียที น้ำจะทำงาน”

น้ำค้างเอ่ยปากไล่ตรงๆหวังว่าเขาจะลุกไปเสีย แต่พีรดนย์กลับนิ่งเฉยพลิกสมุดในมือไปมาอย่างใช้ความคิด แล้วเขาก็เอ่ยขึ้น

“พี่จะคืนให้ แต่เรารับปากอะไรพี่อย่างหนึ่งได้ไหมล่ะ”

อะไรของเขานี่ อยู่ๆจะให้มารับปาก เรื่องดีหรือร้ายก็ไม่รู้ น้ำค้างเลยนั่งเงียบไม่เอ่ยตอบตกลง

“ว่าไง ได้ไหม”

“บอกมาก่อนว่าเรื่องอะไร น้ำเพิ่งจะคุยกับพี่วันนี้เองนะ อยู่ดีๆจะให้น้ำรับปากอะไรน้ำก็ควรรู้ก่อนสิว่ามันเรื่องอะไร”

“อีกหน่อยเราก็จะได้คุยกันบ่อยๆถ้าน้ำอยากคุยอยากทักพี่ พี่ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยนี่ แล้วพี่ก็ไม่กัดน้ำหรอกนา สบายใจได้ เรื่องที่พี่อยากให้น้ำรับปากคือ เป็นตัวแทนแข่งขันเขียนเรียงความ เขียนคำประพันธ์ปีนี้ของห้องน่ะ “

สิ่งที่เขาขอ ทำให้น้ำค้างมองหน้าพีรดนย์ด้วยความแปลกใจ มีด้วยหรือคนที่มาขอให้คู่แข่งลงสนามเดียวกันกับเขา สงสัยจะหาคู่แข่งไว้ซ้อมมือหรือไงกัน

“ไม่ล่ะ น้ำเรียนหนักการบ้านก็เยอะไม่มีเวลาว่างพอหรอก ถ้าพี่อยากได้คู่แข่งก็ไปให้พวกที่เรียนด้านสายศิลป์เขาสมัครกันสิ เอาสมุดน้ำคืนมาค่ะ”

น้ำค้างเลือกที่จะปฏิเสธไปแม้จะไม่ค่อยเข้าใจนักว่าทำไมเขาถึงมาขอร้องกันแบบนี้

“เย็นนี้พี่ขอคำตอบตกลง ถ้าจะเอาสมุดคืนก็ไปรอพี่ที่ศาลารุ่งทิพย์หลังเลิกเรียน “

พีรดนย์บอกขึ้นก่อนที่จะลุกเดินกลับไปยังโต๊ะของกลุ่มเพื่อนๆเขา เขามั่นใจว่าน้ำค้างต้องมาขอสมุดคืนพร้อมคำตอบตกลงแน่นอน


...............


พีรดนย์มองภาพของหญิงสาวที่ยืนรอเขาด้วยท่าทีกระวนกระวายอยู่ที่ศาลารุ่งทิพย์ซึ่งอยู่ติดกับสนามฟุตบอลของโรงเรียนด้วยรอยยิ้ม หากภาวดีเพื่อนสนิทของเธอไม่มาเอ่ยปากขอร้องให้เขาช่วยพูดให้น้ำค้างตกลงรับปากแข่งขัน เขาก็คงไม่รู้ว่าเธอจะเลือกที่จะแพ้โดยที่ยังไม่ได้แสดงฝีมือ เขาคงไม่ยอมที่จะให้เธอทำเช่นนั้นแน่ สองปีที่ผ่านมาเขาเฝ้ามองเธอด้วยความชื่นชม หวังว่าวันหนึ่งเมื่อเธอเรียนมอปลายเขากับเธอจะได้แข่งขันกัน มีโอกาสได้รู้จักกันและใกล้ชิดกันเหมือนกับที่เขาเห็นเธอมีให้กับเพื่อนๆของเขา พีรดนย์รู้ว่าน้ำค้างชื่นชมเพื่อนๆเขาซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นนักกีฬาของโรงเรียน แถมตัวเธอเองก็เป็นนักกีฬาของการแข่งขันภายในโรงเรียนเช่นกัน แต่เขากลับไม่อาจเล่นกีฬาที่ใช้กำลังขามากๆได้เพราะอุบัติเหตุที่เขาเคยได้รับเมื่อหลายปีก่อน ไม่เพียงแต่ทำให้เขาเล่นกีฬาที่ต้องวิ่งมากๆไม่ได้ อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้เขาต้องสูญเสียพ่อและแม่ไปอย่างไม่มีวันกลับ และทำให้เขาต้องเดินทางจากเหนือสุดมาอยู่ที่นี่กับครอบครัวของน้าสาว

หัวใจคล้ายๆจะบอบช้ำ
ความเจ็บปวดคอยย้ำอยู่เสมอ
มองทางไหนก็ไร้เงาให้เจอ
ไม่พบเธอไม่มีเธออีกต่อไป


คือบทกลอนบทแรกที่พีรดนย์เขียนเมื่อตอนนอนพักฟื้นรักษาตัวอยู่โรงพยาบาล ซึ่งใช้เวลานานเกือบเดือน พ่อแม่ที่จากไปทำให้เขาเศร้า ก็เลยเขียนบทกลอนนี้ขึ้นมา ไม่มีอีกแล้วพ่อแม่ครอบครัวที่เคยอบอุ่นสุขใจที่เขาเคยได้รับแต่เขาก็ได้พี่ๆพยาบาลใจดีคอยดูแล มีน้าสาวและครอบครัวคอยช่วยเหลือ และมีอาจารย์คอยให้กำลังใจจนทำให้เขาต่อสู้กับชีวิตที่เขาคิดว่าไม่มีอะไรเหลืออีกแล้วขึ้นมาได้อีกครั้ง

“พี กลับกันได้แล้ว”

เกมเดินออกจากห้องเรียนมาตบไหล่เพื่อนซึ่งความสูงไล่เลี่ยกันกับเขา แต่เมื่อเห็นว่าเพื่อนกำลังมองลงไปยังสนามฟุตบอลเลยมองตามไป ยัยน้ำค้างนั่นเอง

“ชอบน้องเขาหรือไง”

“ก็ชอบ”
คำตอบรับตรงๆไม่อ้อมค้อมของเพื่อนทำให้เกมยิ้มล้อเลียนให้ แต่แล้วก็ต้องหยุดไปเมื่อได้ยินประโยคถัดมาของเพื่อนสนิท

“แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอก เราเล่นกีฬาไม่เก่งอย่างพวกนาย ท่าทางน้ำจะชอบพวกนักกีฬามากกว่า หน้าตาเราก็ธรรมดา ที่สำคัญเราเองยังมองอนาคตตัวเองไม่ออกเลยว่าจะจบลงที่ตรงไหน”

คือความจริงที่พีรดนย์ยอมรับมันตั้งแต่ต้นเมื่อรู้ว่าพ่อแม่ของเขาจากไปไม่มีวันกลับ การที่เขาได้รับการเลี้ยงดูจากน้าสาวมาจนถึงทุกวันนี้ก็เป็นการแบกภาระที่มากพอแล้วเขาคงต้องหยุดเรียนหลังจากจบชั้นมัธยมหกเพื่อที่จะหางานทำจะได้ช่วยแบ่งเบาภาระของน้าสาวที่ยังมีลูกสาวลูกชายในวัยเรียนเช่นกัน หากโชคดีมีงานทำเขาคงจะได้สมัครเรียนยังมหาวิทยาลัยเปิด

“นายคิดมากอีกแล้วนะพี อาจารย์วิไลไม่ทิ้งคนเรียนดีๆเก่งๆอย่างนายหรอกเชื่อสิ ไปกลับบ้านกันดีกว่า”

เกมบอกด้วยความเชื่อมั่นว่ายังเสียอาจารย์ก็คงไม่นิ่งดูดายที่จะช่วยเหลือเพื่อนของเขาแน่นอน

“นายกลับก่อนเถอะ ฉันมีธุระ”
เกมออกจะแปลกใจที่ได้ยินเพื่อนพูดเช่นนั้นแต่เมื่อเห็นว่าเพื่อนยังคงมองลงไปยังศาลาข้างสนามฟุตบอลก็พอจะเข้าใจว่าธุระของเพื่อนคงจะเกี่ยวข้องกับน้ำค้างเป็นแน่ๆ

“โอเคเพื่อน งั้นฉันไปก่อนนะ โชคดีเพื่อน”

“รอนานไหม”

น้ำค้างหันไปทางน้ำเสียงของคนที่ถามมาด้วยใบหน้างอง้ำ ปล่อยให้รอตั้งแต่โรงเรียนเพิ่งจะเลิกจนเพื่อนๆทยอยกลับกันไปเกือบหมดโรงเรียนแล้วยังจะมีหน้ามาถามอีกว่ารอนานไหม
พีรดนย์มองสายตาที่จ้องมองมาของน้ำค้างแล้วอมยิ้มนิดๆ มันคือคำถามที่เขาอยากรู้นักว่าทำไมเขาชอบมองทุกๆกิริยาท่าทางของรุ่นน้องคนนี้ บ่อยครั้งที่เขาเกิดอาการจิตตก แต่เพียงแค่เห็นน้ำค้างเดินหัวเราะ ผ่านไปกับกลุ่มเพื่อนๆของเธอ เพียงแค่นั้นก็ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นมาได้

“สมุดการบ้านของน้ำล่ะ”

“คำตอบล่ะ”

พีรดนย์ถามขึ้นในมือของเขามีสมุดการบ้านวิชาฟิสิกส์ที่น้ำค้างต้องการชูไปมาให้รู้ว่ายังไงเขาก็ต้องการคำตอบและคำตอบที่เขาต้องการก็มีแค่คำตอบเดียว คือ ตกลง

“อืม น้ำจะสมัครพอใจรึยัง แต่ขอถามหน่อยเถอะ ที่อยากให้น้ำลงสมัครนี่เพราะพี่ไม่มีคู่แข่งไว้ประลองฝีมือใช่ไหม แล้วทำไมต้องเป็นน้ำด้วย”

“เข้าใจผิดแล้วนะน้ำ พี่แค่อยากให้น้ำลงแข่งไม่อยากให้น้ำคิดว่าเพราะมีพี่อยู่ทั้งคนยังไงน้ำก็แพ้อย่างที่น้ำคิดตอนนี้ คนเราไม่มีอะไรแน่นอนหรอกนะน้ำ การชนะทุกครั้งที่ผ่านมามันไม่ได้หมายความว่าพี่จะชนะเสมอไป อย่าทิ้งโอกาสของตัวเองได้ไหม อย่ายอมแพ้ตั้งแต่เรายังไม่ลงสนาม น้ำคิดแบบนี้ทำให้พี่รู้สึกไม่ดีนะ เหมือนเป็นเพราะพี่ ทำให้น้ำไม่ยอมสมัครแข่งขันครั้งนี้ “

วาจาที่เอ่ยออกมาจากปากของเขาทำให้น้ำค้างนิ่งงันไป เพราะความกลัวที่จะพ่ายแพ้ ทำให้ตนลืมนึกจิตใจของเขาไปเหมือนกัน

“น้ำขอโทษนะที่คิดไม่ดีกับพี่พี น้ำแค่คิดว่ายังไงปีนี้พี่พีก็ได้เป็นตัวแทนของโรงเรียนอีกตามเคยก็เลยไม่อยากจะแข่งขัน อีกอย่างน้ำเรียนสายวิทย์แบบนี้ จะมาทำเป็นเล่นๆไม่ได้ แต่ละวิชาที่เรียนมันยากๆทั้งนั้นเลยนี่”

น้ำเสียงอ่อนๆที่เอ่ยออกมาทำให้พีรดนย์แม้อยากจะเคืองโกรธเช่นไรก็ไม่อาจทำได้ เขารับรู้ว่าน้ำค้างกลัวกับสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นและเขาก็ไม่ควรจะซ้ำเติมนอกจากปลอบให้น้ำค้างรู้สึกสบายใจขึ้น

“แต่ปีหน้าพี่ก็ไม่อยู่แล้วนะ แล้วใครจะเป็นตัวแทนพี่ล่ะ หากน้ำคิดจะวางมือไปแบบนี้ ลงสมัครนะ แล้วทำให้สุดฝีมือ พี่เอาใจช่วยน้ำเต็มที่”

“พี่ไม่คิดว่าน้ำเป็นคู่แข่งหรือยังไง”

“ไม่หรอก ดีเสียอีกไม่ใช่หรือ หากโรงเรียนเรามีแต่คนเก่งๆจริงไหม”

ยิ้มของพี่พีนี่น่ารักไม่เบาเลยนะเนี่ย น้ำค้างมัวมองเพลินจนลืมตอบคำถามของพีรดนย์ไป นั่นสินะหากเราลงแข่งขันอย่างน้อยเราก็จะได้รู้จักพี่พีมากขึ้น กำไรชัดๆทำไมเราคิดอกุศลกับพี่เขาได้นะ แย่จริงๆเลย

“อ้าว ว่างไง ยังไม่ตอบพี่เลยนะ”

“น้ำจะกลับบ้านแล้วเย็นมากแล้ว”

น้ำค้างบอกไปอีกทางแต่จากใบหน้าที่ยิ้มแย้มมากขึ้นกว่าเดิมทำให้พีรดนย์เองรู้สึกดีใจที่เขาสามารถปลุกขวัญน้ำค้างได้สำเร็จ แบบนี้สิ ถึงจะเป็นคนเก่งของเขา

“เดินกลับด้วยกันนะ ยังไงก็ไปทางเดียวกันนี่นา”

...........................................................






...นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่นาห์เขียนแบบ(คิดว่า)จริงจัง
วางโครงเรื่องไว้จบแล้ว
แต่ว่าจะเขียนได้จบไหม อันนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่จะพยายาม
ใครไม่ชอบอ่านก็ผ่านๆไปได้นะคะ
เมนต์ไว้ๆก็ได้ค่ะ ไม่อ่านไม่ว่าอยู่แล้ว
















Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2552 21:36:44 น. 50 comments
Counter : 425 Pageviews.

 
emoemo

emo

emo


โดย: pataramin วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:08:46 น.  

 
พี่ชอบอ่านค่ะ แต่คืนนี้ติดไว้ก่อนนะคะ...
ตาพี่จะปิดแล้วค่ะ พรุ่งนี้จะอ่านนะคะ...
...
พี่ฝากน้องนอนด้วยคนนะคะ
พรุ่งนี้มาอ่านแล้วจะพากลับค่ะ...
ฝันดีนะคะคุณนาห์....


โดย: tanjira วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:10:11 น.  

 


ปาต้าเจิมเร็วจริงๆ




โดย: d__d♥ (มัชชาร ) วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:12:59 น.  

 
ชอบอ่านนิยายแนวนี้จังเลย^^
แล้วจะคอยมาอ่านต่อนะคะ


ปล. ขอบคุณที่แวะไปทักทายกันค่ะ


โดย: ice_ngungi วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:15:30 น.  

 
อิอิ อ่านจบตอนละ..หนุกๆ ชอบๆ อ่ะน้องนาห์..เก่งจังเลย..

เน็ตไม่ดี..เม้นท์หลุด เม้นท์เบิ้ล..เลยเห็นมะ..อ่านจบแล้วยังไม้ไม่ติดอีกแน่ะ..รอบนี้ติดทีเห้อ...สาธุ


โดย: pataramin วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:25:47 น.  

 
^
^
^
สู้กะเน็ตจนพิมพ์ผิดพิมพ์เพี้ยนเลยเห็นมะ

บล๊อกนี้พี่เม้นท์แต่ละรอบไม่ต่ำกว่าสี่รอบแน่ะ อิอิ

ลบที่เบิ้ลออกซะนะน้องนาห์ จะได้ประหยัดเวลาในการโหลดหน้าขึ้นอีก..

คืนนี้นอนหลับฝันดีนะจ้ะน้องนาห์คนดี คนเก่ง



โดย: pataramin วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:29:22 น.  

 

แวะมาอ่านจ้าน้อง
ให้กำลังใจน้องเขียนไปเรื่อยๆ
เดี๋ยวก็ดีขึ้นเองจ๊ะ


โดย: อุ้มสี วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:23:29:46 น.  

 
ดีจ้านู๋นาห์ อิอิ
ผีชนะ
หงส์เสมอ เกือบไม่รอดแนะ น่าจะแพ้เน้ออออออออออออออ


โดย: ความเจ็บปวด วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:1:55:28 น.  

 
เง้อ... อ่านแล้วนึกถึงสมัยเหมือนฝันจังเลยค่ะพี่นาห์

อยากมีพี่พีมั่งง่า อิๆๆ แต่บังเอิญนุ้ยเรียนหญิงล้วน เศร้าปายเรย

จะคอยตามอ่านจนจบนะคะ ^^


โดย: N_Nirvana วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:2:11:33 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับน้องนาห์

เดี๋ยวรอรวมเล่มตีพิมพ์
ส่งให้พี่ก๋าเล่มนึงนะ อิอิอิ

จองไว้ก่อนเลย



โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:7:27:00 น.  

 


กาแฟร้อนๆสักแก้วนะคะคุณนาห์


โดย: satineesh วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:8:03:55 น.  

 
emo




emo


โดย: คนไม่เจียม.. วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:9:01:40 น.  

 
ปิดโรงงาน

แล้วจ่ายเงินเดือนหรือเปล่าครับ
หรือว่าพักงานเฉยๆ

พีก๋าเคยได้ยินว่าเค้าปิดสวนยาง
เพื่อพักต้นยาง
ไม่รู้ข้อมูลถูกต้องหรือเปล่า





โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:9:26:44 น.  

 
หวัดดีคุณนาห์

แฟนผี อิอิ

เราแอบเห็นที่บ้านคุณก๋า

ไปถล่มแฟนหงส์มาใช่ป่าว ฮ่ะๆๆๆๆ
คิดถึงนะค่ะ


โดย: wayoflife วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:10:04:54 น.  

 
แว๊บมาหาน้องนาห์เวลางาน อิอิ

emoคิดถึงๆๆemo
ทำงานหาตังค์กันก่อนเนอะemo
สู้ๆๆemo


โดย: pataramin วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:10:23:46 น.  

 
ชื่อพระเอกเหมือยแฟนหนูเลย แต่แฟนหนูถ้าไปอยู่ในนิยายคงได้เป็นผู้ร้ายมากกว่าอะ


โดย: น้องผิง วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:10:38:02 น.  

 
อ่านแล้ว..รู้สึกวันวารยังหวานอยู่ยังไงไม่รู้..อิอิ
เมื่อก่อนตอนมอปลาย+มหาลัยต้น..เนี่ย..ชอบจังเลยอ้ะเรื่องแนวๆนี้..กะกลอนเปล่าเนี่ย..อ่านได้ไม่มีเบื่อเลย..
เคยฝันจะเป็นนักเขียนเรื่องแนวพวกนี้ด้วยนะ..(และมันก้อเป็นแค่ฝัน)
ดีจังที่คุณนาห์เขียนได้..และเขียนได้ดีด้วย
แต่ถ้าจะว่ากันจริงๆแล้ว..
เป้ห่างหายจากการอ่านเรื่องแนวนี้ไปนานมากเลย..และรู้สึกว่าอ่านแล้วไม่ค่อยเก็ทแล้วอ้ะ..(สงสัยเลยวัย..55)
แต่เป็นกำลังใจให้คุณนาห์นะ..เขียนให้จบด้วยนะตะเอง


โดย: อนาคตเศรษฐีนีสวนยาง55 (AB_PAE ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:10:50:46 น.  

 
ดีจ๊ะ น้องนาห์
ขอบใจสําหรับคําอวยพรน๊า

แต่เรื่องเนื้อคู่เนี่ย ขอให้นาห์ ปาต้า กะ ดีดี.ล่วงหน้าไปก่อนละกัน
ถ้ารอเป๋อ..คงไม่ได้กินเค้กคนคู่แน่เลย
emo


โดย: เป๋อน้อย วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:11:23:50 น.  

 
โอ..น้องนาห์เขียนหนังสือด้วยหรือคะ?..พี่ชอบอ่านค่ะ
เรื่องนี้ อ่านแล้วคิดถึง สมัยที่เรียนมัธยมจังเลย ว่าแต่..เรื่องนี้พระเอกจะ ตกระกำ ลำบากหรือเปล่าคะ?


โดย: ข้าวกับดิน วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:11:30:09 น.  

 
สู้ๆ จ้า

คิดถึงเส-มอ เน้อ


โดย: ผลส้ม (ผลส้ม ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:11:52:32 น.  

 
น้องนาจ๋า..เรื่องราวน่ารักกุ๊กกิ๊กดีค่ะน้องนา
ชื่อ..พีรดนย์..ดูเก๋ดีจังเลยค่ะ

พี่เพิ่งดูหนังจบจ้ะน้องนา..
เลยแว้บมาหาน้องสาวพี่ก่อนนอนด้วย

ดีใจกับน้องนาด้วยจ้ะ จะได้หยุดพักผ่อนแล้ว
พี่ล่ะอยากให้ฤดูร้อนมาถึงไวไวจังเลยค่ะ
อยากได้เที่ยวแบบสบายๆนอกบ้านบ้างอ่ะ

ขอให้น้องนามีความสุขมากๆในช่วงวันเวลาที่ได้พักร้อนนะคะ..


โดย: tiktoth วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:11:56:59 น.  

 
ไฟไม่ดับ
ก็เล่นบล็อกต่อเลยนะครับน้องนาห์





โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:39:44 น.  

 
ผี กะ หงส์ เป็นคู่รักคู่แค้นกัน
แต่ว่า เราไม่อยากจะผวนเลย ฮ่ะๆๆๆๆ ทะลึ่งว่ะ(เรานะ) กร๊ากกก


โดย: wayoflife วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:13:24:28 น.  

 
^
^
^
เพื่อนเวย์ทำให้คิดตามอ่ะ


โดย: pataramin วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:13:36:43 น.  

 
ทำงานเลี้ยงน้องด้วยพี่ไม่ค่อยสามารถอ่ะน้องนาห์ เปลี่ยนเป็นหาคนมาทำงานเลี้ยงน้องนาห์แทนได้ป่าว.. สนใจหนุ่มเหนือผิวขาวๆป่ะจ้ะ อิอิ


โดย: pataramin วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:13:40:31 น.  

 

...ถ้ารักกันจริง
ไม่เจ้าชู้ ไม่ทานเหล้า ไม่เล่นการพนัน
ไม่คอยหาเมียน้อย
ไม่นั่งคอยวาสนา
ไม่บ้าอำนาจ
เงินเกือบทุกบาทให้นาห์เก็บ
และสุดท้าย
ยอมเฉือนเพื่อนาห์ อิอิอิ

ถ้าหนุ่มเหนือที่ว่าทำได้ก็โอค่ะพี่


โดย: มัยดีนาห์ 23 กุมภาพันธ์ 2552 14:02:31 น.

^

^

^

น้องนาห์เอ๊ย...

แค่บรรทัดแรกก็คงหายากแล้วล่ะน้องเอ๋ย..

emo



โดย: pataramin วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:14:11:17 น.  

 
ไม่ได้เข้ามาแป๊บเดียวเป็นนักเขียนซะแล้ว
รวมเล่มเมื่อไหร่บอกนะจ๊ะ อิๆ
จะช่วยอุดหนุน


โดย: aitai วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:14:23:37 น.  

 
ตอนนี้น้องนาห์ไปอยู่เกาะเรียบร้อยที่เกาะก็คงอุดมสมบูรณ์ดีแล้วเนอะ..รู้อย่างงี้พี่ก็สบายใจ อิอิ


โดย: pataramin วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:15:06:13 น.  

 
หุหุหุ

ขอบคุณสำหรับข่าวสารนะครับน้องนาห์

หุหุหุ




โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:15:32:49 น.  

 
พี่ว่าต้องจบแน่ๆ เลยนู๋นาห์

ของพี่สิ จะ 10 ปีแล้วยังไม่เห็นผลซะที่ ยังไม่ครึ่งเรื่องเลย ไม่กล้าเอามาแปะด้วย กลัวเพื่อน ๆ จะรอ ๆ ว่าเมื่อไหร่มันจะจบซะที อิอิ

เมื่อคืนพี่ก็ลุ้นให้แพ้เกือบตาย โดนนำไปแล้วนะนั่น น่าจะแพ้คาบ้านเลยเนาะ

แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็ห่างผีเราหลายแต้ม


โดย: ความเจ็บปวด วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:15:33:34 น.  

 



เย้ๆๆๆๆๆ คุณนา

ได้อ่านนิยายอีกแล้ว
(เมื่อไหร่นกจะได้เป็นนางเอกน๊อ อิอิ)
คิดถึงนะคะ...คุณนา



โดย: หทัยชนก (Nok_Noah ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:16:41:56 น.  

 
ชอบมากเรย พระเอกแนวบาดเจ็บลึกๆในใจเนี่ย
ส่วนนางเอกแม่น้องรันไม่ค่อยสนใจ 55555

ระวังโดนก๊อปนะคุณน้องนา
แล้วยังเวปที่ตามตื้อขอต้นฉบับไปขายในเนตอีก
กลัวคุณน้องจะเสียความรู้สึก
คนเขียนนิยาย ใจมานอ่อนไหวนีเนอะ 55555


โดย: runch วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:18:18:39 น.  

 
นึกถึงสมัยเรียนม.ปลาย
เหอ เหอ
เขียนให้เสร็จนะคะ
จะคอยเป็นกัลยาณมิตรที่ดีตามอ่านค่ะ



โดย: fondakelly วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:19:22:41 น.  

 
เพิ่งตอนแรกเอง
ขี้เกียจแล้วเหรอน้องนาห์ อิอิอิอิ




โดย: กะก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:20:48:46 น.  

 
ฮิๆ ม่ายบอก


โดย: endless man วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:01:01 น.  

 
รับแซ่บจ้ะน้องนาห์ อิอิ

emoฝันดีเช่นกันนะจ้ะemoมีความสุขทั้งหลับและตื่นจ้ะ emo


โดย: pataramin วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:15:30 น.  

 
พี่ก๋าเพิ่งเข้าบล็อกน้องดีดีได้เมื่อ 4 ทุ่มกว่านี่เองครับ
หุหุหุ

เน็ตเห่นเฟย
จนพี่ก๋าทนไม่ไหว
หนีไปนั่งแต่งรุปครับ อิอิอิ

แล้วจะรออ่านยาระบายของน้องนาห์นะครับ



โดย: กะก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:23:25 น.  

 
วันนี้เป็นนิยายเหรอคะ


โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:0:11:11 น.  

 
เห็นน้ำค้างหยดแล้วดูสดชื่นจังแถวบ้านพี่ตอนนี้มีแต่หิมะที่คลุมยอดหญ้าบางๆน่ะจ้ะ


โดย: tiktoth วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:5:31:02 น.  

 
emoพี่ก๋าจะอ่านยาระบาย



มัยดีนาห์ทำสองแบบเลย อิอิ
เอาแบบที่ดีดีงงงงวยต้องนั่งตีความก่อน




โดย: d__d♥ (มัชชาร ) วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:7:00:11 น.  

 
หวัดดีครับน้องนาห์

น้องดีบอกให้ทำสองแบบเลย
อิอิอิ
เห็นด้วยกับน้องดีดีเลย
ตามนั้นครับ







โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:7:10:44 น.  

 
สงสัยน้องนาห์ต้องเอาเรื่องนี้ไปให้ไปรษณีย์หนุ่มแถวบ้านได้อ่านดูนะครับ 555555



โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:7:52:22 น.  

 
555 มีเพื่อน
แม่น้องรันเขียน รักแรกพบ อยู่เป็นปี
นึกว่าตัวเองบ้าซะแร๊น

ที่คุณน้องว่า บล๊อกเป็นพยาน ก็ใช่เลย
แต่สำหรับแม่น้องรัน หวงหนักกว่าคุณน้อง 55555


โดย: runch วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:9:23:13 น.  

 
ผวนอาราย คุณนาห์คิดไรอยู่เนี้ยะ ฮ่ะๆๆๆๆ

หงส์กะผี ก็ ผีกะหงส์ไง เอ...รึยังไงหว๊า....ฮ่ะๆๆๆ

ช่างมันเถิดค่ะ เปลี่ยนเรื่องดีกว่า กร๊ากๆๆๆๆ

สบายดีนะค่ะ


โดย: wayoflife วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:9:26:34 น.  

 
ขอเอาใจช่วยให้เยนจนจบนะคะ


โดย: แมงหวี่@93 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:10:08:07 น.  

 
ขอบคุณที่แวะไปอวยพรวันเกิดน่ะครับ

และก็ขอให้ผู้อวยพรมีความสุขมากๆเช่นกันครับ




โดย: Dr.Manta วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:39:01 น.  

 
ตะเอ๋..ยามบ่าย.. ทำไรอยู่น้องนาห์ อิอิ


โดย: pataramin วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:15:03:33 น.  

 
ใจเย็นๆน้องนาห์ พี่ก็เคยเจอ.. รีบส่งเมล์ไปบอกเว็บมาสเตอร์ซะนะ

รู้เร็ว แจ้งเร็ว ก็สามารถกู้คืนได้เร็วนะจ้ะ

บางบล๊อกหายแบบไม่รู้เรื่อง พี่ไม่ได้แจ้งไปยังเว็บมาสเตอร์ รู้อีกทีก็บอกไม่ทันละ อิอิ


โดย: pataramin วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:15:44:03 น.  

 
จากชีวิตจริงเลยป่าวเนี่ยน้องนาห์...อิอิ

อ่านแล้วระลึกอดีต สมัยเด็กๆ เลย


โดย: unsa วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:21:29:15 น.  

 
โอย... น่ารักชะมัด
ชื่อ "น้ำค้าง" ใส เย็น สดชื่นนะจ๊ะ ถูกใจ


โดย: ปลิวตามลม วันที่: 18 มีนาคม 2552 เวลา:2:05:40 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

มัยดีนาห์
Location :
สงขลา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]





เช็คหลังไมค์มัยดีนาห์
Color Codes ป้ามด
Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
 
22 กุมภาพันธ์ 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add มัยดีนาห์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.