หัวใจในม่านหมอก ตอนที่ 20
ไม่มีการตอบสนองใดๆอีกจากคีตภัทรนับตั้งแต่วันที่หล่อนได้รู้ความจริงเรื่องพี่ชายจากสมุดไดอารี่ของตน เอกปวีร์นิ่งขรึมไปอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่คีตภัทรก็เอาแต่หลบหน้าเขา แม้ยามบังเอิญเจอกันในโรงพยาบาลหล่อนก็จะเลี่ยงเดินหนีไปอีกทาง ไม่พบปะพูดคุย เอกปวีร์ได้แต่มองด้วยความห่วงใย ทุกๆวันเขาจะส่งเมลล์ไปหาหล่อน แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่หล่อนจะตอบกลับมา ในขณะที่นาเดียเองก็ถามหาคีตภัทรกับเขาทุกวัน จนเขาไม่รู้จะบอกลูกสาวตัวน้อยไปอย่างไรให้เข้าใจ
ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น อยู่ในสายตาของใครๆหลายคนๆโดยเฉพาะดาริกา ซึ่งพออกพอใจยิ่งนักที่ทั้งคู่เป็นแบบนี้ นั่นคือโอกาสดีที่หล่อนจะใกล้ชิดเอกปวีร์ให้มากกว่าเดิม
พี่เอกค่ะ เย็นนี้เลิกงานไปทานข้าวกันนะค่ะ
ดาริกาจงใจพูดขึ้นเสียงดังเมื่อเดินผ่านหน้าเคาร์เตอร์ที่คีตภัทรนั่งทำงานอยู่ พลางเหลือบไปมองหน้าของหญิงสาวอย่างถือดี
พี่ไม่ว่าง เอกปวีร์ปฏิเสธออกไป เพราะอย่างน้อยเขาก็รักคีตภัทรแม้ว่าหล่อนจะไม่ยอมคุยด้วยก็ตามที
ทำไมล่ะค่ะ พี่ไม่มีงานแล้วนี่นา นะค่ะ น้องดาไม่อยากไปคนเดียว วัยรุ่นแถวนั้นชอบมาเกาะแกะน้องดาน่ะค่ะ
วันหลังได้ไหม วันนี้พี่ไม่ว่างจริงๆ
จริงๆนะค่ะ ถ้าวันหลังพี่เอกไปกับน้องดาจริงๆนะค่ะ
ครับจริงๆ
เอกปวีร์รับปากไป แม้จะรู้ว่าอาจทำให้คีตภัทรยิ่งไม่พอใจก็ตาม แต่เขาก็ไม่อยากให้ดริกามาออดอ้อนอะไรเขาต่อหน้าหล่อนอย่างนี้
คีตภัทร เย็นนี้กลับด้วยกันนะ
เอกปวีร์บอกขึ้นแม้จะได้เพียงสายตาเย็นชาที่มองตอบกลับมาก็ตาม แต่เอกปวีร์คิดว่ายังไงเย็นนี้เขาก็ต้องพาคีตภัทรกลับบ้านด้วยกันให้ได้
........................
เบื่อพี่เอกแล้วสินะถึงได้หมางเมินนัก ดาริกาถามขึ้นเมื่อเจอคีตภัทรในห้องน้ำ
ยุ่งอะไรด้วยไม่ทราบ
เปล่า ถ้าเบื่อฉันจะได้ขอคืนสักที ของๆฉันฉันหวงเธอยืมไปใช้นานเกินไปแล้ว
หรือค่ะ ฉันว่าคุณน่าจะถามคุณหมอมากกว่าว่าทำไมเขามาสนใจฉัน ขนาดฉันไม่พูดด้วยยังมาง้อคุณก็เห็น
อย่างเธอใครจะรัก ขนาดนายกิตยังทิ้งไม่เป็นท่า
คุณรู้จักกิตติได้ไง คีตภัทรถามขึ้นทันที
ทำไมจะไม่รู้ ก็นายกิตเป็นลูกของน้าฉันเอง โลกเรามันก็งี้แหละกลมชะมัดเธอว่าไหม
แล้วไงค่ะ
ถ้าจะคิดเอาพี่เอกเป็นเกราะกำบังจากกิตละก็ถอยไปดีกว่า ฉันไม่ยอมเธอแน่นอน
แต่ฉันไม่กลัวคุณหรอกนะค่ะ ถ้าฉันจะเลิกคบกับคุณหมอก็เพราะฉันเลือกที่จะไปเอง ไม่ใช่เพราะคุณเสียใจด้วยนะค่ะ
เธอนั่นแหละจะเป็นฝ่ายเสียใจคอยดูพี่หมอจะเกลียดเธอ ไม่แลไม่มองเลยทีเดียว
ดาริกาบอกขึ้นด้วยความอาฆาต ของที่หล่อนรักหล่อนหวงใครจะมาแย่งไปไม่ได้
หรือค่ะ ปกติฉันก็ไม่ชอบแย่งอะไรกับใคร แต่ถ้าเป็นคุณหมอ คนที่หลงฉันนักตอนนี้ละก็ฉันคงต้องยอมลองเล่นกับคุณสักตั้งว่าไหม คีตภัทรถามขึ้นซึ่งกับพอดีที่เอกปวีร์เดินมาจะเข้าห้องน้ำผู้ชายซึ่งอยู่อีกฟากห้อง สายตาที่เขาจ้องมองดูคีตภัทรแปรเปลี่ยนไปทันที แววตาที่เคยมองหล่อนด้วยความชื่นชม ตอนนี้เปลี่ยนเป็นโกรธแค้นเฉยชา คีตภัทรมั่นใจว่าเขาคงเข้ามาพอดีได้ยินที่หล่อนเอ่ยบอกดาริกาไป คีตภัทรให้รู้สึกเจ็บแปลบกับสายตาคู่นั้น แต่เมื่อคิดถึงที่เอกปวีร์หลอกลวงหล่อนมาตลอด คีตภัทรก็ใจแข็งพอที่จะทำหน้าเชิดเดินออกจากห้องน้ำไป ยังไงเสียหล่อนก็เลือกที่จะเลิกรากับเขาแล้วนี่นา
...................
ขึ้นรถ เสียงที่ดังขึ้นทำเอาคีตภัทรแทบสะดุ้งเมื่อกำลังยืนรอรถสองแถวอยู่ที่ป้ายรถเมลล์
ไม่ค่ะ คีตภัทรปฏิเสธไปทันทีพลางเดินถอยหนี
ได้
เอกปวีร์บอกแค่นั้นก็เปิดประตูลงมาจากรถ คว้าแขนคีตภัทรหมับเข้าทันที คีตภัทรพยายามสะบัด แต่มันก็ยิ่งทำให้เขาบีบแรงขึ้น จนคนที่ยืนรอรถอยู่หันมามอง
ไม่อายคนเขาบ้างหรือไง
คีตภัทรถามออกไปใบหน้ายังเหยเกด้วยความเจ็บ
ถ้าคุณไม่อาย ผมจะอายทำไม
เอกปวีร์ถามขึ้นแม้เขาจะแน่ใจว่าคนที่รอรถอยู่เหล่านั้นจะมองเขาเหมือนกับว่าจะจำได้ว่าเขาคือใครก็ตาม
ฉันเกลียดคุณ
คีตภัทรบอกออกไปแต่เอกปวีร์ไม่ใส่ใจพาหล่อนเดินไปขึ้นรถไปแล้วปิดประตูรถเสียดังจนคีตภัทรสะดุ้งถอยขยับไปนั่งชิดประตู เอกปวีร์หันไปมองแต่ไม่พูดอะไร คีตภัทรลูบแขนที่โดนเอกปวีร์บีบแน่นจนเป็นรอยเขียวจ้ำๆด้วยความเจ็บ เอกปวีร์หันมามองด้วยความห่วงใย เขาคงจะทำกับหล่อนเกินไปจริงๆ แต่พอคีตภัทรเงยหน้ามาสบตาแววตาที่ห่วงใยก็เปลี่ยนเป็นบึ้งตึงไปทันที เขาตั้งใจจะง้อคีตภัทรในเย็นนี้ แต่เมื่อไปได้ยินที่คีตภัทรพูดกับดาริกาเข้า เขาไม่แน่ใจว่าที่ผ่านมาคีตภัทร ตกลงปลงใจจะคบหากับเขาเพราะอะไรกันแน่ๆ วันนั้นหากไม่มีเหตุการณ์ที่ไปเจอกับกิตติเสียก่อน หล่อนจะยินยอมคบหากับเขาโดยดีอย่างที่เขาได้รับจากหล่อนหรือไม่ มันทำให้เขาคิดไม่ตกเลยทีเดียว
ทำไมคีตภัทร
เอกปวีร์ถามขึ้นเมื่อเงียบมาตลอดทางคีตภัทรเลยหันไปมองเขางงๆ
ผมถามว่าทำไม ทำไมต้องมาคบกับผมเพราะต้องการคนคุ้มกันจากนายนั่น
แล้วคุณล่ะ ทำไมต้องมาหลอกลวงฉันตลอดเวลา
คีตภัทรถามกลับออกไปด้วยความเจ็บปวด เขาเองน่าจะรู้ดีที่สุดว่าทำไมเพราะอะไรที่หล่อนยอมรับเขา เขาหลอกลวงหล่อนมาตลอดเขายังกล้ามาตั้งคำถามกับหล่อนแบบนี้อีกหรือ
คุณไม่เคยรู้สึกดีกับผมจริงๆเลยหรือไงคีตภัทร
อย่าถามฉันอีกเลย ฉันเกลียดคนโกหก ฉันจะไม่เชื่ออะไรคุณอีก ฉันเกลียดเข้าใจไหม
คีตภัทรบอกออกไปความคับแค้นใจในตัวพี่ชายที่หล่อนเคารพรักมันเกินจะทานทนต่อไปแล้ว น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้เริ่มรินไหลออกมาเป็นทาง เอกปวีร์เองก็มองด้วยความเจ็บปวดใจเช่นกัน เขาค่อยๆเอื้อมมือจะไปแตะตัวของคีตภัทรแต่หล่อนก็ขยับหนีห่างไปอีก จนเอกปวีร์ต้องชิดรถเข้าข้างทาง เขาไม่มั่นใจว่าหากเขายังขับรถต่อไปมันจะเป็นผลดีหรือไม่ อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอโดยเฉพาะยามที่จิตใจคนขับรถไม่มั่นคงเช่นนี้
แต่ผมก็รักคุณจริงๆนะ มันจะแปลกอะไรหากผมจะไม่บอกคุณยังไงผมก็ไม่ทำแบบนายกิตแน่นอน
แต่ฉันไม่ชอบ พี่ชายฉันเป็นคนดีน่ารัก ไม่ใช่คนโกหกเช่นคุณ
คีตภัทรคิดหรือไงว่าผมอยากปิดคุณไว้น่ะ ผมอยากจะบอกแต่ผมไม่รู้จะบอกคุณยังไงนี่
หรือค่ะ คีตภัทรถามเพียงแค่นั้นแล้วเงียบไปไม่ยอมพูดอะไรอีกเลย
เมื่อคุณไม่ให้อภัยผม ผมก็ควรออกไปจากชีวิตคุณ ใช่สินะ ผมตั้งเงื่อนไขกับคุณไว้เองนี่นาว่า จะยอมเป็นพี่ชายคุณไปจนกว่าคุณไม่ต้องการ วันนี้คุณไม่ต้องการแล้วนี่ผมจะทำไรได้ ผมขอโทษก็แล้วกันที่ปิดความจริงมาตลอดนับตั้งแต่วันที่รู้ว่าคุณคือยัยน้องของผม
มันก็ถูกแล้วนี่ค่ะ
คีตภัทรบอกออกไปแม้ใจจะเจ็บปวดแม้ใจจะร่ำร้องอยากอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่หล่อนไม่วางใจใครอีกแล้ว ผู้ชายชอบโกหกหลอกลวงหล่อนไม่เชื่ออีกแล้ว
แล้วเรื่องของเราล่ะ
ไม่มีอีกแล้วค่ะ ก็อย่างที่คุณได้ยินไป ฉันก็แค่ต้องการใครสักคนเท่านั้นเพื่อให้พ้นจากกิตติ
คีตภัทรบออกไป เจ็บอีกสักครั้งมันคงไม่ทำให้หล่อนถึงกับหมดลมหายใจ
ขอบคุณคีตภัทร
เอกปวีร์บออกออกมาเพียงคำสั้นๆแล้วขับรถออกไปมุ่งตรงไปยังบ้าน
ทันทีที่รถจอดสนิทคีตภัทรก็เปิดประตูรถลงจากรถไปโดยไร้คำร่ำลา เอกปวีร์มองตามไปด้วยความเจ็บปวดรักที่เขาคิดว่าจะอยู่กับเขาต่อไปอีกนานแสนนานจนกว่าลมหายใจสุดท้ายของเขา รักที่เขาคิดว่าจะไม่ด่วนจากไปอย่างคีตภาอดีตภรรยาของเขา จบลงเพียงในเวลาไม่นานเพียงเพราะตัวเขาเองที่ไม่กล้าหาญพอ ไม่นานมานี่เองเขายังยิ้มได้อย่างมีความสุขกับการได้หยอกล้อคีตภัทร ได้เห็นหล่อนทำหน้างอง้ำ งอนเขามันทำให้เขาสุขใจนัก ยิ่งเวลาที่หล่อนเข้าไปฟ้องพี่ชายเวลาที่คุยออนไลน์กันเขายิ่งรู้สึกเป็นสุขใจกับความน่ารักของคีตภัทร แต่ต่อไปนี้มันคงไม่มีอีกแล้ว เมื่อหล่อน บอกกับเขาหลายๆครั้งว่า หล่อนเกลียดเขาเช่นนี้
..
คุณย่า
คีตภัทรหันไปยิ้มให้กับคุณย่าที่เดินเข้ามาในห้องของหล่อนพร้อมแก้วนมสดในมือ
ยังไม่ง่วงอีกหรือหลานย่า
ย่าถามขึ้นพลางวางแก้วนมลงบนโต๊ะ แล้วลูบผมของคีตภัทรด้วยความรักใคร่
ยังไม่ง่วงค่ะคุณย่า คีย์เลยเขียนบทความเก็บไว้ ใกล้วันส่งจะได้ไม่ต้องรีบร้อนทำ
มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าฮึเรา ทะเลาะกับพี่เขาหรือลูก
คุณย่าถามขึ้นคีตภัทรหลบสายตาของคุณย่าทันที ก่อนที่จะบอกปฏิเสธขึ้น
อย่าโกหกย่า ตั้งแต่กลับมาจากกรุงเทพฯทั้งเราทั้งเอกเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ
คีย์กับคุณหมอ เราไปกันไม่ได้หรอกค่ะคุณย่า
ทำไมเราถึงคิดแบบนั้นล่ะ
คีย์.......
มีอะไรไม่เข้าใจกันเราก็ควรพูดคุยกันด้วยเหตุและผลนะหลานย่า อย่าเอาเพียงอารมณ์มาตัดสิน ลองคิดถึงสิ่งดีๆที่เอกเคยทำไว้สิ มันคุ้มกันไหมกับการที่หลานย่ากับเอกต้องมาเป็นแบบนี้ตอนนี้
คุณย่าพูดเตือนสติขึ้น คีตภัทรพยักหน้าเบาๆ สิ่งดีๆที่เอกปวีร์ทำให้หล่อนนั้นมีมากมายไม่ว่าจะในฐานะพี่ชายที่แสนดีที่หล่อนได้รับเสมอมา หรือฐานะหมอเอกปวีร์ที่หล่อนได้มารู้จักตั้งแต่มาอยู่ที่บ้านของคุณย่า แต่หล่อนไม่พอใจที่เขาไม่ยอมบอกความจริงนี่นา
คีย์
ค่ะ คุณย่า
หลานย่าเจอคนดีๆทั้งคนแล้วนะ อย่าเอาทิฐิมาทำให้ตัวไม่มีความสุขนะลูก
ค่ะคุณย่า พรุ่งนี้คีย์จะคุยกับคุณหมอ คีตภัทรบอกขึ้นกับคุณย่า นั้นสินะ หากคิดถึงสิ่งดีๆที่เอกปวีร์ทำให้หล่อนแล้วมันมีค่ามากมายกว่าการที่เขาปกปิดความจริงเพียงน้อยนิดเช่นนี้
หากตอนนั้นที่เอกปวีร์รู้ว่าหล่อนคือยัยน้องหนึ่งตะวัน แล้วเขาห่างหายไป ไม่สวมบทบาทพี่ชายที่แสนดีอีกต่อไปมันจะไม่เลวร้ายกว่าหรือ หากตอนนั้นเอกปวีร์ไม่มาใส่ใจหล่อนทำมึนตึงกับหล่อนตลอดเหมือนวันแรกที่เจอกันบนรถทัวร์ปรับอากาศ มันจะแย่กว่าตอนนี้ไหม
คุณย่าค่ะ คีย์รักคุณย่าค่ะ
คีตภัทรบอกกับคุณย่าขึ้นแล้วโผเข้ากอดอย่างไม่อาย
พรุ่งนี้หล่อนจะไปขอโทษและพูดปรับความเข้าใจกับเขา
พรุ่งนี้..........
Create Date : 16 ธันวาคม 2550 |
|
27 comments |
Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2551 20:20:24 น. |
Counter : 1414 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) 16 ธันวาคม 2550 17:02:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: ตัวหนอน (sawkitty ) 16 ธันวาคม 2550 20:23:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: latics1 16 ธันวาคม 2550 23:26:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: Nilz 17 ธันวาคม 2550 8:58:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปลายแปรง 17 ธันวาคม 2550 9:55:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: big-lor 17 ธันวาคม 2550 10:07:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: tiktoth 17 ธันวาคม 2550 11:24:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: ผลส้ม IP: 58.136.117.32 17 ธันวาคม 2550 12:53:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่น้องรัน (runch ) 17 ธันวาคม 2550 14:30:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) 17 ธันวาคม 2550 16:04:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) 17 ธันวาคม 2550 16:06:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องชายเบยองจุน (กะว่าก๋า ) 18 ธันวาคม 2550 8:04:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: d__d (มัชชาร ) 18 ธันวาคม 2550 9:05:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: big-lor 18 ธันวาคม 2550 11:36:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) 18 ธันวาคม 2550 12:02:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) 18 ธันวาคม 2550 12:03:25 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ขอให้น้องนามีความสุขมากๆเช่นกันนะครับ