(^0^) ขอไม่รักสักวัน หายหน้าหายตาไปนาน ประชาชีลืมเจ้าป้าคนสวย (ไร้ดั้ง) บ้านนาเหนือไปยังค๊า บอกแล้ว ช่วงนี้อ่า มรสุมเข้าขนาดหนัก พร้อมทั้งมีคำถามมากมาย เพราะเจอแต่เรื่องน้อง ๆ และคนรอบ ๆ ตัวเศร้าม๊ากมาก จะฆ่าตัวตายกันเป็นแถว ๆ อะไรกันนี้ บ้านนี้ เมืองนี้มันไม่น่าอยู่ขนาดนั้นเชียวหรือไงหนอ หรือว่า การฆ่าตัวตาย มันกลายเป็นแฟชั่นไปแล้วอ่ะค๊า หรือ เพราะมรสุมมันเข้าบ่อย ๆ คนเราถึงมีความทนทาน อึด และบึกบืนทางอารมณ์น้อยลง หรือ เพราะ ไร้ซึ่งสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจหน้อ สมัยก่อนโน้นนนนนนนนน (คิดนานมาก เพราะมันน๊านนน น๊านนนน เข้าไปล้วงตับขึ้นมาเลยนะเนี้ย ความทรงจำนี้อ่า) เจ้าป้าก็เคยรู้สึกประมาณนี้เหมือนกันน้า ไปแอบชอบรุ่นพี่งี้ หู๊ยยยย วิ่งกลับมาบอกคุณนายแม่ที่บ้าน "แม่คนนี้เลย ใช่แล้ว คนที่เป็นทุ๊กอย่างเล้ยที่หนูอยากได้" ไป ไป มา มา เค้าก็ไปชอบรุ่นเดียวกันซ้า ความรู้สึกตอนนั้น จำได้ว่า นอนร้องไห้ หมดอาลัยตายอยาก ไม่อยากไปเรียนแล้ว กลัวจะต้องเจอเค้า กลัวจะต้องตอบคำถามใคร ๆ เวลาที่ถามถึงคนนี้อ่านะ แล้วความรู้สึกหนึ่งก็แว้บเข้ามา "จะทำยังไงให้ไม่ต้องไปเจอใคร ไม่ต้องไปตอบคำถามใครอีก อยากจะหายไปจากโลกนี้" แว้บ....... เป็นจุดเริ่มต้นของความรู้สึกอยากฆ่าตัวตาย แล้วก็ว้าย ไม่นะ ไม่นะ กลัว กลัว หยุดคิดเดียวนี้เลยนะ นังเจ้าบ้า อีกครั้งหนึ่ง เคยอกหัก บางจะตาย กินข้าวไม่ได้ (ผอมสวยเลย งานนั้นอิชั้นขอบอก) เพื่อนชวนออกไปดริ๊ง โห๊ะ โห๊ะ เหลือเหรอค่ะ ไปไหน ไปกับเพื่อน เมาเละ กลับมาถึงบ้าน มึนหัวม๊าก นอน ผนังห้องหมุมเลย ลุกขึ้นมา โอยยย นอนไม่ได้ ต้องไปล้วงคออ้วกออกมาเป็นกระบุง บอกตัวเองว่า "ทรมานยิ่งกว่าตอนคิดถึงใครแล้ว เค้าไม่รักเราเหมือนเดิมอีก" แล้วช่วงที่หายไปเพราะต้องไปแก้ปัญหาของเด็กที่มาฝึกงานที่ทำงานด้วย เด็กคนหนึ่ง เค้ามีพี่สาวที่ฆ่าตัวตาย แล้วก็สำเร็จด้วยนะคะ ในช่วงที่อายุใกล้เคียงกับเขานี่แหล่ะ เด็กคนนี้ มาฝึกงานด้วยความตั้งใจสูงมาก ๆ เลยค่ะ ตอนแรกเจ้าป้าก็ไม่รู้หร๊อก แต่จะบอกให้ว่า เห็นขำ ๆ แบบนี้อ่า เวลาทำงานเนี้ย ขึ้นชื่อเล้ยค๊า ดุสุดโคตร เด็กคนนี้ก็มาเจออารมณ์สาววัยทองเข้าอย่างจัง เครียดกันซ้า ชนิดที่ว่า ไม่ต้องนอน ไม่ต้องกินข้าวกินน้ำกันทั้งคนฝึกทั้งคนถูกฝึก ยิ่งกว่าเข้าค่ายทหารกันว่างั้น ร้อนถึงคุณแม่ที่บ้านต้องถึงกับโทรสายตรงหาเจ้าป้าว่า มันจะไดปะล้ำปะเหลือ (มันอะไรกันหนักหนา) การทำงานในชีวิตจริง ความรับผิดชอบ และแรงกดดันมันสูงมาก ๆ ถ้าคนที่ทำงานจะรู้ว่า นอกจากคุณจะต้องสวย ดูดี แล้วเนี้ย ถึกและบึกบึนสำคัญมาก ๆ ถ้าคุณไม่รับผิดชอบในงานที่คุณได้รับมอบหมายแล้วคุณจะแข็งแกร่งต่อไปได้ยังไง แต่ปัญหาไม่ใช่ตรงนั้น แต่เป็นเพราะเด็กตั้งใจเกิน ยิ่งตั้งใจ ยิ่งพลาด ยิ่งพลาด ยิ่งกลัว แต่ที่น่ากลัวยิ่งกว่า คือ คุณแม่ของน้องกลัวน้องจะฆ่าตัวตายเหมือนกับพี่สาว ร้อนถึงเจ้าป้าต้องจัดการเคลียร์ว่า เฮ้ย เจ้าป้าเข้มงวด หาใช่เพราะต้องการให้เอ็งไปตาย หรือทำได้ 100% แต่เจ้าป้าแค่อยากให้เอ็งอ่า พอทำได้ เคยเห็น เวลาไปทำงานที่อื่น แล้วจะได้พูดได้ว่า อ๋อ เคยเห็นค่ะ แค่นั้นเอง ชีวิตเหน็ดเหนื่อยแสนสาหัสแล้วน้องเอ๋ย ต่อไปจากนี้ เอ็งจะเจอความคาดหวังของสังคมอีกมากมาย มรสุมอีกไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ เป็นเด็กฝึกงาน ทำผิดทำพลาดก็ยังมีแค่คนฝึกนั่นแหล่ะที่บ่นหูชา แต่ถามว่า ทำผิดร้ายแรงไม๊ มันยังไม่ถึงขนาดนั้น ถ้าแค่นี้ทนไม่ได้ ต่อไปเอ็งจะทนอะไรได้ อ่ะ เรียบร้อยไป รายนี้ อาการดีขึ้น ปรากฏ 3 วันให้หลัง อาการไปปรากฏที่ไอ้เด็กอีกคนหนึ่งที่มาฝึกงานด้วยกัน ด้วยความที่คิดอยู่ตลอดเวลาว่า ทำไม่ได้ ทำไม่ดี เป็นคนไม่มีความสามารถ (ทั้ง ๆ ที่มันก็ทำได้ตลอดอ่ะนะ อาจจะไม่ดีเลิศ แต่ก็ไม่ได้บอกว่า ทำไม่ได้) ยื่นคำขาดกับพ่อแม่ว่า จะลาออกไม่งั้นจะฆ่าตัวตาย ร้อนถึงคุณพ่อ คุณแม่อีกเช่นเคย งานนี้ คุณพ่อ คุณแม่ถึงกับมาตามดูหน้าที่มีดั้งแบน ๆ ของเจ้าป้าที่ทำงาน ว่ามันใครกันทำให้ลูกสาวชั้นอยากจะลาออก ไม่เรียนแล้วขนาดนี้ โอววว มันจะอะไรกันหนักหนา ถ้ามันกลับกับบ้างว่า อีนังเจ้าป้าเนี้ย เป็นคนร้องไห้ไม่เอาแล้วเว้ย ถ้ามีเด็กฝึกงานงี้ ชั้นตายดีกว่า งี้ จะมีคนวิ่งมาช่วยเหมือนแบบนี้ไม๊ คำถามมันกลายเป็นว่า เดี๋ยวนี้ คนเราเลี้ยงลูกกันอย่างไร ให้มีความอดทน ความรับผิดชอบน้อยลงกันซะขนาดนี้ มันเกิดอะไรขึ้นกับสำนึกในการรับผิดชอบ และการเรียนรู้ที่จะยืนหยัดและต่อสู้กับสังคมของการแข่งขันในปัจจุบันด้วยตัวเอง แต่เหนือสิ่งอื่นใด กับความรู้สึกตอนนี้ของเจ้าป้าก็คือ เจ้าป้าพยายามเพื่อให้ ให้ประสบการณ์กับเขาเพื่อใคร แล้วพยายามไปทำไม สังคมต่อไปข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ผู้ที่อ่อนแอต้องฆ่าตัวตายกันหมดหรือ แล้วใครหล่ะ จะเป็นฟางเส้นสุดท้ายของชีวิตใคร คิด ๆ ไป คนเรานี่ตลกนะ กว่าจะโผล่ออกมาเป็นตัว แม่ต้องอุ้มท้องมาตั้ง 9 เดือน ทรมานหนักหนา กว่าจะเรียนจบ ได้ปริญญา มันง่ายมากนักหรือไง การคิดที่จะตาย แค่เสี้ยววินาทีก็ตายได้แล้ว การอยู่ให้มีคุณค่าสิยากกว่า บางคนคงนึกเถียงก็นี่ไง ชั้นอยู่ไปก็ไร้ค่า ชั้นก็เลยตายดีกว่า ไม่เห็นมีใครสนใจนี่ว่าชั้นจะอยู่หรือจะตาย อืมม เนาะ แล้วจิตใจจะคิดเป็นแต่หนีปัญหากันหรือยังไง ทำไมไม่ลองหัดคิดบ้างว่า เออ เอาว่ะ ชั้นมันใช้ชีวิตไร้ค่าจริง ๆ ทำอะไรให้มันมีค่าดี ปลูกต้นไม้ เลี้ยงสัตว์ ทำอะไรที่มันดี ๆ ให้กับสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ บนโลกใบนี้มันน่าจะดีกว่าไหม ถ้าจะตาย ก็ขอให้ตายอย่างสมแล้วที่ได้เกิดเป็นคนไม่ดีกว่าเหรอ ตายอย่างที่ได้ช่วยเหลือคนอื่น ตายอย่างที่ได้ทำประโยชน์ให้คนอื่น ไม่ใช่เหลือแต่ร่างกายที่เน่าเปื่อย เอาไปทำอะไรไม่ได้ เฮอ ก็คงเป็นเพราะปากแบบนี้ และคิดแบบนี้หล่ะมั้ง ลูก ๆ คุณหนูของคุณพ่อ คุณแม่ทั้งหลาย เค้าถึงได้ทนม่ายด๊ายยยยยย หรือจะเปลี่ยนจากเจ้าป้าเป็นนางพญาหลังครัวดีว้า ปัญหา มีไว้แก้ ความเจ็บปวด มีไว้เรียนรู้ที่จะผ่านมันไป ถ้าเราวิ่งหนีปัญหา เราจะวิ่งหนีมันไปตลอดชีวิต แล้วสุดท้ายเมื่อเราหนีไม่ได้ เราก็จะมีสมองไว้คิดแค่จะจบชีวิตตัวเอง เพราะคิดว่า นั่นคือทางออกสุดท้าย ไม่เคยคิดว่า ชีวิตจะดีขึ้นแล้วไม่มีปัญหา ชีวิตมันหมดปัญหานี้ มันก็จะเจอปัญหาต่อไปอีกนั่นแหล่ะ แล้วตายแล้วรู้ได้ไงว่า จะไม่มีปัญหา เกิดไปตอบคำถามยมมบาลไม่ได้อีก เจอปัญหาอีก ทีนี้จะไปวิ่งไปหาทางออกที่ไหน ยืนหยัดต่อสู้กับมันจนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้ายของลมหายใจของเรานั่นแหล่ะ และไม่มีกำลังใจใด ๆ ที่จะเข้มแข็งและดีไปกว่ากำลังใจจากตัวของตัวเอง (ปล: สาระ สาระ สาระ คือ ประมาณว่า ช่วงนี้เจ้าป้าเครียดดด อ่ะค๊า)   Create Date : 06 กรกฎาคม 2552 33 comments Last Update : 6 กรกฎาคม 2552 13:59:23 น. Counter : 492 Pageviews. Share Tweet

เจิม (ก่อน..แล้วกลับขึ้นไปอ่าน อิอิอิ กลัวโดนแย่งเจิม 5555+ เจิมแล้วได้ไรเนี่ย )   โดย: ผู้หญิงชื่อส้ม 6 กรกฎาคม 2552 14:55:02 น.

อืม เด็กเดี๋ยนี้เค้าไม่กลัวตายนะ อารมณ์ชั่ววูบ   โดย: โยเกิตมะนาว 6 กรกฎาคม 2552 14:59:31 น.

อ่านจบแล้ว โหๆๆๆ สุดยอดๆๆ ... เจ้าป้าก็อย่าเครียดมากแล้วกันเนอะ หวังว่าเรื่องทุกๆอย่างคงผ่านไปได้ด้วยดีนะจ๊ะ ... เฮ้อออออ ทำไมช่วงนี้โดนมรสุมชีวิตกันเยอะจังเลยอะ ส้มหวังว่าผ่านพ้นหน้าฝนนี้ไป ฝนคงพัดพาเอาสิ่งที่ไม่ดีทั้งหลายหายไปกับหน้าฝนด้วยแล้วกันเนอะ หน้าหนาวที่กำลังจะมาถึงคงมีแต่สิ่งดีๆเข้ามาแล้วกันนะเจ้าป้านะ   โดย: ผู้หญิงชื่อส้ม 6 กรกฎาคม 2552 15:18:44 น.

ปล: วิธีใส่เพลงสั้นๆหรอ อืมมมมมมม เด๋วกลับบ้านไปลำดับวิธีที่มันสั้นๆให้แล้วกันเนอะ เอาให้สั้นเหมาะสมกับเด็ก 19 เลยแล้วกัน 55555+ (แข่งแอ๊บเด็กกันเข้าไป 55555+)   โดย: ผู้หญิงชื่อส้ม 6 กรกฎาคม 2552 15:21:15 น.

ฝนตกทั้งวัน จนปอบ่าได้ย้าง ห้างก่รถนั๊กขนาดเลยเน้อครับเจ้าป้า   โดย: กะว่าก๋า 6 กรกฎาคม 2552 15:46:34 น.

สวัสดีค่ะ..เจ้าป้าขา หายไปหลายเพลาเลยนะคะ กลับมาก็มีอะไรมาเล่าสู่มากมาย เด็กเดี๋ยวนี้..คิดกันง่ายๆค่ะ ทำไม่ได้ก็ไม่ทำ..อยู่ไม่ได้ก็ไม่อยู่ แล้วจะทำกันยังไงล่ะที่นี้..เดือดร้อนผู้ใหญ่ไงคะ เจ้าป้ามีความสุขมากๆนะคะ..คิดถึงเสมอค่ะ   โดย: tanjira 6 กรกฎาคม 2552 17:33:59 น.

โห เจ้าป้า วันนี้เข้มข้นมาก ๆ เลยอะ ขอบคุณแง่คิดที่ไปฝากไว้ให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ   โดย: niceguyfinishlast 6 กรกฎาคม 2552 20:13:18 น.

โดย: Es (time3957 ) 7 กรกฎาคม 2552 0:08:18 น.

มีความขยันในการพิมพ์เป็นเริ่ด........ ขอบคุณสำหรับข้อความยาว ๆที่บ้าน จุ๊บๆ ว่าแต่ว่า ดีนะเนี่ย ยัยเจ้าป้านี่มิเกิดเป็นแม่ชั้น น่ากัวชมัด บรื๊ออออออออ   โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove ) 7 กรกฎาคม 2552 0:50:17 น.

เจ้าป้าขา..มีความสุขมากๆและรักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: tanjira 7 กรกฎาคม 2552 13:02:13 น.

5555+ สวยเลือกได้เจงๆๆๆๆ เลือกกันเข้าไป ว่าแต่ว่า ส้มไม่มีมาให้เลือกสากกกกคน ... ไปเวียนเทียนป่าวเจ้าป้า   โดย: ผู้หญิงชื่อส้ม 7 กรกฎาคม 2552 19:26:22 น.

สวัสดีค่ะพี่ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะที่พี่แวะมากำลังกลุ้มได้อีก วันนี้อันไปทำบุญมาค่ะ เอามาฝากด้วยค่ะ   โดย: wingang 7 กรกฎาคม 2552 22:59:31 น.

เจ้าป้า ๆ เค้างดเหล้าเข้าพรรษามะได้ ง้าน ๆเปลี่ยนเป็นวดเศร้าเข้าพรรษาแล้วเดินหน้าหาหนุ่ม ๆ ดีกว่าเนอะ ปล. เอ่อ ไอ้ที่ขาว ๆ ที่เจ้าป้าเห็นนั่นมันเกย์ทั้งนั้นเจ้าหญิงว่านะ ผู้ชายเดี๋ยวนะหาได้น้อยสอยได้ยาก 55555555555555555555 ฝันดีจ๊ะ จุ๊บๆ   โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove ) 8 กรกฎาคม 2552 0:58:58 น.

ก้อทางท่าจะน่ากลัวจัด แล้วหากหน้าดุอีกนะ ปล. คนข้างบน 0/ คนนี่ไม่เป็นเกย์นะ เป็นผู้ชายส่วนน้อยในโลก   โดย: Es (time3957 ) 8 กรกฎาคม 2552 3:17:15 น.

เจ้าป้าขา วันนี้มีความสุขกว่าเมื่อวานนะคะ เจ้าป้ามองมาทางนี้แล้วจะเห็นนะคะ พี่ยืนอยู่ตรงที่เจ้าป้ามองมาเสมอค่ะ   โดย: tanjira 8 กรกฎาคม 2552 7:58:36 น.

อ่านแล้วพาลจะเครียด เอาบุญมาฝากก่อนละกันนะเจ้าป้า ..ดีค่ะที่เข้มแข็งและพยายามฝากความดีไว้กับโลก จากประสบการณ์ของมายด์ มายด์เคยเห็นคนที่จะฆ่าตัวตายมาเป็นร้อยๆรอบ แต่ไม่สำเร็จ ตอนนี้เลยไม่อยากฆ่าแล้วเพราะวิธีฆ่ามันงี่เง่า ฆ่าไงก็ไม่ตาย เออ...อย่างนี้คือเขามีโรคค่ะ เขาไม่ปกติ และจะอย่างไรเสีย ตอนนี้เขาก็ยังอยากตายอยู่ดีนะ คนเราบางคนมีโรคจริงๆจึงได้คิดแบบนี้ และไม่สามารถคิดให้มีเหตุมีผลเหมือนคนทั่วไปได้ โรคแบบนี้บางทีต้องใช้ยาค่ะ ในเมื่อเราไม่ได้เป็นผู้ให้ยาเขา แต่ก็สามารถช่วยเขาได้โดยให้ปัจจัยทางสังคม ที่เจ้าป้าทำก็เป็นการช่วยอย่างนึงนะ สำหรับความรู้สึกของเจ้าป้าเอง...การให้อภัยดูจะสำคัญ คิดซะว่าเขาป่วยละกันนะคะ มีความสุขมากๆนะคะเจ้าป้า   โดย: Mind learner 8 กรกฎาคม 2552 12:40:01 น.

สวัสดียามเช้าครับเจ้าป้า เจ๊านี้เจียงใหม่แดดงามขนาดเลยเน้อครับ   โดย: กะว่าก๋า 9 กรกฎาคม 2552 7:59:12 น.

เจ้าป้าๆๆๆๆๆ ไปดุเด็กเล็กเด็กน้อยขวัญกระเจิงไปถึงไหนแล้วเนี่ย อิอิอิ มาระบายในบล็อกนี่มา 55555+ ... คิดเถิงเสมอนะเจ้า จุ๊ฟฟฟฟ   โดย: ผู้หญิงชื่อส้ม 9 กรกฎาคม 2552 21:41:17 น.

โดย: บี๋ (Yushi ) 11 กรกฎาคม 2552 11:27:16 น.

อืม... อ่านแล้วต้องนึกภาพตามสถานการณ์ตอนนั้นคงแย่ทีเดียว แต่กฌผ่านมันมาได้แล้ว เป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: A_chaiyo 12 กรกฎาคม 2552 13:23:31 น.

เจ้าป้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปไหนแล้วเนี่ยยยยยยยยยยยยยย ทำไมมรสุมยังไม่หมดอีกหรือไง กลับมาทักทายกันบ้างจิ คิดถึงแล้วนะ   โดย: ผู้หญิงชื่อส้ม 12 กรกฎาคม 2552 21:04:39 น.

อิอิอิ เห็นแล้วนึกถึงตอนตัวเองฝึกงาน พี่เลี้ยงให้นอนดองในออฟฟิส เพราะนึกว่าเหมือนคนก่อนมาแค่เอาเกรด จนต้องจับเข่าพี่เลี้ยงคุย พี่ ผมมาไกล ผมอึดค๊าบบบ.... พี่เค้าเลยสนองนี๊สสสสสเต็มที่เลย สนุกคับฤดูกาลนั้น   โดย: Escobar 13 กรกฎาคม 2552 2:15:27 น.

สวัสดีค่ะ...เจ้าป้าขา วันนี้พี่มีโจ๊กมาฝากค่ะ แทนความห่วงใยที่มีให้กันค่ะ วันนี้มีความสุขและสดชื่นมากๆนะคะ   โดย: tanjira 14 กรกฎาคม 2552 9:14:00 น.

ในเวลาที่สูงสุดอาจมีคนอยู่กับเราเป็นร้อย แต่ในเวลาต่ำต้อยอาจมีน้อยไม่ถึงหนึ่ง หอบความระลึกถึงมาฝากมากมาย เก็บเข้าบ้านด้วยเน้อ อย่าเผลอลืมทิ้งไว้นอกบ้านจะโดนฝนจ้าาาาาาาาาาาาา คมคำ : เบื้องหลังอุปสรรค อาจมีความสำเร็จรออยู่   โดย: ร่มไม้เย็น 14 กรกฎาคม 2552 13:05:36 น.

แวะมาทักทายและให้กำลังใจคะ...   โดย: meddin 14 กรกฎาคม 2552 16:28:39 น.

อ่อ เจ้าป้ายังอยู่ เหงาๆๆๆๆๆ หายไปกันหมด คิดถึงๆๆๆๆๆๆนะ...   โดย: ผู้หญิงชื่อส้ม 14 กรกฎาคม 2552 19:28:27 น.

โอ้ เจ้าของบ้านยังไม่กลับ   โดย: Mind learner 14 กรกฎาคม 2552 20:07:22 น.

สวัสดีค่ะ...เจ้าป้าขา วันนี้พี่มีโจ๊กกับน้ำส้มมาฝากค่ะ เพื่อสุขภาพที่ดีค่ะ..คิดถึงและห่วงใยเสมอค่ะ วันนี้เจ้าป้ามีความสุขมากๆกับวันเวลาดีๆนะคะ   โดย: tanjira 16 กรกฎาคม 2552 10:17:38 น.

เจ้าป้าหายไปไหนน้อ   โดย: กะว่าก๋า 17 กรกฎาคม 2552 7:44:07 น.

ก๊อก ๆ ยัยป้า ยังหายใจอยู่มะ.....   โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove ) 17 กรกฎาคม 2552 15:06:35 น.

สวัสดีค่ะพี่ ใกล้สอบแล้วค่ะ แย่จังอ่านหนังสือมิไหวแล้ว สบายดีนะค่ะ ต้องดูแลสุขภาพเยอะๆ มีแต่คนนอนโรงพยาบาลไม่ดีเลยค่ะ ผู้หญิงเราพูดแล้วเศร้า   โดย: wingang 17 กรกฎาคม 2552 19:21:31 น.

สวัสดีค่ะพี่ ใกล้สอบแล้วค่ะ แย่จังอ่านหนังสือมิไหวแล้ว สบายดีนะค่ะ ต้องดูแลสุขภาพเยอะๆ มีแต่คนนอนโรงพยาบาลไม่ดีเลยค่ะ ผู้หญิงเราพูดแล้วเศร้า   โดย: wingang 17 กรกฎาคม 2552 19:21:31 น.

หายไปไหนเนี่ย เป็น 2009 กับเค้าอ๊ะป่าว กลับมาด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คิดเถิงๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: ผู้หญิงชื่อส้ม 20 กรกฎาคม 2552 19:26:48 น.