เด็กผู้หญิงกับการเล่นขายของนี่
เป็นอะไรเข้ากั๊นนนน...เข้ากันนะครับพี่นิด

ดีจังเลยเนอะ

เห็นแล้วคิดถึงตอนเด็ก ๆ

สวัสดีค่ะพี่นิด
พี่นิดจ้าเห็นแล้วนึกย้อนถึงสมัยเป็นเด็ก ๆ เลย
ข้าวของที่นำมาเล่นก็ประมาณเดียวกับพี่นิดเลย
ใช้กะลามะพร้าว มาทำเป็นถ้วยชาม ใช้ดินมาทำเป็นอาหาร ฮะๆๆ นึกย้อนไปแล้วมีความสุขจัง สมัยก่อนจะมีน้องสาว(ลูกอา) ที่สนิทกันอยู่คนหนึ่งเล่นกันมาแต่เล็ก แย่งกันเป็นแม่ค้า อิๆๆ

น้องซีก็เล่นค่ะ เค้าเป็นเด็กคนเดียวในบ้านไม่มีเพื่อนเล่น น้า ๆ และแม่ ก็ต้องมาเป็นเพื่อนเล่นมาเป็นลูกค้าให้ ข้าวของอุปกรณ์สมัยนี้มีพร้อมเพียง บ้างครั้งน้องซีก็แอบเอาข้าวของในครัวมาเล่นอีกต่างหาก


พี่นิดเป็นอย่างไรบ้างค่ะ งานเบาบางบ้างหรือยัง
เรื่องนักกายภาพณีโทรแจ้งน้องสาวไปแล้วนะค่ะ
คิดถึงนะค่ะ

ขอบคุณครับพี่นิด

เห็นแล้วน่ารักดีจังเลยของเล่นเด็กเนี้ย
เจ๊วันจำไม่ได้ว่าตัวเองเล่นอะไร
ลางๆ ว่าไม่เล่นทำกับข้าวแน่ๆ หนักไปขายของ 555
แววออกแต่เด็กเลย ว่าไม่อ่าวเรื่องทำอาหาร


งานหนุ่มน้อย ลูกชายเจ๊วัน
เล่นดนตรีใช่มั้ยคะ ที่คลอง 6 ค่ะ
555 ครั้งก่อนเล่นหน้าฟิวเจอร์ปาร์ครังสิต
ยังไม่เอามาลงเลยหล่ะค่ะ คุณนิด

และจะพยายามค่ะ ไม่เอามาดองละ
ตอนนี้ที่พิมพ์ฝนตกกระหน่ำมากๆ เลยหล่ะค่ะ
ฟ้ามืดมากๆ นึกแล้วเชียวว่าต้องตก 5 โมงเป๊ะ



อากาศไม่ดีระวังน้องลูกหวายไม่สบายอีกนะคะ
รักษาสุขภาพนะคะ แม่-ลูกน่ารัก

สวัสดีตอนค่ำๆค่ะีพี่นิด

นู๋หวายยังเปิดร้านขายของอีกป่าว น้าภาจามาซื้อของจ้า อิอิ

เมื่อก่อนนู๋ก็เล่นขายของกะน้องๆ เมนูทำเล่นบ่อยๆก็
ข้าวผัดค่ะพี่ อิอิ
วันหยุดมีความสุขกันทั้งบ้านนะคะ

มีเงินนับแสนล้านบาท แต่ใช้จริงวันละไม่ถึง 500 บาท
มีมากเกินไปหรือไม่?


วันนี้แม้จะเป็นวันหยุด แต่ป้าก็มีงาน เช้าจดเย็น….เป็นปกติ
จะเรียกว่ามีกรรมก็คงได้กระมัง
หยุดนั่งอยากให้สบายเมื่อไหร่ เป็นหนืดๆ ฝืดๆ อืดๆ ให้ไม่สบายเมื่อนั้น
………………………

ชวนเล่นขายของแบบนี้ ชวนให้นึกถึงวันวาน
แต่แม้จะตี๊ต่างอย่างเดียวกัน และด้วยอารมณ์เดียวกัน
อุปกรณ์การเล่นของคนรุ่นเก่า (แก่) กับรุ่นใหม่ก็ไม่เหมือนกัน เน๊อะ

ป้าส่งเข้านอนเลยนะคะ
หลับสบาย …… ฝันดี มีความสุขค่ะ


คมคำ : เครื่องประดับที่สวยที่สุดบนเรือนกายคือรอยยิ้ม

สวัสดีค่ะพี่นิด

ฝนตกทุกวันเลย แล้วที่นครนายกตกไหมค่ะ
พี่นิดค่ะ ช่วงนี้ไข้หวัด 2009 ระบาดหน้าดูเลย
โรงเรียนน้องลูกหวายเป็นอย่างไรบ้างค่ะ รู้สึกว่า
ไข้หวัดตัวนี้เริ่มเข้าใกล้ ตัวเสียแล้ว ยังไงพี่นิดและน้องลูกหวายดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

หวัดดีค่ะ

นึกว่ากลับไปเป็นเด็กเลยค่ะ

แบบว่า เห็นแล้วนึกถึงความหลัง

มาราตรีสวัสดิ์คุณนิดค่ะ

มีเรื่องราวยาวๆ อยากเล่าให้ฟังจัง
ไว้ค่อยคุยกันเนอะ มันแปลกมากๆ เลยจ๊ะคุณนิด

สวัสดีครับ
ขออนุญาตเข้ามาอ่านบล๊อกนะครับ

ของเล่นเยอะจังเลยนะครับ
จำได้สมัยเล่นหมากเก็บสมัยเด็กกับพี่สาว
แล้วมาเล่นขายของ อุปกรณ์น้อยกว่านี้มากครับ
อุปกรณ์เป็นพวกตามธรรมชาติครับ
เป็นใบไม้ เป็นดิน เป็นน้ำ เปื้อนมือดีจัง

คุณนิดคะ

พิมพ์เล่าไป 3 หน้า A4 แล้วค่ะ แต่ยังไม่ได้ FW ไปให้เลย
ยังไม่จบด้วยนะคะ พอดีวันนี้วันจันทร์ยุ่งๆ มากมาย
ว่างไปพิมพ์ไปค่ะ พยายามนึกย้อนคืนวันนั้น
แต่อาจขาดรายละเอียดเพราะกลัวอ่านกันตาแฉะแน่เลย

ถ้าอยู่ด้วยกัน..จะขนหัวลุก + ฮาๆ ค่ะ แต่ในวันนั้นมีอีก 1บวก
หิวมากมายมหาศาลเลยค่ะ ไม่คิดว่าเป็นคืนที่ยาวนานขนาดนั้น
กะว่าจะไปทานอาหารทะเลบางปูกันเป็นอันอด....
เพราะขับรถออกมามืดสนิท เกือบตลอดทาง
กลัวคน มากกว่ากลัวผีค่ะ



แวะมาราตรีสวัสดิ์ค่ะ

เห็นของเล่นน้องลูกหวายแล้วอยากเล่นมั่งจังค่ะ
ของเล่นเด็กสมัยนี้มีแต่น่าสนุกทั้งนั้นเลย อยากเป็นเด็กอีก

สวัสดียามเช้าครับพี่นิด

สวัสดีตอนบ่ายๆวันฝนเทกระหน่ำค่ะพี่

ทุกวันนี้ยังเล่นจ้ะ แต่ขายแล้วเอาเงินจริงๆ 555

สวัสดีค่ะพี่นิด
พี่นิดค่ะ ขอบคุณมากเลยค่ะ
ณีได้รับซีดีแล้วนะค่ะ
เดี๋ยวว่าจะเปิดฟังค่ะ

แวะมาหาพีนิดและหนูลูกหวายค่ะ

มีลูกสาว ก็ดีตรงที่ได้เล่นอะไรกระจุ๋งกระจิ๋งน่ารักจังเลยค่ะ คุณแม่ขอแจมด้วยได้

เห็นแล้วนึกถึงตอนเราเด็กๆเลยค่ะพี่นิด

สวัสดียามเช้าครับพี่นิด

คิดถึงเหมือนกันจ๊ะ
มัวแต่คุย M ลืมเข้ามาหน้าบ้านเลย555

สวัสดียามเช้าครับพี่นิด

สวัสดีค่ะ..

ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่แวะไปอ่านบล็อคของพี่น่ะค่ะ ..พี่มีคอมเม้นต์ตอบคน ๆ หนึ่งไว้ คือพระสึกใหม่น่ะค่ะ ลองอ่านดูนะคะ

ตอบคุณพระสึกใหม่นะคะ ตอนที่คุณนั่งแล้วไปเจอเทวดา หรือเจออะไร หรือได้ยินเสียงอะไร คุณไม่ต้องไปสนใจอะไรค่ะ เพราะบางสิ่งที่ปรากฏมาให้คุณเห็นหรือได้ยินนั้นบางครั้งเป็นการหลอกให้คุณมีสมาธิไขว้เขวหลงไปตามนั้น บางครั้งอาจเป็นมารมาหลอกเราให้เข้าใจไปอย่างนั้นอย่างนี้ก็ได้ บางครั้งเขาจะพยายามพูดเหมือนยุให้คุณคิดว่าคุณมีอภินิหาร คุณเก่งก็มีค่ะ ..ซึ่งสิ่งเหล่านี้ล้วนแต่หลอกให้เราคิดว่าเราเป็นผู้วิเศษ มีอภินิหาร สำเร็จแล้ว ..จริงๆแล้วไม่ใช่นะคะ เป็นการหลอกให้คุณฝึกได้แค่นี้แล้วไม่ต้องฝึกอีกเพราะคิดว่าเก่งแล้วน่ะค่ะ..การที่คุณเห็นหลายๆสิ่งเข้ามาหาคุณ คุณเชื่อเถอะว่า คุณถูกทดสอบปัญญาของคุณค่ะ ..หากคุณมีปัญญา คุณจะแยกแยะและจับจุดได้ว่าสิ่งไหนคือมาร หรือไม่ใช่มารน่ะค่ะ

การที่เราจะเข้าถึงระดับอรหันต์หรือนิพพานนั้น เป็นขั้นสูงมาก ต้องผ่านหลายระดับหลายขั้นตอนมาก สังเกตุพระเกจิอาจารย์บางท่านยังใช้เวลาศึกษาเรื่องธรรมนานมากทีเดียวเกือบเท่าอายุขัยของท่านเลยค่ะ

ท่านสอนไม่ให้ยึดติดกับสิ่งนั้นสิ่งนี้นะคะ รับรู้แต่เพียงแค่นิ่งเฉย ธรรมจริงๆนั้น นำไปสู่การหลุดพ้นจากไตรลักษณ์ รับรู้ แต่ไม่เอาใจไปเกี่ยวข้อง ไม่รู้สึก และวางเฉยเป็นอุเบกขาค่ะ

หากคุณทำใจวางเฉย ได้ยินสักแต่ว่าได้ยิน รู้สักแต่ว่ารู้ ไม่เอาใจไปเกี่ยวข้อง สักพักเมื่อจิตคุณนิ่ง อะไรต่างๆ คุณจะได้รู้ใหม่เข้ามาอีกค่ะ

สมาธิค้าง..เป็นอาการที่ทรงสมาธิอยู่ในบางครั้งหลังจากที่คุณเลิกนั่งสมาธิแล้วน่ะค่ะ เช่นตอนนอน อยู่ ๆ คุณจะรู้สึกชา ..ตอนคุณขึ้นรถเมล์ หัวคุณพยายามจะส่ายไปมา เหมือนกับเป็นตอนฝึกขั้นแรกๆ ที่คุณถูกควบคุมให้ตัวเอนไปมา หัวส่ายไปมาน่ะค่ะ

ลืมบอกอีกอันหนึ่งไปค่ะ สำคัญมากๆ

เมื่อคืนวานมีผู้รู้ผู้หนึ่ง (เป็นผู้ที่ได้ฌาณสูง แต่ระดับใดไม่ทราบ ท่านไม่ยอมบอกน่ะค่ะ แต่คิดว่าคงเป็นฌาณที่สูงมาก เพราะเขาเพียงแค่หลับตาหรือดูพี่สักครู่หนึ่งไม่ถึง5นาทีมั้ง ท่านสามารถรู้ได้ว่าพี่เคยเกิดเป็นอะไรเมื่อชาติที่แล้วน่ะค่ะ อายุท่านยังน้อยอยู่เลยน่ะค่ะ คิดว่าท่านคงมีบุญเก่าติดมาจากชาติที่แล้วน่ะค่ะ)
ท่านผู้นี้บอกแนะนำให้พี่ว่า ลองให้พี่เจริญสมาธิแบบนี้ดูด้วย ฝึกให้ใจจดจ่ออยู่กับตัวเลขน่ะค่ะ คือไม่ต้องท่องพุทโธ แต่ให้จิตเรานับหายใจเข้า 1 หายใจออก2 อะไรอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ ถ้านับหลุดหรือหลงเมื่อไหร่ ให้เริ่มใหม่ทันที ไปเรื่อยๆ เมื่อไดก็ตามที่เรานับ 1 ถึง 200 โดยไม่หลุดถึง 3 ครั้ง เมื่อนั้นให้เริ่มท่องคำว่า

(หายใจเข้า) ท่องคำว่า นะมะ...
(หายใจออก) ท่องคำว่า พะธะ..

เช่นนี้น่ะค่ะ ท่านบอกว่าถ้าเราหมั่นนั่งสมาธิสม่ำเสมอ ไม่ขาดหายหลายวัน แล้วสมาธิเราจะดีขึ้น เจริญขึ้นเป็นลำดับค่ะ ..ตอนนี้พี่กำลังฝึกแบบนี้อยู่ค่ะ เพิ่งเริ่มคืนแรกเอง หลุดหลายทีค่ะ อิๆ ..แต่ว่าจะสู้ต่อไปค่ะ แต่พี่สังเกตุได้นะคะ แต่ก่อนเคยมีอาการเหมือนคนทรงเจ้า แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว และเหมือนกับเพราะเราตั้งใจพยายามฝึกบ่อยๆน่ะค่ะ สมาธิเราจะมีการพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ

พี่ฝึกสมาธิแทบทุกวันหลังจากเลิกขายของน่ะค่ะ ประมาณ ตี 1 สวดมนต์ประมาณ 2-3ชม. นั่งสมาธิ 1ชม.ครึ่ง เดินจงกรม 1ชม.ครึ่งอ่ะค่ะ แต่นั่ง 2วัน หยุดที 1วัน 2วัน นั่งอีกที วันหรือ2วันติดกัน อะไรงี้ค่ะ คือพี่พยายามนั่งเพื่อให้สมาธิเกิดการปรับระดับทรงตัวให้สูงขึ้นเรื่อยๆ อ่ะค่ะ ไม่พยายามทำขาดๆหายๆหลายวันอ่ะค่ะ เพราะเชื่อว่ามันจะไม่เป็นผล..

ตอนนี้ก็มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นกับตัวเองน่ะค่ะ คือแบบพักนี้มีพระหรือแม่ชีและผู้รู้ฌาณ 3คน มาคอยแนะนำพี่ให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้อ่ะค่ะ แต่ท่านทั้ง3ไม่ได้รู้จักกันเลยนะคะ มาคนละที่ แต่ได้อย่างละนิดอย่างละหน่อย เพราะอีก2ท่านพี่ไม่เคยเจอ แต่ท่านเห็นพี่ในสมาธิและฝากให้คนอื่นมาบอกพี่ให้ปฏิบัติอย่างนั้นอย่างนี้น่ะค่ะ แปลกมากเลย และที่สำคัญพี่รู้อนาคตล่วงหน้าพี่ได้บ้างจากคนทั้ง 3ท่านนี่แหละค่ะ แปลกมากไหมคะ พี่คิดว่าเป็นบุญเหลือเกินค่ะ ที่ในชีวิตพี่ได้เจอเรื่องประหลาดมหัศจรรย์แบบนี้ พี่ถึงตั้งใจฝึกไงค่ะ แต่ขอไม่บอกนะคะว่าอนาคตพี่รู้อะไรบ้างค่ะ อิๆ แต่รับรองว่าเป็นสิ่งที่ดีมากๆค่ะ ถึงขนาดได้เจอท่าน3ท่านนี้น่ะค่ะ

อ้าว 555 ลืมบอกอีกที

เมื่อไหร่ก็ตามที่ฝึกมาจนถึงท่องนะมะ..พะธะได้ นะคะ เมื่อรู้สึกว่าจับสมาธิไม่หลุดได้ดีแล้ว เมื่อรู้สึกว่าเราทรงสมาธิได้ดีแล้ว เราก็กลับไปท่อง พุทธ-โธ ได้เหมือนเดิมค่ะ

สวัสดียามเช้าครับพี่

ขอบคุณนะค่ะพี่อรัญญาวี..ขอขอบคุณในนี้นะค่ะ
ขอให้เจริญในธรรมตามที่มุ่งหวังค่ะค่ะ
(เข้าบล๊อคพี่ไม่ได้ค่ะ)