หนึ่งสี่กุมภาหมาและคน
สี่ขาหน้าหลังและหางลู่ก้มตาหน้าหูเอาถูไถผ้าเก่าเฉ่าฉุนยังอุ่นไอรินไหลไห้หวนเลยครวญหอน ถึงพี่ที่รักจากน้องหมาไม่มาหาเค้าเหมือนเก่าก่อนเคยอุ้มรุมเลี้ยงบนเตียงนอนสองกรป้อนข้าวเฝ้าห่วงใย กุมภาหน้าหนาวร้าวดวงจิตหนึ่งสี่พี่คิดติดสาวใหม่เอาหมาหน้าย่นไว้หนใดหลงใหลใคร่สาวหมาหนาวจัง เฝ้ารอขอมือให้ถือหน่อยสี่ขามาคอยแม้น้อยหวังพี่คงหลงสาวขาวนวลปรางค์ไม่เช้าเขายังไม่กลับมา ตดขี้ฉี่รดจนหมดสิ้นเปื้อนเยอะเลอะดินฉุนกลิ่นหมาหูหัวตัวเน่าเศร้าอุราเจ็บใจใครว่าหมาหัวเน่า เช้าตรู่หูตั้งฟังพี่ด่ากลับมาพาใครอยู่ใกล้เขามองบนบ่นพึมไม่ลืมเราสุขใดใครเขาจะเปรียบเปรย ไอ้ตูบอุ๊บขี้ไอ้นี่นะเก็บกวาดอาจจะอาบน้ำเหวยวิ่งหนีพี่ไปไหนดีเอยหญิงสาวเฝ้าเฉยมองหมาคน สัมพันธ์ฉันคนและน้องหมามองไปมองมาน่าสุขล้นหนึ่งสี่กุมภาเตือนใจตนเลี้ยงหมาเลี้ยงคนอย่าทอดทิ้ง